Głownym motorem przewodnim tej ksiażki jest charakterystyka postaci "złego" bohatera. Mam na mysli to, że kazdy rozdział otwiera cytat nt. przewrotnej istoty zła. Właśnie za to daje ogromnego plusa.
Ksiażka opowiada o szczątkowych losach trójki postaci pierwszoplanowych, o tym jacy są dowiadujemy sie w bardzo okrojonej formie i jak dla mnie w zbyt dużym uproszczeniu. Postacie są nijakie, płaskie i ciągle powtarzają to samo. Fabuła skupia się przeważnie na trójkącie miłosnym. Cały szkopuł polega na tym, że dwójka braci kocha tą samą kobietę a ona kocha tylko jednego. Ale czy na pewno?! Tylko, ze Romeo (tytulowy bohater) tak bardzo kocha swojego brata, ze w imię miłosci jest w stanie poswiecić się i odejsc. Będąc jeszcze nastolatką myslałam, ze to szlachetne i wspaniałomyślne. Teraz niestety wiem, ze to głupie. Żaden mężczyzna, ktory naprawdę kocha kobietę nigdy nie powinien z niej rezygnowac (zwłaszcza, że to ona wyznala mu pierwsza swoją miłość),bo wtedy nie jest jej wart. Wychodzenie za mąż w wieku 21 lat nie jest koniecznością. Nie rozumiem postępowania Eden. Bardzo duzo niescislowsci i ndmiernego dzialania bez uzasadnienia. Natomiast Tristan zapadł mi w pamięć jako zlodziej. A co ukradł? Przekonajcie się sami. Jednak czytanie o losach tej trójki to dla mnie jak oglądanie w zwolnionym tempie katastrofy samochodowej.

Głownym motorem przewodnim tej ksiażki jest charakterystyka postaci "złego" bohatera. Mam na mysli to, że kazdy rozdział otwiera cytat nt. przewrotnej istoty zła. Właśnie za to daje ogromnego plusa.
Ksiażka opowiada o szczątkowych losach trójki postaci pierwszoplanowych, o tym jacy są dowiadujemy sie w bardzo okrojonej formie i jak dla mnie w zbyt dużym uproszczeniu....