Kiedy jeszcze w zeszłym roku sięgałam po pierwszy tom Domku, nie spodziewałam się, że historia nieśmiertelnej Ady aż tak zadomowi się w moim sercu. W końcu nadszedł też czas, bym sięgnęła po drugi tom, który czekał na mnie już jakiś czas. Czy dorównał on jakością poprzedniej części?

Atmosfera w Domku jest zmienna jak pogoda. Choć poprzedni mieszkańcy już opuścili jego mury, to ich nieobecność z powodzeniem zastępuje kolejne pokolenie. W tym samym czasie Ada będzie musiała stawić czoła swojemu błędowi z przeszłości, a członkowie rodziny zmierzyć z wrogiem, który jest wśród nich. Czy poradzą sobie z tym wszystkim? No i czy Ada da radę zażegnać zbliżającą się tragedię?

Mogłabym znowu rozpisać się na temat Ady, jednak tego nie zrobię. Moim zdaniem ta postać jest tak samo oryginalna, specyficzna momentami jak w poprzednim tomie, że naprawdę - to niespotykane. Prawdopodobnie pisałam o tym w poprzedniej recenzji, ale się powtórzę. Podziwiam autorkę za to, że udało jej się wykreować taką postać i to w sposób bardzo dobry.

Pojawiło się kilkoro nowych bohaterów, ponieważ drugi tom jest istną kontynuacją - nowa część, nowe pokolenie. Sophie to dziewczyna, która przypadła mi do gustu chyba najbardziej. Choć miewała momenty młodzieńczego buntu czy prawdziwego szaleństwa, to wydała mi się najbardziej myślącą bohaterką z tego młodzieńczego pokolenia. Oczywiście, gdyby nie popełniła kilku błędów, byłaby zbyt idealna, ale i tak darzę ją ogromną sympatią. Podobnie jak Harry’ego, Caleba czy Nolee, choć ich już troszkę mniej.

Sięgając po tę książkę, miałam głowę pełną myśli. Zastanawiałam się, czy będzie to powieść dorównująca poziomem poprzedniej części, czy będzie tak samo wciągająca i szokująca jednocześnie. No i nie zawiodłam się ani trochę. Mam wręcz wrażenie, że tutaj wydarzyło się więcej, akcja była bardziej dynamiczna, a wszelkie plot twisty bardziej szokujące. Pisząc szokujące, mam na myśli absolutnie zadziwiające, niespodziewane i wprowadzające mnie w osłupienie.

Nie da się również zaprzeczyć temu, że Adrianna Szymańska rozwinęła swój warsztat pisarski i czuć tutaj jej większą pewność siebie, jeśli chodzi o tworzenie historii oraz kreację bohaterów. Jest to zdecydowanie duży plus, ponieważ podczas lektury nie czuć fałszu oraz pisania na siłę. Za to oczywiście chwała autorce – i oby tak dalej!

Domek to historia, która jako jedna z niewielu powieści polskich autorów oczarowała mnie do tego stopnia, że nie potrafię odróżnić fikcji od prawdy. Warto też przypomnieć, że nie jest to typowo polska historia, ponieważ autorka wprowadza wiele akcentów zagranicznych – imiona, miejsca pochodzenia bohaterów oraz miejsca aktualnego pobytu. Choć w innych książkach mnie to zazwyczaj odrzuca, to tutaj pasuje to idealnie i szczerze mówiąc, gdyby nie to, książki te nie byłyby tak wyjątkowe, jak są teraz.

Czy polecam? Jak najbardziej! Jeżeli lubicie powieści obyczajowe, gdzie dramatów nie brakuje, a wątek dość fantastyczny urozmaica całą fabułę, to jak najbardziej musicie sięgnąć po Domki Adrianny Szymańskiej. Ja od siebie jeszcze dodam, że nie mogę doczekać się premiery 3. tomu, a szczególnie po zakończeniu tego drugiego, które mnie całkowicie rozbiło na kawałki.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2020/07/578-domek-tom-ii-adrianna-szymanska.html

Kiedy jeszcze w zeszłym roku sięgałam po pierwszy tom Domku, nie spodziewałam się, że historia nieśmiertelnej Ady aż tak zadomowi się w moim sercu. W końcu nadszedł też czas, bym sięgnęła po drugi tom, który czekał na mnie już jakiś czas. Czy dorównał on jakością poprzedniej części?

Atmosfera w Domku jest zmienna jak pogoda. Choć poprzedni mieszkańcy już opuścili jego...

Po przeczytaniu, mogę śmiało powiedzieć, że nie było to coś, czego się spodziewałam. BYŁO O NIEBO LEPIEJ. Od samego początku urzekł mnie sposób opisu rzeczywistości, tak dokładny i plastyczny, że można wyobrazić sobie każdy najmniejszy detal czy wygląd bohaterów. I właśnie owych bohaterów w tej książka jest bardzo dużo. Każda postać ma swoją historię, wzloty i upadki. Bardzo polubiłam Adę i Bena, choć jego postać bardziej mnie zaintrygowała, ale o tym później. Jeśli chodzi o fabułę, to ilość wątków może być przytłaczająca, ale wraz z liczbą bohaterów, potęguje to magiczną, rodzinną atmosferę. Od pogrzebów i rozstań, po śluby i narodziny dzieci. Mieszanka emocji, od łez po uśmiech.

Wracając do ulubionych bohaterów.. Ada, jako nieśmiertelna seniorka o wyjątkowej mocy uzdrawiania. Fantastyczne jest to, że do, z pozoru zwykłej „obyczajówki” nagle wplata się TAKA postać. Uwielbiam sposób wykreowania tej postaci, jej żarty, mądrości życiowe. Serce się łamało kiedy działa się jej krzywda, a przy ostatnich stronach już leciały łzy. Dlatego właśnie mam nadzieję, że będzie trzeci tom i już nie mogę się go doczekać!

Co do Bena, to trzeba zaznaczyć, że to niekonwencjonalna postać. Masakra, jakiej dokonał w ryckiej szkole, nie zostanie mu zapomniana. Ale to co zrobiła dla niego Ada, było nierealne, ale myślę, że zasługiwał na to. Z jednej strony, bardzo mnie zaciekawił, bo jego uczucia i psychika są bardzo dobrze opisane, ale z drugiej, momentami mnie przerażał. Na pewno, można powiedzieć, że jest to człowiek bardzo skrzywdzony w przeszłości i te złe czyny służą mu za obronę. Jego losy zdawały się układać, ale to, co się stało, najpierw w jego relacji z Sophie (płakałam jak bóbr),a potem z jego rodziną, sprawiło, że byłam w szoku.

Ogólne wrażenie, jest bardzo pozytywne. Wielkie ukłony dla autorki za stworzenie książki, która zapada w pamięć. Wielowątkowość, dokładność opisu bohaterów, oryginalność – to wielkie zalety. To miała być powieść obyczajowa o zwykłym domku, a okazało się, że jest on bardzo niezwykły, a codzienność przeplata się z magią.

Po przeczytaniu, mogę śmiało powiedzieć, że nie było to coś, czego się spodziewałam. BYŁO O NIEBO LEPIEJ. Od samego początku urzekł mnie sposób opisu rzeczywistości, tak dokładny i plastyczny, że można wyobrazić sobie każdy najmniejszy detal czy wygląd bohaterów. I właśnie owych bohaterów w tej książka jest bardzo dużo. Każda postać ma swoją historię, wzloty i upadki....

Na drugą część przygód nieśmiertelnej Ady przyszło nam czekać bez mała rok, i zaczęłam się zastanawiać nad pytaniem: Czy było warto?
Było, choć z początkiem drugiego tomu trudno sobie przypomnieć i poukładać, kto jest kim dla kogo, i jakie są powiązania rodzinne pomiędzy poszczególnymi bohaterami. Z pomocą przychodzi tutaj drzewo genealogiczne zamieszczone na końcu książki, jednak gdy ktoś nie czytał pierwszej części, nadal może mieć spory problem z poukładaniem sobie takiej ilości informacji. Ale jak już się z tym uporamy... czeka nas literacka uczta.
Przeniosłam się ponownie do domkowego świata, poznałam nowe pokolenia, odkryłam skrzętnie skrywane tajemnice, które zaczynają wpływać na bezpieczeństwo członków rodziny, widziałam walkę dobra ze złem, gdzieś podświadomie czułam, że to wszystko się poukłada i nad domkiem znów zaświeci słońce.

Przy drugiej części (tak jak i przy pierwszej) na pewno nie zabrakło mi skrajnych emocji. W trakcie lektury odczuwałam wszystkie możliwe emocje od radości i wzruszenia po wściekłość. Wiele było momentów, w których chciałam złapać danego bohatera za ramiona, potrząsnąć nim i zapytać "Co ty człowieku odwalasz?" Płakałam i śmiałam się razem z nimi, czułam się częścią tej rodziny.
Kłopoty, które spadały niczym ciosy na poszczególne postacie, jeszcze bardziej mnie do nich zbliżały.
Autorka nie boi się poruszyć takich trudnych tematów jak: uzależnienie, aborcja, śmierć nienarodzonego dziecka, czy w końcu morderstwo i jego ciężkie następstwa.

Drugi tom jest tak samo dobry jak pierwszy, albo i lepszy. Czyta się fantastycznie, akcja toczy się bardzo szybko, nim się obejrzymy, mija kilkadziesiąt lat.
Bohaterowie są wyraziści i mocno rozbudowani, opisy sytuacji klarowne i przejrzyste, dialogi niewymuszone. Opowieść nie nudzi, chce się ją czytać bez przerwy.
Olbrzymim plusem jest muzyka, która jest nieodłącznym elementem tego tomu. Przypomniałam sobie wiele dobrych kawałków, które uciekły z pamięci.
Zakończenie tak bardzo zaskakuje, że długo nie mogłam wyjść z niedowierzania. Jeśli autorka miała taki plan, gratuluję udało sie ;)
Tylko teraz zostaje pytanie- jak długo musimy czekać na dalsze losy nieśmiertelnej i jej pokręconej rodzinki?

Czy polecam?
Polecam z całego serca. Tak jak napisałam wyżej- z początku możecie czuć się zagubieni, ale nim się obejrzycie, będziecie zbliżać się ku końcowi, i bardzo tego żałować. Ja będę tęsknić za Domkiem całym sercem.

Recenzja pierwszego tomu

POLECAM...

Na drugą część przygód nieśmiertelnej Ady przyszło nam czekać bez mała rok, i zaczęłam się zastanawiać nad pytaniem: Czy było warto?
Było, choć z początkiem drugiego tomu trudno sobie przypomnieć i poukładać, kto jest kim dla kogo, i jakie są powiązania rodzinne pomiędzy poszczególnymi bohaterami. Z pomocą przychodzi tutaj drzewo genealogiczne zamieszczone na końcu książki,...

Domkowa rzeczywistość kolejny raz wita nas z otwartymi ramionami. Tym razem akcja nieco zwolni. Lepiej poznamy bohaterów, którzy zabiorą nas w mury liceum i pokażą świat pełen muzyki i śmiechu, a także młodzieńczego buntu i agresji. A co słychać u Ady? Okaże się, że skrywa jeszcze jeden mroczny sekret, który może sprowadzić na Domek niebezpieczeństwo. Przed rodziną stanie nie lada wyzwanie, bo wróg, z którym przyjdzie im się zmierzyć, jest wśród nich.

Przeczytanie drugiego tomu Domku tylko spotęgowało miłość, którą darzę tę serię! Rozpoczynając tę książkę, czułam, że wracam do moich starych znajomych, sprawdzić co u nich słychać. Totalnie przywiązałam się do Domkowej ekipy, a w szczególności do Ady. Ta historia również opływa w jej zbereźne poczucie humoru, które często wywoływało u mnie głośny śmiech. Sporo się tutaj dzieje, o wiele więcej niż w poprzedniej części. Pojawiły się akcje, które zaparły mi dech w piersiach i wycisnęły łzy. Znalazłam tutaj bardzo dużo muzyki, która stanowi nieodłączny element życia bohaterów. Nawet my, jako czytelnicy możemy jeszcze głębiej wejść w ich świat dzięki playliście, którą przygotowała sama autorka. Drugi tom Domku jest o wiele dojrzalszy, wzbudza jeszcze więcej emocji, czasami skrajnych. Podobało mi się, że czas trochę zwolnił, a fabuła skupiła na życiu tylko kilku bohaterów, bo dzięki temu łatwiej kojarzyło się fakty. Nie mogę nie wspomnieć o zakończeniu, które wbiło mnie w fotel i pozostawiło w stanie ogromnego szoku i niedowierzania. Jak można było tak zakończyć książkę! Teraz jeszcze bardziej nie mogę doczekać się kolejnej części. Jest jeszcze jedna rzecz, o której muszę napisać i jest to cała otoczka dookoła tej powieści. Autorka przygotowała dla nas nie tylko wspaniały tekst, czy playlistę muzyczną. Postarała się także o wizualizację charakterystycznych elementów tej historii, co jeszcze bardziej mnie do niej zbliżyło. Koniecznie odwiedźcie jej profil i sprawdźcie sami - @adrianna.pisze. Na koniec ośmielę się powiedzieć, że drugi tom Domku był lepszy od pierwszego i przyznam, że już nie mogę doczekać się tego, czym Adrianna zaskoczy nas w kolejnej części!

Domkowa rzeczywistość kolejny raz wita nas z otwartymi ramionami. Tym razem akcja nieco zwolni. Lepiej poznamy bohaterów, którzy zabiorą nas w mury liceum i pokażą świat pełen muzyki i śmiechu, a także młodzieńczego buntu i agresji. A co słychać u Ady? Okaże się, że skrywa jeszcze jeden mroczny sekret, który może sprowadzić na Domek niebezpieczeństwo. Przed rodziną stanie...

W pełni świadoma tego, że miałam do czynienia już z bohaterami Domku w pierwszym tomie, muszę przyznać że czuję się jakbym część z nich poznawała na nowo. Te osoby, które pamiętają z recenzji tomu pierwszego czym w ogóle jest Domek, nie powinni mieć problemu z przywołaniem do świadomości pewnych elementów. Osoby, które nie miały jeszcze z Domkiem styczności zdecydowanie powinny nadrobić tę lekturę. W krótkich słowach powiem, że Ada jest nadal nieśmiertelna, i przeżywa kolejne pokolenia swojej rodziny, to tak w największym skrócie w jakim się da.

W tej recenzji nie będę wdawać się w gryzące szczegóły zawarte w książce, bo naprawdę źle by mi było gdybym odkryła przed kimkolwiek karty tej dość sporej powieści. Okładka części drugiej bardzo ładnie koresponduje z okładką tomu pierwszego. W środku znajdziemy również drzewo genealogiczne postaci z tomu I, za co bardzo dziękuję. Naprawdę, nie jest się łatwo połapać we wszystkich zawiłościach rodzinnych, bo nie dość że Ada części ludzi jest matką, części babcią, części prababcią i tak dalej, to niektórzy członkowie rodziny mają skłonności do zmieniania partnerów dość mocne.

Tym razem, spokój Domku zostanie zakłócony przez zamierzchłe sprawy z przeszłości. Dla nikogo nie będzie to łatwe, wszystkich czeka wiele bólu i trudności, ale w końcu od czego jest rodzina. Kiedy już na początku udało mi się wciągnąć w wir tych pokręconych Domkowych spraw, świat poza książką przestawał istnieć. W obecnej rzeczywistości poczytuję sobie to za wielki plus, choć niestety realia w jakich się znajdujemy mnie pozbawiły zdolności pochłaniania książek. Domkowi zawdzięczam trzymanie się na powierzchni. Dlatego nie przeczytałam całej książki od razu, choć poczułam się w niej tak dobrze, że bardzo miałam na to ochotę. Ta książka jak gwiazdka świeci mi obecnie jak w ciemności i nie wiem czy nie przeczytam jej po raz drugi.

Osobiście uważam, że drugi tom "Domku" jest lepszy od części pierwszej. Być może ma na to wpływ fakt pokonywania kolejnych szczebli w drabinie dojrzałości literackiej mnie jako czytelnika. "Domek" nie jest bowiem łatwo przyswajalny dla pierwszej lepszej osoby, która chce raz za czas przeczytać po kilka-kilkanaście stron. "Domek" jest książką odpowiednią dla wysublimowanych zmysłów literackich formą delektowania się, relaksowania i przyjemności. Z czystym sercem mogę polecić tę książkę jako jedną z lepszych jakie miałam okazję przeczytać. Choć ten tom kończy się w sposób... Ewidentnie wymagający kontynuacji (powiedzenie czegokolwiek innego byłoby literackim grzechem),to pokochałam tę książkę całym serduszkiem. I teraz moje czytelnicze serduszko oczekuje bardzo tomu trzeciego! Na pewno będzie to wspaniała powieść, nie mam co do tego żadnych wątpliwości.

W pełni świadoma tego, że miałam do czynienia już z bohaterami Domku w pierwszym tomie, muszę przyznać że czuję się jakbym część z nich poznawała na nowo. Te osoby, które pamiętają z recenzji tomu pierwszego czym w ogóle jest Domek, nie powinni mieć problemu z przywołaniem do świadomości pewnych elementów. Osoby, które nie miały jeszcze z Domkiem styczności zdecydowanie...

https://zacisze-ksiazkowe.blogspot.com/2020/03/domektom-ii-adrianna-szymanska.html

O poprzednim tomie napisałam, że jest inny niż wszystkie książki. Czy mogę to samo powiedzieć teraz? Zdecydowanie tak, co bardzo mnie cieszy, gdyż nie ukrywam, że często bywa tak, że pierwsza część jest tak zwanym hitem a potem niestety oczekując na coś wielkiego można się rozczarować. Autorka tutaj nie zawiodła, powieść jest nadal utrzymana na wysokim poziomie. Nadal jestem pod wrażeniem umiejętności tworzenia mądrych, naprawdę dobrze skomponowanych dialogów. Jeśli chodzi o samą treść to muszę przyznać, że ta część bardziej przypadła mi do gustu pod tym względem; bardzo szybko się czytało, fabuła poruszana w książce była bardzo życiowa, mimo iż główna bohaterka bądź co bądź nie jest wcale takim zwykłym człowiekiem jak ja czy Ty drogi czytelniku. Nadal podkreślony jest fakt jak rodzina jest bardzo ważna w życiu człowieka, jak Nas kształtuje, jaką rolę odgrywa na co dzień. Również podobnie jak w części pierwszej nie można tutaj zaklasyfikować książki do jednego gatunku, bo mamy tutaj powieść obyczajową, ale także przygodową, fantastyczną. Myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie.

https://zacisze-ksiazkowe.blogspot.com/2020/03/domektom-ii-adrianna-szymanska.html

O poprzednim tomie napisałam, że jest inny niż wszystkie książki. Czy mogę to samo powiedzieć teraz? Zdecydowanie tak, co bardzo mnie cieszy, gdyż nie ukrywam, że często bywa tak, że pierwsza część jest tak zwanym hitem a potem niestety oczekując na coś wielkiego można się rozczarować....

Ada którą znamy już z pierwszej części
powraca do nas w książce pt Domek
Jak wiadomo nie jest zwyczajnym człowiekiem ponieważ obdarzona jest niezwykłą mocą. Nieśmiertelność i noc uzdrawiania wbrew pozorom uprzykrzają jej życie. Ale daje radę w miarę normalnie funkcjonować. Pracuje w szpitalu gdzie w przypadkach które poruszają jej sumienie używa swej mocy. Jednak ciężko czasami zachować pozory i nikomu nic nie powiedzieć. Szczególnie w ciężkich chwilach. Jak się okazuje w tym tomie dochodzą nowe postacie. Nowe pokolenia z mocami. Są to młodzi ludzie w studenckim/licealnym wieku. Nie mają jednak dokładnie takiej samej mocy jak ona. Wiek w którym aktualnie są sprawia ze opanowanie się z mocą jest dużo cięższe. Złamane serca, chęć zemsty na rówieśnikach, nauczycielach i wiele innych. Jednak konsekwencje ujawnienia się... Przykładem tej (innej) mocy jest dziewczynka o odwrotnych działaniach niż Ada. Ona uzdrawia a dziewczynka sprawia ból . To jak ogień i woda jedno zagraża drugiemu ale ciężko jest te drugie pokonać . Co wyniknie z nowego pokolenia i jak porazi sobie z tym wszystkim Ada? Czy któreś z obdarzonych nie da rady dochować tajemnicy i czy ból z uzdrowieniem będą prowadzić walkę ? Książka ma tak jakby ukryty przekaz. Każdy jest inny i każdy jest wyjątkowy na swój sposób . Rywalizacja to podstawa w życiu ale jak wiadomo jeden jest lepszy w czymś innym a drugi zupełnie się w tym nie odnajduje. Za to powala go w innej dziedzinie. Podoba mi się zwrócenie uwagi na wiek nowego pokolenia i wskazania problemów jakie na nich spadają . Jedyne co mnie gryzie to mętanie jednego przez drugie. Ale da się przeżyć i zrozumieć.

Recenzje przedpremierowa kochani 😍

Ada którą znamy już z pierwszej części
powraca do nas w książce pt Domek
Jak wiadomo nie jest zwyczajnym człowiekiem ponieważ obdarzona jest niezwykłą mocą. Nieśmiertelność i noc uzdrawiania wbrew pozorom uprzykrzają jej życie. Ale daje radę w miarę normalnie funkcjonować. Pracuje w szpitalu gdzie w przypadkach które poruszają jej sumienie używa swej mocy. Jednak ciężko...

Każdy z nas marzy o rodzinie,w której jest miłość,akceptacja dla odmienności i bezgraniczna pomoc.
Gdzie każdy na każdego może liczyć w razie problemów czy kłopotów.
Gdzie przysłowie,,jeden za wszystkich,wszyscy za jednego" to nie mit,ale oczywistość.
W książce ,,Domek"Tom II mamy właśnie taką rodzinę.
Skupioną wokół nieśmiertelnej Ady,mieszkającej w tytułowym ,,domku",gdzie dobro przeplata się ze złem.
Gdzie wszystko jest możliwe.
Bo takie właśnie jest życie.
A ,,Domek"to książka o życiu.
Chcecie płakać-płaczecie.
Chcecie się śmiać-śmiejecie.
Chcecie się oburzyć-oburzycie.
Zasmucicie,westchniecie,zadziwicie.
Tutaj jest pełen wachlarz emocji,bo też mamy mnóstwo postaci.
A każda inna,ciekawa.Każda przeżywa swoją historię i chce nam o niej opowiedzieć.
Patrzymy na jej dzieciństwo,szalone lata liceum,dorastanie i zakładanie swojej rodziny.
Pokolenia-stare i młode przeplatają się wzajemnie.
I na koniec przychodzi mi tylko na myśl zdanie Heraklita z Efezu,które nie raz pomogło mi przetrwać trudne chwile:
,,...wszystko płynie..."
Nic nie trwa wiecznie.
No może prócz Ady😊
Serdecznie Was zapraszam do lektury.
Popłyńcie razem z książką,która swoją PREMIERĘ będzie miała 5 MARCA.

Każdy z nas marzy o rodzinie,w której jest miłość,akceptacja dla odmienności i bezgraniczna pomoc.
Gdzie każdy na każdego może liczyć w razie problemów czy kłopotów.
Gdzie przysłowie,,jeden za wszystkich,wszyscy za jednego" to nie mit,ale oczywistość.
W książce ,,Domek"Tom II mamy właśnie taką rodzinę.
Skupioną wokół nieśmiertelnej Ady,mieszkającej w tytułowym...

Czy zastanawialiście się kiedyś jakby to było być nieśmiertelnym żyjącym od tysięcy lat człowiekiem? Widzieć na własne oczy różne epoki i przeżyć taki kawał czasu?

__


Ada nie jest zwyczajnym człowiekiem, należy do grona Dużych nieśmiertelnych osób, a dzięki posiadanej mocy uzdrawiania może pomagać ludziom, dlatego też pracuje w szpitalu. Jednak czy aby na pewno jej tajemnica jest bezpieczna? Zwłaszcza teraz kiedy w nowym pokoleniu narodziła się dziewczynka o odwrotnych mocach... Lara zadaje ból, ale jest przecież tylko dzieckiem... Czy okaże się zgubą nieśmiertelnej?

__

Druga część domku skupia się na najmłodszym pokoleniu, czyli wnukach i pra wnukach Ady, chociaż nie ukrywam, że starsze pokolenie również odgrywa dość istotną rolę w domku.


__

Domek to książka, która od pierwszego rozdziału podbiła moje serce. Styl pisania autorki jest tak lekki i przyjemny, że nie sposób nie zakochać się w tej książce od pierwszego wejrzenia. Fabuła została opracowana w cudowny i przemyślany sposób, a bohaterowie wykreowani tak realnie, że czytając odnosiłam wrażenie jakbym należała do tej zwariowanej rodzinki. Uwielbiam autorkę za wzmiankę o Harrym Potterze i fakt, że jedna z bohaterek jest aktorką odgrywająca rolę młodej matki znanego na całym świecie czarodzieja, a także za muzykę, która okazała się hitami z czasów mojego dzieciństwa, przez co wielokrotnie miałam ochotę tańczyć z głównymi bohaterami. Kolejnym plusem tej cudownej opowieści są życiowe tematy poruszane dość często takie jak uzależnienie, złamane serce, śmierć, stara bliskich, zdrady, homoseksualizm, tolerancja, szkolna przemoc,  ale również przyjaźń, oddanie, miłość, a przede wszystkim wartość rodzinna. Jest to bardzo pouczająca książka, a także dość specyficzna bo jest takim miksem gatunkowym, że jestem pewna, że polubią ją fani kryminałów, fantastyki, młodzieżówek, a także literatury obyczajowej. Jedyny minus jaki znalazłam to fakt, że stosowane są zbyt często skoki w czasie, przez co nastolatki z pierwszej strony, w połowie książki mają już po trzydzieści lat, co było dla mnie trochę szokiem, ale jestem w stanie to wybaczy szczególnie jeśli wezmę pod uwagę fakt, że mimo braku znajomości pierwszej części szybko odnalazłam się w klimacie książki i pokochałam domek całym serduszkiem.

Czy zastanawialiście się kiedyś jakby to było być nieśmiertelnym żyjącym od tysięcy lat człowiekiem? Widzieć na własne oczy różne epoki i przeżyć taki kawał czasu?

__


Ada nie jest zwyczajnym człowiekiem, należy do grona Dużych nieśmiertelnych osób, a dzięki posiadanej mocy uzdrawiania może pomagać ludziom, dlatego też pracuje w szpitalu. Jednak czy aby na pewno jej...

Nawet największe i najbardziej skrywane tajemnice muszą kiedyś w końcu ujrzeć światło dzienne. A tajemnica mieszkańców "Domku" jest tak szokująca, że aż niewyobrażalna. Niemożliwa. Niemożliwa do zaakceptowania.

Po latach ciszy i względnego spokoju powracamy do Ady. Nieśmiertelnej i jej dzieci. A także kolejnych pokoleń. Tych, o których wie i których zna a także tych, których dopiero pozna. To one będą stanowić zagadkę. Kolejne pokolenie właśnie jest licealistami. To czas buzujących emocji, szału nerwów i totalnego zagubienia, które można połączyć z odwagą i nie do końca przemyślanymi decyzjami. W końcu to okres buntu i buzujących emocji. Pierwszych spotkań na gruncie chłopak dziewczyna, intryg i całej tej masy, z której jet ulepiony ten wiek. By móc później z tej zbieraniny wyłuskać w dorosłości najważniejsze elementy i powoli składać dorosłość. Ale żeby tak się stało to najpierw należy się rozliczyć z przeszłością. Ze wszystkimi tajemnicami. Zycie w kłamstwie nigdy nie było i nigdy nie będzie łatwe. Kosztuje to zbyt dużo nerwów i ciągłego strachu, przed przypadkowym powiedzeniem czegoś za dużo.

Domek jest oazą dla jego mieszkańców. Dla Ady, Moniki, Agnieszki i nastolatków. Tu mogą się zachowywać swobodnie. A osobowości mają takie różne, że nigdy osobiście bym czegoś takiego nie połączyła. Ale jak widać zdało to egzamin. Szczególnie teksty Moniki były zabawne i niekiedy zaskakujące.
Mimo, że nie czytałam części pierwszej to bez problemu odnalazłam się w fabule. Książka pisana jest językiem zrozumiałym i łatwym do przyswojenia. Dialogi naturalne, niczym pisane przez samo życie. Wątek fantastyczny z historia Ady był trafiony w punkt. Za to mury szkoły przypomniały mi moje czasy licealne. I bardzo fajnie. Do samego końca z zapartych tchem śledziłam tekst. Bo w mys zasady im głębiej w las tym ciemniej. Tym bardziej akcja nabierała tempa a wydarzenia wystrzeliwały niczym petardy w sylwestrową noc.

Jeśli zastanawiacie się czy wpisać tę powieść na listę książkowych "chciejek" to nie wahajcie się. Ja właśnie wpisałam na nią pierwszy tom. I cos czuję po kościach, że chyba będzie część trzecia.

Polecam

Nawet największe i najbardziej skrywane tajemnice muszą kiedyś w końcu ujrzeć światło dzienne. A tajemnica mieszkańców "Domku" jest tak szokująca, że aż niewyobrażalna. Niemożliwa. Niemożliwa do zaakceptowania.

Po latach ciszy i względnego spokoju powracamy do Ady. Nieśmiertelnej i jej dzieci. A także kolejnych pokoleń. Tych, o których wie i których zna a także tych,...