Pomysł na książkę bardzo fajny, ciekawa nawet historiia głównych bohaterów, ale bardziej jej do powieści obyczajowej z wątkami kryminalnymi, niż do samego kryminału. Polecam!

Pomysł na książkę bardzo fajny, ciekawa nawet historiia głównych bohaterów, ale bardziej jej do powieści obyczajowej z wątkami kryminalnymi, niż do samego kryminału. Polecam!

Nie jest to najlepsza powieść Roberta Małeckiego, ale w dalszym ciągu jest dobra. Autor operuje w niej wszystkimi trickami, które stanowią o jakości utworu określanego jako thriller i robi to wyjątkowo umiejętnie i sprytnie.
Zaczyna się od zagadki, która sprawiła, że pomyślałam: oho, nieźle, muszę wiedzieć, co będzie dalej. Brat głównego bohatera znika bowiem nagle po imprezie w ogrodzie, a zaraz później okazuje się, że kilka dni wcześniej zaginęła bez śladu jego dziewczyna. Żeby było jeszcze ciekawiej w dziwnych okolicznościach znika syn sąsiadów, zaraz po tym, jak został podwieziony przez Piotra wieczorem pod same drzwi. Oczywiście główny bohater, popularny pisarz Piotr Warot, stara się odnaleźć ukochanego brata, prowadząc własne śledztwo, niezależnie od dochodzenia policji. Na drodze do prawdy napotyka jednak ciągłe tajemnice, które powodują, że jego śledztwo co chwila utyka w martwym punkcie lub prowadzi go w ślepe zaułki.
No właśnie, poziom skomplikowania tej historii jest, według mnie, zbyt duży. W pewnym momencie zupełnie się pogubiłam i zmuszona byłam odtworzyć sobie wydarzenia, aby poukładać je sobie w głowie. Łapałam też Roberta Małeckiego na braku konsekwencji ( a może to zbyt duże skróty myślowe?)- relacja Piotra Warota z policjantem Słomskim najpierw wydawała się oparta na zaufaniu i wspólnym celu, bo obu zależało na rozwiązaniu zagadki zaginięcia trójki ludzi, by zaraz potem okazać się fałszywa- jakieś podrzucanie dowodów, oskarżenia. Jakieś niedopracowane to było. Niemniej jednak powieść jest dobrze zbudowana, wzbudza emocje i zaciekawienie, a jej finał w pełni satysfakcjonuje.
Mimo że „Najsłabsze ogniwo” jest thrillerem to zaryzykuję tezę, że o wiele ciekawsze od zagadki zaginięcia bohaterów są wątki pokazujące skomplikowane relacje rodzinne. A jest ich sporo. Mamy małżeństwo Warotów, które wydaje się być idealne i pełne miłości, ale wiemy, że Piotr jeden raz zbłądził. Co zrobi z tym faktem? Czy wyzna żonie swoją nielojalność? Również relacje w rodzinie Magierów okazują się być inne niż się na początku wydaje. Bo dlaczego nastoletni Kuba nie chce, by jego ojciec ( a właściwie ojczym) dowiedział się o jego przejażdżkach rowerowych? I dlaczego tej samej nocy znika z domu? I czy naprawdę dawny chłopak zaginionej Aliny, podejrzany o to, że przyczynił się do zaginięcia swojej pierwszej żony, naprawdę jest niebezpieczny? Po co przeprowadził się do miejscowości, gdzie mieszka jego była dziewczyna? I czy relacja między bratem Piotra i jego dziewczyną naprawdę była udana? Tajemnice się mnożą i to właśnie w nich kryje się rozwiązanie zagadki zaginięcia Aleksa, Aliny i Kuby.
Niezła powieść, trochę wzorowana na książkach Cobena, co zresztą sam autor przyznaje w posłowiu, ale jednak oryginalna. Można przeczytać.

Nie jest to najlepsza powieść Roberta Małeckiego, ale w dalszym ciągu jest dobra. Autor operuje w niej wszystkimi trickami, które stanowią o jakości utworu określanego jako thriller i robi to wyjątkowo umiejętnie i sprytnie.
Zaczyna się od zagadki, która sprawiła, że pomyślałam: oho, nieźle, muszę wiedzieć, co będzie dalej. Brat głównego bohatera znika bowiem nagle po...

Straszne zamotana książka. Zaskakujące zakończenie ale droga do niego prowadzi po wybojach. Czyta się szybko jednak jak dla mnie zbyt dużo nic niewnoszących wtrąceń.

Straszne zamotana książka. Zaskakujące zakończenie ale droga do niego prowadzi po wybojach. Czyta się szybko jednak jak dla mnie zbyt dużo nic niewnoszących wtrąceń.

Robert Małecki kupił mnie jako czytelnika swoją serią wydaną w Wydawnictwie Literackim o Marii Hermann i Olgierdzie Borewiczu z "Archiwum X". Teraz zapoznaje się z jego wcześniejszą twórczością i po przeczytaniu "Zmory" i teraz "Najsłabszego ogniwa" stwierdzam, że o wiele lepiej wychodzą mu powieści będące częścią cyklu. "Najsłabsze ogniwo" to małomiasteczkowy thriller, którego oś fabularna dotyczy zaginięcia brata głównego bohatera, autora poczytnych powieści obyczajowych Piotra Warota. Równocześnie w tym samym momencie tajemniczo znika syn sąsiadów Warota, Kuba. Podejrzenia padają na Piotra, który aby dowiedzieć się prawdy o Aleksie będzie musiał wyplątać się ze splotu kłamstw. Niemal każdego bohatera tej powieści ciasno oplata sieć kłamstw, która ma niszczycielski wpływ na otaczającą rzeczywistość. Każdy kłamie, przez co trudno się domyślić komu w tej opowieści wierzyć i gdzie szukać prawdy, która rozwiąże zagadkowe zaginięcie Aliny i Aleksa. Czytając "Najsłabsze ogniwo" momentami miałem wrażenie, że akcja tej książki stała w miejscu, co się nie zdarza u tego autora. Coś mi po prostu w tej książce nie grało, po prostu. Nie ma tutaj stopniowego odsłaniania tego, co się stało Aleksowi i Alinie. W końcowym rozdziale autor opisuje, to co spotkało brata Warota i jego partnerkę. Rozwiązanie moim zdaniem trochę naiwne i nie takiego wyjaśnienia oczekiwałem. Rozwiązanie zagadki zawiera w bodajże kilku fragmentach dialogowych. Nie tego się spodziewałem po autorze takiego kalibru, który potrafi pisać świetne wielowątkowe powieści, które porywają czytelnika na wiele godzin. "Najsłabsze ogniwo", to najsłabsza pozycja spośród tytułów autora, które przeczytałem. Czy ta powieść miała potencjał? Miała, ale wraz z rozwojem fabuły go gubiła mam wrażenie. Podobieństw do Cobena nie dostrzegłem, ponieważ akurat nic od Harlana nie czytałem. "Najsłabsze ogniwo" to nie jest taki Małecki, którego lubię. Coś tu nie zagrało i tyle.

Robert Małecki kupił mnie jako czytelnika swoją serią wydaną w Wydawnictwie Literackim o Marii Hermann i Olgierdzie Borewiczu z "Archiwum X". Teraz zapoznaje się z jego wcześniejszą twórczością i po przeczytaniu "Zmory" i teraz "Najsłabszego ogniwa" stwierdzam, że o wiele lepiej wychodzą mu powieści będące częścią cyklu. "Najsłabsze ogniwo" to małomiasteczkowy thriller,...

Już na początku pierwsze skojarzenie miałam z Harlanem Cobenem... A tu w posłowiu niespodzianka, sam autor o nim napisał. Pozycja ciekawa aczkolwiek seria z Grossem zdecydowanie najlepsza.

Już na początku pierwsze skojarzenie miałam z Harlanem Cobenem... A tu w posłowiu niespodzianka, sam autor o nim napisał. Pozycja ciekawa aczkolwiek seria z Grossem zdecydowanie najlepsza.

Czyta się dobrze, z ciekawością ciągu dalszego, ale za rogiem zaskoczenia nie ma.

Czyta się dobrze, z ciekawością ciągu dalszego, ale za rogiem zaskoczenia nie ma.

Drugie spotkanie z tym autorem, pierwsze kryminalne i ... muszę przyznać, że szału nie ma, owszem dobrze się czyta, ale wątek kryminalny taki sobie.

Drugie spotkanie z tym autorem, pierwsze kryminalne i ... muszę przyznać, że szału nie ma, owszem dobrze się czyta, ale wątek kryminalny taki sobie.

Czwarta książka autora, którą przeczytałam i z przykrością stwierdzam, że najsłabsza. Ciężko się połapać w relacjach między bohaterami, historia jak dla mnie mocno przekombinowana. Pióro genialne więc doczytałam do końca, ale nie jest to moja ulubiona pozycja tego autora.

Czwarta książka autora, którą przeczytałam i z przykrością stwierdzam, że najsłabsza. Ciężko się połapać w relacjach między bohaterami, historia jak dla mnie mocno przekombinowana. Pióro genialne więc doczytałam do końca, ale nie jest to moja ulubiona pozycja tego autora.

Taka mocna 6. Słuchało się dobrze ale jakoś nie do końca bylem przekonany co do układu między głównym bohaterem a policjantem prowadzącym śledztwo. Raz wierzy innym razem nie, a potem znów wierzy. Takie to trochę pokręcone i bez większego sensu. Ogólnie książka dobra i warto przeczytać czy odsłuchać.

Taka mocna 6. Słuchało się dobrze ale jakoś nie do końca bylem przekonany co do układu między głównym bohaterem a policjantem prowadzącym śledztwo. Raz wierzy innym razem nie, a potem znów wierzy. Takie to trochę pokręcone i bez większego sensu. Ogólnie książka dobra i warto przeczytać czy odsłuchać.

Kolejne spotkanie z twórczością tego autora mnie nie zawiodło. Ten kryminał wydaje mi się trochę inny od poprzednich. Jakbym czytała Cobena. Jest bardzo dobry. Polecam

Kolejne spotkanie z twórczością tego autora mnie nie zawiodło. Ten kryminał wydaje mi się trochę inny od poprzednich. Jakbym czytała Cobena. Jest bardzo dobry. Polecam