Mówią, że kontynuacje zazwyczaj są gorsze. Jeżeli chodzi o tę książkę to potwierdza ona daną tezę.
W powieści przez ¾ fabuły nic się nie dzieje. Zwykła gadka o niczym. Trochę tylko wspominamy wydarzenia z poprzedniej części, a potem wszystko na ostatnich stronach nagle przyśpiesza i z niczego tworzy się rozwiązanie. Ewidentnie brak tu ręki Kinga. Jestem pewien, że on by wątek zaginięcia odpowiednio rozbudował. Autor samodzielnie zniweczył to co wypracowane zostało razem w “Pudełko z guzikami Gwendy”.
Nasza wspaniała Gwendy nagle dorosła, ale cofnęła się w rozwoju. Zachowuje się w pewnych momentach strasznie irracjonalnie. Zupełnie jak nie ona. Reszta postaci to tylko takie tło gdzieś w oddali. Nie mają prawie żadnego wpływu na fabułę.
Zakończenie próbuje to wszystko w jednym rozdziale zebrać do kupy i zamknąć historię. Wygląda to jakby autor przypomniał sobie, że jest jakiś wątek główny i należy go szybko zakończyć. Nie przemawia do mnie rozwiązanie zaginięć i motyw pojawienia się ponownie pudełka.
Sięgnę po ostatnią część trylogii do pisania, której powraca już Stephen King. Trylogii, która mogłaby się obejść bez “Magicznego piórka Gwendy”.

Gwendy spełnienia się jako kongresmen. Podczas przerwy Bożonarodzeniowej postanawia wrócić do rodziny do Castle Rock. Tam dowiaduje się, że zniknęły dwie młode dziewczyny. Policja okazuje się bezradna. Czy pomoże magiczne pudełko, które znowu się pojawiło w życiu Gwendy?

Mówią, że kontynuacje zazwyczaj są gorsze. Jeżeli chodzi o tę książkę to potwierdza ona daną tezę.
W powieści przez ¾ fabuły nic się nie dzieje. Zwykła gadka o niczym. Trochę tylko wspominamy wydarzenia z poprzedniej części, a potem wszystko na ostatnich stronach nagle przyśpiesza i z niczego tworzy się rozwiązanie. Ewidentnie brak tu ręki Kinga. Jestem pewien, że on by...

Oto druga część przygód Gwendy Peterson.

Tym razem historia rozpoczyna się w 1999 roku, kiedy to Gwendy Peterson jest już dorosłą kobietą. Ma ustabilizowane życie prywatne oraz zawodowe. Pewnego dnia dowiaduje się, że w jej rodzinnym mieście dochodzi do niewyjaśnionych zniknięć dwóch dziewczynek. I oto niespodziewanie znów otrzymuje magiczne pudełko z guzikami. Początkowo jest tym faktem przerażona, lecz potem, postanawia wykorzystać pudełko. Postanawia wrócić do Castle Rock i pomóc
w odnalezieniu dziewczynek. Na miejscu okazuje się, że musi poradzić sobie również z jeszcze trudniejszym problemem, bardziej osobistym.

Czy Gwendy wykorzysta magiczne pudełko z guzikami? Jeśli tak to w jaki sposób? Ile będzie gotowa zapłacić, aby osiągnąć zamierzone cele? Czy uda się odnaleźć zaginione dziewczynki? Czym jest tytułowe magiczne piórko?

Historia równie wciągająca, lekka co pierwsza część. Interesujący bieg wydarzeń tym razem z nutką wątku kryminalnego. Dzięki czemu udało się wzbogacić historię. Ta część pięknie wydana, w środku również znajdują się ilustracje, które wzbogacają lekturę.

Oto druga część przygód Gwendy Peterson.

Tym razem historia rozpoczyna się w 1999 roku, kiedy to Gwendy Peterson jest już dorosłą kobietą. Ma ustabilizowane życie prywatne oraz zawodowe. Pewnego dnia dowiaduje się, że w jej rodzinnym mieście dochodzi do niewyjaśnionych zniknięć dwóch dziewczynek. I oto niespodziewanie znów otrzymuje magiczne pudełko z guzikami. Początkowo...

Druga część przygód Gwendy, która panicznie się boi swojego pudełeczka:) Jest to krótka powieść napisana już samodzielnie przez Richarda Chizmara, w której kompletnie nic się nie dzieje.... Czytelnik czeka na jakąś akcję, czeka i doczekać się nie może. Książka zupełnie nijaka. Mam nadzieje, że trzecia część, współtworzona ze Stephenem Kingiem, będzie lepsza.

Druga część przygód Gwendy, która panicznie się boi swojego pudełeczka:) Jest to krótka powieść napisana już samodzielnie przez Richarda Chizmara, w której kompletnie nic się nie dzieje.... Czytelnik czeka na jakąś akcję, czeka i doczekać się nie może. Książka zupełnie nijaka. Mam nadzieje, że trzecia część, współtworzona ze Stephenem Kingiem, będzie lepsza.

Dość spontanicznie postanowiłam, że będę tę książkę słuchać po 20 minut przed snem. Muszę przyznać, że to był udany pomysł, bo jej nieskomplikowana fabuła i styl napisania, który opiera się na bardzo krótkich rozdziałach się do takiej formy sprawdził. Czułam się tak jakbym słuchała bajki dla dorosłych. Z resztą poprzednia część opowiada historię dwunastoletniej Gwendy, więc tam było to jeszcze bardziej wyczuwalne.

Tutaj Gwendy jest już dorosłą kobietą, która obejmuje stanowisko kongresmenki, a na jej drodze znowu zostaje postawione pudełko z guzikami, które w dzieciństwie nastręczyło jej problemów i doprowadziło do tragedii. Jednak skorzystanie z jego możliwości, czyli wyciągnięcie z nich czekoladki i zażyczenia sobie czegokolwiek nadal pozostaje kuszące, chociaż Gwendy już wie, że każde życzenie ma swoją cenę. Podoba mi się tutaj taka dorosła perspektywa tego wyboru, bo jak w dzieciństwie wymyślając życzenia Gwendy myśli przede wszystkim o sobie, tak będąc dorosłą osobą skupia się na bardziej na innych.

W pierwszej części współautorem był Stephen King, a tutaj napisał tylko przedmowę oddając poniekąd pole do popisu Richardowi Chizmarowi. Według mnie poradził sobie dobrze z historię Gwendy, chociaż zabrakło mi więcej magicznych elementów i poczucia niepokoju. Też autor skupił się w tej książce bardziej na sprawie zaginięcia dziewcząt, bo Gwendy brała czynny udział w poszukiwaniach co też uczyniło tę książkę bardziej kryminalną.

Miło ze strony autora, że pisząc o Castle Rock odwołał się do wydarzeń, które znam z innych książek Stephena Kinga. Też spodobało mi się samo wyjaśnienie o co chodzi z tytułowym piórkiem. Dobrze mi się słuchało tej historii, ale bez efektu wow. Pierwsza też była przyzwoita, ale nic więcej. Daję też znać, że są tutaj odniesienia do poprzednich wydarzeń. To jedna z tych książek, przy których nie jestem zawiedziona poznaniem, ale nie szkoda mi ją było kończyć.

Dość spontanicznie postanowiłam, że będę tę książkę słuchać po 20 minut przed snem. Muszę przyznać, że to był udany pomysł, bo jej nieskomplikowana fabuła i styl napisania, który opiera się na bardzo krótkich rozdziałach się do takiej formy sprawdził. Czułam się tak jakbym słuchała bajki dla dorosłych. Z resztą poprzednia część opowiada historię dwunastoletniej Gwendy, więc...

Udana kontynuacja. Obie części z tej serii podobały mi się tak samo, mimo że znacząco się różniły. Finał trylogii jeszcze przede mną. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda mi się z nim zapoznać.

Udana kontynuacja. Obie części z tej serii podobały mi się tak samo, mimo że znacząco się różniły. Finał trylogii jeszcze przede mną. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda mi się z nim zapoznać.

Richard Chizmar zrobił coś czego mam wrażenie od dawna nie robi Stephen King, czyli wplecenie na wiązań z poprzednich części. Czytałem Uniesienie i Pudełko z Guzikami Gwendy. O ile w tym drugim ciężko szukać jakichś na wiązań, bo akcja dzieje się przed niektórymi książkami, tak w Uniesieniu na wiązań mi brakowało znacząco. Tutaj mi tego nie brakowało i dzięki temu nie dało się zapomnieć, że akcja dzieje się w Castle Rock!
Tyle słowem wstępu.

Zawiódł mnie gdzieś główny wątek, który w całej książce gdzieś był w sumie pobocznym. Pierwsza część jednak zrobiła na mnie lepsze wrażenie. Tutaj tych wątków mam wrażenie, że była za dużo. Kongres, mąż, znajomy, rodzice, pudełko, Farris, zaginięcia (To nie spoilery, wszystko jest opisane z tyłu książki ;) ),co ostatecznie na książkę posiadającą trochę ponad 200 stron jest chaotyczne. Znów przywołał ponad sześćset stronnicowy Sklepik z Marzeniami (a dokładnie 666 stron;) ),gdzie każdy wątek dostaje sporo czasu i rzeczywiście potrafi się odczuć tę atmosferę. Tutaj zrobiono swego rodzaju "kebab" gdzie w ciasnym cieście umieszczono za dużo składników.

Jednak książka bardzo przyjemna i szybka do przeczytania, dlatego każdemu polecam. Szczególnie jeżeli jest się po przeczytaniu pierwszej części!

Richard Chizmar zrobił coś czego mam wrażenie od dawna nie robi Stephen King, czyli wplecenie na wiązań z poprzednich części. Czytałem Uniesienie i Pudełko z Guzikami Gwendy. O ile w tym drugim ciężko szukać jakichś na wiązań, bo akcja dzieje się przed niektórymi książkami, tak w Uniesieniu na wiązań mi brakowało znacząco. Tutaj mi tego nie brakowało i dzięki temu nie dało...

To nie jest kiepska, przekombinowana czy nudna książka, bo to by oznaczało, że wzbudza jakieś emocje, a to już coś. Ta powieść jest po prostu nijaka, bez wyrazu. Pewne rzeczy w życiu można pokochać albo znienawidzić, ale nie można przejść wobec nich obojętnie.Tej powieści zdecydowanie to nie dotyczy.

To nie jest kiepska, przekombinowana czy nudna książka, bo to by oznaczało, że wzbudza jakieś emocje, a to już coś. Ta powieść jest po prostu nijaka, bez wyrazu. Pewne rzeczy w życiu można pokochać albo znienawidzić, ale nie można przejść wobec nich obojętnie.Tej powieści zdecydowanie to nie dotyczy.

6,5 ⭐

Tutaj ewidentnie czuć, że Stephen King nie miał bardzo dużego wpływu na te historię. Nie czuć już takiego Kingowskiego klimatu, ale nadal dostajemy świetną historię, która z dużym zaangażowaniem się słuchało.
To są pierwsze książki Chizmara z jakimi mam do czynienia dlatego jego styl w tej książce bardzo skojarzył mi się że stylem Gaimana. Był bardzo baśniowy o tajemniczy.

Muszę jednak przyznać, że 1 część podobała mi się o wiele bardziej przez to, że w tle czuliśmy trochę klimat grozy, a może niepokój przez tytułowe pudełko.

Chętnie będę kontynuowała bo chce dowiedzieć się co jeszcze może wydarzyć się przez tajemniczego mężczyznę w meloniku.

6,5 ⭐

Tutaj ewidentnie czuć, że Stephen King nie miał bardzo dużego wpływu na te historię. Nie czuć już takiego Kingowskiego klimatu, ale nadal dostajemy świetną historię, która z dużym zaangażowaniem się słuchało.
To są pierwsze książki Chizmara z jakimi mam do czynienia dlatego jego styl w tej książce bardzo skojarzył mi się że stylem Gaimana. Był bardzo baśniowy o...

Zakończenie bardzo nagłe i bezsensowne. Książka słabsza niż pierwsza część.

Zakończenie bardzo nagłe i bezsensowne. Książka słabsza niż pierwsza część.

Zdecydowanie gorsza od pierwszej części. Dopiero pod koniec zaczęło coś się dziać.

Zdecydowanie gorsza od pierwszej części. Dopiero pod koniec zaczęło coś się dziać.