Oj to była ciężka przeprawa, która tylko dzięki audiobooków się udała. Ta seria miała taki potencjał, ale nawet nie zniża się do niego. Jest tu sporo błędów logicznych (bohaterowie są ze sobą myleni przez autorkę 🙈). O wątku romantycznym to ja nawet nie wspomnę (dla mnie on nie istnieje, bo nie można w niego uwierzyć). Skończę tę serię tylko dlatego, że mam ją na półce. Oczywiście miała swoje momenty, czasem ciągała i nawet zaskakiwała ale to była mniejszość tej książki.

Oj to była ciężka przeprawa, która tylko dzięki audiobooków się udała. Ta seria miała taki potencjał, ale nawet nie zniża się do niego. Jest tu sporo błędów logicznych (bohaterowie są ze sobą myleni przez autorkę 🙈). O wątku romantycznym to ja nawet nie wspomnę (dla mnie on nie istnieje, bo nie można w niego uwierzyć). Skończę tę serię tylko dlatego, że mam ją na półce....

Wszyscy mówią, że to najlepsza część, a według mnie nie. Przez większość książki nic się nie działo. Cały tom Emilia udawała głupią, a nagle na koniec okazało się, że niespodziewanie wszystko wie i ma plan. Jakieś to niespójne było. Nudziłam się przy tej książce.

Tak jak wcześniej zastanawiałam się, czy można to nazwać romantasy, to teraz się nie waham. Można. Jak mnie w pracy zdenerwowali, to potem nawet lepiej mi wchodziły sceny erotyczne. O dziwo były całkiem miłe w odbiorze, nie wywoływały we mnie wstrętu ani cringu, co w innych książkach się zdarzało.

Wszyscy mówią, że to najlepsza część, a według mnie nie. Przez większość książki nic się nie działo. Cały tom Emilia udawała głupią, a nagle na koniec okazało się, że niespodziewanie wszystko wie i ma plan. Jakieś to niespójne było. Nudziłam się przy tej książce.

Tak jak wcześniej zastanawiałam się, czy można to nazwać romantasy, to teraz się nie waham. Można. Jak mnie w...

Druga część trylogii okazała się równie ciekawa jak pierwsza. Cieszę się, że trafiłam na tę serię, ponieważ są to klimaty, które bardzo lubię. Chyba szybko sięgnę po ostatnią część, bo jestem bardzo ciekawa klątwy i całego zakończenia historii 😊

Druga część trylogii okazała się równie ciekawa jak pierwsza. Cieszę się, że trafiłam na tę serię, ponieważ są to klimaty, które bardzo lubię. Chyba szybko sięgnę po ostatnią część, bo jestem bardzo ciekawa klątwy i całego zakończenia historii 😊

Bez szału. Mocno naciągane

Bez szału. Mocno naciągane

“Los rozdaje karty i może próbować sprzyjać pewnym zdarzeniom, ale ostatecznie jesteśmy wolni i sami decydujemy o sobie. Nigdy w to nie wątp.”

Emilia zrobi wszystko, by odkryć tajemnicę morderstwa swojej siostry bliźniaczki oraz zemścić się na sprawcach niepotrzebnego rozlewu krwi wśród czarownic. Szukając wendety, nie cofnie się nawet przed zawarciem paktu z jednym z Książąt Piekieł oraz przyrzeczenia swojej ręki samemu diabłu. Pojawiając się w Piekle, wiedźma powinna pamiętać, że nikomu nie można ufać, a niebezpieczeństwo może przyjść z najmniej oczekiwanej strony. Wystawiona na liczne pokusy i grzechy, Emilia będzie musiała się zmierzyć z samotnością oraz narastającymi sprzecznymi uczuciami w stosunku do Pana Gniewu. Demon kieruje się własnym interesem, nie zważając na sojusz łączący go z Emilią w świecie śmiertelnych, co wywołuje w dziewczynie frustrację. Gdy pożądanie miesza się z nienawiścią, a płomienne uczucia biorą górę, prawdziwa natura demona i jego mroczne intrygi boleśnie dają o sobie znać.

Drugi tom cyklu “Królestwo Nikczemnych” zabiera czytelnika wprost do Piekieł, gdzie nic nie jest takie, jak może się wydawać. Autorka w niecodzienny i nieco odbiegający od klasycznych wyobrażeń sposób przedstawia podziemne królestwo, gdzie zamiast wszechobecnego gorąca, smoły i mroku panuje przenikający chłód, ziemia pokryta jest grubą warstwą śniegu, a Książęta mieszkają w pałacach ociekających bogactwem. Nadało to powiewu świeżości, i mimo że pomysł ten zdecydowanie przypadł mi do gustu, to zabrakło w nim dreszczyku grozy, czyhającego wszędzie niebezpieczeństwa i być może odrobiny okrucieństwa, będącego nieodłącznym elementem Piekieł. Czytelnik częściej jest jedynie ostrzegany o zagrożeniu, niż doświadcza go na własnej skórze. Przeniesienie miejsca akcji pozwoliło również z bliska przyjrzeć się innym grzechom (nie tylko Gniewowi),zagłębić w odmienne zachowania i obyczaje panujące między Kręgami oraz poznać niektórych Książąt Piekieł. Wyczuwalny w poprzednim tomie włoski klimat i dobiegające zewsząd aromaty przypraw zanikają na rzecz nużących opisów kreacji, sal balowych i sukien, które prezentowane są czytelnikowi z najmniejszymi szczegółami. W pewnym momencie miałam ochotę je po prostu pomijać, gdyż nie wnosiły nic kluczowego do fabuły. Podobnie jak przemyślenia Emilii, które nie dość, że nieustannie się powtarzały, to na dodatek były o niczym i również do niczego nie prowadziły. Jej rozterki sercowe oraz ciągłe wahanie się między skonsumowaniem małżeństwa z Panem Gniewu a wbiciem mu sztyletu prosto w serce w pewnym momencie stały się męczące i powodowały jedynie ból głowy. Wraz z biegiem wydarzeń w głównej bohaterce zachodzi subtelna zmiana, która niestety nie ma nic wspólnego z jej charakterem. Nadal jej zachowania są dość nieprzemyślane, nie bierze pod uwagę konsekwencji wynikających z popełnionych czynów, jednak pod względem seksualnym staje się znacznie odważniejsza, nieco wulgarna i nie boi się brać tego, co chce w danej chwili. W porównaniu do pierwszego tomu, w “Królestwie Przeklętych” akcja zwalnia, fabularnie dzieje się niewiele, a mocny element książki, jakim jest poszukiwanie mordercy Vittorii, schodzi na dalszy plan. Autorka skupia się tutaj na wątku romantycznym i budowaniu relacji między Emilią a Panem Gniewu. Mimo że jest ona skomplikowana i brakuje jej autentyczności, dość przyjemnie obserwuje się ich zmagania. Jednym z większych minusów były dla mnie dialogi pełne niedopowiedzeń i tajemnice, w których bardzo łatwo można się pogubić. Część z nich okazała się naciągana i na siłę, sekret gonił sekret, przez co podczas lektury czułam się zagubiona. Natomiast zakończenie ponownie zaskakuje i wywraca znany czytelnikowi świat do góry nogami, dzięki czemu ma się ochotę sięgnąć po kolejny tom i rozwikłać wszystkie tajemnice.

“Królestwo Przeklętych” na tle pierwszego tomu wypada trochę gorzej, jednak książka ta ma w sobie coś, przez co chce się do niej wracać i myśli się o niej nawet po odłożeniu lektury. Mam wrażenie, że tym czymś, a raczej kimś, jest Pan Gniewu oraz nieustanne poszukiwanie mordercy Vittorii. Smaku dodają również tajemnice i intrygi - gdy wydaje się, że już wiemy wszystko, okazuje się, że autorka wodzi nas za nos i nie wiemy zupełnie nic. Brakowało mi matactwa i intryg u samych Piekielnych Książąt oraz lepszej kreacji Piekła i rozbudowania otaczającego świata, co mogłoby dodać pikanterii całej historii. Niemniej, książkę czytało się przyjemnie. To dobra i niewymagająca (oprócz pokładów cierpliwości) lektura na wieczór z wątkiem romantycznym, licznymi zagadkami do rozwikłania oraz frustrująco dokładnymi opisami kreacji ubieranych przez bohaterów. Relacja między Emilią i Panem Gniewu, niesamowite opisy otoczenia i klątwy sprawiły, że z pewnością sięgnę po finalny tom.

“Los rozdaje karty i może próbować sprzyjać pewnym zdarzeniom, ale ostatecznie jesteśmy wolni i sami decydujemy o sobie. Nigdy w to nie wątp.”

Emilia zrobi wszystko, by odkryć tajemnicę morderstwa swojej siostry bliźniaczki oraz zemścić się na sprawcach niepotrzebnego rozlewu krwi wśród czarownic. Szukając wendety, nie cofnie się nawet przed zawarciem paktu z jednym z...

Ależ to się wlecze. Bohaterowie mają dwubiegunowość. Monologi wewnętrzne bohaterki powodują utratę wiary w szybkie dokończenie tej książki i odbierają chęci do dalszego czytania. Czytelnikowi tłumaczony jest każdy najdrobniejszy aspekt zachowania danego bohatera mimo, iż sam może to wywnioskować. Tak jakby autorka wątpiła czy czytelnik napewno dobrze odbierze zachowania bohaterów. Nie wspominając już o wulgarnym i przedmiotowym traktowaniu osób w niektórych scenach. Dodatkowo mam poczucie, że książka została w jakiś sposób nieskładnie okrojona z materiału. Parokrotnie zdarza się, że po jednej scenie następuje druga, która niema kompletnie sensu i powiązania z poprzedniczką - ma się wrażenie, że zakończenie sceny "A" zostało usunięte i przechodzimy do wstępu sceny "B". Jedyny pozytyw tego tomu to Anir.

Ależ to się wlecze. Bohaterowie mają dwubiegunowość. Monologi wewnętrzne bohaterki powodują utratę wiary w szybkie dokończenie tej książki i odbierają chęci do dalszego czytania. Czytelnikowi tłumaczony jest każdy najdrobniejszy aspekt zachowania danego bohatera mimo, iż sam może to wywnioskować. Tak jakby autorka wątpiła czy czytelnik napewno dobrze odbierze zachowania...

O dziwo ten tom był lepszy od poprzedniego. Jednak do ok. 200-250 strony nie wydarzyło się nic. Fabuła stoi w miejscu, bohaterowie kręcą się w kółko w tych samych miejscach i wyobrażają sobie jak się wzajemnie rozbierają. W końcu wybrali się na dwór do innego króla, ale i z tego nic nie wyniknęło. I tak do samego końca. Dopiero w zakończeniu coś się zaczęło dziać, ale zostało urwane.

O dziwo ten tom był lepszy od poprzedniego. Jednak do ok. 200-250 strony nie wydarzyło się nic. Fabuła stoi w miejscu, bohaterowie kręcą się w kółko w tych samych miejscach i wyobrażają sobie jak się wzajemnie rozbierają. W końcu wybrali się na dwór do innego króla, ale i z tego nic nie wyniknęło. I tak do samego końca. Dopiero w zakończeniu coś się zaczęło dziać, ale...

Zwykle 2 części przygód są gorsze niż pierwsze, ale nie w tym przypadku!
Wprost nie mogłam się oderwać i skończyłam w 2 dni!

Emilia po dobiciu targu z diabłem udaje się z Księciem Gniewu do Piekła, jednak by się tam dostać będzie musiała przejść Korytarz Gniewu w którym będzie podatna na wszystkie grzechy siedmiu Książąt.

Slow Burn, który pięknie się tu rozkręca między bohaterami jest wart wszystkiego, a tajemnice, które powoli książka przed nami rozwikła wraz z główną bohaterką to majstersztyk!
Byłam co rusz czymś zaskoczona!

Uwielbiam główne postaci i chwytam po 3 tom!

Zwykle 2 części przygód są gorsze niż pierwsze, ale nie w tym przypadku!
Wprost nie mogłam się oderwać i skończyłam w 2 dni!

Emilia po dobiciu targu z diabłem udaje się z Księciem Gniewu do Piekła, jednak by się tam dostać będzie musiała przejść Korytarz Gniewu w którym będzie podatna na wszystkie grzechy siedmiu Książąt.

Slow Burn, który pięknie się tu rozkręca między...

Matko nie moglam sie oderwać!!! Ze zniecierpliwieniem czekam na kolejną czesc! Mam nadzieje ze inne ksiazki tej autoekivrowniez pojawią sie na legimi!

Matko nie moglam sie oderwać!!! Ze zniecierpliwieniem czekam na kolejną czesc! Mam nadzieje ze inne ksiazki tej autoekivrowniez pojawią sie na legimi!

1.5 ⭐ // Borze szumiący, co to było za gówno.

Sięgnęłam w końcu, bo zatęskniłam za tym klimatem z pierwszego tomu i chciałam go więcej. A skończyło sie na tym, że miałam ochotę krzyczeć i walić głową w ścianę, bo autorka chyba sama zapomniała, o czym piszę i z książki z ogromnym potencjałem zrobił się tani erotyk z kiepskimi scenami zbliżeń. No serio, ILEŻ MOŻNA SŁUCHAĆ TEGO SAMEGO?! Jestem zła, zniesmaczona i strasznie zawiedziona.

Te krótkie elementy fabuły to jest to pół gwiazdki. Śmieszne jest to, że do równo 50% w ogóle nie wiedziałam, o co chodzi i nie mogłam sobie przypomnieć pierwszego tomu, bo ciągle było jakieś bara-bara :/. Na końcówce nagle przypominamy sobie, że fajnie by było jakąś fabułę pociągnąć... Trzeci tom przesłucham, bo jestem ciekawa tej warstwy fabularnej, ale jeśli to będzie znowu erotyk, to przerzucę się na ebooka i zwyczajnie przaklikam strony, aż trafię na fabułę i nawet nie będzie mi przykro.

1.5 ⭐ // Borze szumiący, co to było za gówno.

Sięgnęłam w końcu, bo zatęskniłam za tym klimatem z pierwszego tomu i chciałam go więcej. A skończyło sie na tym, że miałam ochotę krzyczeć i walić głową w ścianę, bo autorka chyba sama zapomniała, o czym piszę i z książki z ogromnym potencjałem zrobił się tani erotyk z kiepskimi scenami zbliżeń. No serio, ILEŻ MOŻNA SŁUCHAĆ...