"Wrócę przed nocą" Jerzy Szperkowicz
Tytuł książki to ostatnie słowa, które autor usłyszał od swojej matki.
Wiera wychodzi październikowym świtem 1943 roku do znajomej, żeby odebrać wyprawkę dla najmłodszej córki, Irenki. Nigdy już nie wraca. Autor, po pięćdziesięciu latach wraca na Białoruś, do krainy swojego dzieciństwa, by odkryć, co się wtedy wydarzyło. Szperkowicz przeprowadza reporterskie śledztwo, szuka żyjących świadków tamtych wydarzeń, rozmawia, drąży. Zaginięcie matki, a później i ojca zaważyło na całym dorosłym życiu Jerzego, Danusi i Irenki. Do jakiej prawdy dotrze autor? Czy da mu to ukojenie?

“Syn ciągle przeważa nad reporterem. Nie jestem w stanie wyjść poza wątki rodzinne. Narasta konflikt ról: reportera i syna w żałobie. Sprężyny osobiste są silniejsze".

Nie wiem jak trafiłam na tytuł tego reportażu, ale opis zainteresował mnie na tyle, żeby sięgnąć po tę książkę. Co mogło pójść nie tak? Rozumiem ból autora, jego demony, ale czytanie tego tworu było irytujące. Ni to pamiętnik, ni reportaż.

"Wrócę przed nocą" Jerzy Szperkowicz
Tytuł książki to ostatnie słowa, które autor usłyszał od swojej matki.
Wiera wychodzi październikowym świtem 1943 roku do znajomej, żeby odebrać wyprawkę dla najmłodszej córki, Irenki. Nigdy już nie wraca. Autor, po pięćdziesięciu latach wraca na Białoruś, do krainy swojego dzieciństwa, by odkryć, co się wtedy wydarzyło. Szperkowicz...

Świetny reportaż, chociaż momentami trudno mi się czytało ze względu na język. Ale sama historia jak najbardziej poruszająca.

Świetny reportaż, chociaż momentami trudno mi się czytało ze względu na język. Ale sama historia jak najbardziej poruszająca.

Początek doskonały, jednak im dalej tym gorzej. Dzieciństwo opisane lepiej niż tragedia

Początek doskonały, jednak im dalej tym gorzej. Dzieciństwo opisane lepiej niż tragedia

Zazdrość i chciwość to według mnie siła napędowa sprawców mordu na rodzicach autora i wielu innych osobach, często pochodzenia polskiego. Choć od wojny minęło wiele lat, rodziny morderców, ich znajomi czy świadkowie zbrodni nadal nabierają "wody u usta" i nic nie wiedzą i nie pamiętają! Co gorsza, mam obawy, że oprawcy w dzisiejszych czasach zachowaliby się w podobny sposób. Książkę czyta się ciężko nie tylko z powodu tematu, ale również z uwagi na chaos myślowy i język zastosowany przez autora. Być może jest to skutek silnych przeżyć po latach. Niemniej warto przeczytać!

Zazdrość i chciwość to według mnie siła napędowa sprawców mordu na rodzicach autora i wielu innych osobach, często pochodzenia polskiego. Choć od wojny minęło wiele lat, rodziny morderców, ich znajomi czy świadkowie zbrodni nadal nabierają "wody u usta" i nic nie wiedzą i nie pamiętają! Co gorsza, mam obawy, że oprawcy w dzisiejszych czasach zachowaliby się w podobny...

Książka pisana jako autoterapia dla samego siebie po doświadczeniach wojennych z dzieciństwa. Dochodzenie okoliczności śmierci matki w atmosferze postsowieckich przekłamań i przemilczeń. Bardzo znajome mi klimaty niejasności i nieprzejrzystości które są podobne na Ukrainie. Wiejska atmosfera swoistej bezrefleksji nad brakiem ukarania winnych, przejście nad zbrodniami do porządku dziennego, wszystko natomiast podszyte podkładziną strachu jako dalekiego echa wojny i bliższego echa czasów sowieckich. Pełna legitymizacja oficjalnie dekretowanej obcości kogoś kto nie był obcy. W sumie jest to książka o wiejskiej Białorusi która ma ciągle coś wspólnego z tym jak opisywała ją Rodziewiczówna. Ambiwalencja autora w stosunku do ziemi rodzinnej. A wszystkiemu przygląda się piękna przyroda z którą już jako dzieciak autor ma kontakt intymny. Refleksja nad pauperyzacją polsko litewskiej szlachty która przez kaprys historii stała się na swojej zagrodzie elementem obcym klasowo i etnicznie.
Książka pisana bez formuły, dla siebie, wyróżnia się tym że zostawia pytania bez odpowiedzi, jak nie gojące się rany.

Książka pisana jako autoterapia dla samego siebie po doświadczeniach wojennych z dzieciństwa. Dochodzenie okoliczności śmierci matki w atmosferze postsowieckich przekłamań i przemilczeń. Bardzo znajome mi klimaty niejasności i nieprzejrzystości które są podobne na Ukrainie. Wiejska atmosfera swoistej bezrefleksji nad brakiem ukarania winnych, przejście nad zbrodniami do...

Poruszająca, pełna nostalgii, opowieść o próbie dotarcia do prawdy.

Poruszająca, pełna nostalgii, opowieść o próbie dotarcia do prawdy.

Bardzo boli mnie ten reportaż.
Pan Jerzy jest bardzo oszczędny i delikatny w opowieści o swojej rodzinie- mimo to każda strona krzyczy.
Praktycznie w ogóle nie czytam historii rodzinnych, jednak ta jest opowiedziana inaczej.
Najcięższe pytania o prywatny los są tu także pytaniami natury ogólnej.
Podziwiam autora, że dalej widział sens i piękno w tym świecie.

Bardzo boli mnie ten reportaż.
Pan Jerzy jest bardzo oszczędny i delikatny w opowieści o swojej rodzinie- mimo to każda strona krzyczy.
Praktycznie w ogóle nie czytam historii rodzinnych, jednak ta jest opowiedziana inaczej.
Najcięższe pytania o prywatny los są tu także pytaniami natury ogólnej.
Podziwiam autora, że dalej widział sens i piękno w tym świecie.

"Są takie książki, przy których inne milkną. To jest właśnie jedna z nich." M. Wicha

"Są takie książki, przy których inne milkną. To jest właśnie jedna z nich." M. Wicha

Byłam zaskoczona, jak niewielka objętość jest w stanie pomieścić taki ogrom uczuć, wspomnień, smug pamięci i obrazów z przeszłości i teraźniejszości. Książka niezwykle osobista, pokazująca w całej okazałości banalność zła, które może spotkać każdego, niezależnie od osobistych win, ale też o ludzkiej niemocy w obliczu rozmowy o tym, co złe. Jesteśmy wygodni - zarówno sprawcy,jak i świadkowie, ale też ofiary. Prościej jest nie pamiętać,jednak czasem trzeba stawić czoła własnym demonom.

Byłam zaskoczona, jak niewielka objętość jest w stanie pomieścić taki ogrom uczuć, wspomnień, smug pamięci i obrazów z przeszłości i teraźniejszości. Książka niezwykle osobista, pokazująca w całej okazałości banalność zła, które może spotkać każdego, niezależnie od osobistych win, ale też o ludzkiej niemocy w obliczu rozmowy o tym, co złe. Jesteśmy wygodni - zarówno...

Wstrząsające studium tego jak trauma z dzieciństwa buduje cały życiorys, jak determinuje nasze losy i jak trudno się od niej uwolnić i pogodzić z samym sobą.

Wstrząsające studium tego jak trauma z dzieciństwa buduje cały życiorys, jak determinuje nasze losy i jak trudno się od niej uwolnić i pogodzić z samym sobą.