Lata 50. Brighton. Wielka Brytania.

Właśnie w tym czasie Marion po raz pierwszy spotyka Toma, brata swojej przyjaciółki. Dziewczyna zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia i uzmysławia sobie, że nigdy nie zdoła pokochać nikogo innego. Niestety młody mężczyzna idzie do wojska i dopiero po paru latach wraca do miasta, aby rozpocząć pracę jako policjant. Wówczas Marion jest młodą nauczycielką i głęboko wierzy, że jest w stanie zdobyć serce swojego wybranka.

Tymczasem młody policjant poznaje Patricka - wykształconego kustosza muzeum, który wprowadza go w pełną sztuki, eksluzywną stronę życia. Dużo czasu poświęcają na wspólne czytanie wierszy, spacerowanie, oglądanie francuskich filmów, a to wszystko sprawia, że zaczyna rodzić się między nimi uczucie. Warto zaznaczyć, że w tamtych latach miłość homoseksualna nie jest legalna i akceptowana wśród społeczeństwa. Tom postanawia więc wziąć ślub z Marion, jednak mimo wszystko nie potrafi zapomnieć o Patricku.

Historia miłosnego trójkąta przedstawiona została za pomocą opowieści, pamiętników i listów jedynie dwóch postaci - Marion i Patricka, brak tutaj bezpośrednich przeżyć wewnętrznych Toma. Smutne, pełne niezrozumienia i goryczy losy głównych bohaterów śledzimy przez ponad 40 lat, od 1957 do roku 1999.

„My Policeman” to zdecydowanie bardzo skomplikowana lektura, które skłania do głębszych refleksji oraz do zastanowienia się nad postępowaniem każdej z postaci powieści. Jak wyglądałoby ich życie, gdyby akcja toczyła się w innym miejscu lub w innych czasach? Czy ta historia mogłaby się skończyć szczęśliwie?

Zdecydowanie powieść stanowi idealną lekturę dla najbardziej wymagających czytelników. Nie mam tu na myśli jedynie tego, że przedstawiona historia wciąga od pierwszych stron, ale także ze względu na znakomity kunszt autorki.

Gorąco polecam❣️

Lata 50. Brighton. Wielka Brytania.

Właśnie w tym czasie Marion po raz pierwszy spotyka Toma, brata swojej przyjaciółki. Dziewczyna zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia i uzmysławia sobie, że nigdy nie zdoła pokochać nikogo innego. Niestety młody mężczyzna idzie do wojska i dopiero po paru latach wraca do miasta, aby rozpocząć pracę jako policjant. Wówczas Marion...

Pomysł niezły, realizacja taka sobie. Powieść jest za długa, zbyt chętnie osadza się i upaja się melancholią, która wybija z każdej strony. Wstęp jest zbyt długi względem reszty historii, co sprawia, że zakończenie wydaje się urywać za szybko.

Nie podoba mi się także pozbawienie głosu kluczowej osoby w tej skomplikowanej relacji (Marion prowadzi narrację, zaś dziennik Patricka umożliwia poznanie jego perspektywy). Zubaża to historię, odbiera Tomowi podmiotowość i sprawia, że fabuła staje się płaska.

Pomysł niezły, realizacja taka sobie. Powieść jest za długa, zbyt chętnie osadza się i upaja się melancholią, która wybija z każdej strony. Wstęp jest zbyt długi względem reszty historii, co sprawia, że zakończenie wydaje się urywać za szybko.

Nie podoba mi się także pozbawienie głosu kluczowej osoby w tej skomplikowanej relacji (Marion prowadzi narrację, zaś dziennik...

Czytanie tej historii z dwóch całkowicie różnych perspektyw było świetnym przeżyciem. Towarzyszyły im całkowicie różne emocje, różna sytuacja społeczna, różny czas opowiadania historii. Były dla siebie bardzo dobrym kontrastem ze wspólnym mianownikiem w postaci policjanta. Moim zdaniem książka bardzo dobrze pokazuje realia społeczne czasów, kiedy dzieją się opisane wydarzenia. Jak dla mnie jak najbardziej warte przeczytania.

Czytanie tej historii z dwóch całkowicie różnych perspektyw było świetnym przeżyciem. Towarzyszyły im całkowicie różne emocje, różna sytuacja społeczna, różny czas opowiadania historii. Były dla siebie bardzo dobrym kontrastem ze wspólnym mianownikiem w postaci policjanta. Moim zdaniem książka bardzo dobrze pokazuje realia społeczne czasów, kiedy dzieją się opisane...

Książka a film to dwie różnie historie. Przyznaje się, że najpierw obejrzałam film. Zabierając się za książke nie miałam żanych oczekiwań a zostałam pozytywnie zaskoczona. Ogólnie jest to bradzo dobrze napisane. Na początku nie przemawiał do mnie typ opowiadania historii poprzez kartki z pamiętnika ale wszystko zostało tak dobrze przemyślane, że nie byłam w stanie się oderwać. Naprawde chapeau bas.

Książka a film to dwie różnie historie. Przyznaje się, że najpierw obejrzałam film. Zabierając się za książke nie miałam żanych oczekiwań a zostałam pozytywnie zaskoczona. Ogólnie jest to bradzo dobrze napisane. Na początku nie przemawiał do mnie typ opowiadania historii poprzez kartki z pamiętnika ale wszystko zostało tak dobrze przemyślane, że nie byłam w stanie się...

Na końcu łzy miały płynąć jak grochy,a ja zamiast wzruszenia czułam hmmm...złość,niezrozumienie,poczucie niesprawiedliwości.
Pomysł na fabułę zaintrygował mnie równie mocno, co Harry Styles na okładce i opinie roztaczające wizje ogromu emocji. Dałam się złapać!
Już sam prolog można postrzegać jako spoiler i zapowiedź tego,co wydarzy się w tej historii,przez co lektura nie jest zaskakująca. Obfituje ona za to w niedopowiedzenia.
Według mnie, najbardziej charakterną postacią jest Marion, związałam się z nią i niejako współodczuwałam. Nie mogłam się wprost pogodzić,że [UWAGA: SPOILER] bliski jej mężczyzna zupełnie nie szanował jej uczuć,jej osoby i nie potrafił zdobyć się na szczere wyzwanie. Kobieta żyła w kręgu chłodu,niedopowiedzeń łaknąc najmniejszego czułego gestu. Tak,tak,trochę jej się,,ulało" ale to tylko dowód na desperacką potrzebę miłości. No i stąd właśnie moje zbulwersowanie na końcu i żal,że życie tej trójki potoczyło się tak,a nie inaczej.
Książka wiele traci na tym, że jest pozbawiona perspektywy Toma. Chciałabym wiedzieć czy ten skurczybyk miał choć trochę wyrzutów sumienia,posługując się zakochaną w nim Marion, jak przedmiotem, którym można posłużyć si w jak orężem przed ludźmi mającymi wątpliwości co do ,,prawidłowego prowadzenia się " wzorowego funkcjonariusza policji, który ma ambicję pnąć się wyżej w tej hierarchii.
Dobrze,dobrze,jestem stronnicza!
Reasumując: mogło być lepiej albo: prawie dobrze ale źle :D

Na końcu łzy miały płynąć jak grochy,a ja zamiast wzruszenia czułam hmmm...złość,niezrozumienie,poczucie niesprawiedliwości.
Pomysł na fabułę zaintrygował mnie równie mocno, co Harry Styles na okładce i opinie roztaczające wizje ogromu emocji. Dałam się złapać!
Już sam prolog można postrzegać jako spoiler i zapowiedź tego,co wydarzy się w tej historii,przez co lektura nie...

Od pierwszych chwil powieści miałam wrażenie, że czytam coś w stylu"Pamiętnika". Marion i Patrick w podeszłym wieku spisują wspomnienia swojej miłości do Toma. To historia cierpienia, wielkiej miłości, a także życia w społeczeństwie konserwatywnym. I choć historia jest napisana językiem, który łapie za serce, to niestety nie do końca kupiła mnie ta historia. Znam sporo melodramatów jako czytelniczka Sparksa i oczekuje od nich oryginalnych zakończeń i wielu burzliwych zwrotów akcji. Domyśliłam się tutaj praktycznie całego przebiegu fabuły 😅 Na plus - bardzo polubiłam Marion, która przeżyła naprawdę wiele...

Pomimo tego, że nie jestem do końca usatysfakcjonowana lekturą, to chętnie obejrzę ekranizacje i porównam ją z lekturą. Czy aktorom uda się odtworzyć te emocje towarzyszące Marion, Tomowi i Patrickowi? Zobaczymy 😍

Od pierwszych chwil powieści miałam wrażenie, że czytam coś w stylu"Pamiętnika". Marion i Patrick w podeszłym wieku spisują wspomnienia swojej miłości do Toma. To historia cierpienia, wielkiej miłości, a także życia w społeczeństwie konserwatywnym. I choć historia jest napisana językiem, który łapie za serce, to niestety nie do końca kupiła mnie ta historia. Znam sporo...

Po raz kolejny spotykam się z książką, której pomysł na fabułę był ciekawy, jednak wykonanie niestety poległo. Akcja była niezwykle rozwleczona i było sporo wątków, które niczego sensownego nie wnosiły do całości, a jedynie niepotrzebnie przedłużały lekturę. Nie wiem czemu, ale korci mnie, żeby porównać "My Policeman" do lektury szkolnej - styl zupełnie niewciągający, no ale jak już się zaczęło, to wypadałoby zmęczyć do końca. I faktycznie tak było- strasznie się wymęczyłam i ulżyło mi, kiedy dobrnęłam do ostatniej strony. Pomimo ciekawej tematyki, styl Autorki W OGÓLE do mnie nie przemówił.

Po raz kolejny spotykam się z książką, której pomysł na fabułę był ciekawy, jednak wykonanie niestety poległo. Akcja była niezwykle rozwleczona i było sporo wątków, które niczego sensownego nie wnosiły do całości, a jedynie niepotrzebnie przedłużały lekturę. Nie wiem czemu, ale korci mnie, żeby porównać "My Policeman" do lektury szkolnej - styl zupełnie niewciągający, no...

Długo męczyłam się z tą książka.
Za duzo opisów, momentami męczace. Nie porwała mnie.

Długo męczyłam się z tą książka.
Za duzo opisów, momentami męczace. Nie porwała mnie.

Świetna książka, która skłania do różnych refleksji. Na pewno będę do niej wracać.

Świetna książka, która skłania do różnych refleksji. Na pewno będę do niej wracać.

Świena rzecz, kapitalnie wpleciona w realia i histotię UK; momentami wzruszajaca. Odnalazłem w niej też coś z własnego życia

Świena rzecz, kapitalnie wpleciona w realia i histotię UK; momentami wzruszajaca. Odnalazłem w niej też coś z własnego życia