Chcesz przeczytać biografię Dantego, gdzie płynna i barwna narracja poprowadzi Cię przez jego życie, dzieło i panoramę Italii przełomu XIII i XIV wieku? Biografię, gdzie luki w życiorysie bohatera autor uzupełni fascynującą opowieścią o wielkiej kulturze i wielkiej polityce tamtej epoki? To se chcij dalej.

Ja się dałem nabrać na marketingowe zapewnienia wydawcy, że oto mamy do czynienia z książką, którą "czyta się jak wciągającą powieść". Wydawco, z czym do ludzi? Wstyd!

"Dante" Barbero to mocno naukowa pozycja, w której bibliografia i przypisy (umieszczone, jakżeby inaczej, na końcu książki) zajmują dokładnie 1/3 objętości. Dowiesz się z niej, w jakich aktach notarialnych uczestniczyli jego przodkowie i potomkowie, jakich pożyczek rodzina Dantego udzielała lub zaciągała, jak się nazywały jej wiejskie majętności i z czym graniczyły itd. To książka z milionem nazwisk i żadną porządną sylwetką. Nie ma w niej nawet skrawka mapy, żadnej ilustracji, żadnej reprodukcji - a przecież było z czego czerpać! (Giotto się w grobie przewraca!) Jeśli chcesz ZGŁĘBIĆ już posiadaną wiedzę o Dantem, to możesz spróbować przeczytać, może nawet dodasz ze 3 gwiazki do oceny. W przeciwnym wypadku weź się lepiej za "Boską Komedię", tam znajdziesz Dantego, tu tylko jakiś jego ponury cień.

Chcesz przeczytać biografię Dantego, gdzie płynna i barwna narracja poprowadzi Cię przez jego życie, dzieło i panoramę Italii przełomu XIII i XIV wieku? Biografię, gdzie luki w życiorysie bohatera autor uzupełni fascynującą opowieścią o wielkiej kulturze i wielkiej polityce tamtej epoki? To se chcij dalej.

Ja się dałem nabrać na marketingowe zapewnienia wydawcy, że oto...

Nie wiedziałam, że o Dantem zachowało się tak mało informacji. Autor w większości powołuje się na teksty Bocaccia, których prawdziwość nierzadko podważa. W sumie na prawie 400 stron tekstu, prawie połowę stanowią przypisy i bibliografia.

Nie wiedziałam, że o Dantem zachowało się tak mało informacji. Autor w większości powołuje się na teksty Bocaccia, których prawdziwość nierzadko podważa. W sumie na prawie 400 stron tekstu, prawie połowę stanowią przypisy i bibliografia.

Rozumiem niskie oceny. Przypadkowy czytelnik znudzi się szybko. Jeśli ktoś nie interesuje się średniowiecznymi Włochami, postacią Dantego ani jego twórczością, to nie warto w ogóle sięgać po tę książkę. W przeciwnym wypadku - trzeba koniecznie.

Rozumiem niskie oceny. Przypadkowy czytelnik znudzi się szybko. Jeśli ktoś nie interesuje się średniowiecznymi Włochami, postacią Dantego ani jego twórczością, to nie warto w ogóle sięgać po tę książkę. W przeciwnym wypadku - trzeba koniecznie.

Przeczytanie pierwszej połowy zajęło mi... 3 tygodnie. Drugą część przyswoiłem już w normalnym tempie - dwóch dni. Najtrudniej jest przyzwyczaić się do bardzo spowolnionego rytmu czytania, narzuconego przez dużą liczbę rozwlekłych przypisów.
Generalnie, jest to biografia kogoś, o kim bardzo mało wiadomo. To powinno dać do myślenia, jakiego tempa narracji się spodziewać. W niektórych rozdziałach opowieść przeplatana jest tyloma dygresjami społeczno-towarzysko-historycznymi, że dla mnie - który Dantego znał bardzo pobieżnie - przyswojenie setek nazwisk, miejsc i funkcji staje się zbyt trudne.
Dla maniaków XIII i XIV wiecznej włoskiej gospodarki czy socjologii to zapewne niezwykle wartościowa publikacja, ale dla czytelników mniej wkręconych w zagadnienie, chcących dopiero je zgłębić, może być zbyt trudna.
Wniosek pozytywny: historia Florencji jest fascynująca, a przecież upłynie jeszcze 150 lat nim rozsławi ją Leonardo.

Przeczytanie pierwszej połowy zajęło mi... 3 tygodnie. Drugą część przyswoiłem już w normalnym tempie - dwóch dni. Najtrudniej jest przyzwyczaić się do bardzo spowolnionego rytmu czytania, narzuconego przez dużą liczbę rozwlekłych przypisów.
Generalnie, jest to biografia kogoś, o kim bardzo mało wiadomo. To powinno dać do myślenia, jakiego tempa narracji się spodziewać. W...

Jakoś mało tu Dantego w Dantem. Jest o przodkach poety, o jego sytuacji majątkowej, o sytuacji politycznej w średniowiecznych Włoszech i Florencji, ale sam Dante ginie w nawale różnych drobiazgowych analiz. Autor przekopuje się przez różne dokumenty i brakujące informacje i na pewno wykonał mrówczą robotę, ale nie zmienia to faktu, że konkluzja jest najczęściej taka, że "nie wiemy i się nie dowiemy". No trudno. Beatrycze ledwo wspomniana. Liczyłam jednak na to, że będzie ciekawiej, podczas gdy nudziłam się przy tej książce jak mops.

Jakoś mało tu Dantego w Dantem. Jest o przodkach poety, o jego sytuacji majątkowej, o sytuacji politycznej w średniowiecznych Włoszech i Florencji, ale sam Dante ginie w nawale różnych drobiazgowych analiz. Autor przekopuje się przez różne dokumenty i brakujące informacje i na pewno wykonał mrówczą robotę, ale nie zmienia to faktu, że konkluzja jest najczęściej taka, że...

Dziwna biografia. Byłem zaskoczony. Dobrze to oddaje okładka. Niewielki i niepełny obraz Dantego, a reszta biała plama. Bo bardzo niewiele wiemy o poecie. Co chwila jakiś dokument niepewny albo po prostu brak. 700 lat minęło.
Postać poety nie na te czasy. Zobaczył Beatrycze jak byli dziećmi i uwiecznił ją na wsze czasy. A tylko kilka razy że sobą rozmawiali. Gdzie te czasy. My za to mamy teraz feministki. Kobiety na traktory, do ringu, klatki MMA itd.

Dziwna biografia. Byłem zaskoczony. Dobrze to oddaje okładka. Niewielki i niepełny obraz Dantego, a reszta biała plama. Bo bardzo niewiele wiemy o poecie. Co chwila jakiś dokument niepewny albo po prostu brak. 700 lat minęło.
Postać poety nie na te czasy. Zobaczył Beatrycze jak byli dziećmi i uwiecznił ją na wsze czasy. A tylko kilka razy że sobą rozmawiali. Gdzie te...

Rewelacyjna książka, która jak chyba żadna dotąd, ukazuje geniusz, sylwetkę i dorobek wielkiego pisarza.
Książka została napisana symbolicznie w 700. rocznicę śmierci Dantego. Jest mistrzowsko skonstruowana, pełna zaskakujących informacji, do których zwykłemu człowiekowi, nie będącemu badaczem, historykiem byłoby bardzo trudno dotrzeć.
Czyta się szybko, niecierpliwie odwracając kolejne kartki niczym przy lekturze najciekawszej, najbardziej porywającej powieści historyczno-awanturniczej.
Cenne jest to, iż Barbero dotarł do wielu, dotąd skrywanych w muzeach, archiwach dokumentów, a losy swojego bohatera mocno osadził w szczegółowo ukazanej epoce średniowiecza. Wbrew pozorom działo się wtedy na terenach dzisiejszej Italii, oj działo. Średniowiecze Barbero, Italia okresu Dantego to czas i miejsce pełen fascynujących postaci działań, budowli, twórczości, ale i głęboko skrywanych tajemnic. W trakcie lektury książki można w pełni zatracić się w średniowieczu Barbero i Dantego jednocześnie i zrozumieć jak bardzo genialnym i aktywnym oraz wyjątkowym człowiekiem był Dante.
Obraz średniowiecznych Włoch, miejsc, gdzie żył i tworzył Dante jest częścią barwnej i bardzo dobrze udokumentowanej merytorycznie opowieści o kraju i ludziach tamtego okresu. Badacz wspaniale to ze sobą połączył i fascynująco prowadzi przez XIII i XIV wiek autora Boskiej komedii.
Całość bardzo dobrze uzupełniają przebogata bibliografia i liczne przypisy. Najlepiej świadczą o tym ile trudu zadał sobie pisarz, z jak wielu źródeł korzystał.
Duże znaczenia dla polskiej wersji książki, o ile nie największe, ma mistrzowskie tłumaczenie profesora Krzysztofa Żaboklickiego, który jest znanym, cenionym tłumaczem i italianistą.
Wspaniała, wyjątkowa i ze wszech miar godna polecenia opowieść o twórcy języka włoskiego, o człowieku, który już za życia był legendą. Historyk Alessandro Barbero podjął się niełatwego zadania i wykonał je po mistrzowsku. Polecam.

Rewelacyjna książka, która jak chyba żadna dotąd, ukazuje geniusz, sylwetkę i dorobek wielkiego pisarza.
Książka została napisana symbolicznie w 700. rocznicę śmierci Dantego. Jest mistrzowsko skonstruowana, pełna zaskakujących informacji, do których zwykłemu człowiekowi, nie będącemu badaczem, historykiem byłoby bardzo trudno dotrzeć.
Czyta się szybko, niecierpliwie...

Uczyłam się w czasach, kiedy światowa klasyka (a przynajmniej jej spore fragmenty) była obowiązkowa dla uczniów klas humanistycznych. Stąd, kiedy słyszę: Dante Alighieri, skojarzenie przychodzi natychmiast - "Boska komedia". O autorze wiedziałam niewiele - że żył w czasach średniowiecza i przeżył nieszczęśliwą miłość do pięknej Beatrycze. Alessandro Barbero rozproszył mroki mojej niewiedzy i zrobił to w nietypowy sposób: krok po kroku tropił każdy zachowany ślad i otwierał mi oczy nie tylko na epokę, w której przyszło żyć Dantemu, ale i na zupełnie inne odczytanie "Boskiej komedii", w której przecież pojawiają się realni bohaterowie, doskonale znani autorowi.
Mamy zwyczaj - zwykle zupełnie nieświadomie - zapominać, że wiele biografii to losy i wybory ludzi, których codzienność, ideały, mentalność były bardzo odmienne od współczesnych. Odruchowo ich działania, zachowania przykładamy do własnych i łatwo krytykujemy to, co nam się nie podoba...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.418885991470850/8058777017481671/

Uczyłam się w czasach, kiedy światowa klasyka (a przynajmniej jej spore fragmenty) była obowiązkowa dla uczniów klas humanistycznych. Stąd, kiedy słyszę: Dante Alighieri, skojarzenie przychodzi natychmiast - "Boska komedia". O autorze wiedziałam niewiele - że żył w czasach średniowiecza i przeżył nieszczęśliwą miłość do pięknej Beatrycze. Alessandro Barbero rozproszył mroki...

Dzieło Alessandra Barbero czyta się jak fascynującą powieść. Barbero w swojej książce dyskutuje z czytelnikiem, umyka przed stereotypami, stawia pytania, na które podczas lektury trzeba sobie odpowiadać. Mamy więc książkę w pewnym sensie interaktywną. Czy warto po nią sięgnąć? Koniecznie. Po jej lekturze inaczej spojrzymy na Florencję przełomu wieków i na samego Dantego.

Dzieło Alessandra Barbero czyta się jak fascynującą powieść. Barbero w swojej książce dyskutuje z czytelnikiem, umyka przed stereotypami, stawia pytania, na które podczas lektury trzeba sobie odpowiadać. Mamy więc książkę w pewnym sensie interaktywną. Czy warto po nią sięgnąć? Koniecznie. Po jej lekturze inaczej spojrzymy na Florencję przełomu wieków i na samego Dantego.