Azjata widzi las, Amerykanin drzewa. Dłużej? Percepcja Azjaty jest całościowa, Azjata widzi całość w ruchu, Amerykanin wyodrębnia rzeczy, nacisk kładzie na dominujące elementy, ruch/przepływ ma znaczenie drugorzędne. Jeszcze dłużej?

No i tu docieramy do niniejszej książki rozpisanej na 160 stron o powyższym. Całość napisana lekko (to pozycja popularnonaukowa), czyta się przyjemnie, ale też ta popularnonaukowość miejscami przeradza się w ogólnikowość -- "więcej", "mniej" nie zgrzytało dopóki autor nie podał obok konkretnych liczb, np: 60% : 40%. Jasne, 60% procent to więcej niż 40%, ale jesli mówimy o zachowaniach/preferencjach ludzi, zaokrąglamy to, a następnie przyklejamy łatkę typowości "azjatyckie"/"amerykańskie", to nie najlepiej świadczy to o warsztacie autora. To bardziej chęć widzenia typowego zachowania, niż stan rzeczywisty.

Lekkość lektury to także efekt powtórzeń dużych fragmentów, trochę inaczej ubranych w słowa, ale jednak powtórzeń.

Szkoda, iż autor w zasadzie do znudzenia opisuje wyniki badań (zwłaszcza, iż już po przeczytaniu wstępu wiadomo jakie one będą), a tak mało miejsca poświęca przyczynom różnic między Azjatami a Amerykanami (tytułowe "dlaczego"). Jest podana właściwie jedna -- Amerykanie to spadkobiercy Greków, ludu łowieckiego, opierającego się na niezależności, Chiny to głównie kraj rolniczy, gdzie liczył się kolektyw. Kompletnie nie kupuję tej argumentacji -- Azja to nie tylko Chiny, więc dlaczego w Japonii lub Korei nie widać podobieństw do Ameryki? Czemu Europejczycy są pośrodku skali, skoro przecież także wywodzą się z Grecji, a różnica do Ameryki to raptem kilka wieków.

Gdzie jest tu miejsce np. na starożytny Egipt. Czy naprawdę starożytni Chińczycy nie byli zupełnie ciekawi świata? Dlaczego sąsiednia Mongolia była i eksportowała tę ciekawość zbrojnie? Co u licha z Indiami?

Inny przykład płytkości -- autor podaje różnicę w podejściu do leczenia ("ciąć" vs "przywrócić harmonię"). Ale jakie wyniki miały przez wieki oba podejścia? Azjatom w ten sposób udawało się wyleczyć raka? Gangrenę? Itd. więcej pytań niż odpowiedzi.

Przeczytałem, żyję, ale polecić nie mogę -- lektura może i nie jest stratą czasu, ale też nie płakałbym, gdybym w tym czasie przeczytał zupełnie inną pozycję. Za dużo tu powierzchowności. Biorąc pod uwagę, że tak wiele kluczowych wątków jest urwanych zanim się zaczęły, oraz iż niektóre nie są w ogóle podniesione (czy są tu tylko dwa bieguny, czy może istnieje jeszcze trzeci; Afryka?), można poprzestać na tym, iż obecnie wychowanie i kultura (cywilizacja) wpływa na percepcję świata, a co za tym idzie zachowanie. Azjata stara się wkomponować w społeczeństwo, Amerykanin wybić ponad nie.

Azjata widzi las, Amerykanin drzewa. Dłużej? Percepcja Azjaty jest całościowa, Azjata widzi całość w ruchu, Amerykanin wyodrębnia rzeczy, nacisk kładzie na dominujące elementy, ruch/przepływ ma znaczenie drugorzędne. Jeszcze dłużej?

No i tu docieramy do niniejszej książki rozpisanej na 160 stron o powyższym. Całość napisana lekko (to pozycja popularnonaukowa), czyta się...