Na plus opanowanie tak dużej ilości postaci, które zresztą są ciekawe i dają się lubić. Cenię w książkach rozłożenie uwagi pomiędzy kilku bohaterów, a tu się to udało. Bardzo dobry pomysł na fabułę: uzdrowiciel, zaraza, ekipa ratunkowa, więź między bliźniętami, ukrywanie się w kobiecym stroju.

Dużym minusem jest brak pogłębienia postaci samego uzdrowiciela, który jest płaski, jednowymiarowy i zbyt rzadko występuje na kartach powieści, skoro cykl ma tytuł "Uzdrowiciel". Przeszkadzał mi nadmiar wątków seksualnych oraz perwersji, a we wprowadzaniu ich często chodzi tu naprawdę tylko o wciśnięcie seksu do fabuły.

Narracja czasem chaotyczna, czasem sucha i jak gdyby kronikarska (na czym straciły zwłaszcza sceny walk). Fabuła raczej naiwna, z elementami chaosu i uproszczeniami, ale przyjemnie się przez nią przebiegło. Bardzo zabrakło dobrej opieki redakcyjno-korektorskiej, przez co są rażące błędy, mimo to czytało się dość lekko. Myślę jednak, że wiele osób może to zrazić i porzucą "Cienie przeszłości".

Książka jest nierówna. Widzę w niej sporo błędów, lecz ma to coś. Wątki obyczajowe zdecydowanie lepsze od samych przygód. Niektóre wydarzenia potraktowane po macoszemu, włożone do książki tylko po to, by przemieścić bohaterów, ale niedopracowane w samym przebiegu.

Podobał mi się wątek mieszkańców domu rozkoszy, bo choć byli zbyt wyidealizowani, to jednak jakoś mnie te postacie poruszyły. Również wątek przebieranek Oliviera ujął mnie pod względem psychologicznym. Warto zaznaczyć, że ważny jest tu wątek LGBT, ostatnio moim zdaniem nadużywany w literaturze i propagandowo wręcz w niej upychany, choć tu napisany, przyznać trzeba, całkiem zgrabnie. Widać, że wzbudzenie pozytywnych uczuć do tej grupy społecznej jest jednym z głównych przesłań książki i jeśli jest się już zmęczonym wciskaniem homoseksualizmu wszędzie, może być to minusem. Generalnie wątki romantyczne - homo czy hetero - są mocną stroną tej książki i widać, że tu autorka czuje się dobrze, zwłaszcza w opisach rozpoczynającego się bądź skrywanego uczucia. W istocie jest to romans w fantastycznej oprawie.

Co do motywacji i charakterów bohaterów, jedni lepiej, inni gorzej zrobieni. Uniwersum zrobione byle jak, bardziej rekwizytowo niż jako świat, prawie nic o nim nie wiemy. Nie polecam wymagającym czytelnikom ani tym, którzy są fanami fantastyki ze względu na sam gatunek, bo tu fantastyka jest bardziej fantazyjna niż fantastyczna.

Podsumowując, sympatyczna poczytanka. Czy polecam? To zależy, na jaki rodzaj kiksów jesteśmy w stanie jako czytelnicy przymknąć oko, jaki mamy stosunek do LGBT i czy jesteśmy bardzo przywiązani do cech gatunku. Jest dużo błędów, ale nie mam w zwyczaju kończyć słabych książek, a tę przeczytałam szybko. To jednak mocny argument pozytywny. Cóż, ja spędziłam z tą książką miły dzień.

Na plus opanowanie tak dużej ilości postaci, które zresztą są ciekawe i dają się lubić. Cenię w książkach rozłożenie uwagi pomiędzy kilku bohaterów, a tu się to udało. Bardzo dobry pomysł na fabułę: uzdrowiciel, zaraza, ekipa ratunkowa, więź między bliźniętami, ukrywanie się w kobiecym stroju.

Dużym minusem jest brak pogłębienia postaci samego uzdrowiciela, który jest...

Stylistycznie bardzo słabo. Poddałam się, gdy w kółko powtarzały się te same zdania.

Stylistycznie bardzo słabo. Poddałam się, gdy w kółko powtarzały się te same zdania.

Na świecie panoszy się zaraza, z którą nie radzą sobie lekarze. Tylko jedna wioska ostała się przed jej wpływem. Ta, w której mieszka tytułowy uzdrowiciel: Wiwian.

Chłopak ma dar współodczuwania. To, co stanowi o jego mocy, jest także jego wielką słabością. Przejmuje uczucia ludzi ze swojego otoczenia. Te pozytywne go wspomagają, lecz negatywne osłabiają, psychicznie i fizycznie.

Wiwian zostaje porwany i przemocą przetransportowany na królewski dwór. Władcy wyznają maksymę "kto umrze ten umrze i trudno", byle oni przeżyli.

Poza służbą chyba nie ma na zamku żadnej szczerej, sympatycznej osoby. To kłębowisko żmij, w którym empata sam podupada na zdrowiu. Choć zaraza się go nie ima, staje się słaby i mizerny. Martwi się o swoją rodzinę i przyjaciół, którzy pozostali w wiosce.

Kolejny wątek to historia rodzeństwa bliźniaków, Oliwiera i Julien, którzy dzielą swoje przeżycia, nawet na odległość. Gdy jednemu dzieje się krzywda, lub, wręcz przeciwnie, przeżywa uniesienie, odczuwają to oboje.

Oliwier ze swoją delikatną urodą może uchodzić za dziewczynę. Zostaje wysłany do zamku w przebraniu pokojówki. Ma ukraść pewną rzecz, należącą do uzdrowiciela, dla człowieka, który grozi jemu i Julien.

Właśnie wątek Oliwiera i jego przyjaciół wysuwa się na pierwszy plan, spycha uzdrowiciela w cień.

Wiwian ze swoją wrodzoną dobrocią jest przez wszystkich bezlitośnie wykorzystywany.

Plusem książki jest to, że dużo się w niej dzieje. Niestety sporo jest też minusów. Przede wszystkim nie wiemy w jakim czasie rozgrywają się przedstawione wydarzenia i ciężko ustalić jakąś chronologię. Autorka szybko wprowadza do fabuły kolejne postaci. Jest ich bardzo dużo i choć wiemy czym się zajmują, nie ma czasu dobrze ich poznać. Przy takiej ilości bohaterów przydałby się jakiś wykaz na początku. Chętnie poznałabym też historię królestwa, w którym rozgrywa się cały dramat.

Często nie mogłam też się zorientować o kim akurat czytam i musiałam wracać do wcześniejszego tekstu, co i tak niewiele pomagało. Miałam wrażenie kompletnego chaosu. W treści jest też sporo błędów stylistycznych.

Przedstawione środowisko jest wyjątkowo okrutne.

Główni bohaterowie negatywni: wicekról i rzezimieszek Moren, nieustannie grożą innym przemocą seksualną. Ten pierwszy upodobał sobie bicie i gwałcenie kobiet, ten drugi ma oko na Oliwiera.

Społeczeństwo królestwa też jest ogarnięte żądzą, tylko że innego rodzaju. Ludzie tracą rozum i człowieczeństwo, pragnąc za wszelką cenę ocalić siebie, nawet gdyby mieli rozszarpać na strzępy drugiego.

W powieści jest wiele brutalności, ciągła walka o przetrwanie w świecie, w którym nie wiadomo komu można zaufać. Bohaterowie cierpią i nie ma silnej przeciwwagi do tych udręk.

Niespełniona miłość, śmierć rodziców, żony, przewlekle chory przyjaciel, atakujący zewsząd wrogowie, spiski, intrygi. Nie ma chwili oddechu od zagrożenia.

Sytuacja poprawia się w drugiej połowie książki, gdy bohaterowie mają okazję przez chwilę odetchnąć, pochować zmarłych i dla odmiany skupić się na sobie. Poznają też smak romantycznej miłości. Fabuła jest ciekawa, choć bardzo chaotyczna. Mam wrażenie, że zabrakło dobrej korekty, przez co książka sporo traci.

Dziękuję autorce za udostępnienie e-booka do recenzji.

Na świecie panoszy się zaraza, z którą nie radzą sobie lekarze. Tylko jedna wioska ostała się przed jej wpływem. Ta, w której mieszka tytułowy uzdrowiciel: Wiwian.

Chłopak ma dar współodczuwania. To, co stanowi o jego mocy, jest także jego wielką słabością. Przejmuje uczucia ludzi ze swojego otoczenia. Te pozytywne go wspomagają, lecz negatywne osłabiają, psychicznie i...

" Cienie Przeszłości" to pierwszy tom trylogii Uzdrowiciel od @magdalena.kulaga.autorka.

Tytułowy Uzdrowiciel, Wiwan posiada dar odczuwania emocji innych ludzi, potrafi wyraźnie czuć zło dziejące się w jego otoczeniu a jego krew ma moc uzdrowienia . Chłopak zostaje porwany ze swojej wioski, by chronić królestwo przed zarazą. Uwięzienie na zamku ogarnia go mrok zła, intryg skrytych mordów co powoduje, że powoli zaczyna wewnętrznie umierać. Złe emocje, manipulacje sprawiają że Wiwan zamyka się w sobie. Dar ten a może jednak przekleństwo wysysa z niego chęci do życia. W momencie kiedy jego brat i przyjaciele pojawiają się na ratunek chłopakowi , na zamku akurat rozgrywa się prawdziwa krwawa jatka. Bunt przeciwko królowi niesie za sobą wiele ofiar, a Wiwan zostaje wystawiony za bramę królestwa, na pastwę zdesperowanych ludzi, którzy w obliczu śmierci zamieniają się w bezduszne potwory, które nie cofną się przed niczym.
Czy pomoc dla uzdrowiciela przybędzie na czas? Co stanie się z królestwem?

Książka już od samego początku budzi emocję, od śmiechu aż po łzy.
Autorka bardzo realistycznie pokazała do czego zdolni są ludzie kiedy staną w obliczu zagłady. Gwałtowność, agresja, zezwierzęcenie i wrogość. Całkowite wyzbycie się sumienia i obojętność na cudzą krzywdę. Samo przez siebie nasuwa się zatem pytanie: Jak postąpilibyśmy na miejscu tych ludzi?
Mnogość postaci, każda miała swój charakter, przeszłość i plan na życie. Mimo tego, iż nie odczułam tego ,że to Wiwen jest głównym bohaterem jego postać została dobrze wykreowana bo jak tu nie pałać sympatią do gościa , który jest wcieleniem dobroci, pokusić się idzie nawet o stwierdzenie że wybawcą kochającym społeczeństwo. Dla mnie głównym bohaterem okazał się Oliwier, który został porwany wraz ze swoja siostra bliźniaczka. Tu znów autorka stanęła na wysokości zadania i ukazała więź jaka łączyła rodzeństwo - porozumienie bez słów, współodczuwanie.
Szkoda, że książka prowadzona jest narracją wieloosobową bo czasem można się pogubić w emocjach bohaterów, co nie zmienia faktu ze podobała mi się i z chęcią poznam kolejne części.
Choć nie czytam tylko fantastyki śmiało mogę stwierdzić ze to dobra lektura, która wzbudza w nas raz salwy śmiechu by innym razem u tych bardziej wrażliwych pojawiły się łzy.
Dziękuje @magdalena.kulaga.autorka za możliwość zatopienia się w świecie Wiwana.

" Cienie Przeszłości" to pierwszy tom trylogii Uzdrowiciel od @magdalena.kulaga.autorka.

Tytułowy Uzdrowiciel, Wiwan posiada dar odczuwania emocji innych ludzi, potrafi wyraźnie czuć zło dziejące się w jego otoczeniu a jego krew ma moc uzdrowienia . Chłopak zostaje porwany ze swojej wioski, by chronić królestwo przed zarazą. Uwięzienie na zamku ogarnia go mrok zła, intryg...

To była niesamowita, bardzo realistyczna, fantastyczna przygoda. Książka dla fanów mrocznego fantasy - czyli na pewno dla mnie.

Książka zaczyna się od prologu, który wprowadził mnie w wielkie zamieszanie, bo nie do końca wiedziałam co się dzieje. Następnie wkraczamy w przeszłość, żeby poznać główne wydarzenia, co jest moim zdaniem świetne, aby zachęcić czytelnika. Jednak, nie będe udawać, trochę mi się nudziło na początku - za mało akcji, za dużo imion. Jednak kiedy to wszystko zaczęło się rozkręcać, książka porwała mnie do granic możliwości.

Pomysł na fabułę też okazał się całkiem świetny. Historia przedstawiana z punktu widzenia kilku bohaterów, którzy zostali świenie wykreowani, zapędza nas w ślepy zaułek i nie jesteśmy w stanie nawet się domyślić, co może się stać.

Świat wykreowany przez autorkę nie przestaje zaskakiwać, a po ostatniej stronie domyślam się, że jeszcze nie przestał, dlatego mam ochotę poznać kolejne części z serii "Uzdrowiciel" autorstwa Magdaleny Kułagi, a was zachęcam, aby sięgnąć po pierwszą część. Tak więc książki w dłoń, fantastyczni! "Cienie przeszłości" czekają!

W ramach współpracy z Magdaleną Kułagą.

To była niesamowita, bardzo realistyczna, fantastyczna przygoda. Książka dla fanów mrocznego fantasy - czyli na pewno dla mnie.

Książka zaczyna się od prologu, który wprowadził mnie w wielkie zamieszanie, bo nie do końca wiedziałam co się dzieje. Następnie wkraczamy w przeszłość, żeby poznać główne wydarzenia, co jest moim zdaniem świetne, aby zachęcić czytelnika. Jednak,...

,,Ludzie hodują w sobie potwory. Maskują to, kryją w ciemnościach, by w odpowiedniej chwili uwolnić je niczym wściekłe psy i pozwolić sobie na czyste okrucieństwo. Potem tłumaczą to koniecznością lub wulgarnie milczą. Lecz zawsze dążą do tego, by znów się zaspokoić"

Jaka książka rozwaliła Was emocjonalnie i zaskoczyła pozytywnie? Czym jest dobroć pośród tylu zła na świecie?, które wciąż się panoszy i nie chce uciec, zniknąć....

,,Uzdrowiciel. Cienie Przeszłości" to debiut literacki Magdaleny Kułagi, który ostatnio dzięki autorce, miałam przyjemność przeczytać i bardzo dobrze spędziłam z nim czas.

Było sobie królestwo Tenchryz. Był król i królowa, którzy panowali w swym królestwie. Był też Uzdrowiciel - Wiwian, który posiadał niesamowity dar - leczenia i wrażliwego odczuwania emocji. Pewnego dnia, a może nocy? Nadchodzi epidemia, zaraza, na którą nikt nie potrafi nic poradzić. Śmierć, gniew, nietolerancja panoszy się po miastach i ulicach. Uzdrowiciel siłą zostaje zaciągnięty do zamku królewskiego, aby chronić członków rodziny królewskiej i tak zaczęła się historia.....

Opowieść o wielkiej przyjaźni, miłości, ale i prześladowaniach, smutku, gniewie i bezsilności. Autorka nie przedstawiła cukierkowego świata, ale pokazała go takim, jakim był. A był brutalny, smutny i pełen zarazy unoszącej się w powietrzu, i gotowej do siania spustoszenia. Wszystko zaczyna się od mocnego prologu, w którym poznajemy nadchodzące wydarzenia, w kolejnych rozdziałach dowiadujemy się, jak do tego doszło. Co? Jak? I dlaczego? Wiwian nie jest do końca, głównym bohaterem, ale nie przeszkadzało mi to w dalszym ciągu, bo losy Oliwiera również czytałam z zapartym tchem.

Współczułam, denerwowałam się, smuciłam się i bałam o naszych bohaterów, którzy zostali przedstawieni dość realnie. Najbardziej polubiłam chyba Rossa i Julien, podobała mi się również niezwykła więź bliźniaków i związane z nią konsekwencje. Nikt nie miał łatwo. Autorka rzuciła swoich bohaterów na głęboką wodę. Ciągłe przeciwności losy i związane z tym napięcia oczekiwania na dalszy ciąg, pobudzały chęci do poznawania dalszych losów postaci. A relacje między nimi zostały ukazane bardzo realistycznie, co jest dużym plusem. Uwielbiam je!

Nie można narzekać nudę. Ciągle coś się działo. Spiski królewskie i intrygi były ciekawe, widać, że nie zostały wstawione niepotrzebnie do fabuły. Wszystko działo się po coś i to było fajne. Jesteśmy świadkiem wielu niepowodzeń, bólu i cierpienia, a także drastycznych scen, a jedna taka nawet wzbudziła we mnie niesmak, ale z pewnością to miała na celu, aby pokazać plany i zamiary, a także osobowość jednego z antagonistów, który był okropny.

Co jeszcze warto dodać? Magdalena Kułaga oprócz ciekawej, budującej napięcie fabuły i intrygujących bohaterów, poruszyła w swojej debiutanckiej powieści wiele ważnych tematów i aspektów. Mamy szansę poznać motywy prześladowcy i chociaż trochę go zrozumieć, jego czyny i zachowanie. Widzimy jak zło i nienawiść zatruwa umysł i niszczy. Można zobaczyć, czym jest nietolerancja i jak bardzo to rani. A reszty nie będę zdradzać, musicie poznać sami!

,,W umyśle Wiwana nie było podziałów ludzi na kolor skóry, religie czy upodobania. Tylko na dobre i złe serca, a także czyny i sprawiedliwość. Wiedział, o czym mówi Ross. Nigdy jednak nie potrafił tego zrozumieć"

Reasumując, całość czyta się przyjemnie i szybko. Autorka opisała wszystko niezwykle barwnym językiem. W oczy czasami rzucały mi się błędy językowy i początkowy chaos panujący w powieści. Zdarzało mi się jeszcze gubić w bohaterach. Ale tak to nie było większych wad. Zdecydowanie jest to kolejny dobry, polski debiut, jaki miałam okazję przeczytać. Polecam i zachęcam do poznania tej niezwykłej powieści o nienawiści, awersji, ale też pięknych przyjaźniach, jakie się zacieślają między bohaterami. Po raz kolejny zostałam pozytywnie zaskoczona, choć się tego nie spodziewałam. Jeśli będę miała okazję - to sięgnę po 2 tom, bo chętnie poznam dalsze przygody postaci. Jestem ciekawa, co też tam autorka wymyśli. Na koniec zostawiam Was z cytatem, z jednym z wielu, które odnajdziecie w powieści:

,,Czuła ból i dziwne odrętwienie. Jakby zabrano jej coś, co już nie wróci. Jakąś część jej własnego ja, ważną, której nie potrafiła nazwać. Gubiła myśli"

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania dziękuję autorce

,,Ludzie hodują w sobie potwory. Maskują to, kryją w ciemnościach, by w odpowiedniej chwili uwolnić je niczym wściekłe psy i pozwolić sobie na czyste okrucieństwo. Potem tłumaczą to koniecznością lub wulgarnie milczą. Lecz zawsze dążą do tego, by znów się zaspokoić"

Jaka książka rozwaliła Was emocjonalnie i zaskoczyła pozytywnie? Czym jest dobroć pośród tylu zła na...

Na wstępie chciałabym serdecznie podziękować autorce @magdalena.kulaga.autorka za możliwość przeczytania jej książki.
Jest to książka z gatunku fantastyki i powiem szczerze że ogólnie nie sięgam po książki tego typu a szkoda, bo dopiero teraz widzę ile tracę :(. To co przeczytałam bardzo mi się podobało. Autorka w szczególności skupiła się na relacjach międzyludzkich, co bardzo przypadło mi do gustu. Bardzo dobrze przekazała, jak w zepsutym nie tylko przez zarazę świecie odnajdujemy nadzieję, przyjaźń i wiarę w drugiego człowieka. Daje nadzieję na lepsze jutro. I że każdy człowiek zasługuje na szansę bycia lepszym. Mimo iż jest tu sporo brutalności, to i tak dobro zwycięża.

Królestwo Tenchryz - to właśnie tam zaraza zwana lodową śmiercią zbiera swoje żniwa. W niewielkim miasteczku, gdzie mieszkały smoki, żył młody uzdrowiciel Wiwan. Kiedy zaraza opanowała stolicę, król wraz z rodziną zamknął się na zamku i nakazał, by za wszelką cenę sprowadzono uzdrowiciela.Uprowadzono go i zakazano kontaktów z rodziną, stal się królewskim więźniem. Posiadał niewobrazalną moc, leczenie alę i również wyczuwał ludzkie nastroje i uczucia. Niestety w tym samym czasie brat króla chce doprowadzić do zamachu i usunięcia swego brata z tronu, i aby zyskać przychylność ludu postanawia ukarać Wiwana (który nie chce do niego dołączyć) i wystawia go na śmierć poza bramy zamku.To co wydarzyło się potem nawet mi było ciężko czytać.
Wyobraźcie sobie tłumy które chcą chociażby dotknąć uzdrowiciela aby uniknąć choroby!

Co wydarzyło się poza bramą?
Czy uzdrowiciel przeżyje?
Kto pomoże mu w tej trudnej sytuacji?

O tym musicie przekonać się sami. Niewiem dlaczego o tej książce nie pisze więcej osób, bo zdecydowanie zasługuje na większą uwagę.
Ja polecam i z ogromną przyjemnością przeczytam kontynuację.

Na wstępie chciałabym serdecznie podziękować autorce @magdalena.kulaga.autorka za możliwość przeczytania jej książki.
Jest to książka z gatunku fantastyki i powiem szczerze że ogólnie nie sięgam po książki tego typu a szkoda, bo dopiero teraz widzę ile tracę :(. To co przeczytałam bardzo mi się podobało. Autorka w szczególności skupiła się na relacjach międzyludzkich, co...

Tytułowym bohaterem jest Wiwan - obdarzony wielkim darem - potrafi wyleczyć każdą chorobę. Niestety, potrafi także wyczuwać uczucia innych, a ta umiejętność bardzo przeszkadza mu podczas pobytu na przesiąkniętym złem i intrygami zamku. Wiwan rozpaczliwie chce wrócić do domu, z którego został brutalnie porwany przez ludzi króla. Tymczasem w królestwie szerzy się zaraza i bezprawie. Bliźnięta Oliwier i Julien próbują przeżyć w tym brutalnym świecie. Pewnego dnia drogi Oliwiera i Uzdrowiciela się krzyżują. Czy uda im się sobie pomóc? Czy razem z grupą wiernych kompanów przetrwają straszliwe próby? Przekonajcie się sami...
Jestem świeżo po lekturze I wciąż zastanawiam się, co napisać...
Jakie to jest świetne!
Wciągająca akcja, niesamowici bohaterowie, za których trzymałam kciuki. Nie mogłam się oderwać od tej książki. Nie wiem, dlaczego nie jest o niej głośno. Autorka stworzyła niesamowitą historię. Jest w niej dużo mroku I brutalności, ale też I nadzieja. Poznajemy grupę bohaterów, z których każdy zmaga się z problemami, prześladowaniem, przeszłością. Próbują sobie poradzić w trudnych czasach, na szczęście nie są sami. W brutalnym, brudnym świecie jest miejsce na przyjaźń i miłość.
Podoba mi się styl Autorki I wymyślona przez nią historia. Może jest w niej trochę za dużo chaosu - z powodu zbyt dużej liczby bohaterów (postacie poboczne też mają swoje pięć minut i w którymś momencie można się trochę pogubić),przeszkadzały mi też małe retrospekcje i wspomnienia w kluczowych momentach - ja już chciałam wiedzieć, co będzie dalej :)
"Cienie przeszłości" to pierwszy tom trylogii - na pewno sięgnę po następne Książka jest fantastyczna, wciągająca i nieodkładalna. Powinno być o niej głośno - bo naprawdę na to zasługuje! Cieszę się, że do mnie trafiła.
Dziękuję Autorce za egzemplarz do recenzji.

Tytułowym bohaterem jest Wiwan - obdarzony wielkim darem - potrafi wyleczyć każdą chorobę. Niestety, potrafi także wyczuwać uczucia innych, a ta umiejętność bardzo przeszkadza mu podczas pobytu na przesiąkniętym złem i intrygami zamku. Wiwan rozpaczliwie chce wrócić do domu, z którego został brutalnie porwany przez ludzi króla. Tymczasem w królestwie szerzy się zaraza i...

IG: @potarganerude

Królestwo opanowała zaraza. Dookoła wyludnione ulice. Miastem rządzą bandyci. Niektórzy zdążyli spakować najpotrzebniejsze rzeczy i wyjechać. Innych dogoniła śmierć. Dla wszystkich taka sama. Bez względu na status społeczny, wiek, płeć, czy ilość zgromadzonego bogactwa. Co na to monarcha? Wydaje rozkaz, który brzmi: sprowadzić uzdrowiciela.
Zgodnie z wolą władcy, na dwór (nie bez użycia siły) przybywa Wiwan. Człowiek o wielkiej mocy. Swym dotykiem potrafi uleczyć każdą chorobę i uspokoić umysł. Jednak w przyrodzie zawsze musi panować równowaga. Dlatego ogromna moc wiąże się jednocześnie z nieopisaną słabością. Uzdrowiciel czuje ludzkie myśli, pragnienia, nastroje – także te podłe, nieczyste, zdradliwe, robaczywe, którymi przesączony jest królewski dwór. Szczególnie teraz, kiedy jeden z książąt planuje zamach stanu.
Magdalena Kułaga stworzyła świat pełen złości, cierpienia bez granic, podłości, gwałtu i brutalności. W wir tych brudów wrzuciła bohaterów, których nie podejrzewałoby się o czyste sumienia. Z kolei ci, którzy powinni świecić przykładem, okazują się zwykłymi sprzedawczykami. Nie wiadomo, komu ufać, a kogo unikać.
Zabrakło mi w powieści bohaterów z krwi i kości. Takich, których mogłabym być pewna, którzy by mnie nie zawiedli. Którzy nie zmieniliby się w kogoś zupełnie innego pod wpływem jednej chwili. Choć może jest taki ktoś – Ross. Delikatny, gotowy do poświęceń, kochający. Na niego można liczyć, wesprzeć się na jego ramieniu. Tytułowa postać nie odgrywa tutaj jakiejś spektakularnej roli. Jest raczej spoiwem wszystkich zdarzeń. Słońcem, dookoła którego krąży reszta osób-planet. Intrygujący jest motyw bliźniaczego rodzeństwa, które łączy nadzwyczajna więź. Kiedy jedno wdaje się w bójkę, drugiemu puchnie twarz. Kiedy jedno odwzajemnia pocałunek, drugie odczuwa nieopisane uniesienie.
Społeczeństwo jest raczej zwyczajnym motłochem. Tłuszczą, pełną najniższych pobudek. Żądną krwi, byle tylko uratować samego siebie. Jak jednak ocenić ludzi, którzy utracili już ostatnią nadzieję?
„Uzdrowiciel” jest niejednoznaczną lekturą. Strony oblewa ocean krwi, słowa są ciężkie od stosów bezwładnych ciał, a pomiędzy rozdziałami leżą odcięte głowy, strzępy ubrań i wyprute z brzucha flaki. Na okładce Wiwan z blaskiem w dłoniach, ostatnim promieniem dobroci. Dla mnie zbyt duszno tutaj od metalicznego zapachu posoki, ale ciekawi mnie, jak daleko uzdrowiciel dotrze ze swą niewinnością.

IG: @potarganerude

Królestwo opanowała zaraza. Dookoła wyludnione ulice. Miastem rządzą bandyci. Niektórzy zdążyli spakować najpotrzebniejsze rzeczy i wyjechać. Innych dogoniła śmierć. Dla wszystkich taka sama. Bez względu na status społeczny, wiek, płeć, czy ilość zgromadzonego bogactwa. Co na to monarcha? Wydaje rozkaz, który brzmi: sprowadzić uzdrowiciela.
Zgodnie z...

Fantastyka polska jest na dzień dzisiejszy bardzo prężnie rozwijającym się gatunkiem, a w szczególności coraz więcej obserwuje się na rynku książkowym debiutantów. Młodsi czy starsi, czasem nawet jeszcze w wieku szkolnym, każdy chce spróbować swoich sił w temacie, a nic tak jak fantasy nie daje pola do popisu dla wyobraźni. Wiele takich debiutów trafiło ostatnimi czasy w moje ręce, o sporej części reszty można wiele przeczytać na rozmaitych stronach pozostających w tematyce i klimacie, i ogólny trend jest bardzo obiecujący – zdecydowanie jest się czym pochwalić. Wiele więc miałam nadziei, zabierając się za „Uzdrowiciela” Magdaleny Kułagi, która to książka określana jako fantasy właśnie i z bardzo obiecującym opisem wzbudziła we mnie wręcz ogromną chęć, by się z nią zapoznać. Jakie więc było moje zdziwienie…
Tytułowy uzdrowiciel to młody człowiek, Wiwan, obdarzony szczególnymi zdolnościami: poza tym, że leczy samym dotykiem (jak też i diagnozuje, oczywiście),potrafi odczuwać emocje osób będących wokół niego. Czasem tak silnie, jakby były jego własnymi. Jako najlepszy medyk w państwie szybko robi karierę, zostaje osobistym lekarzem na królewskim dworze, a władca nie chce go wypuścić spod swoich skrzydeł. Tymczasem w kraju trwa epidemia, a ludzie marzą, by choć z daleka zobaczyć słynnego uzdrowiciela, który jako jedyny potrafi im pomóc… Sytuacja z dnia na dzień staje się coraz bardziej napięta, zwłaszcza, że w samej siedzibie królewskiego rodu mają miejsce niepokojące sytuacje, a wszystkie przesłanki wskazują na brata obecnego króla.
Jedno można bez wątpienia powiedzieć o tej książce: czyta się ją szybko, co jest niewątpliwą zasługą autorki i używanego przez nią języka. Opisy są barwne i rozbudowane, a w dialogach zastosowano odpowiednią dozę słownictwa nacechowanego emocjonalnie, by można było wczuć się w powagę sytuacji. Po całości tekstu widać wyraźnie, że ma on pewien potencjał, który jednak, przykro mi to mówić, został kompletnie zmarnowany, ponieważ poza wymienionymi przeze mnie powyżej plusami, jest w nim też całkiem sporo niedociągnięć.
Postać Wiwana jest ciekawa sama w sobie, chociaż sam bohater nie ma do powiedzenia zbyt wiele, stanowiąc raczej filtr, przez który przepuszczane są emocje i działania innych postaci – on sam tylko cierpi. Jego dar jest radośnie wykorzystywany przez miejscowy czarny charakter, czyli królewskiego brata. Ów człowiek i jego działania stanową element, który od książki mnie dosłownie odrzucił – zapoznając się z jego postępowaniem na początku po prostu miałam ochotę się załamać. Czy za główną tematykę obrano… masturbację? Sceny, w których Terlan oddaje się rozmyślaniom nad tym, co by zrobił z królową, gdyby mógł, bądź też oddaje się przyjemnościom (jednostronnym zazwyczaj) z którąś z dam dworu są po prostu obrzydliwe. W tych właśnie momentach barwny i żywy język autorki zaczyna działać na jej niekorzyść, dosadność i wulgarność wprost kipi ze stron, a całości dopełniają odczucia szczególnie w tym względzie wyczulonego medyka, który zdaje się być częścią zabaw Wicekróla. Pozwolę sobie nawet zacytować:
„Wiwan z obrzydzeniem wspominał te chwilę, gdy tamten z satysfakcją sięgnął dyskretnie do swoich spodni. Następnie delektując się odrazą uzdrowiciela, powoli i starannie wtarł rękę w kaftan młodego mężczyzny. Aby dopełnić dzieła, z premedytacją i znajomością rzeczy, ujął jego dłoń i mocno uścisnął. Zapach tej dłoni sprawił, że Wiwana ogarnęły mdłości. Z trudem nad sobą panował."
„Uzdrowiciel” niestety niezbyt dobrze prezentuje się też pod względem fabuły. Sytuacja królestwa jest niezbyt jasna nawet po przeczytaniu sporej części książki, w wydarzeniach trudno się rozeznać z powodu ich chaotyczności, a bohaterowie, których jest sporo, po prostu się mylą. Bardzo rzucają się w oczy pewne motywy – jak choćby specjalna umiejętność Wiwana czy mityczna zdolność bliźniąt jednojajowych do współodczuwania nawet fizycznych obrażeń. To już było. Co więcej, elementy te wydają się być wstawione niejako na siłę i bez pomysłu, co by z nimi zrobić dalej. Są – bo brzmiało to fajnie. Wyszło trochę gorzej. Najgorszą jednak bolączką są niedociągnięcia już od strony technicznej: brak korekty. Tekst wygląda miejscami jakby nikt go nawet nie przejrzał przed publikacją, zdarzają się powtórzenia całych zdań, pojedynczych słów, zdania pozbawione sensu, o nagminnie występujących literówkach już nie wspominając. Trudno mi jest wyobrazić sobie, dlaczego ktoś chciałby wypuszczać do sprzedaży coś tak niedopracowanego – to po prostu brak szacunku dla czytelnika.
Podsumowując, trudno mi polecić tę książkę komukolwiek, może jedynie jako ciekawostkę, a nie poważną pozycję w tak lubianym przeze mnie gatunku. W mojej opinii całkiem nieźle rokująca powieść została zniszczona przez wulgarnie opisane wątki erotyczne w zdecydowanie zbyt dużej ilości. „Uzdrowiciela” miałabym ochotę porównać do innego debiutu w ładnie nazwanym erotic fantasy, „Strzały Kusziela”, ale tylko po to, by wykazać, jak wielka jest przepaść między oboma tymi książkami. Dodając do tego fakt, jak ta pozycja została potraktowana przez wydawcę – raczej odradziłabym czytanie jej, bo można ten czas poświęcić na coś, co czytelnika nie zniesmaczy już na wstępie.

http://asafewarmplacewithbooks.blogspot.com/2015/09/czy-jest-na-sali-lekarz-uzdrowiciel.html

Fantastyka polska jest na dzień dzisiejszy bardzo prężnie rozwijającym się gatunkiem, a w szczególności coraz więcej obserwuje się na rynku książkowym debiutantów. Młodsi czy starsi, czasem nawet jeszcze w wieku szkolnym, każdy chce spróbować swoich sił w temacie, a nic tak jak fantasy nie daje pola do popisu dla wyobraźni. Wiele takich debiutów trafiło ostatnimi czasy w...