W opisie podano, że „Niepokonane” to zbiór opowiadań i niby tak jest, siedem opowiadań, ale jednocześnie powieść złożona z siedmiu rozdziałów. O ile większość można czytać jako oddzielne utwory to ze dwa łączą się w nierozerwalną całość. Ja polecam przeczytać cały zbiorek jako komplet, a gwarantuję, że czytelnik odbierze go jako świetną opowieść o losach Południa w czasie wojny secesyjnej. W dodatku „Niepokonane” są świetnym wprowadzeniem do powieści „Sartoris” i całego cyklu „Wina i odkupienie" chociaż chyba powstał później niż wspomniany cykl. Zbiorek jest dla mnie mistrzostwem literatury, chyba najbardziej ze względu na język- perełka nad perełkami- ale też ze względu na treść i humor. I do tego niesamowite postaci bohaterów, dla mnie niedościgli byli Ringo i Rose Miliard.

W opisie podano, że „Niepokonane” to zbiór opowiadań i niby tak jest, siedem opowiadań, ale jednocześnie powieść złożona z siedmiu rozdziałów. O ile większość można czytać jako oddzielne utwory to ze dwa łączą się w nierozerwalną całość. Ja polecam przeczytać cały zbiorek jako komplet, a gwarantuję, że czytelnik odbierze go jako świetną opowieść o losach Południa w czasie...

Faulkner?
William (1897-1962r.),Amerykanin, Nobel w '49r. za całokształt, w domu mam z pięć jego książek, "Niepokonane" ponoć najlepsze...
Tak patrzę na tę książkę stojącą na najwyższej półce mojego regału za łóżkiem i się zastanawiam i tak mnie ten Nobel przekonuje, żeby jednak wziąć teraz, że to nieładnie z mojej strony nie znać Pana Faulknera "osobiście", a to przecie noblista...

No i czytam. Zdanie, strona, rozdział... i wiem, że nie będzie aż tak ciężko jakby się wydawało na początku, ale że szału również nie ma co się spodziewać.
Kończę, czytam posłowie, a tu nagle się okazuje, że ta książka na tyle spraw zwraca uwagę. Tak wiele w niej wartości i myśli.
Gdzie? - pytam siebie. Czyż to możliwe, że nie zauważyłem żadnej?

Ta powieść "nie wciąąąągaaa" zupeeełnie... Nie ciekawi, nie zachwyca. Po prostu się ją czyta, coś skłania do czytania, ale co? Tego nie wiem, bo osobiście nie zauważyłem w niej niczego oszałamiającego. Pozostanie jedynie gdzieś tam głęboko, głęboko, bo nie wywarła na mnie żadnego wrażenia.

Faulkner?
William (1897-1962r.),Amerykanin, Nobel w '49r. za całokształt, w domu mam z pięć jego książek, "Niepokonane" ponoć najlepsze...
Tak patrzę na tę książkę stojącą na najwyższej półce mojego regału za łóżkiem i się zastanawiam i tak mnie ten Nobel przekonuje, żeby jednak wziąć teraz, że to nieładnie z mojej strony nie znać Pana Faulknera "osobiście", a to...

Niezwykła wirtuozeria długachnych zdań...

Niezwykła wirtuozeria długachnych zdań...

Przede wszystkim to powieść, a nie opowiadanie (jak zostało podane w opisie).

Narratorem opowieści, której akcja zaczyna się podczas wojny secesyjnej, jest dorastający chłopak - wnuk energicznej babci i syn ojca walczącego po stronie konfederatów. Towarzyszem jego zabaw i przygód jest czarnoskóry mleczny brat.
Obaj chłopcy początkowo nie doceniają powagi wojny. Dopiero gdy wkracza ona boleśnie w ich życie i doprowadza do rodzinnej tragedii, pojmują, jak wielkim złem jest bratobójcza walka, która dla części mieszkańców Południa staje się także okazją do pozałatwiania własnych interesów, do zemsty, rabunków i rozpasania.

Nie jest to książka tak mroczna jak większość powieści i opowiadań Faulknera. Jest w niej nawet miejsce na zabawne i absurdalne sytuacje, czego przykładem może być pomysłowy handel mułami, który chłopcy prowadzą wraz z babcią, wykorzystując wojenny bałagan i dezorientując oddziały Północy.

Opowieść narratora obejmuje kilka lat. Pod koniec książki jest on już młodym dorosłym człowiekiem. Może spojrzeć na swoją burzliwą przeszłość z pewnym dystansem i ocenić, w jaki sposób wojna wpłynęła na jego życie i psychikę. Rozważania te nie są kolorowe, ale bohater ma też powód do dumy. Jaki? Odpowiedź na to pytanie daje dopiero zakończenie...

Polecam nie tylko miłośnikom amerykańskiego Południa, ale wszystkim, którzy lubią i cenią powieści obyczajowe oraz powroty do krainy dzieciństwa (w tym przypadku jednak nie sielankowe i beztroskie).

Przede wszystkim to powieść, a nie opowiadanie (jak zostało podane w opisie).

Narratorem opowieści, której akcja zaczyna się podczas wojny secesyjnej, jest dorastający chłopak - wnuk energicznej babci i syn ojca walczącego po stronie konfederatów. Towarzyszem jego zabaw i przygód jest czarnoskóry mleczny brat.
Obaj chłopcy początkowo nie doceniają powagi wojny. Dopiero...