Jesteśmy społecznością, która kocha książki

uwaga, opinia napisana bez ładu i składu jak ją zobaczyłam w bibliotece to wzięłam ją pod wpływem impulsu. byłam krótko po seansie Kids z 1995 i skojarzyła mi się z tymi zbuntowanymi dzieciakami. zaskoczyła mnie forma i wierne oddanie klimatu faweli. samba, blanty na brzegu rzeki, strzelaniny, napady, bieda - kwintesencja życia Miasta Boga. społeczeństwo dzieliło się tam na bandytów, samolotów, młodzieżówkę/luzaków, dziewczyny które czekały na mężczyzn w domu i dziwki z którymi oni sypiali. setki przydomków przewinęły się przez tę książkę i każdy z nich to osobna historia. kilka z nich przewija się przez całą książkę i masz czas ocenić czy mu kibicujesz. nikt w tej książce nie jest bez grzechu. czasem udaje im się opamiętać i decydują się porzucić dotychczasowe życie. wtedy fatum wchodzi do akcji. bohater czuje spokój, snuje plany o przyszłości, myśli o tym jak wróci do swojej kobiety i powie jej że uciekają - to są momenty w tej książce które kocham najbardziej. te przemyślenia tych prostych chłopców, bo przecież większość nich nie ma nawet 18 lat. i wtedy przychodzi do nich śmierć. większość bohaterów książki ginie, ale niektórym udaje się przetrwać i prowadzić normalne życie. cieszę się, że autor pokazał tak wiele historii pełnych okrucieństwa, nienawiści i cierpienia, mimo, że ksywki, których dotyczą te historie, już mi się zamazują w pamięci.