Mam totalny hate-love relationship z tą książką. Kocham jej wrażliwość. Każdy rozdział niesie ze sobą mądrość. Nie mam tyle czasu, czego żałuje, żeby moc przetrawić każde zawarte w niej zdanie. Końcówka hiper ważna.

Koniec chwalenia. Książka ma w sobie od groma kuriozalnych i nieprawdopodobnych okoliczności. Sytuacje, które się tu zdarzają są po prostu niewiarygodne. Bohaterzy stoją naprawdę w centrum wszechświata. Ari to chyba posiada jakiś gay radar ( Użycz mi go proszę! ),bo wpada na innych homoseksualnych mężczyzn cholernie często.

Rozumiem, ze sytuacja jest i była poważna w związku z AIDS, natomiast nie podoba mi się częstotliwość z jaką jestem atakowany plakatami i przypadkowymi komunikatami na temat trwających nieustannie, bo to można wywnioskować z tych wypocin, protestów.

Historia ta pozostanie ze mną już na zawsze.

Mam totalny hate-love relationship z tą książką. Kocham jej wrażliwość. Każdy rozdział niesie ze sobą mądrość. Nie mam tyle czasu, czego żałuje, żeby moc przetrawić każde zawarte w niej zdanie. Końcówka hiper ważna.

Koniec chwalenia. Książka ma w sobie od groma kuriozalnych i nieprawdopodobnych okoliczności. Sytuacje, które się tu zdarzają są po prostu niewiarygodne....

Ari i Dante to historia nie tylko miłosna, co historia o życiu, śmierci, przyjaźni, emocjach i naszym wnętrzu. Nie jest to książka, która przypadnie każdemu do gustu, ponieważ jest ona bardzo filozoficzna i psychologiczna. Portrety postaci są tam bardzo dokładne i każdy z bohaterów ma swoją głębie. Ari na którego wnętrzu skupiamy się najbardziej jest kimś, kto wciąż się zmienia i odkrywa to kim jest. Te przemiany widać i nie są one nagłe, a stopniowe. Bohater zmienia się z biegiem czasu. Co jest pięknem tej powieści. Problemy w niej zawarte to rzeczy istotne i bardzo ważne. A aspekt filozoficzny i psychologiczny jest tu najmocniejszą stroną. Książka ta przekazuję nam największe i najważniejsze wartości. Uczy nas o tym, że każdy z nas jest człowiekiem, który żyje.

Moja comfort book i gdyby się dało to dałbym jej niezliczoną ilość gwiazdek

Ari i Dante to historia nie tylko miłosna, co historia o życiu, śmierci, przyjaźni, emocjach i naszym wnętrzu. Nie jest to książka, która przypadnie każdemu do gustu, ponieważ jest ona bardzo filozoficzna i psychologiczna. Portrety postaci są tam bardzo dokładne i każdy z bohaterów ma swoją głębie. Ari na którego wnętrzu skupiamy się najbardziej jest kimś, kto wciąż się...

Ci sami bohaterowie, kontynuacja historii z pierwszego tonu, ale całkowicie odmienne podejście.
Ten tom jest raczej zbiorem filozoficzno-społecznych przemyśleń, dużo tu moralizatorstwa, przegadania i lukru, a w usta młodych chłopaków wkładane są poważne przemyślenia, moralizatorskie tyrady. Wszystko to jest bardzo ahistoryczne, a nagromadzenie wszystkich możliwych przypadków i postaci jest ogromne.
Ale... pomimo początkowych wątpliwości i dezorientacji, oraz żalu za prostą historią i sympatycznymi, dość niedoświadczonymi młodymi ludźmi, przekonałam się do sposobu kreacji drugiego tomu. Może to wiek, ale lubię czasami łopatologiczne, moralizatorskie snuje. Ostatecznie, dużo przyjemności sprawiła mi ta lektura, choć zdecydowanie nie jest to już ten poziom, co część pierwsza.

Ci sami bohaterowie, kontynuacja historii z pierwszego tonu, ale całkowicie odmienne podejście.
Ten tom jest raczej zbiorem filozoficzno-społecznych przemyśleń, dużo tu moralizatorstwa, przegadania i lukru, a w usta młodych chłopaków wkładane są poważne przemyślenia, moralizatorskie tyrady. Wszystko to jest bardzo ahistoryczne, a nagromadzenie wszystkich możliwych...

Na początku bałem się przeczytać tę książkę, bo słyszałem opinie, że "nie jest tak dobra jak pierwsza część". Jednak po przeczytaniu stwierdzam, że jest ona nawet lepsza od poprzedniej. Podobały mi się poruszone w niej tematy, są one bardzo bliskie mojemu sercu, a autor ma prawdziwy talent do ubrania tego wszystkiego w piękne słowa. Często przy czytaniu utożsamiałem się z Arim i z jego podróżą w stronę dorosłości. Dziękuję, że ta część powstała. Myślę, że jedyne co na początku mi przeszkadzało, to trochę pretensjonalny (?) styl pisania. Z czasem przestaje to przeszkadzać, jest on też jednak istotny w pewien sposób dla tej powieści, nie byłaby taka sama bez niego.

Na początku bałem się przeczytać tę książkę, bo słyszałem opinie, że "nie jest tak dobra jak pierwsza część". Jednak po przeczytaniu stwierdzam, że jest ona nawet lepsza od poprzedniej. Podobały mi się poruszone w niej tematy, są one bardzo bliskie mojemu sercu, a autor ma prawdziwy talent do ubrania tego wszystkiego w piękne słowa. Często przy czytaniu utożsamiałem się z...

Arystoteles i Dante przepadają toni życia życia ta książka do mnie ogóle nie przemówiła może po prostu jestem za stara to nie mój przedział wiekowy ogólnie polecam wam żeby dowiedzieć czy książka dla was czy nie

Arystoteles i Dante przepadają toni życia życia ta książka do mnie ogóle nie przemówiła może po prostu jestem za stara to nie mój przedział wiekowy ogólnie polecam wam żeby dowiedzieć czy książka dla was czy nie

Czytając drugą część zaraz po pierwszej wyraźnie czuć, że powstały w dużym odstępstwie czasu.

Autor próbował nadrobić dość prostą historię oryginału, dodając do fabuły możliwie jak najwięcej zagadnień społecznych, które są aktualne w dzisiejszych czasach, jednak ich nawarstwienie i “postępowość” płynąca z ust bohaterów nieco gryzie się z czasami, w których dzieje się akcja powieści. To jakby lata 80te widziane przez różowe okulary w miksie z folderem edukacyjnym feminizmu i ruchów LGBT.

Przez te dodatkowe wątki całość wydaje się zbyt ciężka w odbiorze i po prostu rozwleczona - cały urok pierwszej powieści był jednak zaklęty w jej prostocie i naiwności głównych bohaterów. W drugiej części wygłaszają tezy filozoficzne, jakby postarzali się o dwadzieścia lat w jedno lato.

Całość w swoim przesłodzonym sosie może być już dla wielu zbyt infantylna, a przekaz zbyt nachalny - a szkoda, bo wartościowych historii coming of age wciąż jest zdecydowanie za mało.

Czytając drugą część zaraz po pierwszej wyraźnie czuć, że powstały w dużym odstępstwie czasu.

Autor próbował nadrobić dość prostą historię oryginału, dodając do fabuły możliwie jak najwięcej zagadnień społecznych, które są aktualne w dzisiejszych czasach, jednak ich nawarstwienie i “postępowość” płynąca z ust bohaterów nieco gryzie się z czasami, w których dzieje się...

Przepiękna szkoła życia nie tylko dla młodzieży, ale także dla pokolenia wiecznych dzieci - millenialsów, których jestem przedstawicielką.
Ta część serii podobała mi się dalece bardziej niż poprzedniczka. Jest to piękna historia o zgłębianiu swojego ja tuż po tym, jak to swoje ja odnaleźliśmy. Jest to historia o stracie, cierpieniu, ale i ogromnej radości, jaką może nam dać tylko obecność innych ludzi. Jest to szkoła akceptacji i doceniania tak innych, jak i siebie. Jest to też przepiękna lekcja o miłości i jej rozmaitych formach.
Przepiękna lektura, którą z całego serca polecam.

Przepiękna szkoła życia nie tylko dla młodzieży, ale także dla pokolenia wiecznych dzieci - millenialsów, których jestem przedstawicielką.
Ta część serii podobała mi się dalece bardziej niż poprzedniczka. Jest to piękna historia o zgłębianiu swojego ja tuż po tym, jak to swoje ja odnaleźliśmy. Jest to historia o stracie, cierpieniu, ale i ogromnej radości, jaką może nam...

Książka pod wieloma względami inna niż pierwsza ale dalej potrafiąca dotknąć człowieka. Książka pełna, miłości, bólu, niezrozumienia i akceptacji. Forma dziennika była dużym plusem tej historii. Mam wrażenie, że każdy odbierze tę książkę w sposób indywidualny. Dla mnie pierwszy tom był bardziej mój, dotknął mnie bardziej ale doceniam ten tom również ale w inny sposób.

Książka pod wieloma względami inna niż pierwsza ale dalej potrafiąca dotknąć człowieka. Książka pełna, miłości, bólu, niezrozumienia i akceptacji. Forma dziennika była dużym plusem tej historii. Mam wrażenie, że każdy odbierze tę książkę w sposób indywidualny. Dla mnie pierwszy tom był bardziej mój, dotknął mnie bardziej ale doceniam ten tom również ale w inny sposób.

Zdecydowanie najlepsza młodzieżówka jaką jak dotąd przeczytałam. Polecam całym sercem

Zdecydowanie najlepsza młodzieżówka jaką jak dotąd przeczytałam. Polecam całym sercem

Bałam się tego tomu. Oczywiście niepotrzebnie, ponieważ kocham bohaterów, kocham styl autora i nieziemskie tłumaczenie. Oczywiście płakałam
PO-LE-CAM!!!

Bałam się tego tomu. Oczywiście niepotrzebnie, ponieważ kocham bohaterów, kocham styl autora i nieziemskie tłumaczenie. Oczywiście płakałam
PO-LE-CAM!!!