Powieść jest napisana sprawnym, lekkim językiem, który pasuje do gatunku obyczajówki. Podobały mi się dość oszczędne, ale treściwe opisy miejsc.

Przyznam, że początek mocno mnie zaciekawił. Jest jakaś tajemnica, a także poczucie osaczenia i zagrożenia (bo nie wiadomo, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem). Wkraczamy z bohaterką w nieco bajkowy świat śmietanki towarzyskiej Lisbony.

Niestety w około 1/3 powieści zaczęło się psuć.
Czy ktoś, kto nie interesuje się przesadnie sztuką, jest w stanie wymienić choćby nazwisko jakiegoś malarza poniżej pięćdziesiątego roku życia? Czy rozpoznałby go na ulicy? Czy naprawdę interesowałoby go jego życie?
Wydaje mi się, że nie, a tutaj mamy hordy dziennikarzy, którzy dzień i noc okupują miejsca, w których pojawia się bohaterka, żeby czegoś się o niej dowiedzieć. Gdyby bohaterka była sławną aktorką albo piosenkarką, miałoby to więcej sensu. Ale takie zainteresowanie malarką? Absurd tej części opowieści niestety szalenie mnie zmęczył i zdystansował.

Drugi mój zarzut jest taki, że gdy bohaterka w końcu odzyskuje pamięć, nie ma żadnego napięcia między nią z umysłem dwudziestoośmioletnim, a nią w wieku 47 lat. Wcześniej dowiedzieliśmy się, że z Liz był kawał egoistki, która latami zaniedbywała córkę. Gdy straciła pamięć, stała się znów Liz sprzed tych zmian. Byłoby ciekawie dowiedzieć się, co ją tak zmieniło. Chciałabym też zobaczyć jak się mierzy z podwójną sobą po odzyskaniu pamięci. Przecież musiała sobie przypomnieć też wszystkie przyjemne emocje związane ze sławą, które tak uzależniają. Byłoby miło, gdyby choć trochę więcej opowiedziała o mężu, żeby można było uwierzyć, że naprawdę go kochała i za nim tęskniła.
Autorka sugeruje, że jeśli ktoś stał się okropną osobą, to wystarczy stracić pamięć, cofnąć się do lepszej, młodej wersji siebie i już, wszystkie nasze wykształcone przez lata cechy są wymazane. Nie znam się na problemach z pamięcią, więc mogę się mylić, ale mnie się wydaje to za proste. A w każdym razie byłoby szalenie ciekawie obserwować te napięcia.

Chciałabym też nieco więcej dowiedzieć się o relacji bohaterki z siostrą w przeszłości. Może dzięki temu bardziej by mi zależało na tym, żeby się pogodziły.

Pomysł ciekawy, słuchało się całkiem przyjemnie (poza fragmentami o ucieczkach przed dziennikarzami),ale czuję niedosyt.

Powieść jest napisana sprawnym, lekkim językiem, który pasuje do gatunku obyczajówki. Podobały mi się dość oszczędne, ale treściwe opisy miejsc.

Przyznam, że początek mocno mnie zaciekawił. Jest jakaś tajemnica, a także poczucie osaczenia i zagrożenia (bo nie wiadomo, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem). Wkraczamy z bohaterką w nieco bajkowy świat śmietanki towarzyskiej...

Jestem absolutnie oczarowana tą powieścią! Dawno nie trafiłam na tak lekką, a tak mądrą książkę obyczajową!

To jak „O rety! Wymyśliłam męża” Katarzyny Kowalewskiej, połączone ze stylem pisarskim Małgorzaty Wardy.

Historia Liz Doporto, światowej sławy malarki, która częściowo utraciła pamięć, chwyciła mnie za serducho. Dopingowałam tej postaci. Chciałam, by jej się udało! A trzeba zaznaczyć, że autorka skutecznie komplikowała jej życie. Na każdym rogu czyhała trudność, łzy albo chociaż paparazzi. Liz zapomniała 20 ostatnich lat swojego życia. Brzmi jak koszmar, ale Marta Lenkowska chciała kimś potrząsnąć, chciała dać lekcję Liz. A może i nam?

Przepiękny język, obrazowe porównania i mnóstwo emocji. Autorka nigdzie się nie spieszyła. Wszędzie dawała wejść w głowę bohaterki. Pokazywała jej plany, działania, ale przede wszystkim ogrom emocji, lęków, bólu.

To jest opowieść filmowa. Plastyczna, szczegółowa i z pięknymi krajobrazami. Akcja toczy się głównie w Portugalii, ale bohaterka odwiedza też rodzinny Toruń. Sceny są napisane tak, że wciąż je widzę. Wyobrażałam sobie Lizbonę, wnętrza i obrazy.

Czy coś był zmieniła, gdyby to była moja książka? Nie:)! Tutaj wszystko zagrało! Autentyczne relacje, szczere reakcje, bardzo subtelny wątek miłosny, dobry wątek matka-córka, piękne opisy, głębia.

Atutem tej historii jest jej lekki charakter. Są ciężkie problemy podane jak chałka z masełkiem.

Jestem absolutnie oczarowana tą powieścią! Dawno nie trafiłam na tak lekką, a tak mądrą książkę obyczajową!

To jak „O rety! Wymyśliłam męża” Katarzyny Kowalewskiej, połączone ze stylem pisarskim Małgorzaty Wardy.

Historia Liz Doporto, światowej sławy malarki, która częściowo utraciła pamięć, chwyciła mnie za serducho. Dopingowałam tej postaci. Chciałam, by jej się...

Liz Doporto ma wszystko czego potrzeba ludziom do szczęścia. Sławę, pieniądze, pozycję, obraca się w międzynarodowych kręgach znanych celebrytów. Wydawać by się mogło, że do pełni szczęścia nic jej już nie brakuje. Jednak życie to nie jest bajka. Historia pokazuje, jak bardzo znani i bogaci ludzie są samotni i jaką ogromną cenę muszą za to zapłacić.
Jak ważne jest to w jakich kręgach się obracamy? Jak trafne staje się powiedzenie: "jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać tak jak one"?

Liz nie pamięta ostatnich 20 lat ze swojego życia. Musi się zmierzyć z otaczajacym ją światem niemal na oślep. Nie wie kim była, ani komu może zaufać. Rzucona w wir show-biznesu odkrywa powoli tajemnice swojej przeszłości. Czy uda jej się przypomnieć sobie te wszystkie lata, które straciła? Czy spotka kogoś kto okaże się jej przyjacielem? Czy uda jej się poskładać wszystkie puzzle układanki?

Czy rzeczywiście wszystko już było?
Naszą bohaterką miotają wszystkie emocje. Zwykła, szara codzienność może być prosta, a jednocześnie można ją bardzo szybko skomplikować. Każdy ruch porusza lawinę niechcianych wydarzeń. Jedyne czego Liz jest pewna, to kim nie chce być.

Ku swojemu zaskoczeniu odkrywa przerażające fakty ze swojej przeszłości.
Co z nimi zrobi, tego sama nie jest pewna. Jednak nie poddaje się bez walki. Postanawia zawalczyć o to co staje się dla niej najważniejsze. Nie da się zmazać win przeszłości, ale można wykreować lepsze tu i teraz oraz lepszą przyszłość.

Wisienką na torcie jest zakończenie. Zdecydowanie moje klimaty. Autorka przeniosła mnie tam na chwilę i czułam się jak w raju.

Liz Doporto ma wszystko czego potrzeba ludziom do szczęścia. Sławę, pieniądze, pozycję, obraca się w międzynarodowych kręgach znanych celebrytów. Wydawać by się mogło, że do pełni szczęścia nic jej już nie brakuje. Jednak życie to nie jest bajka. Historia pokazuje, jak bardzo znani i bogaci ludzie są samotni i jaką ogromną cenę muszą za to zapłacić.
Jak ważne jest to w...

Niezwykła historia z moim ukochanym Toruniem w tle!

Niezwykła historia z moim ukochanym Toruniem w tle!

zaczytana0598
"Wszystko już było" autorstwa Marty Lenkowskiej to moja pierwsza książka tej autorki.
Nasza główna bohaterka Liz traci częściowo pamięć. Wogóle nie pamięta swoich ostatnich dwudziestu lat życia i kompletnie nie wie dlaczego.
Kobieta jest malarką i wie, że dla niej zawsze najważniejsza była kariera i nie miała szacunku do swoich bliskich.
Utrata pamięci zmienia Liz, gdyż chce wszystko naprawić. Bardzo jej zależy na wyzdrowieniu jej córki, aby miała szansę odbudować ich relację.
Czy uda jej się to osiągnąć? Czy pamięć wróci?
Książka jest wypełniona różnymi emocjami, co zapewnia czytelnikowi niesamowite przeżycia. Napewno przy tej lekturze nikt nie będzie się nudził.
Serdecznie zachęcam do przeczytania tej książki 🤗
A Wy wierzycie w zmianę człowieka?
#wszystkojużbyło #martalenkowska #utratapamięci #kariera #wartości #książka2022 #wydawnictwoplectrum @lenkowska_pisze @wydawnictwoplectrum

zaczytana0598
"Wszystko już było" autorstwa Marty Lenkowskiej to moja pierwsza książka tej autorki.
Nasza główna bohaterka Liz traci częściowo pamięć. Wogóle nie pamięta swoich ostatnich dwudziestu lat życia i kompletnie nie wie dlaczego.
Kobieta jest malarką i wie, że dla niej zawsze najważniejsza była kariera i nie miała szacunku do swoich bliskich.
Utrata pamięci zmienia...

Czy niepamięć może być błogosławieństwem?

Historia inna, mglista, otulona szarością. Co nie znaczy nijaka, broń Boże!
Ale czytając o nagłej utracie pamięci wziętej malarki, ma się wrażenie że otula nas gęsta mgła. Pozwala to choć w małym stopniu zrozumieć co mogła czuć Liz.

Liz, a właściwie Elizę poznajemy chwilę po tym jak bez większej przyczyny straciła pamięć. Jej ostatnie wspomnienia sięgają prawie 20 lat wcześniej. Nie pamięta co się stało z jej relacjami, pracą, co była w stanie zrobić dla sławy. Czy to blef? A może reakcja organizmu na stresujące sytuacje? A może ktoś maczał w tym palce?
Co tak naprawdę jest ważne w życiu?

Czy niepamięć może być błogosławieństwem?

Historia inna, mglista, otulona szarością. Co nie znaczy nijaka, broń Boże!
Ale czytając o nagłej utracie pamięci wziętej malarki, ma się wrażenie że otula nas gęsta mgła. Pozwala to choć w małym stopniu zrozumieć co mogła czuć Liz.

Liz, a właściwie Elizę poznajemy chwilę po tym jak bez większej przyczyny straciła pamięć. Jej...

Bohaterka powieści "Wszystko już było" Marty Lenkowskiej zapomniała o wszystkim. Nie pamięta co działo się przez wiele lat jej życia. Wie, że stała się sławna, zdobyła uznanie i pieniądze. Tylko - czy była przy tym szczęśliwa?

Gdybym miała jednym słowem określić tę powieść napisałabym, że jest klimatyczna... Zawiera niepokój, zagubienie i stratę, ale też nadzieję. Polecam.

Bohaterka powieści "Wszystko już było" Marty Lenkowskiej zapomniała o wszystkim. Nie pamięta co działo się przez wiele lat jej życia. Wie, że stała się sławna, zdobyła uznanie i pieniądze. Tylko - czy była przy tym szczęśliwa?

Gdybym miała jednym słowem określić tę powieść napisałabym, że jest klimatyczna... Zawiera niepokój, zagubienie i stratę, ale też nadzieję. Polecam.

Intrygująca powieść o malarce, która straciła pamięć. Dla mnie szczególnie ciekawa, gdyż część akcji dzieje się w Toruniu, moim mieście. Jest to trochę smutku i tragedii życiowych, pokonywanie słabości i trud powrotu do zdrowia, trochę radości i odnajdywania siebie na nowo oraz widoki na nową, lepszą przyszłość. Czyta się szybko i wciągająco.

Intrygująca powieść o malarce, która straciła pamięć. Dla mnie szczególnie ciekawa, gdyż część akcji dzieje się w Toruniu, moim mieście. Jest to trochę smutku i tragedii życiowych, pokonywanie słabości i trud powrotu do zdrowia, trochę radości i odnajdywania siebie na nowo oraz widoki na nową, lepszą przyszłość. Czyta się szybko i wciągająco.

Książka bardzo mnie zaskoczyła. Jest to piękna i wartościowa opowieść. Pochłonęła mnie na całego, ciężko było mi się oderwać od czytania. Liz jest sławną malarką i nagle okazuje się, że nie pamięta dwudziestu lat swojego życia. Nie wie dlaczego straciła pamięć. Ale wie, że nie była dobrym człowiekiem raniła bliskich i nie ma za dobrych stosunków z rodziną. Dla niej była ważna kariera a nie bliscy. Ale teraz stała się kimś innym utrata pamięci obudziła w niej inną osobę i chce naprawić wszystko. Wie już, że straciła męża w wypadku a córka jest w szpitalu w śpiączce. Czy córka się wybudzi i odbudują między sobą relacje? Jedno jest pewne w jej życie zawsze pełno było dziennikarzy i wpływowych ludzi. Ludzie odbierają ją jako osobę która jest ważna i nie liczy się dla niej nikt. Jej siostra jej nienawidzi. Nadal nie wie skąd wzięła się u niej amnezja. A może komuś na tym zależało? Ale moim zdaniem utrata pamięci okazała się dla bohaterki czymś co wyszło jej na dobre. Miała szansę się zmienić i naprawić wiele złego. Musi w tym trudnym okresie odnaleźć siebie. Ta historia daje do myślenia. Każdy kto ją przeczyta wiele z niej wyniesie. Są poruszone różne trudne tematy. Lektura zaskakuje. Niesamowita historia. Napisana lekko, w pięknym stylu. Śliczna obyczajowa opowieść. Bohaterka z dużym bagażem doświadczeń. Są piękne opisy Lizbony. Klimatyczna książka. Bohaterka przez utratę pamięci może na nowo spojrzeć na swoje życie. Jest nadzieja i smutek. Ale ta historia daje nadzieję na lepsze jutro. I otwiera oczy na to co tak naprawdę jest ważne w życiu. Bohaterka to silna kobieta umie zawalczyć o siebie. A kto okaże się wrogiem a kto przyjacielem? Czy uda się pogodzić z rodziną i odzyskać zaufanie? Autorka zabrała mnie w niesamowitą historię, oczarowała mnie swoim stylem pisania jak i znakomitymi dialogami. Piękna wartościowa książka. Polecam książkę.

Książka bardzo mnie zaskoczyła. Jest to piękna i wartościowa opowieść. Pochłonęła mnie na całego, ciężko było mi się oderwać od czytania. Liz jest sławną malarką i nagle okazuje się, że nie pamięta dwudziestu lat swojego życia. Nie wie dlaczego straciła pamięć. Ale wie, że nie była dobrym człowiekiem raniła bliskich i nie ma za dobrych stosunków z rodziną. Dla niej była...

Jestem miłośniczką fantastyki. Jednakże z chęcią sięgnęłam po tę książkę, chociaż nie jestem do końca w grupie docelowej - jakież było moje pozytywne zaskoczenie! Bardzo szybko zżyłam się z główną bohaterką, stała mi się bliska, było mi jej szkoda w potrzebie. Dosłowne kolokwialnie mówiąc "połykałam" kolejne kartki, nie mogąc się doczekać, co za chwilę się wydarzy, co wyjaśni a co skomplikuje jeszcze bardziej. Bardzo podobał mi się fakt, iż pozycja ta oscyluje dookoła malarstwa - dziedziny, w której do niedawna osobiście sama się udzielałam zawodowo, uczelnianie oraz prywatnie. Cieszę się, że zagubiona i błądząca niczym we mgle główna bohaterka ostatecznie odnalazła swój pomysł na życie i osiągnęła życiową nirwanę i spełnienie.

Marta Lenkowska ma dar przekazywania z pozoru prostych historyjek, które mogą wydarzyć się każdemu z nas - nie ma tutaj magii, wymachiwania różdżkami, smoków czy wojen z rycerzami. Jest zwyczajna prawda dnia codziennego, jednakże opowiedziana z taką lekkością i zaangażowaniem, że człowiek czyta z zapartym tchem i nie może się doczekać, co się wydarzy w kolejnym rozdziale i jakie niespodziewane zwroty akcji go czekają.

Jestem miłośniczką fantastyki. Jednakże z chęcią sięgnęłam po tę książkę, chociaż nie jestem do końca w grupie docelowej - jakież było moje pozytywne zaskoczenie! Bardzo szybko zżyłam się z główną bohaterką, stała mi się bliska, było mi jej szkoda w potrzebie. Dosłowne kolokwialnie mówiąc "połykałam" kolejne kartki, nie mogąc się doczekać, co za chwilę się wydarzy, co...