Z J. Harrow miałam już styczność podczas opowiadania jakiś czas temu, ale dopiero teraz mogłam poznać bardziej jej pióro. Po tę książkę sięgnęłam skuszona piękną okladką, ale czy było warto?

Natasza to młoda kobieta, która cierpi na depresję, stroni od ludzi i sąsiadów. Lubi również czasem sięgnąć do kieliszka. Nie długo jednak może zaznać spokoju, bo do sąsiedniego mieszkania wprowadza się "Szopen" - czyli Norbert, muzyk i imprezowicz. Mężczyzna próbuje nawiązać kontakt z sąsiadką, ale codziennie zostaje odprawiony z kwitkiem. Z dnia na dzień udaje mu się jednak skruszyć mur i dotrzeć do jej serca. Składa dziewczynie pewną propozycję, na którą Natasza przystaje. Dzięki temu otwiera się na świat, zaczyna wychodzić z depresji.

Pierwsze 2-3 rozdziały były nieco "przygnębiające", dlatego chciałam ją odłożyć, bo obawiałam się, że cała książka będzie utrzymana w podobnym nastroju. Jednak dałam jej szansę i nie żałuję. Książkę, mimo poruszonych problemów czyta się szybko i nadzwyczaj dobrze. Dwoje młodych ludzi, a jak się okazuje już strasznie poranionych. Historia jest naprawdę taka ludzka, jakby wyjąć dwa przypadkowe życia i obserwować je z boku. Relacja Nataszy i Norberta niesie za sobą wiele refleksji i przemyśleń, oraz fakt, że miłość jest ślepa, bo nie znamy dnia ani godziny z kiedy ugodzi nas strzała Amora. 🏹

To było moje pierwsze (nie licząc opowiadania) spotkanie z twórczością tej autorki, ale z czystym sumieniem mogę Wam polecić tę książkę. To jedna z tych, do których warto wrócić aby uświadomić sobie, że obok za ścianą może być ktoś, kto może potrzebować pomocy, nie tylko materialnej, ale i psychicznej.

Z J. Harrow miałam już styczność podczas opowiadania jakiś czas temu, ale dopiero teraz mogłam poznać bardziej jej pióro. Po tę książkę sięgnęłam skuszona piękną okladką, ale czy było warto?

Natasza to młoda kobieta, która cierpi na depresję, stroni od ludzi i sąsiadów. Lubi również czasem sięgnąć do kieliszka. Nie długo jednak może zaznać spokoju, bo do sąsiedniego...

"Ich rany były głębokie. W sercach zostały blizny, ale wiedzieli już oboje, że nie było powodu, aby ciągle je rozdrapywać."


Natasza jest wkurzająca. I ten cały Norbert też. Już zaraz Wam powiem dlaczego.

"Ściana" jest książką, o której nie mam jednej, konkretnej opinii. J. Harrow napisała naprawdę fajny romans, w którym przeplatają się erotyczne wątki, ale chyba czegoś mi w nim brakowało.

Ściana, choć zwyczajna, dla tych dwojga jest niczym mur wykonany z najtwardszego kamienia. Ciężko jest im sobie zaufać, tym bardziej, że żadne z nich nie pogodziło się z przeszłością.

Natasza to nauczycielka matematyki, tyle tylko, że przesiaduje na urlopie. I rzeczywiście odpoczywa - siedzi w domu, wychodzi późnym wieczorem albo ciemną nocą, kiedy potencjalni interesanci (albo interesantki w postaci wścibskich sąsiadek) już śpią. Wszystko zaczyna się komplikować, kiedy do mieszkania obok wprowadza się Norbert. Jej plany ulegają zmianie, a w codzienny tryb życia musi wcisnąć spotkania z mężczyzną. Chociaż, jak później mogłam odczuć, to bardziej wciskała obowiązki w grafik.

Miałam powiedzieć, co mi nie pasuje w bohaterach.
Natasza irytowała mnie swoim zachowaniem - tutaj niby nic nie chciała, ale jak sąsiad ją pocałował to nagle uświadomiła sobie, że ma ochotę być czyjąś dziewczyną, na chociażby miesiąc. Natomiast Norbert myślał, że ma cały świat. Może nie pasowały mu cotygodniowe imprezy, ale dziewczyny na jeden raz i kariera młodego Chopina już tak. Swoje "zainteresowania" zmienił nieco, kiedy bliżej się poznał z Nataszą...
Wiadomo, mieli też dobre strony - umieli prowadzić dyskusje (nie zawsze na poziomie, ale zdarza się),potrafili się też całować. I zdzierać z siebie w szybkim tempie ubrania.

Nie umiem ocenić książki jednoznacznie. Z jednej strony styl Autorki jest dosyć lekki, przez co nie miałam problemów z czytaniem. Natomiast z drugiej fabuła z początku wydawała mi się nieco nudna. W połowie mniej więcej się wkręciłam, a już pod koniec zapomniałam o otaczającej mnie rzeczywistości.

Mimo wszystko uważam, że osoby, które lubią tego typu książki (romanse z wątkami erotycznymi),śmiało mogą sięgnąć po "Ścianę". Przez okładkę wydawać by się mogło, że wcale nie ma tam SMUTów, ale okazuje się potem, że spicy scen nie brakuje!

"Ich rany były głębokie. W sercach zostały blizny, ale wiedzieli już oboje, że nie było powodu, aby ciągle je rozdrapywać."


Natasza jest wkurzająca. I ten cały Norbert też. Już zaraz Wam powiem dlaczego.

"Ściana" jest książką, o której nie mam jednej, konkretnej opinii. J. Harrow napisała naprawdę fajny romans, w którym przeplatają się erotyczne wątki, ale chyba czegoś...

W tej historii nie było nic ciekawego. Postacie średnie. Opisy erotyczne w porządku.
Drażniące niedokończone watki, np.: z bratem Nataszy.
Był jakiś pomysł, ale jego realizacja została niedokończona.

W tej historii nie było nic ciekawego. Postacie średnie. Opisy erotyczne w porządku.
Drażniące niedokończone watki, np.: z bratem Nataszy.
Był jakiś pomysł, ale jego realizacja została niedokończona.

Nigdy świadomie nie wybrałabym książki polskiego autora. Dzięki namowie pewnej miłej osóbki sięgnęłam po "Ściana". Myślałam, że będę się męczyć z tą książką, ale ku wielkiemu zaskoczeniu połknęłam ją w mgnieniu oka. Nigdy nie spotkałam się z taką historią. Natasza i Norbert od początku mnie zaintrygowali. Od razu chciałam poznać ich losy. Z każdym kolejnym razem chciałam więcej i więcej. Prosty język i styl pisania był tak przyjemny dla oka, że nim się obejrzałam, skończyłam całą książkę. Przemyślenia tej dwójki były obłędne. Mogłam dzięki temu łatwiej wczuć się w ich rolę. Jestem przekonana, że za jakiś czas ponownie wrócę do tej historii, bo na prawdę warto.

Nigdy świadomie nie wybrałabym książki polskiego autora. Dzięki namowie pewnej miłej osóbki sięgnęłam po "Ściana". Myślałam, że będę się męczyć z tą książką, ale ku wielkiemu zaskoczeniu połknęłam ją w mgnieniu oka. Nigdy nie spotkałam się z taką historią. Natasza i Norbert od początku mnie zaintrygowali. Od razu chciałam poznać ich losy. Z każdym kolejnym razem chciałam...

Natasza młoda nauczycielka, która w swoich czterech ścianach przeżywała własną żałobę. Bohaterka zmaga się z depresją, a jej życie w ostatnim czasie było bardziej bliskie wegetacji. Pokiereszowana przez życie Natasza zbyt często zaczęła sięgać po alkohol, szukając w nim chwilowego ukojenia. Gdy sąsiedzi z mieszkania obok się wyprowadzili, wreszcie miała spokój, zero kłótni, krzyków – błoga cisza. Wszystko do czasu pojawienia się nowego lokatora, który zakłócił całkowicie jej dotychczasowy styl życia. On – muzyk, kompozytor, imprezowicz, który co chwilę zmieniał partnerki, nie chcąc się angażować w nic głębszego. Jego układy z kobietami były przejrzyste i niezmienne, aż do momentu związku z dziewczyną czerwca 😊.

"Ich rany były głębokie. W sercach zostały blizny, ale wiedzieli już oboje, że nie było powodu, aby ciągle je rozdrapywać.”

Czy Norbert i Natasza zamkną stare rozdziały swojego życia, tym samym pozwalając sobie rozpocząć kolejne?
Dwoje ludzi, każdy z nich miał swoje rany i stracił w życiu kogoś bardzo ważnego. Szczęście, śmierć, żałoba, poczucie straty, a także niekończące się poczucie winy, którego nie potrafią zagłuszyć. Każde z nich przeszło trudną drogę, żeby znaleźć się w miejscu, gdzie teraz są. Bardzo dobrze czytało mi się tę książkę. Co mogę więcej powiedzieć, wg, mnie to piękna i zarazem wzruszająca historia Nataszy i Norberta.

„Nie chciała tego…Przeklinała dzień, w którym dźwięk klawiszy fortepiany zakłócił jej ciszę. Zburzył jej azyl, a teraz nie miała do czego wracać! Nic nie będzie już takie samo.”

Idealne zakończenie, chyba właśnie takiej książki potrzebowałam dla odmiany. Chętnie sięgnę po inne książki tej autorki. Zdecydowanie polecam!!

Natasza młoda nauczycielka, która w swoich czterech ścianach przeżywała własną żałobę. Bohaterka zmaga się z depresją, a jej życie w ostatnim czasie było bardziej bliskie wegetacji. Pokiereszowana przez życie Natasza zbyt często zaczęła sięgać po alkohol, szukając w nim chwilowego ukojenia. Gdy sąsiedzi z mieszkania obok się wyprowadzili, wreszcie miała...

Historia Nataszy i Norberta bardzo mnie wciągnęła.
W książce pokazane są różne emocje od smutku poprzez radość ,aż po gniew. Emocje,które każdemu z nas towarzyszą.
Pokazana jest też choroba, która dotknęła bohaterkę książki Nataszę... Depresja dotyka coraz więcej młodych ludzi,ale nie tylko. Uważam,że warto o tym mówić, o tej chorobie.

Wracając do książki historia Nataszy bardzo mnie wzruszyła. Dawno nie czytałam książki ,która sprawiła,że pojawiły się łzy, ponieważ przypomniała mi się historią mojej koleżanki.
Przez cały czas czytania książki towarzyszyła mi ciekawość jak zakończy się ta historia.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki ,ale z czystym sumieniem mogę polecić książkę "Ściana" autorstwa J. Harrow 😉

9/10⭐

Historia Nataszy i Norberta bardzo mnie wciągnęła.
W książce pokazane są różne emocje od smutku poprzez radość ,aż po gniew. Emocje,które każdemu z nas towarzyszą.
Pokazana jest też choroba, która dotknęła bohaterkę książki Nataszę... Depresja dotyka coraz więcej młodych ludzi,ale nie tylko. Uważam,że warto o tym mówić, o tej chorobie.

Wracając do książki historia...

Bohaterowie początkowo wydawali się być całkiem dobrze wykreowani, natomiast z biegiem historii główna bohaterka zaczęła się zmieniać, teoretycznie wiemy dlaczego, natomiast moim zdaniem nie była to za dobra podstawa do zmiany. Ich relacja nie miałaby szansy zaistnieć w życiu codziennym co odejmuje tej książce.

Historia jest całkiem ciekawa, chociaż powód zmiany zachowania głównej bohaterki nie był dobrze przedstawiony. Bezsensowne zachowania momentami utrudniają relację, a jest to niepotrzebnie. Sam zamysł całkiem ciekawy, czytając książkę na nudę nie narzekałam. Zakończenie ciekawe chociaż wątek z Rzymem był mocno przewidywalny.

Książka całkiem okej, ale jest jedną z tych do przeczytania na raz i zapomnięciu o niej.

Bohaterowie początkowo wydawali się być całkiem dobrze wykreowani, natomiast z biegiem historii główna bohaterka zaczęła się zmieniać, teoretycznie wiemy dlaczego, natomiast moim zdaniem nie była to za dobra podstawa do zmiany. Ich relacja nie miałaby szansy zaistnieć w życiu codziennym co odejmuje tej książce.

Historia jest całkiem ciekawa, chociaż powód zmiany zachowania...

Niestety książka okazała się zupełnym niewypałem. Temat depresji został przedstawiony jak coś co przychodzi i odchodzi kiedy się wejdzie z sąsiadem w seks układ. Natasza nagle przestała się źle czuć, zaczęła się uśmiechać, wychodzić, odżywać. W życiu realnym tak to nie wygląda. Tak samo temat uzależnienia od alkoholu. Ciężko uwierzyć, że po piciu taką ilość czasu, codziennie tak po prostu przestała pić, bo dała słowo sąsiadowi.

Norbert i Natasza to postacie do bólu oklepane, w ich historii nie było niczego wyjątkowego. Miałam wrażenie, że te dni ich układu były napisane wręcz na siłę w pewnym momencie.

Dużo wątków zostało pozaczynanych, ale nigdy nie rozwiniętych jak np. brat Nataszy albo spotkanie z jej siostrą o którym później zupełnie nie zostało wspomniane. Mam wrażenie, że te tematy zostały zaczęte na siłę.

Koniec książki też bardzo naciągany, wręcz odczuwa się jakby autorka się spieszyła z zakończeniem i w dziesięciu stronach chciała zamknąć wszystko co najważniejsze.

Po opisie książka naprawdę mi się spodobała, ale opis to jedyna dobra rzecz w tej książce.

Niestety książka okazała się zupełnym niewypałem. Temat depresji został przedstawiony jak coś co przychodzi i odchodzi kiedy się wejdzie z sąsiadem w seks układ. Natasza nagle przestała się źle czuć, zaczęła się uśmiechać, wychodzić, odżywać. W życiu realnym tak to nie wygląda. Tak samo temat uzależnienia od alkoholu. Ciężko uwierzyć, że po piciu taką ilość czasu,...

Ciekawa, nieco mroczna i przede wszystkim inna opowieść o miłości obarczonej próbami pogodzenia się z przeszłością. Serdecznie polecam.

Ciekawa, nieco mroczna i przede wszystkim inna opowieść o miłości obarczonej próbami pogodzenia się z przeszłością. Serdecznie polecam.

Muszę przyznać, że jest to bardzo sympatyczna historia, która na pewno zostanie w mojej głowie. Trochę się obawiałam, bo nie do końca jestem przekonana do tego typu książek, ale skończyłam ją i jestem zachwycona. Wam również polecam, jeśli lubicie obyczajówki pełne emocji.

Muszę przyznać, że jest to bardzo sympatyczna historia, która na pewno zostanie w mojej głowie. Trochę się obawiałam, bo nie do końca jestem przekonana do tego typu książek, ale skończyłam ją i jestem zachwycona. Wam również polecam, jeśli lubicie obyczajówki pełne emocji.