Nadeszła wojna. Kraj został niemalże zniszczony, a Ryki zrównane z ziemią. Domek nie jest już ostoją spokoju, ciepła i miłości. Praktycznie nie istnieje.

Od pierwszych stron czytelnika uderza klimat wojny. Ten niesamowity opis, słowo po słowie, przenosi nas do futurystycznej rzeczywistości wojny. Jakie to szczęście, że tylko na papierze. Bohaterowie znani z dwóch poprzednich części dźwigają na sobie brzemię tragedii. Niepewność udzieliła się również mi. Wszystkie emocje bohaterów, tak silne i burzliwe, były wręcz namacalne. Jakby ze stron książki ktoś włożył je do mojej głowy. Kiedy zaczęłam czytać, na 35 stronie musiałam przerwać. Odłożyłam książkę, by się uspokoić. Mieszkańców Domku poznałam jako szczęśliwych ludzi, żyjących w absolutnej harmonii, pokonujących wszystkie problemy bardzo szybko.
A tu przyszła wojna.
Zniszczyła Ryki i Domek.
Zniszczyła rodzinę.
Po wojnie nic już nie będzie takie samo.
W trzecim tomie z łatwością można wyróżnić dwie części: wojenną i powojenną. Jednak dla mnie ta wojna i tak determinuje życie jeszcze długo po jej zakończeniu. To wszystko zostało w bohaterach, bez względu na to, czy minął rok, czy siedem. Ta druga część, już po, kiedy wszystko miało wracać do normy, była tak samo emocjonująca jak pierwsza. Dużo się dzieje (nie zdradzę nic a nic),ale czytelnik nie gubi się miedzy wątkami. Przyznaję szczerze, niektóre wydarzenia były kontrowersyjne i chociaż zwykle jest to element, który mi się nie podoba, to tutaj wyjątkowo dobrze pasowały do całej akcji. Chociaż momentami zastanawiałam się skąd się wzięło takie, a nie inne postępowanie danej osoby, skoro wcześniej nie było nawet małego sygnału, że coś takiego może nastąpić. Można powiedzieć – ilu bohaterów, tyle wątków. Co ciekawe, mam wrażenie, że w trzecim tomie zachowanie bohaterów budzi więcej skrajności niż w tomach poprzednich – coś, co dla jednego będzie zaskakujące, dla drugiego będzie nie do przyjęcia. Tak czy siak, wzbudzi to na pewno ogromne emocje!
656 treści. O czym musi wspomnieć polonistka? O języku. Pisałam to już w recenzji drugiej części i swoją tezę podtrzymuję. Ta książka jest genialnie napisana! Przytoczę Wam dwa pierwsze zdania, które mnie zachwyciły: „Świerszcze odzywały się intensywnie z każdej strony. Łąki otaczające szosę wypełniły się bzyczeniem i szumiały, jakby odbywał się tam koncert owadów wyczuwających koniec świata”. Mówi się w czytelnictwie o „magii pierwszego zdania”. Podobno tylko tyle wystarczy, by ocenić książkę (ja nie wierzę!). W tym przypadku moja polonistyczna dusza skakała ze szczęścia, serio :D

Na koniec, muszę dodać, że, jak na razie, to mój ulubiony tom. Tak, to mój patronat. Tak, pokochałam Domek na cudowną, rodzinną atmosferę. Owszem, nie sięgam zwykle po książki fantastyczne czy futurystyczne. Domek to wyjątek. Dla tego klimatu i tych niepowtarzalnych emocji. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu.
Lepszej rekomendacji nie ma. Polecam ogromnie.

Nadeszła wojna. Kraj został niemalże zniszczony, a Ryki zrównane z ziemią. Domek nie jest już ostoją spokoju, ciepła i miłości. Praktycznie nie istnieje.

Od pierwszych stron czytelnika uderza klimat wojny. Ten niesamowity opis, słowo po słowie, przenosi nas do futurystycznej rzeczywistości wojny. Jakie to szczęście, że tylko na papierze. Bohaterowie znani z dwóch...

Chaos, mrok, strach… Tak rozpoczyna się kolejna część historii nieśmiertelnej Ady i jej niesamowitej rodziny. Tym razem bohaterowie lądują w całkowicie odmiennej i zaskakującej scenerii. Domek został zbombardowany, Ryki zostały niemalże zrównane z ziemią. Nierozłączna do tej pory rodzina, zostaje rozrzucona w różnych miejscach na mapie. Szukając schronienia, pragną bezpieczeństwa nie tylko dla siebie, ale i dla swoich bliskich. Prowadzi ich nieodłączna nadzieja. Na niektórych z nich czekają zupełnie nowe i nieoczekiwane role. Czy sprostają niełatwym wyzwaniom? Czy przełamią najgorsze lęki i najgrubsze bariery? Wojna przybiera całkowicie nowoczesny kształt, bo jej prowodyrem jest przecież premier zafascynowany bioniką. Czy jego celem rzeczywiście jest Ada i jej fascynująca moc? Na te wszystkie pytania odpowiedź da Wam pierwsza część trzeciego tomu “Domku”. W drugiej części książki życie powoli wraca do swojego starego biegu. Dowiemy się, jakie wojenne traumy i piętna pozostały w umysłach bohaterów; które decyzje podjęte w trakcie wojny poniosą swoje konsekwencje; które postaci zostaną poprowadzone bardziej skomplikowaną ścieżką życia. “Domek” to powieść drogi otulona klimatyczną muzyką i osadzona w rzeczywistości, której kompletnie się nie spodziewacie.

Ada Szymańska ma niesamowity talent do przerywania książki w najmniej odpowiednim momencie. Drugi tom zakończyła w taki sposób, że przez rok niecierpliwie oczekiwałam kontynuacji! Czy najnowszy "Domek" sprawił, że jestem usatysfakcjonowana? Liczyłam na to, że powrót do "starych znajomych" będzie wiązał się z ogromnymi emocjami i nie zawiodłam się. Umieszczenie akcji w futurystycznej wojennej rzeczywistości okazał się strzałem w dziesiątkę, świetnie się tu odnalazłam. Byłam zafascynowana szokującymi zmianami, które czekają na bohaterów, a także motywem, w którym główną rolę grała bionika. Ta część powieści cechowała się ogromną dynamiką. Na tapecie mamy kilka kluczowych wątków, które prowadzone są w tak umiejętny sposób, że nawet przez moment nie czułam, że gdzieś się gubię. Miałam jedynie mały problem, aby przypomnieć sobie powiązania między postaciami, jednak tu z pomocą przybyło mi drzewo genealogiczne umieszczone na końcu książki — niewielka rzecz, a tak cieszy! Druga część historii, ta, w której życie powoli wraca do normy, przepełniona jest nostalgią, muzyką i wydarzeniami, których nie sposób przewidzieć! Ścieżki niektórych bohaterów podążyły w kierunkach, których wstępnie nie potrafiłam przełknąć. Bardzo odważny i jednocześnie udany ruch ze strony autorki! Odeszła od utartych stereotypów, przez co zszokowała i wywołała we mnie masę skrajnych uczuć. A przecież dokładnie o to chodzi, prawda? Żeby dogłębnie przeżywać czytaną historię i dać się ponieść nie tylko pozytywnym emocjom. Powieść jest napisana z niesamowitym smakiem, doskonale przemyślana. Pomimo specyficznych wydarzeń, nie zabrakło tu miejsca na sprośne poczucie humoru nieśmiertelnej Ady, które za każdym razem wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Choć książka ma sporą objętość ani przez moment nie czułam nudy. Autorka zadbała o odpowiednią ilość zwrotów akcji, stale utrzymując zainteresowanie czytelnika. A zakończenie? Znowu poczułam irytację, że pod ręką nie mam kolejnego tomu! Czytając "Domek" i skacząc pomiędzy wątkami, miałam wrażenie, że oglądam dobry film… Wyczuwam tu ogromny potencjał na jakąś ekranową produkcję! Zachwyciłam się "Domkiem" w momencie, gdy sięgnęłam po pierwszy tom i ta miłość pozostaje niezmienna. Warto było czekać na niego tak długo. A Wy? Koniecznie dajcie się skusić. Jestem pewna, że wkręcicie się w tę powieść tak mocno, że nie będziecie potrafili się od niej oderwać!

Chaos, mrok, strach… Tak rozpoczyna się kolejna część historii nieśmiertelnej Ady i jej niesamowitej rodziny. Tym razem bohaterowie lądują w całkowicie odmiennej i zaskakującej scenerii. Domek został zbombardowany, Ryki zostały niemalże zrównane z ziemią. Nierozłączna do tej pory rodzina, zostaje rozrzucona w różnych miejscach na mapie. Szukając schronienia, pragną...