Bardzo lubię czytać biografie ,ale z przykrością stwierdzam, że ta książka nie trafiła do mnie. Miałam duże oczekiwania, tym bardziej że Leśmian jest jednym z moich ulubionych poetów. Autor większą uwagę skupił na utworach poety, a nie na jego życiu, czego ja nie lubię, bo gdybym chciała analizować wiersze przeczytałabym jakieś opracowanie. Zbędne też wg mnie jest rozpisywanie się na temat wujków, ciotek, krewnych żony, nie potrzebna mi jest taka wiedza, a nawet gdyby to i tak nie zapamiętałabym kto kiedy zmarł, czyim był wnukiem itp. Książka z gatunku przeczytałam i zapomniałam .

Bardzo lubię czytać biografie ,ale z przykrością stwierdzam, że ta książka nie trafiła do mnie. Miałam duże oczekiwania, tym bardziej że Leśmian jest jednym z moich ulubionych poetów. Autor większą uwagę skupił na utworach poety, a nie na jego życiu, czego ja nie lubię, bo gdybym chciała analizować wiersze przeczytałabym jakieś opracowanie. Zbędne też wg mnie jest...

Widać wielką kompetencję autora, który o życiu Leśmiana i członków jego rodziny wie niemal wszystko. Dla mnie miejscami było to wręcz zbyt szczegółowe, nie odczuwałem potrzeby, by poznać koleje losu wszystkich przodków Leśmiana aż do któregoś tam pokolenia. Jednak nie jest to wielki problem, bo zawsze można kawałek przekartkować bez uważnego czytania.
Książka napisana jest bardzo rzeczowo, rzekłbym wręcz - sucho. Z jednej strony budzi to zaufanie do autora i podawanych przez niego informacji, z drugiej zaś jakoś kłóci się ze statusem Leśmiana. To nie emocjonująca opowieść o życiu wielkiego maga poezji, zaklętego i uwięzionego w ciele chuderlawego notariusza z prowincji, lecz rzeczowe i drobiazgowe sprawozdanie.
Niemniej, wszyscy miłośnicy poezji Leśmiana powinni po tę książkę sięgnąć, choć nie muszą szczegółowo studiować wszystkich jej rozdziałów.
A swoją drogą Leśmian zaskoczył mnie bujnością życia romansowego: żonę zdradzał z kochanką, a potem żonę i kochankę zdradzał z drugą kochanką, która okazała się jego muzą. To właśnie schadzki z nią są opisane w cyklu "W malinowym chruśniaku".

Widać wielką kompetencję autora, który o życiu Leśmiana i członków jego rodziny wie niemal wszystko. Dla mnie miejscami było to wręcz zbyt szczegółowe, nie odczuwałem potrzeby, by poznać koleje losu wszystkich przodków Leśmiana aż do któregoś tam pokolenia. Jednak nie jest to wielki problem, bo zawsze można kawałek przekartkować bez uważnego czytania.
Książka napisana jest...

Spodziewałem się biografii równie niezwykłej jak zachwycająca jest poezja Leśmiana. Otrzymałem czyste, nurzące sprawozdanie z życia poety, w którym Autor nie omieszkał co kilka stron przypominać Czytelnikowi, że o danym fakcie lub postaci (w tym o samym Leśmianie) miał już przyjemność napisać w swojej innej książce. W pewnej chwili zacząłem się zastanawiać, że skoro już wszystko o Leśmianie zostało przez Piotra Łopuszańskiego napisane, to po co pisać ponownie? W swej złośliwej czepliwości dodam jeszcze, że nie znalazłem w „Bywalcu…” jakieś ciągłości zdarzeń (nie mam na myśli ciągłości chronologicznej) ale płynnego przechodzenia między wątkami, których celem byłoby poszukiwanie prawdy o Poecie. Owszem, szczegółowo poznajemy Jego życie niemal miesiąc po miesiącu (to na plus biografii),to jednak niekiedy Leśmian znikał, przykryty wplecionymi do książki wtrętami o wydarzeniach lub osobach mniej lub bardziej z Nim związanych i jakimiś długimi wyliczankami, tak jakby Autor chciał powiedzieć: patrzcie, co jeszcze znalazłem w tym temacie!
Nie można P.Łopuszańskiemu zarzucić braku drobiazgowości, ogromnej wiedzy i znajomości tematu nie tylko o Leśmianie ale i o Jego czasach. Jest to bowiem biografia kompletna, dzięki której Bolesław L. stał się mi bliższy. Natomiast nie będę głośno odpowiadać na najważniejsze dla pytanie, które zadałem sobie przed przystąpieniem do lektury: czy „Bywalec zieleni” pomoże mi zrozumieć poezję Poety.

Spodziewałem się biografii równie niezwykłej jak zachwycająca jest poezja Leśmiana. Otrzymałem czyste, nurzące sprawozdanie z życia poety, w którym Autor nie omieszkał co kilka stron przypominać Czytelnikowi, że o danym fakcie lub postaci (w tym o samym Leśmianie) miał już przyjemność napisać w swojej innej książce. W pewnej chwili zacząłem się zastanawiać, że skoro już...

Rewelacyjna.

Rewelacyjna.

Świetna ksiazka, polecam.

Świetna ksiazka, polecam.

Wspaniała, polecam z calego serca.

Wspaniała, polecam z calego serca.

Świetna książka, uwielbiam! polecam.

Świetna książka, uwielbiam! polecam.

Biografia poety, który jest uważany za jednego z największych polskich poetów XX wieku, a który nie był doceniany za życia, wydał tylko trzy tomiki wierszy, jest niemal zapomniany.
Warto poczytać o Leśmianie, który kochała poezję, kobiety (nie tylko swoją żonę),a utrzymywał się z przyziemnej działalności - prowadzenia kancelarii notarialnej.
Autor prowadzi nas chronologicznie przez życie poety zapoznając czytelników z rodziną Leśmiana, jego znajomymi i przeciwnikami. Czasem dociekania biograficzne są nieco nużące, ale jak zaznacza autor, różne źródła podają różne informacje. Skrupulatność odnosi się zwłaszcza do przodków Leśmiana i jego żony. Z drugiej strony dowiadujemy się ciekawych faktów o fabryce fajansu w Iłży...
Leśmian umarł w 1937 roku. Dużo palił, dopadł go stres związany z sytuacją w notariacie...
Zmarł przed wojną, co uchroniło go przed trafieniem do getta, a potem pewnie do niemieckiego obozu koncentracyjnego.
Ominęła go też współpraca z komunistami, na którą zdecydowali się Tuwim, Brzechwa (kuzyn Leśmiana) czy Gałczyński...

Biografia poety, który jest uważany za jednego z największych polskich poetów XX wieku, a który nie był doceniany za życia, wydał tylko trzy tomiki wierszy, jest niemal zapomniany.
Warto poczytać o Leśmianie, który kochała poezję, kobiety (nie tylko swoją żonę),a utrzymywał się z przyziemnej działalności - prowadzenia kancelarii notarialnej.
Autor prowadzi nas...

Lektura obowiązkowa dla wszystkich leśmianomaniaków. W książce jest wiele nowych informacji o życiu poety. Autor rozprawia się z niektórymi mitami i legendami, podaje nowe fakty, które ustalił w ostatnim czasie. Nie jest to bowiem pierwsza książka tego autora o Leśmianie.
Dlaczego tylko siedem gwiazdek? Mam wrażenie, że książka została zredagowana na szybko i nieco niechlujnie. Niektóre wątki się urywają, jakby szefowie wydawnictwa obawiali się, że książka będzie za długa. Zbyt często autor robi wyliczankę nazwisk, która nie raz ciągnie się na całą stronę. Również cytuje oryginalne nekrologi, zazwyczaj opatrywane niemal identycznym komentarzem.
Wszystkie te niedociągnięcia nie zmieniają faktu, że książkę się dobrze czyta i dzięki niej można poznać lepiej naszego genialnego Leśmiana.

Lektura obowiązkowa dla wszystkich leśmianomaniaków. W książce jest wiele nowych informacji o życiu poety. Autor rozprawia się z niektórymi mitami i legendami, podaje nowe fakty, które ustalił w ostatnim czasie. Nie jest to bowiem pierwsza książka tego autora o Leśmianie.
Dlaczego tylko siedem gwiazdek? Mam wrażenie, że książka została zredagowana na szybko i nieco...

Bolesław Leśmian to prawdopodobnie nasz ulubiony poeta z niekoniecznie ulubionej epoki – XX-lecia międzywojennego – doceniamy go nie tylko za nowatorskość w kwestiach lingwistycznych, ale i odwołania do natury oraz folkloru w swojej poezji. Ponadto Wydawnictwo Iskry kojarzy nam się pozytywnie dzięki publikacjom Moniki Śliwińskiej, nic więc dziwnego, że gdy tylko zobaczyliśmy biografię wspomnianego poety napisaną przez Piotra Łopuszańskiego, bez zbędnego namysłu postanowiliśmy po nią sięgnąć.
Pozycje biograficzne recenzuje się niezwykle ciężko – w grę wchodzi nie tylko „literackość” książki, ale i jej merytoryka. Jeśli chodzi o pierwszą kwestię, nie będziemy oszukiwać – „Bywalec zieleni” wymaga skupienia, bo nie jest lekkim czytadłem spod znaku Kienzler, ale bliżej mu do publikacji stricte naukowej. My traktujemy to jako zaletę, nie wadę, warto jednak mieć na uwadze, że ciężko byłoby to czytać, będąc na spacerze z dzieckiem w parku. Nie tyle wynika to ze stylu pisania, co ogromu informacji, a autor wtłoczył w „Bywalca” naprawdę dużo wiadomości, nie tylko o samym Leśmianie, ale i jego rodzinie, znajomych, jak i samej epoce. Doceniamy maksymalnie – widać, że pan Łopuszański interesuje się tematem.
Ogólnie, krótko mówiąc, polecamy tę pozycję bardzo: trudno rozwodzić się nad konkretnymi zaletami, bo ta publikacja, naszym zdaniem, jest po prostu dobra i „treściwa”, jednakże jest kilka rzeczy, które niekoniecznie się nam podobały. Po pierwsze – autor niepotrzebnie poddaje ocenie pewne rzeczy, jak na przykład to, że rzeźbiarstwo to trudne dla kobiety zajęcie. Co ta ocena wnosi do wywodu? Nic. Z kilkoma takimi sądami się spotkaliśmy i z punktu widzenia badaczy, spokojnie można by to wyrzucić, bo nie jest potrzebne. Kolejna sprawa to bardzo powierzchowne potraktowanie twórczości Leśmiana. Wiemy, że autor jest filozofem, nie literaturoznawcą i całkowicie rozumiemy, że nie patrzy na to tak, jak badacz literatury, niemniej te wstawki o jego poezji wypadają przez to dość blado.
Mimo narzekania – polecamy. Naprawdę!

Bolesław Leśmian to prawdopodobnie nasz ulubiony poeta z niekoniecznie ulubionej epoki – XX-lecia międzywojennego – doceniamy go nie tylko za nowatorskość w kwestiach lingwistycznych, ale i odwołania do natury oraz folkloru w swojej poezji. Ponadto Wydawnictwo Iskry kojarzy nam się pozytywnie dzięki publikacjom Moniki Śliwińskiej, nic więc dziwnego, że gdy tylko...