Czytając tę książkę trudno nie odnieść wrażenia, że autor jest bezkrytycznym wyznawcą jedynej słusznej opcji, że jest wręcz propagandystą Nelsona Mandeli i ANC. Gdyby ta książka powstała w rok czy dwa po pucharze świata, to jeszcze można zrozumieć postawę autora, ale powstała już w XXI wieku, materiały były gromadzone w latach 2000-2007 i pan Carlin musiał wiedzieć jak wygląda RPA po demokratycznych przemianach. W swojej książce pisze, że RPA to kraj stabilnej demokracji i to pierwszy raz od przybycia białych kolonizatorów w 1652 roku, że doszło do pojednania dzięki rugby, a to przecież są bzdury. Południowa Afryka to kraj galopującej przestępczości, ciążącej ludziom wszystkich ras, kraj gwałtów na kobietach wszystkich ras, kraj korupcji i napięć rasowych. Książka nie jest zniuansowana, jest prosta, przedstawia historię przemian w sposób wręcz prostacki. Jedno trzeba autorowi oddać i wziąć sobie do serca naukę jaka płynie z tej lektury - sport to naprawdę opium dla mas. Służy władzy do budowania popularności, do rozładowywania napięć w społeczeństwie i kierowania masami tak jak to politykom odpowiada. Obraz malowany przez pana Carlina jest tak kolorowy i słodziutki, że chyba mało kto dał się nabrać. Polak Wojciech Jagielski pisze na temat Południowej Afryki znacznie lepiej.

Czytając tę książkę trudno nie odnieść wrażenia, że autor jest bezkrytycznym wyznawcą jedynej słusznej opcji, że jest wręcz propagandystą Nelsona Mandeli i ANC. Gdyby ta książka powstała w rok czy dwa po pucharze świata, to jeszcze można zrozumieć postawę autora, ale powstała już w XXI wieku, materiały były gromadzone w latach 2000-2007 i pan Carlin musiał wiedzieć jak...