Piotr Zychowicz tym razem punktuje szeroko rozumiany świat demokratyczny, który wbrew powszechnej opinii, również ma ręce we krwi. Z całej serii, ta książka jest prawdopodobnie najbardziej niepoprawna politycznie. Obrywa się w niej bowiem ludziom i grupom, które od dawna stawiane są na pomniki.

Piotr Zychowicz tym razem punktuje szeroko rozumiany świat demokratyczny, który wbrew powszechnej opinii, również ma ręce we krwi. Z całej serii, ta książka jest prawdopodobnie najbardziej niepoprawna politycznie. Obrywa się w niej bowiem ludziom i grupom, które od dawna stawiane są na pomniki.

W sumie zgodnie z oczekiwaniami: bolszewicy skryci pod każdym kamieniem, dobrzy Niemcy i złe SS, ale czasem dobre SS, też było, bałtowie już nie są jak trzy książki wstecz zapijaczonymi zbrodniczymi pomagierami w Treblince tylko w sumie dobre chłopaki, dobrze robiły, bolszewika chcieli tłuc tylko ich zachód zdradził i przez przypadek strzelali polakom w potylice. Ogólnie z tezami o uniknięciu odpowiedzialności za ludobójstwo przez USA i Wielką Brytanię jak najbardziej się zgadzam, ale profil sympatii politycznych autora zbyt często przebija ponad obiektywizmem. Czyta się dobrze, jest sporo nowych tekstów, a nie tylko zlepek wcześniejszych artykułów z czasopism, jak to miało miejsce w poprzednich książkach z serii. W porządku, bez rewelacji.

W sumie zgodnie z oczekiwaniami: bolszewicy skryci pod każdym kamieniem, dobrzy Niemcy i złe SS, ale czasem dobre SS, też było, bałtowie już nie są jak trzy książki wstecz zapijaczonymi zbrodniczymi pomagierami w Treblince tylko w sumie dobre chłopaki, dobrze robiły, bolszewika chcieli tłuc tylko ich zachód zdradził i przez przypadek strzelali polakom w potylice. Ogólnie z...

Autor uważa, że alianci nie powinni zabijać niemieckich cywili. No dobrze, ale jeśli kraj zwycięski traci 6 mln obywateli, a dzięki oszczędzaniu cywili kraj przegrany traci tylko kilkaset tysięcy wojskowych, to kto właściwie wygrał tę wojnę?

Autor uważa, że alianci nie powinni zabijać niemieckich cywili. No dobrze, ale jeśli kraj zwycięski traci 6 mln obywateli, a dzięki oszczędzaniu cywili kraj przegrany traci tylko kilkaset tysięcy wojskowych, to kto właściwie wygrał tę wojnę?

Autor odkrywa ciekawe fakty, które zamazane przez zwycięzców 2 wojny światowej

Autor odkrywa ciekawe fakty, które zamazane przez zwycięzców 2 wojny światowej

Autor nie jest niestety z mojej bajki. Już samo powiązanie z gazetą Do Rzeczy zapala mi czerwoną lampkę. Książka stara się pokazać historię z punktu widzenia pokonanych. Bo zwycięzcy historię przekłamują. Może i tak. Niemniej wydaje się że autor jest po trochu germanofilem, rusofobem i chyba odrobinę antysemitą. Ogólnie to nieprawda że Niemcy byli źli. Byli w większości dobrzy. Tak samo jak Kozacy i własowcy. Źli byli bolszewicy i Anglicy. Nie neguję zbrodni bolszewików, ale np. Andriej Własow zanim trafił do niemieckiej niewoli i przejrzał na oczy, to miał "piękną" kartę pod rządami Stalina. Książka jest obszerna, czyta się lekko, tyle tylko, że ta wiedza jakoś nie budzi we mnie wiary. Napisana pod z góry założoną tezę. Chyba wcześniej czytałem coś tego autora, ale raczej nie sięgnę po więcej jego książek.

Autor nie jest niestety z mojej bajki. Już samo powiązanie z gazetą Do Rzeczy zapala mi czerwoną lampkę. Książka stara się pokazać historię z punktu widzenia pokonanych. Bo zwycięzcy historię przekłamują. Może i tak. Niemniej wydaje się że autor jest po trochu germanofilem, rusofobem i chyba odrobinę antysemitą. Ogólnie to nieprawda że Niemcy byli źli. Byli w większości...

„Alianci” to moja pierwsza książka Piotra Zychowicza, bardzo podoba mi się pióro Zychowicza które jest bardzo lekkie i to że pokazuje karty z historii aliantów które nie są szerzej znane, za to wielki plus! Aczkolwiek niektóre wywody Zychowicza są nie w moim typie, ale każdy będzie miał inne odczucia. Książkę dobrze mi się czytało, warta uwagi! :)

„Alianci” to moja pierwsza książka Piotra Zychowicza, bardzo podoba mi się pióro Zychowicza które jest bardzo lekkie i to że pokazuje karty z historii aliantów które nie są szerzej znane, za to wielki plus! Aczkolwiek niektóre wywody Zychowicza są nie w moim typie, ale każdy będzie miał inne odczucia. Książkę dobrze mi się czytało, warta uwagi! :)

Książkę oceniam na równi z częścią dotyczącą Niemiec.
Serce wiele razy razy zabolało czytając o zbrodniach dokonanych na niewinnych ludziach. Tym bardziej na najmniejszych.
Zauważyłem, że odkąd jestem ojcem znacznie trudniej mi się czyta tego typu książki.

Nie mniej jednak, bardzo się cieszę, że one powstają. To pokazuje, że Historia nie jest tak oczywista jak ją nam przedstawiano w szkołach. To nie jest walka dobra ze złem, ale takiego dobra w postaci uniwersalnej prawdy. Bo jak wiadomo "dobrzy" i "źli" to pojęcie delikatnie ujmując, względne.

Polecam.

Książkę oceniam na równi z częścią dotyczącą Niemiec.
Serce wiele razy razy zabolało czytając o zbrodniach dokonanych na niewinnych ludziach. Tym bardziej na najmniejszych.
Zauważyłem, że odkąd jestem ojcem znacznie trudniej mi się czyta tego typu książki.

Nie mniej jednak, bardzo się cieszę, że one powstają. To pokazuje, że Historia nie jest tak oczywista jak ją nam...

Książka opisuje czarne kartki historii aliantów, o których głośno się nie mówi.
Kiedy powszechnie wiadomo o zbrodniach wojennych Rosjan i Niemców o zbrodniach Wielkiej Brytanii i Ameryki w czasie II wojny światowej jakoś cicho. Czytając tę książkę bardzo widać jak prawdziwe jest stwierdzenie, że historię piszą zwycięzcy. Jest to też trochę dołujące. Zaskakujące jest, że chociaż wiemy, że Ameryka spuściła na Japonię 2 bomby atomowe potrafiła przekonać świat, że racja była po jej stronie.
Zdecydowany plus książki to krytyczne spojrzenie na aliantów i zebranie wszystkich ich grzechów.
Jednak w przeciwieństwie do pozostałych książek autora, które czytałam (Niemcy, Żydzi, Sowieci),w niektórych momentach drażniły mnie subiektywne wstawki autora. Nie przypominam sobie, żeby w pozostałych książkach autor oceniał ludzi negatywnie ponieważ wierzyli, że komunizm jest czymś dobrym. Zgodnie z autorem, jeżeli ktoś walczył z komunizmem (często przeciwko swojemu rządowi) był bohaterem, jeżeli popierał komunizm był zdrajcą najgorszym. To, że komunizm ostatecznie okazał się nie do życia, nie oznacza, że ludzie którzy w niego wierzyli byli źli. Najgorzej odebrałam jednak opis historii Kozaków, których autor opisał, że byli "jak dzieci" z swoją wiarą w słowo Brytyjczyków. Rosjan jako tępych zbirów, Anglików jako tchórzliwych sługusów. Wszyscy oni byli kompletnie dwuwymiarowi..
Podsumowując, książka otworzyła mi oczy na niektóre aspekty II wojny światowej o których nie miałam pojęcia lub ich przedstawienie było zniekształcone. Musiałam jednak odjąć jedną gwiazdkę, za zniekształcenia spowodowane przekonaniami autora.

Książka opisuje czarne kartki historii aliantów, o których głośno się nie mówi.
Kiedy powszechnie wiadomo o zbrodniach wojennych Rosjan i Niemców o zbrodniach Wielkiej Brytanii i Ameryki w czasie II wojny światowej jakoś cicho. Czytając tę książkę bardzo widać jak prawdziwe jest stwierdzenie, że historię piszą zwycięzcy. Jest to też trochę dołujące. Zaskakujące jest, że...

Bardzo dobra książka. Lekkość stylu pisania p. Zychowicza pomaga szybko przebrnąć przez te 520 stron. Parę nowych informacji z przeszłości o "nieskalanych" USA czy W. Brytanii zmienia moją optykę na ich temat. Kolejny raz powiedzenie "Historię piszą zwycięzcy" jest (niestety) trafne.

Bardzo dobra książka. Lekkość stylu pisania p. Zychowicza pomaga szybko przebrnąć przez te 520 stron. Parę nowych informacji z przeszłości o "nieskalanych" USA czy W. Brytanii zmienia moją optykę na ich temat. Kolejny raz powiedzenie "Historię piszą zwycięzcy" jest (niestety) trafne.

Bardzo dobra książka. Jak zwykle autor serwuje mnóstwo ciekawych faktów. Jednak zaczynają mnie zniechęcać płaczliwe wywody pana Zychowicza. Mimo to poziom książki bardzo przyzwoity.

Bardzo dobra książka. Jak zwykle autor serwuje mnóstwo ciekawych faktów. Jednak zaczynają mnie zniechęcać płaczliwe wywody pana Zychowicza. Mimo to poziom książki bardzo przyzwoity.