Książka napisana w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku, a wydana dopiero w 1990. Do tego jeszcze przez jedno z efemerycznych wydawnictw jakich było mnóstwo w pierwszej „dekadzie wolności”, w słabej szacie edytorskiej i nie najlepiej zredagowana. Bez indeksu z notą zamiast bibliografii, bez żadnych ilustracji, tabel etc.
Mimo to wówczas, a nie wykluczone że i do dziś, najlepsza i najbardziej wyczerpująca pozycja o rewolucji lutowej wydana w Polsce.
Autor najpierw przedstawie podkład historyczny upadku caratu, opisuje stan kraju w czasie I wojny światowej, poszczególne grupy społeczne i polityczne, sytuację armii oraz skandal związany z osobą Rasputina.
Wreszcie, przez prawie 190 stron mamy niemal opisaną dzień po dniu, od 8 marca (według kalendarza gregoriańskiego) do 7 kwietnia, miejsce po miejscu, autentyczną rewolucję z 1917 roku, czyli lutową, która doprowadziła do obalenia caratu. O ile jednak wspólny wróg jednoczył, o tyle cele protestujących były bardzo różne. Doprowadziło to do dwuwładzy – z jednej strony Rzad Tymczasowy, a z drugiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, zdominowanych przez mieńszewików i eserowców, a nie przez bolszewików. Ale i tym ostatnim poświęca autor sporo uwagi, pokazując ich sprytny taktykę oraz… brak popularności ww tym okresie. Autor starał się przy tym nie ograniczać do Piotrogrodu (jak od 1914 roku nazywała się ówczesna stolica Rosji) i Moskwy, ale przedstawić także sytuację w innych częściach dawnego imperium, czyli kolosa na glinianych nogach.
Bardzo ciekawa i wartościowa pozycja, szkoda, że nie była od tamtej pory wznawiana.

Książka napisana w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku, a wydana dopiero w 1990. Do tego jeszcze przez jedno z efemerycznych wydawnictw jakich było mnóstwo w pierwszej „dekadzie wolności”, w słabej szacie edytorskiej i nie najlepiej zredagowana. Bez indeksu z notą zamiast bibliografii, bez żadnych ilustracji, tabel etc.
Mimo to wówczas, a nie wykluczone że i do...