Jak dla mnie Gemma to jakaś schizofremiczka i stalkerka, bardzo niepokojąca postać, nie wiem co ma ona jak i ta książka wspólnego z feminizmem

Jak dla mnie Gemma to jakaś schizofremiczka i stalkerka, bardzo niepokojąca postać, nie wiem co ma ona jak i ta książka wspólnego z feminizmem

To lektura, która sprawia, że oczy stają się większe. Tak szeroko się je otwiera ze zdumienia. Główną bohaterką jest islandzka wulkanolog, która jest rozpoznawalnym w świecie naukowcem, lecz ignorowanym przez kolegów. Jej teoria o zbliżającej się erupcji wulkanu nie jest traktowana poważnie. Jej życie osobiste się posypało. Zatem miota się od jednej osoby do drugiej usiłując poskładać je na nowo. A ponieważ wybiera skrajne przypadki, od wojującej feministki po homoseksualistów nie jest jej łatwo. Czytelnikowi również. Usiłowałam znaleźć w tej książce głębię i przenikliwość. Poległam. Starałam się doszukać przyjemności z lektury - porażka. Chciałam, aby porwał mnie wir wydarzeń. Też kiepsko. Nawet poezja wpleciona między wiersze nie zachwyciła. Jedynie oczy większe. Ale czy to rzeczywiście korzyść z lektury? Nie odważę się polecić.

To lektura, która sprawia, że oczy stają się większe. Tak szeroko się je otwiera ze zdumienia. Główną bohaterką jest islandzka wulkanolog, która jest rozpoznawalnym w świecie naukowcem, lecz ignorowanym przez kolegów. Jej teoria o zbliżającej się erupcji wulkanu nie jest traktowana poważnie. Jej życie osobiste się posypało. Zatem miota się od jednej osoby do drugiej...

Jest Islandia jest czytanie :) Przypadkiem napotkana książka, połknięta w kilka godzin. Przedziwny miks płci, przyrody, polityki i piękna. Podobało mi się

Jest Islandia jest czytanie :) Przypadkiem napotkana książka, połknięta w kilka godzin. Przedziwny miks płci, przyrody, polityki i piękna. Podobało mi się

Książka może być uznana za kontrowersyjną i odważną. Na pewno porusza kontrowersyjne tematy, stawia odważne tezy. Historia mnie wciągnęła, im dalej tym większy wachlarz współczesnych problemów, często tematów tabu, dla niektórych spraw ważnych, dla innych wydumanych, według mnie warta przeczytania.

Książka może być uznana za kontrowersyjną i odważną. Na pewno porusza kontrowersyjne tematy, stawia odważne tezy. Historia mnie wciągnęła, im dalej tym większy wachlarz współczesnych problemów, często tematów tabu, dla niektórych spraw ważnych, dla innych wydumanych, według mnie warta przeczytania.

Ta książka nie przypadła mi totalnie do gustu. Po jej lekturze wiem tyle, że raczej nie sięgnie po inne teksty autorki. Książka jest napisana w totalnie chaotyczny sposó, ciężko się skupić na jej czytaniu, bo autorka skacze po wątkach i czasami nie wiadomo już w jakim czasie dzieje się akcja.
.
Oczekiwałam zdecydowanie czegoś innego, myślałam, że to będzie coś z morałem, coś z czym możnaby się ewentualnie utożsamiać, jakieś postulaty głębokiej wiary w zmiane na lepsze. Tutaj czytelnik otrzymuje coś bardzo dziwnego. Właściwie nie rozumiem tej książki. Bohaterka mówi o sobie raz w pierwszej osobie, raz stosuje formę trzecioosobową. Jest to bardzo dziwne i dla mnie niezrozumiałe. Ale zastanawia mnie również kwestia, co miałam wynieść z lektury, bo nie wyniosłam nic, oprócz zdenerwowania na książkę.
.
Bohaterka jest wulkanolożką, która jest śledzona i w zasadzie prześladowana przez jakąś niezrozumiałą wariatkę, ale nic sobie z tego nie robi, a w zasadzie sama się na to zgadza. Cały czas wzdycha do swojej miłości, która ją zostawiła. Raz rozpacza nad tą stratą, a raz jest obojętna i wkracza w homoseksualne środowisko, właściwie bo tak, żeby sobie popróbować czy to dla niej. No nie wiem, dla mnie to wszystko było bez sensu i się nie kleiło, na dodatek koniec niczego nie wyjaśnił.
.
Dla mnie ta książka to strata czasu, niestety.

Ta książka nie przypadła mi totalnie do gustu. Po jej lekturze wiem tyle, że raczej nie sięgnie po inne teksty autorki. Książka jest napisana w totalnie chaotyczny sposó, ciężko się skupić na jej czytaniu, bo autorka skacze po wątkach i czasami nie wiadomo już w jakim czasie dzieje się akcja.
.
Oczekiwałam zdecydowanie czegoś innego, myślałam, że to będzie coś z morałem,...

Szukałam książki budującej poczucie przynależności oraz feminizmu, ale chyba się zgubiłam.

Szukałam książki budującej poczucie przynależności oraz feminizmu, ale chyba się zgubiłam.

Maria, znana wulkanolożka, wciąż opłakuje swój nieudany związek. Wydawać by się mogło, że kobieta sukcesu, która zdobyła już wszystko, powinna czuć się spełniona. Tymczasem Maria odczuwa stratę, analizuje swoje porażki, swój wygląd... gdy w samolocie przygląda jej się piękna Włoszka, kobieta czuje się niezręcznie, ale pochlebia jej to. Kolejne spotkanie, znów "przypadkowe" daje Marii do myślenia. Na zaproszenie do domu tajemniczej kobiety, Maria przystaje wiedziona ciekawością i żądzą przygody. Relacja tych dwóch postaci jest co najmniej nietuzinkowa, a poglądy Gemmy (pseudofeministki) szokują i irytują.

Znając właściwie same negatywne opinie o książce nastawiłam się na kompletną tragedię, nudę i stratę czasu. Ale! Pomimo tego, że książka jest dziwna, postaci są odstraszające, ich wizje świata i przekonania krzywdzące, to napisana jest tak, że czyta się ją szybko i z otwartymi ustami. Nie jest to książka feministyczna, to na pewno. Gemma nie jest przedstawicielką feminizmu i ustalmy to raz a dobrze. Opis jest mylący, ale to chyba celowy zabieg. Postać Gemmy ma szokować, ma być niejako karykaturą. Tak to odbieram. A sama Maria... no cóż? Zagubiona kobieta, która otwarta na nowe doświadczenia stara się ułożyć sobie życie na nowo. Choć w głowie żyje wciąż starym, przeszłym i już nieistniejącym.

KOBIETY Z KLASĄ nie znajdą się w top tego roku, aczkolwiek jest to książka, która chcąc nie chcąc zostanie w głowie na dłużej, dzięki kontrowersyjnej Gemmie i jej dążeniu do "stuprocentowej feminizacji".

Maria, znana wulkanolożka, wciąż opłakuje swój nieudany związek. Wydawać by się mogło, że kobieta sukcesu, która zdobyła już wszystko, powinna czuć się spełniona. Tymczasem Maria odczuwa stratę, analizuje swoje porażki, swój wygląd... gdy w samolocie przygląda jej się piękna Włoszka, kobieta czuje się niezręcznie, ale pochlebia jej to. Kolejne spotkanie, znów...

"Wszystkie kobiety przychylne mężczyznom idiocieją. Takie związki są z założenia nieprzejezdne. Faceci zrównują miłość z ziemią: oto definicja mężczyzny."

Tak, przyznaję, książka odważna w swych twierdzeniach. Kontrowersyjna, zarówno w kwestiach homoseksualizmu, feminizmu, w ogóle roli mężczyzn i kobiet w dzisiejszym świecie. Porusza również tematy macierzyństwa czy kobiet z nauce. Bohaterka wchodzi w różne relacje. Odkrywa, doświadcza, komentuje.
W tle opowiada o Islandii, o jakiej nie słyszałam, powiem, że takiej nieoczywistej.
Powieść ma złe opinie ale ja nie się nie zgodzę. Nie zostanie moją ulubioną jednak mnie ciekawiła. Choć jej treść jest wysoce dyskusyjna a narracja potrafi wkurzyć to mnie wciągnęła. Językiem ładnym napisana, płynnie, dobrze mi się ją czytało. Inaczej ale dobrze. Intrygująca. Odrobinę chaotyczna choć w całokształcie nieskomplikowana. Zmysłowa, z nutą erotyzmu; niejednoznacznego, na poziomie. Nieco teatralna, jak teatr jednego aktora. Myślę, że nie wszystko zrozumiałam, z mnóstwem się nie zgadzam ale jednak niesmaku nie pozostawiła.
Kto lubi islandzką literaturę, pewnie będzie wiedział czego się spodziewać i być może z ciekawości przeczyta. A ja polecam wszystkim otwartym na nowe doświadczenia literackie. Książka nie jest obszerna, więc można spróbować.

"Wszystkie kobiety przychylne mężczyznom idiocieją. Takie związki są z założenia nieprzejezdne. Faceci zrównują miłość z ziemią: oto definicja mężczyzny."

Tak, przyznaję, książka odważna w swych twierdzeniach. Kontrowersyjna, zarówno w kwestiach homoseksualizmu, feminizmu, w ogóle roli mężczyzn i kobiet w dzisiejszym świecie. Porusza również tematy macierzyństwa czy kobiet...

Sięgnęłam po tą książkę z przekonaniem, że będzie to ciekawa powieść z zacięciem feministycznym. I rzeczywiście tak jest chociaż nie do końca w stopniu, którego się spodziewałam.
Śledzimy losy Mari, islandzkiej wulkanolog u szczytu kariery, która przeżyła upadek z lodowca. Nasza bohaterka boryka się z nie lada zawirowaniami w życiu osobistym, a sprawy komplikują się jeszcze bardziej gdy poznaje Gemmę.

To była trochę dziwna, momentami trudna dla mnie lektura. Autorka przedstawia tutaj wiele współcześnie ważnych zagadnień takich jak feminizm, ekologia, homoseksualizm, polityka i wiele wiele innych. Uważam, że trochę tego dużo jak na 220 stronicową powieść. Dodatkowo mamy tutaj zastosowany zabieg gramatyczny w postaci ciągłej zmiany osoby naratora. To znaczy raz Maria opowiada nam rzeczywistość ze swojej perspektywy, a w kolejnym zdaniu jest mowa o Mari w trzeciej osobie. Nie wiem po co zostało to tutaj wprowadzone, ponieważ strasznie mi to przeszkadzało.

Wątek Gemmy i jej skrajnych, wręcz fanatycznych poglądów odnośnie zagłady mężczyzn i stworzenia świata składającego się wyłącznie z kobiet i homoseksualistów mógłby dla mnie nie istnieć. Jej zachowanie i poglądy były delikatnie mówiąc toksyczne! Ta postać mnie irytowała i uważam, że gdyby fabuła opierała się tylko na życiu Marii, jej poglądach, relacjach z różnymi ludźmi i zawirowaniach życiowych to polubiłabym się z tą książką znacznie bardziej.

Plusem były piękne opisy przyrody i ogólnie całej Islandi. To była szybka lektura, ciekawie napisana i na tyle interesująca, że miałam ochotę ją czytać, ale raczej nie zostanie w mojej pamięci na długo. Było fajnie póki trwało.

Sięgnęłam po tą książkę z przekonaniem, że będzie to ciekawa powieść z zacięciem feministycznym. I rzeczywiście tak jest chociaż nie do końca w stopniu, którego się spodziewałam.
Śledzimy losy Mari, islandzkiej wulkanolog u szczytu kariery, która przeżyła upadek z lodowca. Nasza bohaterka boryka się z nie lada zawirowaniami w życiu osobistym, a sprawy komplikują się jeszcze...

Surowy i piękny klimat Islandii, poszukiwanie swojej prawdziwej miłości, siła kobiet a na dokładkę ideologia stworzenia świata tylko z kobietami i homoseksualistami.
Kobiety z klasą to powieść trudna, ale z dużą dawką ironii i odwróconego spojrzenia na współczesny świat.
Mamy okazję spojrzeć na globalną politykę i sprawy społeczne z punktu widzenia dwóch kobiet.

Pierwsza to znana islandzka wulkanolożka Maria, która przeżyła nawet upadek z lodowca i potrafi przewidywać wybuchy jej ukochanych wulkanów niczym wróżka. Świetnie radzi sobie w życiu zawodowym, ale prywatnie ma wrażenie, że spotykają ją tylko porażki.
Druga to włoszka Gemma, która ma pieniądze i chce je wykorzystać do stworzenia świata rządzonego przez kobiety. To one są dla niej ucieleśnieniem łagodności, mądrości, rozwoju. Na wskroś feministyczna i zdeterminowana do swoich racji. Snuje przed Marie swoją wizję globalnego świata pełnego szczęśliwości.
Jak Gemma wpłynie na życie Marie?
Czy heteroseksualna Marie stanie się pod wpływem Gemmy lesbijką?
Co jest ważniejsze dla Marie: być naukowcem, czy rządzić światem?
Każda z bohaterek na swój sposób interpretuje pojawiające się w jej życiu wydarzenia, czy są to zbiegi okoliczności, czy celowe działanie?
Jak potoczy się życie naszej głównej bohaterki? Czy zmieni swoje poglądy i uwierzy w idee feministycznego świata?
Czy ziemia zdominowana przez kobiety byłaby społeczeństwem bez przemocy, gwałtu, siły, poniżania?

Prowokacyjna, intrygująca, ironiczna i wyrafinowana.
Literatura dla bardziej wymagającego czytelnika, który potrafi podejść do pewnych aspektów z odpowiednim dystansem i interpretacją.

Surowy i piękny klimat Islandii, poszukiwanie swojej prawdziwej miłości, siła kobiet a na dokładkę ideologia stworzenia świata tylko z kobietami i homoseksualistami.
Kobiety z klasą to powieść trudna, ale z dużą dawką ironii i odwróconego spojrzenia na współczesny świat.
Mamy okazję spojrzeć na globalną politykę i sprawy społeczne z punktu widzenia dwóch kobiet.

Pierwsza...