Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ewa Zadrzyńska-Głowacka zabiera nas do Ameryki, oprowadzając po swoim nowojorskim mieszkaniu, co jest bardzo fajnym i oryginalnym pomysłem z racji tego, że najpierw widzimy przekrój tegoż mieszkania, z wieloma ponumerowanymi pomieszczeniami a następnie każdy rozdział jest kolejnym pomieszczeniem i w związku z nim poruszane są różne, konkretne sytuacje życiowe i związani z nimi ludzie. W każdym pomieszczeniu wiszą niebanalne obrazy oraz plakaty; sztuka abstrakcyjna, sakralna i wiele innych dzieł szczegółowo omawianych przez autorkę. Interpretacja tych obrazów daje do myślenia, ich autorzy tak samo jak Pani Ewa, mają wybitną wyobraźnię. Książka zaczyna się od pokoju nr.1, który kiedyś był małżeńską sypialnią, potem należał do już byłego męża autorki, Janusza Głowackiego, następnie zamieszkiwała w nim córka a na końcu stał się on osobistym pokojem Pani Ewy. Książkę czyta się rewelacyjnie, ma się wrażenie, że jest się na West End Avenue razem z Panią Ewą. Nowojorskie oświetlone ulice, budynki, ulubiony bar, to wszystko przesiąka przez skórę i na chwile jest się w innym świecie. Pozycja odstająca od standardu. Jest ona w bardziej atrystycznym, wysublimowanym, nieoczywistym wydaniu. Nie każdemu może przypaść do gustu, a już na pewno tym, którzy wszelaką sztukę mają w głębokim poważaniu, bo właśnie ona gra tutaj pierwsze skrzypce. Na mnie "Głowaccy" zrobili wrażenie niebywałe. Pani Ewa zadedykowała swoją książkę najlepszemu byłemu mężowi na świecie, Januszowi Głowackiemu.