Co do zasady, uważam że książki tej objętości powinny być albo wielowątkowe, albo stanowić pejzaż (McCammon),albo zwyczajnie świetnie napisane (Urbanowicz); przy czym przez "powinny" oddaję tu swoją preferencję, a nie jakiś nakaz czy osąd, i - jasne - da się napisać obszerną powieść zupełnie niespełniającą powyższych. Ale rzadko to wychodzi. Tutaj spokojnie dałoby się wyrzucić czterysta, może pięćset stron i ani fabuła ani klimat by praktycznie wcale nie ucierpiały. Tak jak lubię Bandę, tak tu się zmęczyłem - większość czasu spędziłem myśląc "jeszcze tylko sto stron i w końcu zacznie się coś dziać!". Szkoda.

Co do zasady, uważam że książki tej objętości powinny być albo wielowątkowe, albo stanowić pejzaż (McCammon),albo zwyczajnie świetnie napisane (Urbanowicz); przy czym przez "powinny" oddaję tu swoją preferencję, a nie jakiś nakaz czy osąd, i - jasne - da się napisać obszerną powieść zupełnie niespełniającą powyższych. Ale rzadko to wychodzi. Tutaj spokojnie dałoby się...

Ksiazka beznadziejnie nudna, milion wątków, gdzie co najmniej połowa jest totalnie niepotrzebna. Ma być po gangstersku, jest tanio. Przeczytałam 1/3 i stwierdziłam, że totalnie szkoda życia na taką grafomanię. To była ostatnia szansa, jednak tej autorce mówię stanowcze NIE.

Ksiazka beznadziejnie nudna, milion wątków, gdzie co najmniej połowa jest totalnie niepotrzebna. Ma być po gangstersku, jest tanio. Przeczytałam 1/3 i stwierdziłam, że totalnie szkoda życia na taką grafomanię. To była ostatnia szansa, jednak tej autorce mówię stanowcze NIE.

Nikt mnie nie przekonana, że Pani Bonda jest królową polskiej powieści kryminalnej. Ba, uważam, że Bonda w ogóle pisać nie umie, i nie powinna. Kto odważny, niech czyta.
Miejmy też nadzieję, że detektywi i profilerzy są bardziej ogarnięci, niż w umyśle Pani Błondy.

Nikt mnie nie przekonana, że Pani Bonda jest królową polskiej powieści kryminalnej. Ba, uważam, że Bonda w ogóle pisać nie umie, i nie powinna. Kto odważny, niech czyta.
Miejmy też nadzieję, że detektywi i profilerzy są bardziej ogarnięci, niż w umyśle Pani Błondy.

Oceniam trochę na wyrost, na podstawie bardzo pozytywnych odczuć w trakcie czytania ostatniej części z Saszą Załuską, jako główną bohaterką. Faktycznie, wielowątkowość tej powieści nie jest jej nasilniejszą stroną. Nie pozwala czytelnikowi w pełni połapać się w zawiłościach i sieci połączeń. Największą wadą jest chyba jednak zakończenie. Pewnie miało tłumaczyć wszystko, a jeszcze bardziej ten obraz zagmatwało. Gdyby "Czerwony Pająk" skończył się z 40 stron wcześniej, pewnie odbiłoby się to pozytywniej na ogólnej ocenie.

Zatrważająca jest ta historia, obnażająca bardzo czasy transformacji. Chciałoby się, żeby wiele opisanych schematów było fikcją autorską, ale pod skórą czuć, że w tej literackiej fikcji jest mnóstwo prawdy.

Oceniam trochę na wyrost, na podstawie bardzo pozytywnych odczuć w trakcie czytania ostatniej części z Saszą Załuską, jako główną bohaterką. Faktycznie, wielowątkowość tej powieści nie jest jej nasilniejszą stroną. Nie pozwala czytelnikowi w pełni połapać się w zawiłościach i sieci połączeń. Największą wadą jest chyba jednak zakończenie. Pewnie miało tłumaczyć wszystko, a...

Czwarty i ostatni, równie dobry tom z cyklu: Cztery żywioły Saszy Załuskiej. Jak zwykle u Katarzyny Bondy, świetna fabuła i wciągająca akcja.

Czwarty i ostatni, równie dobry tom z cyklu: Cztery żywioły Saszy Załuskiej. Jak zwykle u Katarzyny Bondy, świetna fabuła i wciągająca akcja.

Przeczytałem wszystkie cztery książki tej serii. Najbardziej mi się podobała "Okularnik". Czerwony Pająk ostatnia z serii też dobrze się czytała, ale za dużo postaci ze świata polityki, mafii, trochę się pogubiłem. Czy zakończenie sugeruje, że będzie dalszy ciąg. Lubię czytać Bonda.

Przeczytałem wszystkie cztery książki tej serii. Najbardziej mi się podobała "Okularnik". Czerwony Pająk ostatnia z serii też dobrze się czytała, ale za dużo postaci ze świata polityki, mafii, trochę się pogubiłem. Czy zakończenie sugeruje, że będzie dalszy ciąg. Lubię czytać Bonda.

Czerwony pająk nie dorównał może Okularnikowi, ale było w nim wszystko to za co lubię panią Bondę. Uważam, że ta część była dobrym zakończeniem serii i historii Saszy, której do tej chwili szczerze powiedziawszy nie lubiłam. Po Lampionach, których mozolne przebrnięcie wolę zapomnieć, finalna część miała w sobie coś z jej początku. Ciut za dużo polityki, a za mało kryminału, ale mimo to czytało się dobrze!

Czerwony pająk nie dorównał może Okularnikowi, ale było w nim wszystko to za co lubię panią Bondę. Uważam, że ta część była dobrym zakończeniem serii i historii Saszy, której do tej chwili szczerze powiedziawszy nie lubiłam. Po Lampionach, których mozolne przebrnięcie wolę zapomnieć, finalna część miała w sobie coś z jej początku. Ciut za dużo polityki, a za mało kryminału,...

Dla mnie za długie i za skomplikowane. Zakończenie przekombinowane.
Słuchałam audiobooka w wykonaniu pani Agaty Kuleszy i to był największy plus tej książki :)

Dla mnie za długie i za skomplikowane. Zakończenie przekombinowane.
Słuchałam audiobooka w wykonaniu pani Agaty Kuleszy i to był największy plus tej książki :)

Ostatnia część i jednak najlepsza. Dużo retrospekcji, żeby wyjaśnić otwarte wątki i powiązania chociaż nie wszystkie wszystkie supełki zostaną rozplątane. Samej Saszy jest najmniej a drugoplanowi bohaterowie wkraczają na pierwszy plan i w tak naprawdę to nie jest ona główną bohaterką tej serii a tylko wabiem.

Ostatnia część i jednak najlepsza. Dużo retrospekcji, żeby wyjaśnić otwarte wątki i powiązania chociaż nie wszystkie wszystkie supełki zostaną rozplątane. Samej Saszy jest najmniej a drugoplanowi bohaterowie wkraczają na pierwszy plan i w tak naprawdę to nie jest ona główną bohaterką tej serii a tylko wabiem.

Czyta się nieźle, w porównaniu do drugiej i trzeciej części. Po przeczytaniu całej serii mam poczucie, że autorka nie miała planu na główną postać i na całość fabuły, lecz wymyślała wszystko na bieżąco. Dlatego dla mnie to wszystko kupy się nie trzyma. Znowu mam wrażenie, że sporo wątków pozostało otwartych. Po przeczytaniu całości dochodzę do wniosku, że wydawca płacił autorce od strony po prostu. Po kolejną książkę tej pani na pewno nie sięgnę.

Czyta się nieźle, w porównaniu do drugiej i trzeciej części. Po przeczytaniu całej serii mam poczucie, że autorka nie miała planu na główną postać i na całość fabuły, lecz wymyślała wszystko na bieżąco. Dlatego dla mnie to wszystko kupy się nie trzyma. Znowu mam wrażenie, że sporo wątków pozostało otwartych. Po przeczytaniu całości dochodzę do wniosku, że wydawca płacił...