Dość przyjemny poradnik. Przypomina mi rozmowę z dobrą koleżanką, pomaga spojrzeć na problemy z innej perspektywy. Zawsze warto sobie przypomnieć, że nie ma niczego czego nie dałoby się rozwiązać i że to wszystko jest po coś, że często wyolbrzymiamy swoje kłopoty, i że najważniejsze to myśleć o sobie i iść przez życie pozytywnym krokiem.

Dość przyjemny poradnik. Przypomina mi rozmowę z dobrą koleżanką, pomaga spojrzeć na problemy z innej perspektywy. Zawsze warto sobie przypomnieć, że nie ma niczego czego nie dałoby się rozwiązać i że to wszystko jest po coś, że często wyolbrzymiamy swoje kłopoty, i że najważniejsze to myśleć o sobie i iść przez życie pozytywnym krokiem.

Tytuł może błędnie sugerować, że to pozycja dla kogoś, kto przeżywa traumę lub ma jakieś bardzo poważne problemy. Niekoniecznie, każdy rozdział to inny temat, każdy dotyczy nieco innej sytuacji życiowej, jest tu mowa np. o wypaleniu zawodowym, o konieczności zmian, umiejętności godzenia się z różnymi niezależnymi od nas zmianami, o ryzyku, o dojrzałości. Są liczne nawiązania do książek i filmów, jest rozdział poświęcony baśniom i temu, jak wiele wspólnego mają z rzeczywistością w każdych czasach. "Kasię na kryzys" czyta się bardzo dobrze. Wszystkie te wywody nie są jakoś szczególnie nowatorskie, ale są usystematyzowane, na niektóre konkluzje ktoś mógł nigdy nie wpaść, ktoś inny sobie je tylko przypomni.
Przykładowo omawiając wiele sytuacji życiowych, akcentowana jest potrzeba zmiany, nie dotyczy to jednak tylko zmian drastycznych, typu przeprowadzka do innego miasta, czy zmiana pracy. Chodzi o to, że wejście w wieloletnią rutynę prowadzi często do marazmu, a gdy się to przedłuża, do wypalenia, a nawet niekiedy i do depresji. Ludzie stają się coraz mniej elastyczni w swoich zachowaniach, nie biorą już pod uwagę jakichkolwiek odchyleń od schematu, np. chodzą czy jeżdżą do pracy tą samą drogą, tryb życia każdego dnia jest jednakowy, na wakacje jeżdżą w to samo miejsce, spotykają tylko z tymi samymi osobami. Nie mają nawet świadomości, jak wiele rzeczy im umyka, nie zaprzyjaźniają się z kimś nowym itp. Otwierając się na nawet drobne zmiany nie tylko poprawia się samopoczucie, ale oddala się widmo wypalenia.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/10/katarzyna-miller-joanna-oleszyk-kasia.html

Tytuł może błędnie sugerować, że to pozycja dla kogoś, kto przeżywa traumę lub ma jakieś bardzo poważne problemy. Niekoniecznie, każdy rozdział to inny temat, każdy dotyczy nieco innej sytuacji życiowej, jest tu mowa np. o wypaleniu zawodowym, o konieczności zmian, umiejętności godzenia się z różnymi niezależnymi od nas zmianami, o ryzyku, o dojrzałości. Są liczne...

Książka, która przypomniała mi, że nie ma sytuacji bez wyjścia, a po każdej burzy wychodzi słońce. Autorka przekonuje, że w obliczu każdego kryzysu warto myśleć o sobie, nie "biczować się", tylko uświadomić sobie, że każdy kryzys jest po coś. Bardzo przyjemna lektura. Serdecznie polecam.

Książka, która przypomniała mi, że nie ma sytuacji bez wyjścia, a po każdej burzy wychodzi słońce. Autorka przekonuje, że w obliczu każdego kryzysu warto myśleć o sobie, nie "biczować się", tylko uświadomić sobie, że każdy kryzys jest po coś. Bardzo przyjemna lektura. Serdecznie polecam.

Bardzo lubię książki Kasi, ale chyba ta wciągnęła mnie najmniej. Może z powodu poruszania przeróżnych tematów w jednej pozycji, a może to kwestia audiobooka. Niektóre momenty są świetne i buzia sama się uśmiecha, ale brakuje mi tu spójności, która jest w innych książkach. Być może jest to kwestia tego, że pozycje od Kasi lepiej wchodzą czytane niż słuchane. Po inne sięgnę jednak w wersji papierowej.

Bardzo lubię książki Kasi, ale chyba ta wciągnęła mnie najmniej. Może z powodu poruszania przeróżnych tematów w jednej pozycji, a może to kwestia audiobooka. Niektóre momenty są świetne i buzia sama się uśmiecha, ale brakuje mi tu spójności, która jest w innych książkach. Być może jest to kwestia tego, że pozycje od Kasi lepiej wchodzą czytane niż słuchane. Po inne sięgnę...

Fani książek Pani Katarzyny - charyzmatycznej psycholożki - opis z okładki (oj tak ;)) będą zadowoleni z lektury.
Jest to, jak wiadomo, dialog Pani Kasi z Panią Joanną Olekszyk - dziennikarką, który traktuje tym razem o wszelkiego rodzaju kryzysach z jakimi mamy do czynienia często w życiu.
Podnosząca na duchu, skłaniająca do własnych przemyśleń i podejścia do problemów, potknięć różnego rodzaju - Ja polecam! Niewiem kiedy mi zleciał czas podczas lektury.

Fani książek Pani Katarzyny - charyzmatycznej psycholożki - opis z okładki (oj tak ;)) będą zadowoleni z lektury.
Jest to, jak wiadomo, dialog Pani Kasi z Panią Joanną Olekszyk - dziennikarką, który traktuje tym razem o wszelkiego rodzaju kryzysach z jakimi mamy do czynienia często w życiu.
Podnosząca na duchu, skłaniająca do własnych przemyśleń i podejścia do problemów,...

Tym razem tematem przewodnim dialogu między psycholożką a dziennikarką jest kryzys. Kryzys wszelakiego typu - zaczynając od pandemii i kwarantanny, kończąc na naszych codziennych małych kryzysach, które zmieniają wszystko. A ponieważ nie można ich uniknąć, trzeba nauczyć się z nimi żyć. Jak? Poprzez pokonywanie lęku i stawianiu czoła problemem, a przede wszystkim poprze wybaczaniu sobie. Właśnie o tym jest ta książka.

Jeżeli ktokolwiek kiedykolwiek czytał cokolwiek Katarzyny Miller, wie, że jej książki należą do tych lżejszych. Ot, zapis "gadaniny" dwóch kobiet pełen prostych, niewymuszonych słów. Ale w tej prostocie często kryją się mądre przemyślenia, które warto zachować w sercu na dłużej, a które ja chętnie zaznaczam markerem, by móc zawsze do nich powrócić. Przytoczę kilka z nich.

"Jeżeli ktoś przez całe życie ukrywa się ze swoim lękiem i jest ściśnięty w środku jak kopytko, to kiedy widzi kogoś, kto chodzi i się cieszy, to po pierwsze trafia go szlag, a po drugie nie wierzy."
"Odkąd poczułam, że jestem naprawdę za siebie odpowiedzialna, ileś kamieni spadło mi z barków."
"Żałujesz, bo żałujesz. Kropka."
"Ludzie nie wiedzą, jak mają siebie traktować. Nie uczy się nas, co jest dla nas zdrowe. Więc albo udajemy, że nic nam nie jest, i nie dostajemy wsparcia ani współczucia, albo dostajemy współczucie typu politowanie i wsparcie w rodzaju "a bo ona taka biedna". Dlatego potrzebni są nam prawdziwi przyjaciele i prawdziwa bliskość. Wtedy mamy do kogo się udać z naszym złamanym sercem."
"Jedną z największych zagadek ludzkości jest, dlaczego jedne osoby wykorzystują swoje doświadczenie, także to złe, do tego, by się rozwijać, a innym wiedzie się całkiem nieźle, mimo to, kiedy im się coś rozleje, to nad tym biadolą. Już nie wspominając o tych, którzy dostali straszliwego łupnia od życia... Po prostu jest duża grupa ludzi, którzy są nieszczęśliwi stale: czy kwitną kwiaty, czy dojrzewają śliwki, czy pada śnieg."
"Dzisiejsze czasy tworzą pewnego rodzaju presję: ciągle musimy się rozwijać, coś osiągać, doskonalić się. Ale przecież to samo życie jest najważniejsze. Nie osiąganie."

Oczywiście to tylko kropla w morzu słów, których w tej książce znajdziecie ogrom. Kasia Miller ma przepiękny sposób na życie - taki, który naprawdę cieszy i sprawia, że naprawdę się żyje. Do mnie to trafia i ja właśnie w ten sposób pragnęłabym żyć: dając z siebie wszystko, ale kiedy trzeba: odpuszczając i odpoczywając. Bo właśnie do tego sumują się te wszystkie rozdziały - do tego, by pozwolić sobie na życie takim, jakim się pragnie żyć.

Tym razem tematem przewodnim dialogu między psycholożką a dziennikarką jest kryzys. Kryzys wszelakiego typu - zaczynając od pandemii i kwarantanny, kończąc na naszych codziennych małych kryzysach, które zmieniają wszystko. A ponieważ nie można ich uniknąć, trzeba nauczyć się z nimi żyć. Jak? Poprzez pokonywanie lęku i stawianiu czoła problemem, a przede wszystkim poprze...

Jest to bardzo dobry poradnik na czasy życiowych zakrętów, których czasami jest mniej czasami więcej.

Jest to bardzo dobry poradnik na czasy życiowych zakrętów, których czasami jest mniej czasami więcej.

Moja pierwsza książka Kasi Miller i z pewnością nie ostatnia. Pomocna podczas wszelkich kryzysów życiowych. Książka niezwykle ciepła i pełna mądrości życiowej - z resztą jak sama Kasia Miller.

Moja pierwsza książka Kasi Miller i z pewnością nie ostatnia. Pomocna podczas wszelkich kryzysów życiowych. Książka niezwykle ciepła i pełna mądrości życiowej - z resztą jak sama Kasia Miller.