Byłem w Drohiczynie i Kruszynianach

Byłem w Drohiczynie i Kruszynianach

Najbardziej interesujący wątek książki to produkcja biżuterii z elementami zegarków. To chyba jedyna pozytywny wątek związany z bohaterką. Poza tym bohaterka nie wzbudziła mojej sympatii, Nastawiona jest wyłącznie na siebie i swoje potrzeby, Żyje w swojej przeszłości zamiast skupić się na teraźniejszości, W starym domu nie ma miejsca dla jej męża i jej córki. Czy zrozumie, że nie można żyć wyłącznie przeszłością i że liczą się nie tylko jej potrzeby.

Najbardziej interesujący wątek książki to produkcja biżuterii z elementami zegarków. To chyba jedyna pozytywny wątek związany z bohaterką. Poza tym bohaterka nie wzbudziła mojej sympatii, Nastawiona jest wyłącznie na siebie i swoje potrzeby, Żyje w swojej przeszłości zamiast skupić się na teraźniejszości, W starym domu nie ma miejsca dla jej męża i jej córki. Czy zrozumie,...

Były momenty, że książka mnie zainteresowała , bo historia pudełka z zegarkami zdawała się zapowiadać coś niesamowitego... Przygotowałam się na interesującą podróż , którą zapowiadał opis wydawcy, a tymczasem zbyt szczegółowo przedstawiane koligacje rodzinne zaczęły mnie nudzić.
Poznałam tajemnicę zegarmistrza, treść pamiętnika Emilii, ale raczej nie będę kontynuowała "znajomości" z Leną, Ksenią, Natalią i Honoratą (?)
Chociaż nie wiadomo, co zrobię, gdy wpadnie mi w oko drugi tom - "Tatarka":)

Były momenty, że książka mnie zainteresowała , bo historia pudełka z zegarkami zdawała się zapowiadać coś niesamowitego... Przygotowałam się na interesującą podróż , którą zapowiadał opis wydawcy, a tymczasem zbyt szczegółowo przedstawiane koligacje rodzinne zaczęły mnie nudzić.
Poznałam tajemnicę zegarmistrza, treść pamiętnika Emilii, ale raczej nie będę kontynuowała...

Podobała mi się ta historia i jestem zainteresowana kontynuowaniem serii. Największą wadą było dla mnie to, że nie polubiłam się z główną bohaterką. Niektóre jej zachowania mnie irytowały.

Książka daje trochę do myślenia. Bardzo często ludzie skupiają się na swoich przodkach. Kim byli, co robili i osiągnęli. Często próbujemy podbijać poczucie własnej wartości tym, co osiągnęli nasi przodkowie. Nie twierdzę, że powinno się zapominać o przodkach, ale często za bardzo się na nich skupiamy. Ich już nie ma i nigdy nie wrócą. Czy nie lepiej zamiast skupiać się tyle na próbach zadowolenia przodków, skupić się na próbie zadowolenia naszych potomków? Stworzenia dla nich lepszego świata!

Podobała mi się ta historia i jestem zainteresowana kontynuowaniem serii. Największą wadą było dla mnie to, że nie polubiłam się z główną bohaterką. Niektóre jej zachowania mnie irytowały.

Książka daje trochę do myślenia. Bardzo często ludzie skupiają się na swoich przodkach. Kim byli, co robili i osiągnęli. Często próbujemy podbijać poczucie własnej wartości tym, co...

Ciekawa fabuła, dobrze się czyta.

Ciekawa fabuła, dobrze się czyta.

Nie porwała mnie ta książka przegadana, chaotyczna pogubiłam się w tych rodzinnych powiązaniach.

Nie porwała mnie ta książka przegadana, chaotyczna pogubiłam się w tych rodzinnych powiązaniach.

Miło było wrócić do historii rodziny Śmiałowskich. Książka być może nie jest napisana z takim rozmachem, jak wszystkie części "Sióstr Jutrzenki", jednak czyta się ją przyjemnie. Jest rodzinna tajemnica do odkrycia, szereg zagadek, ciekawi bohaterowie, dobry styl pisarski.

Miło było wrócić do historii rodziny Śmiałowskich. Książka być może nie jest napisana z takim rozmachem, jak wszystkie części "Sióstr Jutrzenki", jednak czyta się ją przyjemnie. Jest rodzinna tajemnica do odkrycia, szereg zagadek, ciekawi bohaterowie, dobry styl pisarski.

„Przeszłość nigdy nie jest tam, gdzie myślisz, że ją zostawiłeś” - Katarzyna Anne Porter.
Lena mieszka samotnie w dworku odziedziczonym po dziadkach. Jest tak bardzo przywiązana do przeszłości, że odmawia dokonania w budynku jakichkolwiek zmian. Mąż i córka czują się w nim jak intruzi i większość czasu spędzają w pobliskim mieście. Mimo to, Lena nie narzeka na brak zajęć. Tworzy unikalną i niepowtarzalną biżuterię, a wszystko to dzięki pasji odziedziczonej po dziadku, zegarmistrzu. Spokojne i poukładane życie zaburza konieczny remont i tajemniczy pamiętnik Emilie de Fleury, który przypadkiem zostaje odnaleziony. Okazuje się, że najbliższa Lenie rodzina, czyli jej dziadkowie, skrywali wiele tajemnic. Lena, chcąc je rozwiązać, wyrusza wraz z córką do pięknej Prowansji, gdzie czeka na nie wiele zaskakujących, a wręcz niebezpiecznych wydarzeń i zbiegów okoliczności.

Sekret zegarmistrza to pierwszy tom kolejnej sagi rodzinnej, w których ostatnio się zaczytuję. Mimo, że nie porwał mnie tak jak cykl Siostry Jutrzenki, które stały się moim absolutnym must have i must read, to nie sposób się nudzić podczas czytania. Akcja jest wartka, nieprzewidywalna, pełna zwrotów akcji. Jest to całkiem inna i nietuzinkowa historia, która pełna jest emocji. Na pewno sięgnę po drugi tom, który czeka już na mnie na półce, a Wam polecam książki Renaty Kosin. Mam nadzieję, że przepadniecie tak samo jak ja.

„Przeszłość nigdy nie jest tam, gdzie myślisz, że ją zostawiłeś” - Katarzyna Anne Porter.
Lena mieszka samotnie w dworku odziedziczonym po dziadkach. Jest tak bardzo przywiązana do przeszłości, że odmawia dokonania w budynku jakichkolwiek zmian. Mąż i córka czują się w nim jak intruzi i większość czasu spędzają w pobliskim mieście. Mimo to, Lena nie narzeka na brak zajęć....

Bardzo podobała mi się seria Pani Renaty Kosin „Siostry Jutrzenki” . Dlatego też postanowiłam przeczytać kolejną z serii jej książek, jej pierwsza część to właśnie „Sekret zegarmistrza”.
Akcja powieści dzieje się na Podlasiu w miejscowości Bujany. Tam, w domu odziedziczonym po dziadkach mieszka Lena. Jej mąż i dorosła córka często ją odwiedzają, ale na co dzień mieszkają w Białymstoku. Podczas przeprowadzanego w domu remontu, w wyburzanym piecu, odnaleziono stary pamiętnik, który należał do Emilii, żyjącej w XIX wieku krewnej Leny. Odczytane w nim zapiski, ale również rozmowy ze starszymi mieszkańcami okolicznych terenów, odsłaniają przed Leną i jej bliskimi wiele tajemnic z przeszłości rodziny.
Książka ciekawa, pełna emocji, wątków historycznych, ale i obyczajowych. Sporo tu również humoru. Jest to doskonała propozycja na czytelniczy relaks po ciężkim dniu. Z pewnością w najbliższym czasie sięgnę po kolejną część serii - „Tatarkę”.

Bardzo podobała mi się seria Pani Renaty Kosin „Siostry Jutrzenki” . Dlatego też postanowiłam przeczytać kolejną z serii jej książek, jej pierwsza część to właśnie „Sekret zegarmistrza”.
Akcja powieści dzieje się na Podlasiu w miejscowości Bujany. Tam, w domu odziedziczonym po dziadkach mieszka Lena. Jej mąż i dorosła córka często ją odwiedzają, ale na co dzień mieszkają w...

Wiem, że nie jestem grupą docelową tej powieści. Jednak są dużo lepsze tytuły tego rodzaju, np: "Dziecko z mgły" tej samej autorki.
1. Książka przegadana i to zbyt przesłodzonym i "kwiecistym" językiem. 2. Nadmiar gadki o konfiturach i w ogóle opisów potraw, wyglądu postaci itp. 3. Obsesja Leny na punkcie zachowania "pamiątek" po dziadkach. Pomyśl kobieto, dziadkowie przecież starali się swój dom ulepszać i upiększać, na ile pozwalały możliwości, nie był ciągle taki sam. Też nie chciałabyś, żeby celem życia twoich dzieci i wnuków było zachowanie domu w stanie z chwili twojej śmierci. 4. Wciskanie na siłę przekonania, że wszyscy ludzie są dobrzy, tylko czasem są zmuszeni do złych rzeczy. Nie każdy carski sołdat "miał matkę, żonę, dzieci. Kochał, potem rozstawał się, tęsknił i płakał". Wojsko dziś składa się w dużej części ze straceńców bez rodziny, ówcześnie w jeszcze większej. Nie jest prawdą, że zło brało się wyłącznie z przymusu i nikt nie wybierał, po której walczy stronie. 5. Kłótnie Leny z mężem sprawiają wrażenie sztuczności. Jeszcze można długo wymieniać.

Wiem, że nie jestem grupą docelową tej powieści. Jednak są dużo lepsze tytuły tego rodzaju, np: "Dziecko z mgły" tej samej autorki.
1. Książka przegadana i to zbyt przesłodzonym i "kwiecistym" językiem. 2. Nadmiar gadki o konfiturach i w ogóle opisów potraw, wyglądu postaci itp. 3. Obsesja Leny na punkcie zachowania "pamiątek" po dziadkach. Pomyśl kobieto, dziadkowie...