Jak zauważa sam Peterson, kontrast czarnej okładki w zestawieniu z białą okładką poprzedniej książki nie jest przypadkowy. Peterson w książce wielokrotnie sugeruje, że porządek jest niezbędny, lecz często przeradza się w patologiczną, skostniałą strukturę. Wtedy należy wyjść poza tytułowy porządek.

Owo wyważenie między stabilizacją a inwencją twórczą jest jednym z głównych motywów książki, choć nie jedynym.

Bałem się, że kolejne 12 zasad będzie przypadkowym zlepkiem, stworzonym trochę na siłę, ażeby na bazie popularności poprzednich 12 zasad sprzedać chwytliwą konwencję. Na szczęście myliłem się - książka nie jest ani lepsza, ani gorsza. Jest inna. Polecam.

Jak zauważa sam Peterson, kontrast czarnej okładki w zestawieniu z białą okładką poprzedniej książki nie jest przypadkowy. Peterson w książce wielokrotnie sugeruje, że porządek jest niezbędny, lecz często przeradza się w patologiczną, skostniałą strukturę. Wtedy należy wyjść poza tytułowy porządek.

Owo wyważenie między stabilizacją a inwencją twórczą jest jednym z...

Fantastyczna książka, nie łatwa, ale bardzo ciekawa. Autor odwołuje się do różnych symboli, analizując ich znaczenia w różnych tekstach literackich np. w Harrym Potterze. Przedstawia szeroki punkt widzenia na sprawy etyczne,. czytając tą książkę, odnosiłam wrażenie, że moje horyzonty się poszerzają.

Fantastyczna książka, nie łatwa, ale bardzo ciekawa. Autor odwołuje się do różnych symboli, analizując ich znaczenia w różnych tekstach literackich np. w Harrym Potterze. Przedstawia szeroki punkt widzenia na sprawy etyczne,. czytając tą książkę, odnosiłam wrażenie, że moje horyzonty się poszerzają.

Na plus:
- Książka została pisana przez autora w momencie, kiedy przechodził dużo swoich problemów zdrowotnych, żony i córki, przez co opisywane przez niego sytuacje, które spotkał i jak sobie z nimi radzić wydają się autentyczniejsze.

-Autor nie koloryzuje rzeczywistości, ukazuje jej piękne i okropne oblicza, koniec końców logicznie dowodzi, żeby optymistycznie patrzeć w przyszłość.

- Bardzo przydatne rozważania zawarte są w rozdziałach:
III ("Nie ukrywaj niechcianych spraw we mgle"),
IV ("Zauważ, że szansa pojawia się tam, gdzie zrzeczono się odpowiedzialności"),
V ("Jeśli czegoś nienawidzisz nie rób tego"),
VIII ("Spróbuj uczynić jedno pomieszczenie w Twoim domu możliwie najpiękniejszym"),
X ("Pamiętaj, by regularnie pielęgnować romantyzm w swoim związku"),

-Bardzo interesująca wydaje się zachęta zawarta w rozdziale VII ("Pracuj tak ciężko jak to możliwe - przynajmniej nad jedną rzeczą - i sprawdź co się stanie"),

Na minus:
-Sporo rad wydaje się zbyt oczywista (np. nazwa rozdziału "Porzuć ideologię"),
-Miejscami bardzo patetyczny/podniosły ton,
-Podobnie jak w części pierwszej często rozwleczone wywody.

Na plus:
- Książka została pisana przez autora w momencie, kiedy przechodził dużo swoich problemów zdrowotnych, żony i córki, przez co opisywane przez niego sytuacje, które spotkał i jak sobie z nimi radzić wydają się autentyczniejsze.

-Autor nie koloryzuje rzeczywistości, ukazuje jej piękne i okropne oblicza, koniec końców logicznie dowodzi, żeby optymistycznie patrzeć w...

Fajnie, Fajnie

Fajnie, Fajnie

Jest to kontynuacja pierwszej książki, napisana w bardzo podobnym stylu. Nie jest to łatwa lektura w odbiorze, trzeba być naprawdę skupionym, aby wyciągnąć z niej informacje. Mimo to może być bardzo pomocna przy niektórych życiowych zakrętach. Nie znajdziemy tutaj prostych i szybkich rad, za to znajdziemy kierunek, w którym powinniśmy zmierzać, chcąc rozwijać swój charakter.

Jest to kontynuacja pierwszej książki, napisana w bardzo podobnym stylu. Nie jest to łatwa lektura w odbiorze, trzeba być naprawdę skupionym, aby wyciągnąć z niej informacje. Mimo to może być bardzo pomocna przy niektórych życiowych zakrętach. Nie znajdziemy tutaj prostych i szybkich rad, za to znajdziemy kierunek, w którym powinniśmy zmierzać, chcąc rozwijać swój charakter.

Najważniejsza książka jaką przeczytałem. Oczywiście również dlatego ponieważ przedstawiła mi w przystępny sposób z czym mierzyłem się całe swoje życie. Nie czułem rad w stylu „ zmień to, musisz zmienić i wtedy twoje życie będzie wspaniałe”. Autor w bardzo przystępny sposób otacza Cię wiedzą, doświadczeniem które posiada w pracy jako psycholog, oraz motywami z kultury, psychologii, religii które pokazują Ci że to z czym się mierzysz lub Twoi bliscy, nie jest bez przyczyny. Z całego serca polecam.

Najważniejsza książka jaką przeczytałem. Oczywiście również dlatego ponieważ przedstawiła mi w przystępny sposób z czym mierzyłem się całe swoje życie. Nie czułem rad w stylu „ zmień to, musisz zmienić i wtedy twoje życie będzie wspaniałe”. Autor w bardzo przystępny sposób otacza Cię wiedzą, doświadczeniem które posiada w pracy jako psycholog, oraz motywami z kultury,...

Jestem zawiedziona tą książką. Poprzednie 12 zasad czytałam kilkakrotnie, mam ulubione fragmenty, wracam do niej, i rzeczywiście pomogła mi zrozumieć świat, rzeczywistość. Ta książka zaczyna się „użalaniem” autora na nieszczęścia, które go spotkały, opisuje on również pandemię… Zszokowało mnie to, że Peterson miał poważne problemy z uzależnieniem, a pomocy musiał szukać aż w Rosji. Nie wiem jak tak racjonalny człowiek mógł do tego dopuścić, zakładam, że to ślepa wiara w „lekarzy”. Mam świadomość, że Peterson jest tylko człowiekiem, ale jakoś te jego wyznania sprawiły, że zmieniło mi się jego postrzeganie na niekorzyść *muszę zaznaczyć, że ja nie wierzyłam w „pandemię” i uważam, że część lekarzy jest sponsorowanych przez firmy farmaceutyczne, i wcale nie ma na celu pomagać ludziom w zakresie ich zdrowia*. Co więcej, książka trochę bez ładu i składu. Czasami jeden akapit zupełnie odklejony treścią od drugiego. Liczyłam na coś więcej, niestety autor nie spełnił moich oczekiwań wobec tej książki.

Jestem zawiedziona tą książką. Poprzednie 12 zasad czytałam kilkakrotnie, mam ulubione fragmenty, wracam do niej, i rzeczywiście pomogła mi zrozumieć świat, rzeczywistość. Ta książka zaczyna się „użalaniem” autora na nieszczęścia, które go spotkały, opisuje on również pandemię… Zszokowało mnie to, że Peterson miał poważne problemy z uzależnieniem, a pomocy musiał szukać aż...

Jako fan Petersona podchodzilem z duzymi oczekiwaniami do tej ksiazki i po przeczytaniu jej moge szczerze stwierdzic, ze sie nie zawiodlem. Peterson jest osoba bardzo szeroko udzielajaca sie w mediach, ale jak kazdy czlowiek ktory duzo mowi czesto nie przemysli swojej opinii, a szczegolnie doboru slow. Slowo pisane w jego przypadku jest duzo lepsze niz mowione (dlatego szczegolnie polcam tym, ktorzy go dobrze znaja, ale jeszcze nie mieli przyjemnosci czytac). Profesor sam podkresla, ze jego praca to efekt czytanych ksiazek wplywowych autorow i nie ma w tym niczego odkrywczego, dlatego daje 9/10.

Jako fan Petersona podchodzilem z duzymi oczekiwaniami do tej ksiazki i po przeczytaniu jej moge szczerze stwierdzic, ze sie nie zawiodlem. Peterson jest osoba bardzo szeroko udzielajaca sie w mediach, ale jak kazdy czlowiek ktory duzo mowi czesto nie przemysli swojej opinii, a szczegolnie doboru slow. Slowo pisane w jego przypadku jest duzo lepsze niz mowione (dlatego...

Tak jak w przypadku poprzedniej części - pozostaje mi tylko podziękować Petersonowi za stworzenie tej książki. Autor trafnie opisał, jakim piekłem potrafi bywać życie, oraz równie trafnie podał sposoby, jak sobie z nim poradzić i nie stracić poczucia sensu.

Czytanie tej pozycji zbiegło się u mnie z do tej pory najcięższym życiowym wydarzeniem - śmiercią taty. Śmiało mogę powiedzieć, że rady Petersona pomogły mi i wciąż pomagają przechodzić przez żałobę w dużo łatwiejszy sposób.

Książka różni się od poprzedniej części głównie tym, że w mojej opinii jest sporo "powszedniejsza". Mam tu na myśli, że zarówno język jak i same rady wydają się być jeszcze bardziej przyziemne, skierowane do przeciętnego człowieka. Znamienny dla Petersona, podniosły styl wciąż zostaje i niezmiennie inspiruje. Bardzo doceniam umiejętność autora do wprowadzania nawiązań, jego wiedzę historyczną i lekkość pisania. Język i ta lekkość pisania właśnie u Petersona niezwykle urzeka.

Obie części 12 życiowych zasad uważam za świetną inwestycję w budowę swojego światopoglądu. U Petersona odnajduję odpowiedzi i wskazówki dotyczące tak wielu obszarów życia, że 10 gwiazdek na 10 to jedyna z mojej perspektywy słuszna ocena jego pracy.

Tak jak w przypadku poprzedniej części - pozostaje mi tylko podziękować Petersonowi za stworzenie tej książki. Autor trafnie opisał, jakim piekłem potrafi bywać życie, oraz równie trafnie podał sposoby, jak sobie z nim poradzić i nie stracić poczucia sensu.

Czytanie tej pozycji zbiegło się u mnie z do tej pory najcięższym życiowym wydarzeniem - śmiercią taty. Śmiało mogę...

Lepsza od poprzedniczki. Rozważania są interesujące, Peterson rzadziej wkracza na nisze sobie nieznane, fragmenty publicystyczne od naukowych czy choachingowo-terapeutycznych w zauważalny sposób rozdziela.

Świetnym pomysłem jest przekształcanie prostych zasad w pola do pogłębionych rozważań eseistycznych. Czasem może nazbyt się psycholog rozwodzi, zdarzają się fragmenty, w których właściwie się powtarza.

Mimo wszystko jest to niezwykle ciepła, pomocna i fascynująca książka. Eseje dotyczące poprawy ludzkiej kondycji mieszają się z rozważaniami nad sensem życia, istotą sztuki i literatury, analizami wierszy etc. Naprawdę wciągnęła mnie ta książka i kilkukrotnie poruszyła.

Jako dziełu z pogranicza popularyzacji nauki oraz coachingu biję brawa. Dobra robota.

Lepsza od poprzedniczki. Rozważania są interesujące, Peterson rzadziej wkracza na nisze sobie nieznane, fragmenty publicystyczne od naukowych czy choachingowo-terapeutycznych w zauważalny sposób rozdziela.

Świetnym pomysłem jest przekształcanie prostych zasad w pola do pogłębionych rozważań eseistycznych. Czasem może nazbyt się psycholog rozwodzi, zdarzają się fragmenty,...