„Metro 2033” Głuchowskiego/Glukhovsky’ego jest kolejną książką, po którą sięgnąłem tylko i wyłącznie pod wpływem opinii na LC.
Tytuł ten był mi nieobcy, ale ze względu na grę komputerową; o książce słyszałem niewiele.
Po lekturze „Metra…” jestem jak najbardziej na ‘tak’, choć moim zdaniem w gatunku postapo troszkę jej brakuje do wyśmienitych „Bastionu” Mistrza i „Łabędziego śpiewu” McCammona. Brakuje, ale nie zmienia to faktu, że „Metro 2033” to naprawdę dobra i wciągająca powieść.
Początek był dla mnie dość ciężkostrawny, ale potem już było z górki. Wtedy to naszła mnie taka refleksja, że bardziej adekwatnym tytułem tej książki byłby taki: „Przewodnik po moskiewskim metrze według Artema – rocznik 2033”. Albowiem – umownie stwierdzając - pierwsza część powieści to podróż głównego bohatera tunelami (i nie tylko) po poszczególnych stacjach metra, kontrolowanych przez przeróżne ugrupowania i organizacje, które on poznaje podczas wypełniania misji. Opisuje je swoimi słowami bardzo dokładnie, przez co mamy doskonały obraz całej struktury postapokaliptycznego świata w metrze.
Tak na dobrą sprawę właściwa akcja zaczyna się od momentu, jak Artem trafia do niewoli zwolenników Czwartej Rzeszy. Tu akcja przyspiesza i nabiera tempa, którego nie zwalnia w zasadzie do końca. Końca bardzo dwuznacznego i zaskakującego. Genialne rozdziały to te, które umiejscowione są w Wielkiej Bibliotece – tutaj wiele się dzieje, a podczas lektury otacza nas uczucie wszechobecnego strachu.
Po przeczytaniu dostałem dość mocny impuls do sięgnięcia po pozostałe tomy trylogii, oraz po inne części całego cyklu ‘Uniwersum Metro 2033’.

„Metro 2033” Głuchowskiego/Glukhovsky’ego jest kolejną książką, po którą sięgnąłem tylko i wyłącznie pod wpływem opinii na LC.
Tytuł ten był mi nieobcy, ale ze względu na grę komputerową; o książce słyszałem niewiele.
Po lekturze „Metra…” jestem jak najbardziej na ‘tak’, choć moim zdaniem w gatunku postapo troszkę jej brakuje do wyśmienitych „Bastionu” Mistrza i „Łabędziego...