Ten tom, w porównaniu z pierwszym, przeczytałam znacznie szybciej, a to już coś znaczy. Było ciekawiej, akcji raczej tyle samo, co wcześniej, ale działa się ona w większej liczbie miejsc - właścicielki siedliska nie były już uwięzione tylko w jednym miejscu, ale wszyscy naprawdę się poruszali całkiem żwawo, że tak powiem. Dobrze, że dałam szansę tej serii, bo inaczej by mnie ominęły klątwy, miłostki, powroty do przeszłości i sam klimat jesiennej wsi, który się wylewa wręcz z kratek. Już nawet teksty niektórych bohaterów mnie tak nie „mroziły“, jak przy pierwszym tomie. (⁠.⁠ ⁠❛⁠ ⁠ᴗ⁠ ⁠❛⁠.⁠)

Ten tom, w porównaniu z pierwszym, przeczytałam znacznie szybciej, a to już coś znaczy. Było ciekawiej, akcji raczej tyle samo, co wcześniej, ale działa się ona w większej liczbie miejsc - właścicielki siedliska nie były już uwięzione tylko w jednym miejscu, ale wszyscy naprawdę się poruszali całkiem żwawo, że tak powiem. Dobrze, że dałam szansę tej serii, bo inaczej by...

Bardzo dobra zabawa :)

Bardzo dobra zabawa :)

lepsza niż pierwsza część. Fabuła bardziej spójna, ciekawsze tło. Dużo humoru.
polecam

lepsza niż pierwsza część. Fabuła bardziej spójna, ciekawsze tło. Dużo humoru.
polecam

Zabawne, ciekawe, oryginalne. Wskazane na poprawę nastroju i rozwiewanie różnorakich smuteczków :)

Zabawne, ciekawe, oryginalne. Wskazane na poprawę nastroju i rozwiewanie różnorakich smuteczków :)

Ojojoj mamy thriller. Zagadka - miłość i trudna sprawa do rozwiązania. Historia mocno się rozkręciła ale czyta się ciekawie ...

Ojojoj mamy thriller. Zagadka - miłość i trudna sprawa do rozwiązania. Historia mocno się rozkręciła ale czyta się ciekawie ...

bardzo przyjemna książka, czysta rozrywka

bardzo przyjemna książka, czysta rozrywka

„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie,
Co to będzie, co to będzie?”

Wracamy do Siedliska i do historii czterech przyjaciółek. Mieszkańcy Babiboru przygotowują się do obchodów Dziadów nie wiedząc, kiedy pojawia się trup i to nie jeden.

„Pamiętaj, że człowiek jest rzeczownikiem, a rzeczownikami rządzą przypadki, więc wpływu na to nie masz.”

Do Alutki przyjeżdża niezapowiedzianie krewna, która nie wzbudza sympatii wśród mieszkańców.
Co zrobiła dziewczyna, że poniosła aż takie konsekwencje swoich czynów?
Kto morduje i co wspólnego z całą sprawą ma dzieło literackie?
Czy Karol Książek się wreszcie odnajdzie?
Kim jest pani Rita Roszak i jaką tajemnicę skrywa?
Czy klątwę rzuconą przed laty można cofnąć?
Czy mieszkańcy znów muszą wziąć sprawy w swoje ręce by rozwiązać zagadkę?

Małgorzata Starosta w tej części skupia się nie tylko na morderstwie ale na znaczeniu klątwy, Szeptuchy czy gusłach związanych z dziadami.
Bohaterowie bardzo różnorodni nie pozwalają by zagościła w powieści nuda.
Akcja mknie i zaskakuje tak, że niczego nie można być pewnym.
To idealna lektura na poprawę humoru.

„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie,
Co to będzie, co to będzie?”

Wracamy do Siedliska i do historii czterech przyjaciółek. Mieszkańcy Babiboru przygotowują się do obchodów Dziadów nie wiedząc, kiedy pojawia się trup i to nie jeden.

„Pamiętaj, że człowiek jest rzeczownikiem, a rzeczownikami rządzą przypadki, więc wpływu na to nie masz.”

Do Alutki przyjeżdża...

Drugi tom cyklu Pt” “W Siedlisku”.
Cztery przyjaciółki chciały w Siedlisku odnaleźć ciszę i spokój, poprowadzić pensjonat, ale nic z tego. Remont wciąż trwa i końca nie widać a spokój i cisza to mrzonka bo zamiast tego trup się ściele gęsto. Ich dom stał się centrum dowodzenia i narad samozwańczej brygady antykryminalnej, gdzie mieszkańcy Babiboru próbują rozwikłać zagadkę i ująć sprawcę. Muszą pomóc policji bo na starszego aspiranta Szelesta nie można liczyć (swoją posadę zawdzięcza rodzinnym koneksjom).
Stara miłosna klątwa, tajemnica Rity, morderstwa, upiory i duchy, a wszystko w atmosferze „Dziadów” bo wszystkiemu winien nasz wieszcz narodowy. Było strasznie i śmiesznie. Pani Małgorzata idealnie trafia w moje poczucie humoru. Pokochałam lokalne tajemnice i nietuzinkowych bohaterów. Moją faworytką jest szeptucha Malwina : "Może by babcia odsłoniła okno, a nie siedzi tu jak w trumnie? — Przyzwyczajam się, żebym potem zawału nie dostała, jak mnie do skrzynki włożycie."
Musicie to przeczytać. Bardzo polecam. J

Drugi tom cyklu Pt” “W Siedlisku”.
Cztery przyjaciółki chciały w Siedlisku odnaleźć ciszę i spokój, poprowadzić pensjonat, ale nic z tego. Remont wciąż trwa i końca nie widać a spokój i cisza to mrzonka bo zamiast tego trup się ściele gęsto. Ich dom stał się centrum dowodzenia i narad samozwańczej brygady antykryminalnej, gdzie mieszkańcy Babiboru próbują rozwikłać zagadkę...

1. Pogodna, z poczuciem humoru, zabawni charakterystyczni bohaterowie.
2. Tu akcja nie ma znaczenie, bo funkcją tej książki jest bawienie i realizują ją w 100%.
3. Widać, że Autorka interesuje się wschodem, ale raczej z niego nie pochodzi bo niektóre powiedzenia wydają się wymuszone, mało naturalne, ale mimo to oddają klimat Podlasia.
4. Polecam na przedwiośnie bo świetnie rozchmurza i pozwala dotrwać do lata.

1. Pogodna, z poczuciem humoru, zabawni charakterystyczni bohaterowie.
2. Tu akcja nie ma znaczenie, bo funkcją tej książki jest bawienie i realizują ją w 100%.
3. Widać, że Autorka interesuje się wschodem, ale raczej z niego nie pochodzi bo niektóre powiedzenia wydają się wymuszone, mało naturalne, ale mimo to oddają klimat Podlasia.
4. Polecam na przedwiośnie bo świetnie...

Kolejny raz spotykam się z czterema łodziankami, które przeniosły się  w okolice Puszcz Białowieskiej, miały tam odnaleźć ciszę i spokój, prowadzić pensjonat i cieszyć się życiem, ale póki co, ani ciszy, ani spokoju tam nie zaznały, a dodatkowo, trup wokół nich gęsto się ściele. Centrum dowodzenia śledztwem oczywiście znajduje się w ich wymarzonym siedlisku, wiadomo, że lokalna policja sama sobie nie poradzi z rozwiązaniem zagadki, a już na pewno nie rozwiąże jej starszy aspirant Szelest, który rozumem nie grzeszy, a stanowisko zawdzięcza wyłącznie rodzinnym koneksjom, no cóż, życie ;) Mieszkańcy Babiboru muszą wziąć sprawy w swoje ręce i zająć się ujęciem sprawcy. Łatwo nie będzie, ale przecież babiborzanie są uparci i twardo dążą do celu. I znów było i śmiesznie, i strasznie, i trochę z przymrużeniem oka na różne sytuacje, upiory, legendy, złość, miłość i dobra zabawa, tak w skrócie można opisać kolejną część przygód na Podlasiu. Nietuzinkowi bohaterowie, lokalne tajemnice i klątwa dodają tylko uroku całej opowieści. Lekkie pióro Autorki, dobre poczucie humoru oraz intrygujący mieszkańcy małej wioski sprawiają, że historia wciąga, bardzo szybko się ją czyta, a czas spędzony z książką jest niezwykle relaksujący. Polecam wszystkim miłośnikom kryminalnych komedii.

Kolejny raz spotykam się z czterema łodziankami, które przeniosły się  w okolice Puszcz Białowieskiej, miały tam odnaleźć ciszę i spokój, prowadzić pensjonat i cieszyć się życiem, ale póki co, ani ciszy, ani spokoju tam nie zaznały, a dodatkowo, trup wokół nich gęsto się ściele. Centrum dowodzenia śledztwem oczywiście znajduje się w ich wymarzonym siedlisku, wiadomo, że...