Profesor neuronauki, psychologii i filozofii w Dornsife College of Letters, Arts and Sciences oraz dyrektor Brain and Creativity Institute na University of Southern California w Los Angeles. Otrzymał wiele prestiżowych wyróżnień, m.in. Nagrodę Księcia Asturii, w 2017 roku Królewska Holenderska Akademia Nauk i Sztuki przyznała mu Medal Freuda.
Jest członkiem National Academy of Medicine oraz American Academy of Arts and Sciences, a także Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk Pięknych.
Jego książki, m.in. „Błąd Kartezjusza”, „Tajemnica świadomości”, „W poszukiwaniu Spinozy” oraz „Jak umysł zyskał jaźń”, weszły do kanonu podręczników uniwersyteckich na całym świecie.
Antonio Damasio zajmuje się ciekawym tematem współdziałania emocji, mózgu i ludzkiego ciała. Podważa tym samym utarte w naszej kulturze opinie o rozdzielności między umysłem a emocjami. Jego podejście oparte jest na integralności ludzkiego organizmu. Swoje obserwacje i koncepcje ilustruje za pomocą przykładów pacjentów z różnymi dysfunkcjami neurologicznymi i występującymi u nich objawami. Moją szczególną uwagę przykuła opisana w książce hipoteza markera somatycznego. Jestem nią zafascynowana i myślę, że jest w dużym stopniu wiarygodna.
O Maryjo!!! Dawno się tak nie umordowałem. Aż mi wstyd bo generalnie bardzo wysoko oceniam prace naukowe (i te popularne również) Autora, ale z żalem muszę przyznać, że "Dziwny przypadek rzeczy" kompletnie mu się nie udał. Główna hipoteza, dotycząca genezy i znaczenia emocji/uczuć w procesie ewolucji kulturowej jest bardzo inspirująca (i nęcoca),jednak sposób, w jaki została wyłożona i uzasadniona...to jakaś masakra. I jeszcze ta żałosna (taka anachroniczna i oklepana) końcówka, w której Autor analizuje kondycję współczesnego człowieka... :/ brrr... Nie polecam.