Rewelacja. Okazuje się że niektóre drażliwe tematy można przenieść na dostępny język. W pełni się zgadzam z autorką.

Rewelacja. Okazuje się że niektóre drażliwe tematy można przenieść na dostępny język. W pełni się zgadzam z autorką.

W czasach kiedy Internet zalewają niezliczone ilości kont osób, które chcą coś przekazać, coraz mniej jest w tym wartościowej treści. Żeby nawet nie powiedzieć dosadniej, treści, która niesie ze sobą jakąkolwiek wartość dodaną. Bo pisać/gadać od rzeczy to nie sztuka. I w tym zalewie medialnego szamba jest osoba – Nietypowa Matka Polka, która w 2018 roku zaistniała na rynku wydawniczym książką tytułowaną swoim pseudonimem. A jeszcze wcześniej pojawiła się w mediach społecznościowych, by dać się poznać szerszemu gronu czytelników. Teraz wraca na księgarniane półki z częścią numer 2. Czy tak jak przy pierwszym poznaniu zachwyci mnie swoim humorem oraz dystansem do siebie i świata? Czy może płynąc na fali sławy i podążając za aktualnymi trendami dała się wtłoczyć w medialne szambo?
Książka podzielona jest na trzy główne bloki rozbijając tytuł na kategorie tematyczne: Nietypowa, Matka, Polka. Każdy z nich stanowi zbiór krótszych lub dłuższych rozdziałów opowiadających o losach lub przemyśleniach autorki. Sekcja Nietypowa to przede wszystkim historie o niej samej, czyli cała masa anegdot, które z pewnością często są przytaczane przy wspólnym stole. Drugi blok, jak sama nazwa wskazuje, to perypetie autorki w roli Matki czterech chłopców. Kto ma dzieci ten wie, że pokłady wyobraźni potrafią być niewyczerpane, a ona sama stara się je pielęgnować całą sobą. Ostatni zbiór to często kontrowersyjne tematy, które ostatnimi czasy wstrząsały opinią publiczną i rozgrzewały wszystkie media do czerwoności. Choć na obczyźnie, to nieustannie sercem Polka – Anna Szczepanek bez ogródek jasno głosi swoje zdanie.
Czytając pierwszą część książki byłam trochę zawiedziona, bo nieustannie towarzyszyło mi odczucie przewidywalności. Często pojawiało się wrażenie, że wiem, co jest za „zakrętem”, co zdecydowanie odbierało frajdę z czytania. Na szczęści wraz z blokiem Matka odczucia uległy zmianie i potem już było tylko lepiej. Część opowiadająca o rodzinnych perypetiach, to mądra i wesoła lekcja jak wychowywać dzieci, żeby wyrosły z nich mądrzy, świadomi i dorastający w poczuciu kochania ludzie, którzy miejmy nadzieję nie poddadzą się płytkim trendom dzisiejszego świata. Ostatnia część jest najbardziej kontrowersyjna, bo dotyka delikatnych tematów, które nie raz zmuszały ludzi do wyjścia na ulice. Autorka bez owijania w przysłowiową bawełnę prezentuje swoje stanowiska powołując się na fakty i konkretne nazwiska. Można się z nią w pełni zgadzać. Można częściowo lub nawet wcale, ale faktem jest, że niczego nie narzuca, a swoje zdanie popiera konkretnymi argumentami. I do takiej też konkretnej dyskusji zaprasza choćby na swoim koncie na Facebook’u, gdzie na bieżąco można śledzić jej konto.
Finalnie książkę oceniam bardzo pozytywnie. Pomimo początkowego małego zawodu, to ostatecznie dała dużo do myślenia. Nie tylko w kategorii kwestii, które są szeroko komentowane w mediach, ale także swojej osoby. Bo Nietypowa Matka Polka daje piękny przykład jak żyć w zgodzie ze sobą. Czyli w pełni szczęśliwie bez pozwolenia na wciskania się w jakiekolwiek niewygodne dla każdego ramy.

W czasach kiedy Internet zalewają niezliczone ilości kont osób, które chcą coś przekazać, coraz mniej jest w tym wartościowej treści. Żeby nawet nie powiedzieć dosadniej, treści, która niesie ze sobą jakąkolwiek wartość dodaną. Bo pisać/gadać od rzeczy to nie sztuka. I w tym zalewie medialnego szamba jest osoba – Nietypowa Matka Polka, która w 2018 roku zaistniała na rynku...

Naprawdę fajnie się czyta tę pozycję. Mamy tutaj zbiór różnej tematyki. Od poważnej do prześmiewczej. Myśli z którymi jestem pewna wiele polek i nie tylko w pełni się zgodzi. Polecam.

Naprawdę fajnie się czyta tę pozycję. Mamy tutaj zbiór różnej tematyki. Od poważnej do prześmiewczej. Myśli z którymi jestem pewna wiele polek i nie tylko w pełni się zgodzi. Polecam.

Pierwsza książka mnie zachęciła, ale druga jest straszna. Najbardziej boli ta chorobliwa nienawiść do mężczyzn z którymi dzielimy życie i dzięki którym żyjemy w takim dobrobycie. To jest chore, że ludzie mogą sączyć tyle kłamstw i pisać o jakichś męskich spiskach w kraju, gdzie mężczyźni są systemowo dyskryminowani na każdej płaszczyźnie społecznej, a Polska jest krajem w którym jest najwięcej w Europie kobiet na stanowiskach kierowniczych, a kobieta miała zawsze silną pozycję, bo mężczyźni bronili nas przed zachodem, który nas kolonizował.

Jestem bardzo zasmucona tym, że w Polsce jest tyle niesłusznej nienawiści do mężczyzn.

Pierwsza książka mnie zachęciła, ale druga jest straszna. Najbardziej boli ta chorobliwa nienawiść do mężczyzn z którymi dzielimy życie i dzięki którym żyjemy w takim dobrobycie. To jest chore, że ludzie mogą sączyć tyle kłamstw i pisać o jakichś męskich spiskach w kraju, gdzie mężczyźni są systemowo dyskryminowani na każdej płaszczyźnie społecznej, a Polska jest krajem w...

Zachęcona tomem pierwszym, sięgnęłam po tom drugi. I to był błąd. Zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno tom I tak bardzo mi się spodobał, że zechciałam czytać dalej. Wymęczyłam się strasznie podczas tej lektury. Nie zaśmiałam się ani razu, za to niesmak pozostał. Kto miał w planach czytać, polecam raz jeszcze przeczytać tom I zamiast tracić czas na te nieudolne opowieści.

Zachęcona tomem pierwszym, sięgnęłam po tom drugi. I to był błąd. Zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno tom I tak bardzo mi się spodobał, że zechciałam czytać dalej. Wymęczyłam się strasznie podczas tej lektury. Nie zaśmiałam się ani razu, za to niesmak pozostał. Kto miał w planach czytać, polecam raz jeszcze przeczytać tom I zamiast tracić czas na te nieudolne opowieści.

Pierwsza część podobała mi się znacznie bardziej, tutaj humoru albo nie ma, albo jest wymuszony. Nie czułam się komfortowo w czasie lektury.
Tą część można określić jako "bez szału". Ot, książka na jedno popołudnie, do zabicia czasu.

Pierwsza część podobała mi się znacznie bardziej, tutaj humoru albo nie ma, albo jest wymuszony. Nie czułam się komfortowo w czasie lektury.
Tą część można określić jako "bez szału". Ot, książka na jedno popołudnie, do zabicia czasu.

Jak pierwsza część mi się bardzo podobała, dużo śmiechu i wszystko na luzie, tak tu praktycznie same wyrażanie swoich poglądów przez autorkę. Jestem na nie.

Jak pierwsza część mi się bardzo podobała, dużo śmiechu i wszystko na luzie, tak tu praktycznie same wyrażanie swoich poglądów przez autorkę. Jestem na nie.

Na początku rzeczywiście przyjemna książka.Niestety im dalej w las,tym ciemniej.Od połowy zaczęła mnie męczyć.Taki trochę nieudany stand-up.Szkoda,bo nie czytałem pierwszej części,a teraz mam mieszane uczucia,czy w ogóle warto.

Na początku rzeczywiście przyjemna książka.Niestety im dalej w las,tym ciemniej.Od połowy zaczęła mnie męczyć.Taki trochę nieudany stand-up.Szkoda,bo nie czytałem pierwszej części,a teraz mam mieszane uczucia,czy w ogóle warto.

Super.

Super.

Aniu Kochana, zrobiłaś mi niedzielę 👍
A idąc za komentarzami na IG lub GB : "... rozjeb....łaś system..."

Aniu Kochana, zrobiłaś mi niedzielę 👍
A idąc za komentarzami na IG lub GB : "... rozjeb....łaś system..."