Najlepszy początek. Wprowadzenie postaci. Dobre pióro i kawał tekstu.
Czekam na kolejne częsci.

Najlepszy początek. Wprowadzenie postaci. Dobre pióro i kawał tekstu.
Czekam na kolejne częsci.

Dla kogos kto lubi horrory i klimaty fantasy będzie zachwycony :)

Dla kogos kto lubi horrory i klimaty fantasy będzie zachwycony :)

Całkiem niezła, wciągająca książka.

Całkiem niezła, wciągająca książka.

Autor sam przyznaje, że jest zafascynowany superbohaterami i komiksami - to widać mocno. Główni bohaterowie trochę przerysowani, a superzłoczyńca obrzydliwy :D Można by wyciąć powtórzenia, książka jest nieco przydługa i przez to traci na dynamice.

Autor sam przyznaje, że jest zafascynowany superbohaterami i komiksami - to widać mocno. Główni bohaterowie trochę przerysowani, a superzłoczyńca obrzydliwy :D Można by wyciąć powtórzenia, książka jest nieco przydługa i przez to traci na dynamice.

Jeśli jesteś osobą, która...
● lubuje się w historiach rodem z uniwersum Spider-Mana czy Marvela
● uwielbia książki pełne akcji, spektakularnych scen i mrożących krew w żyłach tajemnic
● nie boi się zatopić w świecie demonów, wilkołaków, zombie... zła

...to z całą pewnością już teraz możesz pędzić po "DEMANA" do księgarni!

Czy to nie fascynujące posiadać super siłę, super szybkość, super wytrzymałość... super moce?

A wiecie jaką super moc ma autor tej książki?

Moc napisania niemalże 700 stron historii i nie zanudzić czytelnika ani na moment!

●

Każdy ma swoje tajemnice, grzechy... Ale jak wykorzystałbyś taką wiedzę o każdym człowieku?
Czy jesteś pewien, że dobro by wygrało?
Gdyby dodać do tego anonimowość i bezkarność to ciężko było by się oprzeć takiej super mocy.

OGROMNY ukłon w stronę autora za zawarcie w książce tak dużej dozy psychologicznych rozważań. I uwaga - wcale nie były mętne ani nudzące. Były niemalże samodzielnym wątkiem, elementem historii, który nadawał sens całej reszcie. To naprawdę majstersztyk pod względem ukrytego przekazu.

●

Co do samej akcji... Nie sposób tego streścić. Ta książka to synonim DOBREJ AKCJI.

Barwność postaci, których liczba nie przeszkadzała w misternym wykończeniu charakterów.

Świat wykreowany bez luk logicznych ani bez absurdów, mimo że to przecież powieść fantastyczna. Oczywiście o ile nikt fantastyki za absurd nie uznaje... Ale przecież wszyscy wiemy, że nawet fantastyka może ociekać niezdrowym absurdem.

Mogłabym chwalić tak jeszcze długo. 700 stron książki zasługuje bowiem na obszerniejszą opinię, ale myślę, że nie ma co się rozpisywać.

Niech wspaniałość tej książki podkreśla fakt, że to zupełnie nie mój styl literatury, a utonęłam w niej od pierwszych stron. I choć nie pokonałam jej szybko, to i dobrze, bo chciałam aby ta przednia rozrywka trwała jak najdłużej.

Jeśli jesteś osobą, która...
● lubuje się w historiach rodem z uniwersum Spider-Mana czy Marvela
● uwielbia książki pełne akcji, spektakularnych scen i mrożących krew w żyłach tajemnic
● nie boi się zatopić w świecie demonów, wilkołaków, zombie... zła

...to z całą pewnością już teraz możesz pędzić po "DEMANA" do księgarni!

Czy to nie fascynujące posiadać super siłę, super...

Straszna brednia. Mix wszystkiego o wszystkim.
Dialogi prymitywne, zresztą jak bohaterowie- nie angażują czytelnika, wręcz czeka się na koniec każdej strony i konwersacji.

Straszna brednia. Mix wszystkiego o wszystkim.
Dialogi prymitywne, zresztą jak bohaterowie- nie angażują czytelnika, wręcz czeka się na koniec każdej strony i konwersacji.

Przeczytaj, a zobaczysz , że warto💪

Przeczytaj, a zobaczysz , że warto💪

Bardzo fajna książka wciągająca ciekawa choć może nie dla każdego jeden minus trochę za długie panie Urbanowicz przesadziłeś pan 20 - 30% mniej byłoby jedną z najlepszych książek ostatnich lat a tak jest tylko super

Bardzo fajna książka wciągająca ciekawa choć może nie dla każdego jeden minus trochę za długie panie Urbanowicz przesadziłeś pan 20 - 30% mniej byłoby jedną z najlepszych książek ostatnich lat a tak jest tylko super

„Zależało mi przede wszystkim na tym, aby dać Czytelnikowi coś innego niż to, do czego się przyzwyczaił; żeby ta historia nie była zwykłym superbohaterskim łubu-du, ale zawierała pewną psychologiczną głębię, przerabiała jakiś problem, który dotyczy każdego z nas” Cytat ten pochodzi z Posłowia od autora.

Jako czytelnik mogę śmiało powiedzieć, że dla mnie powieść stworzona przez pana zawierała te głębie.

Deman to lektura, która zmusza nas do przemyśleń. Zastanowienia się, czy nasze czyny można określić jednoznacznie jako złe lub dobre? Gdzie istnieje pomiędzy nimi jakaś zauważalna granica? Bo co jeśli zrobimy złą rzecz, która w przyszłość przyniesie samo dobro. Czy to oznacza, że jesteśmy źli?

Książka przedstawia mroczną stronę bycia superbohaterem. Ukazuje konsekwencje podejmowanych przez nas decyzji, których nie do końca jesteśmy świadomi. Dodatkowo wplątuje problemy osobiste głównych bohaterów oraz ich rozważania nad swoim istnieniem w świecie.

Zakończenie książki idealnie wpasowało się w cały jej klimat. Niby zginał „ten zły”, ale czy to coś zmieniło… Autor zostawił nam otwartą furtkę. Jestem zachwycona i czekam na kolejną część. Uwielbiam pióro pana Artura i myślę, że kolejna książka również mnie zachwyci. Wiem, że pan Artur długo pisze swoje powieści, ale powiem wam jedno – naprawdę warto poczekać i przeczytać książkę, której fabuła dopracowana jest w każdym najmniejszym detalu.

„Zależało mi przede wszystkim na tym, aby dać Czytelnikowi coś innego niż to, do czego się przyzwyczaił; żeby ta historia nie była zwykłym superbohaterskim łubu-du, ale zawierała pewną psychologiczną głębię, przerabiała jakiś problem, który dotyczy każdego z nas” Cytat ten pochodzi z Posłowia od autora.

Jako czytelnik mogę śmiało powiedzieć, że dla mnie powieść stworzona...

Chyba każdy z nas marzył o jakiejś nadnaturalnej zdolności, aby być najlepszym, najsilniejszym, aby pozyskać umiejętności czytania w myślach innych osób. Przecież działalibyśmy w słusznej sprawie, bo wszyscy uważamy się za dobrych ludzi. Czy taka nadprzyrodzona moc naprawdę służyłaby nam do czynienia dobra? I czym tak naprawdę jest dobro? Zapewne każdy z nas umiałby to uzasadnić na swój sposób i przekonać być może nawet samego siebie, że jego system wartości to ten właściwy.
Urbanowicz po raz kolejny umiejętnie przykuwa czytelnika do swojej powieści poprzez mocno psychologiczną kreację swoich bohaterów. Wyjątkowi bohaterowie skrywający swoje sekrety. Jeśli dobrze się przyjrzymy codziennemu życiu, to z czasem zauważymy, że każdy człowiek ma jakiś sekret, o którym nikt albo prawie nikt nie wie. Często to jakiś występek, coś wstydliwego, coś do czego nie chcemy się przyznać. Lepiej przecież pokazać lepszą wersję siebie, tak bezpieczniej, wygodniej. Niestety taka jest rzeczywistość, że ludzie w rzeczywistości są gorsi, niż widać na pierwszy rzut oka.
„Sukcesami i dobrymi uczynkami się chwalimy, zło z naszym udziałem zatajamy i często nikt o nim nie wie”.
Zacznijmy od przeszłości, kiedy to 1939 r wracający z Afryki Janek w niewyjaśnionym szale atakuje swoją najbliższą rodzinę. Co tak naprawdę stało się na Madagaskarze?
W 1990 r na Śląsku wilk zaatakował rodzinę spacerującą po lesie, obrażenia odniósł trzyletni Tymek, który po całym zdarzeniu dziwnie zachowuje się podczas pełni księżyca. Co tak naprawdę wydarzało się w tym lesie?
W 2019 r podczas egzorcyzmu śmierć ponosi opętana dziewczyna. Proboszcz trafia do więzienia, a wikary zaczyna doświadczać lęków podczas posługi kapłańskiej. Dorian zaczyna poznawać grzechy napotkanych ludzi. Zna ich sekrety, tajemnice, zmartwienia. Ten dar to błogosławieństwo, czy przekleństwo ?
Trzy jakże różne wątki, trzy czasy, trzy postacie, które będą napędzać akcję tej powieści. Muszę przyznać, że ta opowieść grozy z elementami fantastyki została dokładnie przemyślana. A najciekawsze w tym wszystkim jest to, że to dopiero pierwsza część serii z bohaterami, którzy potrafią przyprawić o gęsią skórkę. Trzeba posiadać niebywały talent, by tak ciekawie przedstawić swoich bohaterów. Uwikłać ich w ludzkie problemy, być z nimi i wśród nich. Zaprogramował sobie autor dłuższą opowieść w swoim umyśle, tworząc serię bez pośpiechu, bez nacisku ze strony wydawcy. To nie jest książka napisana z konieczności jak u większości naszych krajowych pisarzy, którzy muszą coś wypocić, bo mają terminy, umowy i zobowiązania. Autor pisał Demana około dwóch lat i zapewniam was, że widać tutaj ogrom włożonej pracy. Znakomicie oddana postać Beaty, psycholożki, która zostaje uwikłana w coś, co sama nie do końca rozumie, a jednak potrafiąca nieść fachową pomoc.
„Trzeba być optymistą, programować umysł na pozytywne myślenie, a wtedy wszystko pójdzie dobrze”.
Jestem przekonany, że autor posiada właśnie taki dar pozytywnego myślenia. Widać to wyraźnie w starciu z demonami i wilkołakami. Nie wszystko jest tutaj legendą i komiksem o czym mogłem się przekonać po głębszej analizie lektury. Szkoda, że nie ma wydania elektronicznego, (przy mojej niepełnosprawności byłoby mi łatwiej) 700 stron w wersji papierowej to jednak udręka. Szczerze polecam i czekam na kontynuację. Ciekawość mnie zżera co tam nowego u Doriana i Dawida.

Chyba każdy z nas marzył o jakiejś nadnaturalnej zdolności, aby być najlepszym, najsilniejszym, aby pozyskać umiejętności czytania w myślach innych osób. Przecież działalibyśmy w słusznej sprawie, bo wszyscy uważamy się za dobrych ludzi. Czy taka nadprzyrodzona moc naprawdę służyłaby nam do czynienia dobra? I czym tak naprawdę jest dobro? Zapewne każdy z nas umiałby to...