Piękna, nostalgiczna historia, opowiedziana kunsztownym językiem, pełna literackich odniesień do "Czarodziejskiej góry" Manna i "Effi Briest" Fontanego.

Co zwróciło moją uwagę i sprawiło, że utonęłam w tej książce?
Przede wszystkim portret tytułowego bohatera, jego bogate wewnętrzne przeżycia, okres młodzieńczych poszukiwań i poznawania obcego dotąd świata oraz miłość do urodziwej arystokratki.
Przepięknie, poetycko, plastycznie pokazany jest Gdańsk z początku XX wieku. Tak niecodziennie i ujmująco piszą o tym mieście tylko Chwin, Grass i właśnie Huelle.

Na pewno interesujące jest też ścieranie się w powieści różnych idei. Już początkowe strony, na których Castrop poznaje współtowarzyszy podróży, obfitują w dyskusje bohaterów, wśród których najbardziej żywiołowy jest przedsiębiorca otwarcie krytykujący pętającą człowieka religię, zwłaszcza chrześcijaństwo. Jego argumenty na temat wojen religijnych i krytyka podboju Nowego Świata spotykają się z oburzeniem podróżnych. Jedynie Hans Castrop chłonie te wypowiedzi jako nowość, do której trudno mu się jednoznacznie ustosunkować.
Nasz bohater (jak nazywa go sam autor) spotka się jeszcze z niejedną filozoficzną i etyczną koncepcją, która będzie mu kazała zastanowić się nad swoim życiem....

Polecam tę powieść wszystkim, którzy szukają w literaturze czegoś więcej niż tylko rozrywki. Proza autora jest dla mnie gwarancją duchowej uczty i tym razem także mnie nie zawiodła.

Piękna, nostalgiczna historia, opowiedziana kunsztownym językiem, pełna literackich odniesień do "Czarodziejskiej góry" Manna i "Effi Briest" Fontanego.

Co zwróciło moją uwagę i sprawiło, że utonęłam w tej książce?
Przede wszystkim portret tytułowego bohatera, jego bogate wewnętrzne przeżycia, okres młodzieńczych poszukiwań i poznawania obcego dotąd świata oraz miłość do...