Paulo Lins

Cyt.: „Wchodził w pełnoletność z doświadczeniem dziesięciu zabójstw, pięćdziesięciu napadów, z trzydziestoma rewolwerami najróżniejszych kalibrów, cieszył się szacunkiem wszystkich miejscowych bandytów.” Paulo Lins, „Miasto Boga” Paulo Lins, brazylijski poeta i prozaik, absolwent literatury Uniwersytetu Federalnego, w latach 1986-1993 brał udział w badaniach antropologicznych na temat przestępczości w favelach Rio de Janeiro, prowadzonych przez antropolog Albę Zaluar. Jako, że sam wychowywał się w jednej z favel, Cidade de Deus /Mieście Boga/, nie miał zbyt wielkich problemów w nawiązywaniu kontaktów ze zwykłymi mieszkańcami favel, z bandytami czy handlarzami narkotyków. W 1997 roku Paulo Lins, opierając się na informacjach zebranych w trakcie badań, sięgając do artykułów prasowych a przede wszystkim czerpiąc ze swoich osobistych doświadczeń wydał powieść „Miasto Boga”, ukazującą realia życia w faveli, w której się wychował. Tytułowe Miasto Boga powstało pod koniec lat 60-tych ub. wieku, gdy do Rio de Janeiro zaczęła napływać ludność z terenów Brazylii ogarniętych powodzią oraz innych ubogich regionów w poszukiwaniu lepszego życia. Rząd brazylijski postanowił wybudować tanie, skromne mieszkania, pozbawione wygód i przesiedlić do nich napływającą ludność, by pozbyć się jej z centralnych dzielnic Rio de Janeiro. Tak zaczęły powstawać favele. Przybysze przynieśli ze sobą nędzę i analfabetyzm, sambę i kulty afrobrazylijskie, tanie knajpy, przestępczość i narkotyki, prowizorkę i brak nadziei na lepsze życie. Stworzyli społeczność wiejskich imigrantów, miejskiej biedoty, cwaniaków, bandytów, prostytutek i handlarzy narkotyków. I tak powstał świat skąpany we krwi, świat, którym rządzi nędza i przemoc. A czy jest w nim miejsce na marzenia? Bohaterami „Miasta Boga” są młodzi, najwyżej dwudziestoletni handlarze narkotyków, stopniowo przejmujący kontrolę nad dzielnicą a jej fabuła zbudowana jest z kilkudziesięciu wątków poświęconych różnym postaciom z półświatka. Główna część powieści rozgrywa się w latach 70-tych, ale Paulo Lins opowiada historię faveli od momentu jej powstania w latach 60-tych do niemal połowy lat 80-tych. I o tym świecie pełnym przemocy, o ludziach żyjących na marginesie, pisze Paulo Lins. Jego proza jest gorączkowa, przypominająca reportaż. Nie jest to proza piękna czy urzekająca. Nie może taka być, bo nie opowiada o pięknym świecie. To świat skąpany we krwi, w którym każdy dzień może być ostatnim. To świat pozbawiony perspektyw. I jeśli jest w nim miejsce na marzenia, to są one bardzo nieśmiałe lub jest na nie zbyt późno. Pięć lat po publikacji powieści, powstał znakomity film pod tym samym tytułem, w reżyserii Fernando Meirellesa i Katii Lund, zdobywając szereg nagród i cztery nominacje do Oskara. Mroczna i brutalnie szczera. Zdecydowanie warto.