Książka "Mitologia słowiańska i polska" Aleksandra Brücknera stanowi dogłębne studium mitologii słowiańskiej, wyrażone w formie naukowej analizy. Autor prezentuje obszerny zbiór faktów, często podważając inne prace badawcze na podstawie solidnych argumentów. Brückner konsekwentnie posługuje się stylem naukowym, co może być wyzwaniem dla czytelników preferujących bardziej narracyjne podejście.

Książka nie jest typowym opowiadaniem historii, jakiego mogłeś oczekiwać. Zamiast tego, Brückner skupia się na eksploracji mitologii poprzez analizę danych i faktów, co może nie być w pełni satysfakcjonujące dla czytelników poszukujących bardziej narracyjnego doświadczenia czytelniczego.

Mimo że książka może nie odpowiadać oczekiwaniom co do formy, warto docenić jej znaczenie w kontekście badania mitologii słowiańskiej. Brückner dostarcza solidnych podstaw do dalszych dyskusji i badań nad tą tematyką, co czyni ją cennym źródłem wiedzy dla badaczy i studentów zainteresowanych kulturą słowiańską.

Książka "Mitologia słowiańska i polska" Aleksandra Brücknera stanowi dogłębne studium mitologii słowiańskiej, wyrażone w formie naukowej analizy. Autor prezentuje obszerny zbiór faktów, często podważając inne prace badawcze na podstawie solidnych argumentów. Brückner konsekwentnie posługuje się stylem naukowym, co może być wyzwaniem dla czytelników preferujących bardziej...

Kolejna książka o mitologii słowiańskie która nie spełniła moich oczekiwań. Mitologia słowiańska mitologią nie jest, jest to głównie książka o pochodzeniu słów, historii danych wierzeń i praktyk natomiast samej mitologii tu nie ma. Książka faktycznie przekazuje wiedze ale nie taką jaką osoba sięgająca po nią by się spodziewała.

Kolejna książka o mitologii słowiańskie która nie spełniła moich oczekiwań. Mitologia słowiańska mitologią nie jest, jest to głównie książka o pochodzeniu słów, historii danych wierzeń i praktyk natomiast samej mitologii tu nie ma. Książka faktycznie przekazuje wiedze ale nie taką jaką osoba sięgająca po nią by się spodziewała.

Książka nie jest łatwa do przeczytania, należy ją potraktować jako rozprawę naukową. Ogromne kompendium wiedzy dla osób zainteresowanych tematem, jednak trzeba cierpliwości, żeby przez nie przebrnąć.

Książka nie jest łatwa do przeczytania, należy ją potraktować jako rozprawę naukową. Ogromne kompendium wiedzy dla osób zainteresowanych tematem, jednak trzeba cierpliwości, żeby przez nie przebrnąć.

Jesteście gotowi na kolejne spotkanie z mitologią?

Mitologia słowiańska to zagadnienie, które niezmiennie elektryzuje umysły ludzi. Pradawni bogowie, stwory i legendy podkręcają wyobraźnię i wzbudzają ciekawość, dzięki której wciąż chcemy zgłębiać ten temat.

Chyba że natrafimy na książkę taką jak ta.

"Mitologia słowiańska i polska" to kolejny tom z serii wierzenia i zwyczaje. I choć całą serię naprawdę lubię, tak ten tom wypadł póki co najgorzej.

Znaczną część książki zajmuje Autorowi wywód o pochodzeniu nazw kojarzonych powszechnie z mitologią słowiańską, widocznych w nich różnicach zależnych od regionu i same końcówki słów, które również mają wiele wspólnego z regionem.

I nie zrozumcie mnie źle - takie książki też są potrzebne. Brakowało mi jednak w opisie choć kilku słów o tej jej części.

Kiedy Autor nie zajmuje się akurat żadnymi końcówkami albo różnicami w nazwach przytacza interesujące opowiastki z różnych źródeł. Nieco bliżej powie nam również o tradycjach, które chyłkiem wślizgnęły się w naszą codzienność, a swój początek biorą w starosłowiańskich domach.

Jeśli interesujecie się pochodzeniem słów to polecam początek tej książki. A jeżeli bardziej odpowiada Wam mitologia słowiańska to też ją polecam - zbyt naukowe fragmenty o słowach zawsze można sobie odpuścić 😏

Jesteście gotowi na kolejne spotkanie z mitologią?

Mitologia słowiańska to zagadnienie, które niezmiennie elektryzuje umysły ludzi. Pradawni bogowie, stwory i legendy podkręcają wyobraźnię i wzbudzają ciekawość, dzięki której wciąż chcemy zgłębiać ten temat.

Chyba że natrafimy na książkę taką jak ta.

"Mitologia słowiańska i polska" to kolejny tom z serii wierzenia i...

Ksiązka bardzo ciężka do przebrnięcia, dla laika zwłaszcza. Tyluł wskazywał (przynajmniej dla mnie),że ksiażka bedzie zawierać opis podań, bóstw, demonów itd z motologi slowiańskiej i polskiej. Zamiast tego dostajemy rozprawę na temat pochodzenia nazw i imion. Samej motologii jest niewiele.

Ksiązka bardzo ciężka do przebrnięcia, dla laika zwłaszcza. Tyluł wskazywał (przynajmniej dla mnie),że ksiażka bedzie zawierać opis podań, bóstw, demonów itd z motologi slowiańskiej i polskiej. Zamiast tego dostajemy rozprawę na temat pochodzenia nazw i imion. Samej motologii jest niewiele.

Pozycja jest raczej naukowym wywodem o pochodzeniu słów, końcówek tych słów. Trochę naukowy ring na tezy i wnioski. Dla przeciętnego czytelnika ciężka bezużyteczna i nudna nudna i jeszcze raz nudna.

Pozycja jest raczej naukowym wywodem o pochodzeniu słów, końcówek tych słów. Trochę naukowy ring na tezy i wnioski. Dla przeciętnego czytelnika ciężka bezużyteczna i nudna nudna i jeszcze raz nudna.

Książka przeznaczona wyłączni dla ludzi znających tematykę słowiańską... Dla laika, takiego jak ja, istny koszmar czytania :)

Książka przeznaczona wyłączni dla ludzi znających tematykę słowiańską... Dla laika, takiego jak ja, istny koszmar czytania :)

Już po pierwszym ujęciu w dłoń wznowienia zaczęłam przecierać oczy ze zdziwienia. Do tej pory jeszcze człowiek się łudził, ale tym razem złodziejaszki przekroczyły wszelkie granice dobrego smaku. Niewtajemniczonym zdradzę, że Replika w wątpliwy moralnie i redakcyjnie sposób wznawia książki, które ich nic nie kosztują, bo straciły prawa autorskie trafiając do domeny publicznej. Tym razem bezczelni postanowili cofnąć stan nauki 60 lat wstecz i wydali ją bez redakcji Profesora i bez przypisów! Pomijając już zupełnie brakujące materiały, między innymi obszerny wstęp redaktorski, artykuły tłumaczone z drugiego języka Brücknera - niemieckiego. Wydanie jej w tej postaci to czysty skandal.
Przejdźmy na chwilę od książki z roku 1985 i skupmy się na głównych różnicach. Jak już zostało wspomniane, jest ona zaopatrzona we wstęp, opracowanie redaktorskie i przypisy cenionego, polskiego badacza, profesora Urbańczyka. Zawierają one często odnośniki do "Słownika starożytności słowiańskich", więc warto go sobie przygotować przed czytaniem. Dzięki temu nie tylko łatwiej jest ją zrozumieć samą treść współczesnemu czytelnikowi, lecz również motywacje i źródła Brücknera. W końcu oryginalny tekst ma 100 lat. Wydanie to zawiera większość najbardziej aktualnych artykułów naukowych, dorobku naukowego Brücknera dotyczącego religii Słowian, które rozsiane były po różnych publikacjach, słownikach i czasopismach. Można powiedzieć, że książka jest swego rodzaju podsumowaniem badań Autora, w którym - jak nie on - przyznaje się nawet do błędów w poprzednich publikacjach, nie wytykając ich jedynie innym. Książka jest również bez wątpienia jednym z najważniejszych Jego dzieł dotyczących mitologii słowiańskiej. Pozycja z 85 jest nawet uzupełniona przez wydawcę przez aktualizację badań przedawnionych, przynajmniej w miejscach w których jest to niezbędne. Publikacja generalnie jest dość specjalistyczna i z pewnością mimo licznych zalet nie jest to odpowiednia pozycja dla początkujących. Nawet z przypisami wymaga od czytelnika posiadnia pewnej bazy wiedzy dotyczącej podjętej tematyki. Kolejnym mankamentem może być fakt, który widać szczególnie w pierwszej części - Autor nie ma w zwyczaju tłumaczyć źródeł, więc może pojawić się bariera językowa dla niektórych.

Mimo tego, że chciałabym się odznaczać taką pewnością siebie i przekonaniem o własnej nieomylności jak Autor, to niestety część informacji w książce pozostaje zdezaktualizowana, bo nauka znacznie poszła do przodu do czasów Brücknera, który zresztą był pionierem badań nad Słowiańszczyzną w Polsce. Nie zmienia to faktu, że warto poświęcić chwilę na kontemplacji jej zawartości.
Poszukajmy jednak głównych błędów i ich przyczyn w treści książki. Kilka podstawowych, jak chociażby fakt upierania się Autora, że Marzanna jest wymysłem wtórnym, czy że Światowid Zbruczański nie jest słowiańską rzeźbą bazując wyłącznie na tym, że nie jest drewniany, wynikają prawdopodobnie z próby naginania rzeczywistości do własnych przekonań. Błędów mniejszych i większych co do samej słuszności treści jest oczywiście więcej.
Można czepiać się również pełnych tez, w szczególności tej, iż Brückner porządnie ogranicza panteon słowiański, między innymi 'wrzucając' po kilka nazw bóstw w jedną osobę,. Część Jego uwag należy oczywiście wziąć pod rozwagę, choć bywają absurdalne. Nawet jeśli błądzi, uczy krytycznego myślenia i krytyki źródłowej, zmusza czytelnika do myślenia, czego brakowało uprzednim publikacjom biorącym pod uwagę nawet źródła sfałszowane i mnożące błędy. Pojawiają się jednak wspomniane błędy wynikające z próby wciskania kilku bóstw w jedno, np. Brückner stawia znak równości między Świętowitem, a Trzygławem, co jest absolutnie niedorzeczne. Autora cechuje też pewna wręcz hipokrytyczna wybiórczość, między innymi w momencie, w którym na przykładzie Peruna jako jedynego Boga odrzuca nazwy miejscowe jako dowód na jego istnienie, a w innych przypadkach bardzo chętnie z nich korzysta. Książka zawiera również - zdaje się błędny wywód - zostając przy Perunie. Nawet jeśli śladem swoich założycieli dynastycznych na Rusi - Normanów, Thor w Peruna przemorfował, to nie ma powodów by sądzić, że nie był wyznawany na reszcie Słowiańszczny, na co posiadamy liczne dowody, od pisanych po archeologiczne. Brückner odrzuca również - nie do końca słusznie - wszelkie legendy dynastyczne jako zmyślenie lub zapożyczenie. Tak również wszelkie przeżytki obrzędów pogańskich przypisuje jedynie nowożytnym wymysłom, choć lwia część posiada starożytną genezę. Wierzenia demoniczne jak zwykle potraktowane przez badacza bardzo marginesowo. Druga część pisana jest znacznie lżejszym językiem i skierowana do przeciętnego zjadacza chleba.
Rozdziały są wygodnie rozpisane, między innymi podzielono je na poszczególne Bóstwa.

Przechodźmy do różnic w Replice - oprócz o redakcji, tutaj również możecie oczywiście zapomnieć o przypisach, bo były dziełem Profesora, a to wymagałoby opłaty, a pato-rynek wydawniczy reprezentowany przez Replikę nie mógłby na to pozwolić. Co najzabawniejsze chytre wydawnictwo prawdopodobnie samo skopiowało treść z PDFu dostępnego powszechnie w internecie, o czym świadczą charakterystyczne przy przenoszeniu tych plików do edytowalnego formatu błędy, np. "Euś" zamiast "Ruś".

W Wydaniu Repliki zabrakło wielu dodatków, między innymi wspomnianych na początku artykułów tłumaczonych z niemieckiego, który był drugim językiem Brücknera. Nie trzeba chyba mówić, że ksiaążka jest pozbawiona bibliografii, choć ta z 85 i tak była dość szczątkowa.

Już po pierwszym ujęciu w dłoń wznowienia zaczęłam przecierać oczy ze zdziwienia. Do tej pory jeszcze człowiek się łudził, ale tym razem złodziejaszki przekroczyły wszelkie granice dobrego smaku. Niewtajemniczonym zdradzę, że Replika w wątpliwy moralnie i redakcyjnie sposób wznawia książki, które ich nic nie kosztują, bo straciły prawa autorskie trafiając do domeny...

Pozycję Brucknera należy traktować, jako ciekawostkę, znak tego, jak dawniej podchodzono do uchwycenia wierzeń i próbie nadaniu jej naukowego, merytorycznego tonu.

Nieszczęście wierzeń słowiańskich, pogańskich polega na tym, że do obecnych czasów dochowały się tylko strzępy, wyrywki. Wiedza, na której możnaby postawić fundament naukowy jest nie do odtworzenia.

Mimo wspomnianych wyźej faktów, pozycja "Mitologia słowiańska i polska" powinna znajdować się na półce, tym bardziej w czasach ogłupienia i turbosłowiańskiego bełkotu.

Pozycję Brucknera należy traktować, jako ciekawostkę, znak tego, jak dawniej podchodzono do uchwycenia wierzeń i próbie nadaniu jej naukowego, merytorycznego tonu.

Nieszczęście wierzeń słowiańskich, pogańskich polega na tym, że do obecnych czasów dochowały się tylko strzępy, wyrywki. Wiedza, na której możnaby postawić fundament naukowy jest nie do odtworzenia.

Mimo...

„Wierzenia i zwyczaje” to seria ciekawych, ale przede wszystkim ważnych historycznie książek z dziedziny szeroko pojętej słowiańskości. Książki te są wydawane w pięknej szacie, a w komplecie tworzą świetną wizualnie serię.

Właśnie do księgarń trafiła kolejna pozycja. „Mitologia słowiańska i polska” to zdecydowanie jedna z tych bardziej wartościowych w serii. Niestety nie należy jej traktować jako wiedzę absolutną i jako faktyczną mitologię. Sama w sobie napisana jest naukowym, ciężkim językiem, archaicznym wręcz z licznymi wtrąceniami z innych języków słowiańskich. Przedmowa książki mówi m.in.: ‘Choć postępujący na przestrzeni XXw. rozwój archeologii, językoznawstwa, etnografii, folklorystyki w znacznej mierze zdezaktualizował dzieła Bruckera, to w swoim czasie jego prace przyczyniły się do popularyzacji badań nad wierzeniami dawnych Słowian i zainspirowały pokolenia przyszłych i na nich się „wychowujących” badaczy tematu”.

Jak nieraz już mówiłem, lubię książki ważne historycznie, czyli te, które coś znaczą, które są przełomowe, albo symboliczne (taką właśnie książkę stawiam teraz na swojej półce). I tak można określić prawie wszystkie tomy serii od wyd. Replika. Kłopot tylko w tym, że ciężko jest faktycznie je czytać i czerpać z nich wiedzę historyczną. Cieszy mnie jednak fakt, że ciągle wznawiane są stare, zapomniane wręcz dzieła. Lubię ten klimatyczny, czasem niezrozumiały język, lubię te ilustracje, a raczej stare, niewyraźne zdjęcia. No i lubię tę ogromną liczbę przypisów wyjaśniających czytelnikowi jak aktualnie się rzeczy mają. W skrócie, mamy w rękach faktyczny i namacalny artefakt – obraz ówczesnych czasów.

Paweł

„Wierzenia i zwyczaje” to seria ciekawych, ale przede wszystkim ważnych historycznie książek z dziedziny szeroko pojętej słowiańskości. Książki te są wydawane w pięknej szacie, a w komplecie tworzą świetną wizualnie serię.

Właśnie do księgarń trafiła kolejna pozycja. „Mitologia słowiańska i polska” to zdecydowanie jedna z tych bardziej wartościowych w serii. Niestety nie...