Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ależ to było złe... Autor pokusił się o zbiór ciekawostek związanych z polskimi władcami, z których większość sprawia wrażenie spisanych z wikipedii. Całość jest jednak jedynie tłem dla niespełnionego kabareciarza, który na siłę stara się przekonać, że jest niezwykle śmieszny. Bo wiecie, nazwisko Mazowiecki jest podobne jak Morawiecki! Nie śmieszne? No to kilka stron dalej rzućmy ten sam "żart". Dodajmy do tego dziesiątki nawiązań do seksu, bo przecież czytelnik będzie zrywać boki za każdym razem, gdy pojawi się słowo "dupa" lub "cyc", o wielorakich określeniach penisa nie zapominając. Czekałem tylko na moment, w którym pojawi się chłop przebrany za babę i... Autor nie zawiódł. Na siłę wcisnął wątek Stanisławy Walasiewicz, którą nazwał Panem Stanisławem. Stężenie bezbeku i żenady wywaliło ponad skalę.

Ależ to było złe... Autor pokusił się o zbiór ciekawostek związanych z polskimi władcami, z których większość sprawia wrażenie spisanych z wikipedii. Całość jest jednak jedynie tłem dla niespełnionego kabareciarza, który na siłę stara się przekonać, że jest niezwykle śmieszny. Bo wiecie, n...

Rozwiń

Zwiń

Rozumiem, że jest to opowieść skierowana dla dzieci, ale "zagadka" zostaje rozwiązana w tak beznadziejny sposób, że można jedynie złapać się za głowę nad lenistwem autora.

Rozumiem, że jest to opowieść skierowana dla dzieci, ale "zagadka" zostaje rozwiązana w tak beznadziejny sposób, że można jedynie złapać się za głowę nad lenistwem autora.

Mimo że temat znam dość dobrze, dopiero w 2024 roku miałem możliwość przeczytania całej książki. „Wisła w ogniu” to opowieść o tym, jak jeden z największych klubów w Polsce stał się wylęgarnią patologii. Śledztwo Szymona Jadczaka okazało się jednym z najważniejszych wydarzeń we współczesnej historii Wisły Kraków i pomogło wyeliminować pasożyty trawiące Białą Gwiazdę.

Mimo że temat znam dość dobrze, dopiero w 2024 roku miałem możliwość przeczytania całej książki. „Wisła w ogniu” to opowieść o tym, jak jeden z największych klubów w Polsce stał się wylęgarnią patologii. Śledztwo Szymona Jadczaka okazało się jednym z najważniejszych wydarzeń we współczesne...

Rozwiń

Zwiń

Jest ciekawa, zawiera wiele „smaczków” z mitologii nordyckiej i żartów, z których dorośli zaśmieją się prawdopodobnie bardziej niż dzieci. Nieco obniżyłem ocenę za niespójności w fabule i kilka momentów, gdy po prostu zabrakło logiki (w kajdanach nie można używać magii, ale za chwilę jednak można). Dzieciom powinno się jednak podobać.

Jest ciekawa, zawiera wiele „smaczków” z mitologii nordyckiej i żartów, z których dorośli zaśmieją się prawdopodobnie bardziej niż dzieci. Nieco obniżyłem ocenę za niespójności w fabule i kilka momentów, gdy po prostu zabrakło logiki (w kajdanach nie można używać magii, ale za chwilę jedna...

Rozwiń

Zwiń

Autor nie udźwignął potencjału wywiadu-rzeki. Martin Lewandowski wydaje się niezwykle ciekawą personą, jednak w rozmowę wkradło się zbyt wiele chaosu, a wklejane cytaty osób trzecich sprawiają wrażenie dodanych mocno na siłę i nierzadko wyglądają jak wygenerowane przez chatGPT.

W epilogu autor wspomina o treściach, których ostatecznie nie znalazły się w książce, bowiem ich publikacja groziłaby pozwami. Wywiad rzeczywiście jest bezpieczny i brakuje w nim nomen omen "prądu".

Autor nie udźwignął potencjału wywiadu-rzeki. Martin Lewandowski wydaje się niezwykle ciekawą personą, jednak w rozmowę wkradło się zbyt wiele chaosu, a wklejane cytaty osób trzecich sprawiają wrażenie dodanych mocno na siłę i nierzadko wyglądają jak wygenerowane przez chatGPT.

W epilogu ...

Rozwiń

Zwiń

Lubię styl pisania Piotra Zychowicza, jednak tę książkę oceniam minimalnie niżej niż pozostałe części „opowieści niepoprawnych politycznie”. Może dlatego, że historia Żydów jest mi mniej znana niż „Niemców” czy „Sowietów”. Brakuje wprowadzenia w temat, rysu historycznego wydarzeń, opisu sytuacji, o których autor dyskutuje w swoich wywiadach. Nie zmienia to faktu, że są one bardzo ciekawe.

Lubię styl pisania Piotra Zychowicza, jednak tę książkę oceniam minimalnie niżej niż pozostałe części „opowieści niepoprawnych politycznie”. Może dlatego, że historia Żydów jest mi mniej znana niż „Niemców” czy „Sowietów”. Brakuje wprowadzenia w temat, rysu historycznego wydarzeń, opisu s...

Rozwiń

Zwiń