Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niepokój, lęk, strach...

Morze szaleństwa, w którym można utonąć.
Oczy zapatrzone w mrok, pełne pustki i niepewności.

Traumy z dzieciństwa pozostają na zawsze. Są podstępne i czekają, żeby wypełznąć z ukrycia.
Jak boa dusiciel czekający cierpliwie na swoją ofiarę.

Mały, bezbronny, niewinny chłopiec.

Godziny bólu, lęku i stachu zamiast beztroskiego dzieciństwa dostał.
Ofiarą gwałtu i przemocy zamiast miłości się stał.
Schowany w najdalszym kącie pokoju z przerażeniem w oczach chciał być niewodoczny, lecz spełniać zachcianki seksualne musiał.

A przecież tak bardzo ją kochał. A ona zabierała go do piekła. Z tego piekła musiał często uciekać na swoich anielskich skrzydłach.
On - Anioł.
Bo tylko aniołom udaje się z piekła uciec.
Aniołem Stróżem się czuł.
Aniołem Stróżem się tytułował.
Zamiary miał dobre. Nieść pomoc. Jednak jego wypaczona, traumatyczna natura, skrzywdzonego chłopca szła zanim jak cień.

Przemoc rodzi przemoc.

Mieczysław Gorzka prowadził mnie przez meandry człowieczej duszy, skrzywionej psychiki, poranionej, niezabliźnionej, samotnej.
Demony przeszłości trzepotały anielskimi skrzydłami wydostając się na wolność.

Komisarz Zakrzewski musi znaleźć mordercę policjanta i poskładać puzzle przeszłości.

Autor podrzuca nam mylne tropy i prowadzi nas ciemnymi zakamarkami w ślepe uliczki.
W tej historii nikt nie jest tym, za kogo się uważa i czasami sama gubiłam trop 😂
Mnogość postaci woła o wykres bohaterów na tablicy policyjnej, powiązanej nitką. Ale doszłam do kłębka i serdecznie polecam 😀

Niepokój, lęk, strach...

Morze szaleństwa, w którym można utonąć.
Oczy zapatrzone w mrok, pełne pustki i niepewności.

Traumy z dzieciństwa pozostają na zawsze. Są podstępne i czekają, żeby wypełznąć z ukrycia.
Jak boa dusiciel czekający cierpliwie na swoją ofiarę.

Mały, bezbronny, niewinny chłopiec.

Godziny bólu, lęku i stachu zamiast beztroskiego dzieciństwa...

Szepty zmarłych niesione wiatrem.
Mroczne jezioro niemym świadkiem niejednej tragedii.
Patrzyło na zbrodnie wtedy, widziało ją i dzisiaj.

Osada to miejsce pełne duchów, które nie zaznały spokoju i nie mogły opowiedzieć swojej historii.

Osada to miejsce wspomnień. Zalane przez ludzi, ale nie zapomniane.

Osada to miejsce, które kryje w sobie mroczne tajemnice.

Czaszki dzieci odnalezione po latach. Skryte przed ludzkim nosem, bo nie pozwolono im przemówić. Ktoś nie chciał, aby prawda wyszła na jaw, ani wcześniej, ani teraz.

Małomiasteczkowy klimat, pachnący spalenizną i kłamstwami.

Igor przyjeżdża nad jezioro Czorsztyńskie, aby zamieszkać w nowo wybudowanym domu i chce zapomnieć o własnej przeszłości. Jednak w nowym miejscu wcale nie jest błogo, malowniczo i spokojnie.
Morderstwo młodej dziewczyny z wypalonym znamieniem. Potem kolejna.

Miejscowi chronią jakieś wydarzenia przed obcymi i nie są przychylni do wracania w przeszłość. Jednak Igor mimo, iż wcale nie chce, zaczyna pytać i drążyć temat. Czy uda mu się rozwiązać tajemnicę z przeszłości i złapać mordercę? Czy pokona własne demony?

Autorka wykreowała mroczną historię na kanwie wydarzeń z przeszłości. Fikcja miesza się z prawdą tworząc zagadkowy klimat w otoczeniu pięknego miejsca.
Z każdą kolejną kartką odkrywa przed nami tajemnice, do końca ukrywając prawdę. Pokazuje niesprawiedliwość społeczną i przemoc rodzącą przemoc. Skrywany ból potrafi urosnąć w siłę.
Przeszłość determinuje teraźniejszość. Nic nie jest takie jakie się wydaje...

Szepty zmarłych niesione wiatrem.
Mroczne jezioro niemym świadkiem niejednej tragedii.
Patrzyło na zbrodnie wtedy, widziało ją i dzisiaj.

Osada to miejsce pełne duchów, które nie zaznały spokoju i nie mogły opowiedzieć swojej historii.

Osada to miejsce wspomnień. Zalane przez ludzi, ale nie zapomniane.

Osada to miejsce, które kryje w sobie mroczne tajemnice.

Czaszki...

Ależ to była niesamowita podróż❤️❤️❤️ Autorka potrafi dotrzeć do najciemniejszego zakamarka młodzieńczej duszy i wydobyć z niego promyk słońca w burzliwy dzień.

Ileż tu było emocji, wzruszeń, adrenaliny. Ile radości i przyjacielskiego ciepła. Nie zabrakło również smutków, niesprawiedliwości i zmagań z tym, z czym przychodzi zmierzyć się nastolatkom.

Dwa światy.
Dwie społeczności.
Dwa obozy. Artystyczne dusze i maniacy gier komputerowych.
Dwie drogi krzyżujące się elektryzującą iskrą...

Muśnięcie dłoni...
Przeszywające spojrzenie...
Dotknięcie duszy...

Od teraz nic już nie będzie takie samo...

Skołowane serce...
Roztargnione myśli...
Niezrozumiałe uczucia...

Młodość ma swoje prawa...

Dream Lake to pasja...
Dream Lake to emocje...
Dream Lake to przyjaźń...

Dream Lake to ucieczka...
Dream Lake to marzenia...
Dream Lake to wolność...

Marzenia i wolność...

Wolność...
Na wyciągnięcie ręki, a jednak nie można jej dosięgnąć...

Marzenia...
Tak bliskie, a jednocześnie tak dalekie...

Każdy chce, aby się spełniały, ale nie każdy wie, że tym marzeniom trzeba pomóc. Nie każdy ma na to przestrzeń.

Ta książka jest jak promyk słońca w pochmurny dzień. Daje nadzieję i ukojenie.
Pokazuje, że dzieci nie są odpowiedzialne za wybory rodziców i w żadnym wypadku nie są przyczyną nieporozumień między nimi.

Autorka pięknie namalowała słowami historię Tobiego, który zmaga się ze swoją przeszłością. Ileż drogi musiał przejść, aby zrozumieć siebie i swoich rodziców. Jego wewnętrzna walka była bardzo trudna. Demony wciąż powracały i wierciły dziurę w sercu i myślach. Ale znalazł się promyk słońca w jego życiu. Chwila rozmowy pokazująca jego wartość przez własny pryzmat, a nie rodziców.

Jedna mała, niepozorna iskierka rozpaliła jego duszę, serce i zmysły.

Jest też Margo, młodziutka szczęściara, która bierze od losu wszystko i chce walczyć o swoje marzenia. Jej historia pokazuje, że marzenia są po to, aby je spełniać.

Ta książka to jeden wielki pozytywny vibe.
Tego nie da się opisać słowami. To wszystko powinniśmy doświadczyć. Bo te emocji, które wybrzmiały, trzeba poczuć na własnej skórze.

Autorka porwała mnie swoją głębią. To nie są smutne i ckliwe historie. To prawdziwe życie nastolatków i ich problemy. Irmina robi świetną robotę. I nawet umie w Totalną Biologię, przerywając traumę pokoleniową🥰

Polecam wszystkim nastolatkom, rodzicom nastolatków, a także tym którzy zmagają się z demonami przeszłości.

Ależ to była niesamowita podróż❤️❤️❤️ Autorka potrafi dotrzeć do najciemniejszego zakamarka młodzieńczej duszy i wydobyć z niego promyk słońca w burzliwy dzień.

Ileż tu było emocji, wzruszeń, adrenaliny. Ile radości i przyjacielskiego ciepła. Nie zabrakło również smutków, niesprawiedliwości i zmagań z tym, z czym przychodzi zmierzyć się nastolatkom.

Dwa światy.
Dwie...