„Kiedyś słuchała w radiu programu o śmierci. Usłyszała, że gdyby nie było czasu ani przestrzeni, ból by też nie istniał, ponieważ żeby istnieć, zło potrzebuje właśnie tych dwóch elementów: czasu i przestrzeni”
.
Zaczynająca się podobnie jak książka Elif Shafak „10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie” szwedzkiej pisarki Sara Stridsberg „Antarktyka miłości” to pozycja, która powoduje niejednokrotnie przyspieszone bicie serca.
.
To tu w prawdziwym życiu obok nas rodzą się demony. Demony zła, które powstały z bólu, niepewności, niedojrzałości, braku ciepła rodzinnego, braku domowego ogniska, braku dzieciństwa. To tu rozterki duszy łączą się z bólem egzystencjonalnym. Pozbawione matki - córki wychodzące z zakamarków dnia i nocy, powielające struktury jestestwa, przykuwające nic nie znaczące momenty, obracające w nicość życia, łączące się za pomocą strzykawki z niebem. Gdzie złe rzeczy i czyny ponad wszystkie miłości ziemi, wyniesione na piedestały z pochowanymi marzeniami, pragnieniami głęboko w duszy, nie ujrzawszy nigdy światła dziennego umierają. Relacje matki - córki, siostry - brata, kobiety - mężczyzny w dogłębnej psychologicznej analizie. Rozdrapujące rany, sączące miłość przez pryzmat niemocy i patologii. Czy życie może pisać takie zakończenia? Czy zakończenie może być początkiem usprawiedliwienia, wytłumaczenia swojego życia ? Czy myśliwi istnieją na nasze potrzeby i czy wybór ofiary może być aż tak łatwy? Czy istnieje wytłumaczenie dla mordercy? Czy skrzywdzeni ludzie stają się demonami zła?
.
Dotknęła, poruszyła, wstrząsnęła. Dała do myślenia, do przemyśleń, rozstrząsania i pytań. Niełatwa to proza ale zasługująca na uwagę. Niecodzienna i niezwykle dokładna w analizie relacji rodzinnych, międzyludzkich związanych z problemami narkotyków, odrzucenia, samotności. Niepokojąca i nie pozwalająca na spokojny wieczór. Ważna choć trudna.

„Kiedyś słuchała w radiu programu o śmierci. Usłyszała, że gdyby nie było czasu ani przestrzeni, ból by też nie istniał, ponieważ żeby istnieć, zło potrzebuje właśnie tych dwóch elementów: czasu i przestrzeni”
.
Zaczynająca się podobnie jak książka Elif Shafak „10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie” szwedzkiej pisarki Sara Stridsberg „Antarktyka miłości” to pozycja,...

Ksiązka pełna bólu, rozpaczy, zwątpienia.
Inni opowiada nam z pozycji ducha o swoim życiu, o śmierci, o mordzie na sobie, któremu poodała się świadomie i bez lęku. W krótkich relacjach poznajemy jej kiepskie życie aż do okrutnego końca. Kto i gdzie popełnił błąd, że jej życiowa droga potocyzła się tak a nie inaczej. Co wpłynęło na to, że została narkomanką i prostytutką, że nie potrafiła zadbać o swoje dzieci, choć je kochała. Jej los był naznaczony od dzieciństwa - rodzice olkoholicy, śmierć młodszego brata, życie na ulicy, partner narkoman. Dzieci miały być punktem zwrotnym, miały pomóc stworzyć normalną rodzinę, chciała kochać i być kochana. Od dzieciństwa czuła głód miłości, ale okazało się, ze Kristina nie potrafi inaczej żyć , nie potrafi porzucić ćpania. Po swojej śmierci, zamordowana i poćwiartowana robi przegląd swojej życia - przygląda się rodzicom, dzieciom. Nie usprawiedliwa się, nie chce przebaczenia - bardziej chce zrozumieć dlaczego poszła jak owca na rzeź. Dlaczego się nie ratowała. Dlaczego oczekiwała śmierci z rąk myśliwego . Dlaczego ta okrutna śmierć była dla niej wybawieniem, nadzieją na spokój duszy.
Ksiązka jest przejmująca. Pełna smutku, bólu, rezygnacji. Inni była potwornie zmęczona sobą, swoim życiem. Nie widziała żadnych perspektyw na przyszłość, nie miała żadnej nadziei na zmianę. Zagłębiając się w życiorys bohaterki jest mi jej po prostu ogromnie żal, że jej życie tak się potoczyło i że spotkał ją taki okrutny los. Nikt jej nie pomógł, bliscy ją zawiedli, a ona podjęła decyzje o oddaniu dzieci. Samotność i pustka - ona nie chciała już żyć. Chciała, zeby ktos ja uwolnił.
Porażające.

Ksiązka pełna bólu, rozpaczy, zwątpienia.
Inni opowiada nam z pozycji ducha o swoim życiu, o śmierci, o mordzie na sobie, któremu poodała się świadomie i bez lęku. W krótkich relacjach poznajemy jej kiepskie życie aż do okrutnego końca. Kto i gdzie popełnił błąd, że jej życiowa droga potocyzła się tak a nie inaczej. Co wpłynęło na to, że została narkomanką i prostytutką, że...

Jedna ze smutniejszych książek, które znam. Czytałam ją od początku z niepokojem, potem ze ściśniętym sercem, bólem i współczuciem dla głównej bohaterki Kristiny, zwanej Inni. To narkomanka i prostytutka, której rodzice byli alkoholikami.
Rozpaczliwie szuka miłości i bliskości; z mizernym skutkiem.
Poznajemy jej trudne życie opowiedziane przez nią, nieżyjącą już, przebywającą gdzieś pomiędzy światem ludzi i światem umarłych. Jej tragiczna śmierć ze wstrząsającymi szczegółami przybliżana jest w kolejnych fragmentach, Inni wraca do strasznych zdarzeń, przygląda się swym rodzicom, dzieciom.
Nie ma tu miejsca na pocieszenie, ta powieść boli, prawie w sensie dosłownym. Bardzo przejmująca jest historia dziewczyny, która pogrąża się coraz bardziej w otchłań rozpaczy.
Właściwie nie ma tu nadziei. "Nadal mnie słuchacie?"- pyta Inni. Potem mówi, że "większość ludzi jest tak bardzo zajęta swoimi sprawami, że trudno im słyszeć coś innego z wyjątkiem własnych myśli".
Czy ktoś mógł pomóc tej dziewczynie? Czy ona tego chciała? Pozostaję z tymi pytaniami.

Jedna ze smutniejszych książek, które znam. Czytałam ją od początku z niepokojem, potem ze ściśniętym sercem, bólem i współczuciem dla głównej bohaterki Kristiny, zwanej Inni. To narkomanka i prostytutka, której rodzice byli alkoholikami.
Rozpaczliwie szuka miłości i bliskości; z mizernym skutkiem.
Poznajemy jej trudne życie opowiedziane przez nią, nieżyjącą już,...

"Antarktyka miłości" to potężny ładunek emocjonalny. Mroczny, brudny, bolesny i prawdziwy tak jak potrafi być prawdziwe życie. 

Główna bohaterka ginie z rąk myśliwego, pogodzona z śmiercią, gotowa na to co ma się wydarzyć choć pozostawiona z pewną ilością marzeń, które jeszcze nie zostały spełnione. Wyczuwalna jest bezsilność Inni, która w momencie śmierci odczuwała silną potrzebę przytulania przez matkę. Potrzeba bliskości z dziećmi, które skazane w momencie poczęcia były na samotność. Potrzeba ułożenia sobie życia, zrezygnowania z tego co nieuchronnie prowadziło do katastrofy, obietnice bez pokrycia, próby odnalezienia siebie by móc zmierzać w odpowiednim kierunku.

Powrót do świata żywych sprawia, przyglądanie się z góry bliskim sprawia, że zagłębia się jeszcze raz w relację jaka została wytworzona pomiędzy nią, a rodzicami, wyczuwalny jest brak miłości, zrozumienia. Ivan i Raksha są razem ale jakby osobno, potrzeba posiadania dzieci miała ocalić ich przed rozpadem małżeństwa. Patrzenie z góry na swoje dzieci, już dorosłe, zagubione w otaczającym je świecie, wspomnienia gdy mogła syna mieć blisko siebie, a córka miała być początkiem nowego lepszego życia.
Świat widziany oczami Inni to świat zmierzający do upadku, poprzez trudne dzieciństwo, śmierć bliskich, ćpanie, potrzebę posiadania dzieci, nad którymi nie mogła sprawować opieki. 

Trudno w tej historii doszukiwać się pozytywnego aspektu, bezradność poradzenia sobie z otaczającym mrocznym światem. Podobał mi się sam zamysł stworzonej historii przez autorkę, krótkie urywane rozdziały pozwalały na samodzielną interpretację czytelnika.

"Antarktyka miłości" to potężny ładunek emocjonalny. Mroczny, brudny, bolesny i prawdziwy tak jak potrafi być prawdziwe życie. 

Główna bohaterka ginie z rąk myśliwego, pogodzona z śmiercią, gotowa na to co ma się wydarzyć choć pozostawiona z pewną ilością marzeń, które jeszcze nie zostały spełnione. Wyczuwalna jest bezsilność Inni, która w momencie śmierci odczuwała silną...

Przytłaczająca i poruszająca, to pierwsze słowa, które cisną mi się po przeczytaniu Antarktyki miłości.

Początek może się wydawać ciężki do przebrnięcia ze względu na niecodzienną narrację - główna bohaterka opowiada o swoim morderstwie znajdując się już po drugiej stronie. Nie jest to zwykła opowieść, a fragmenty, niektóre rozmazane, niektóre wyolbrzymione, a niektóre ucięte. Może właśnie taka jest śmierć ? Znajdujemy się w świecie wspomnień oraz obserwacji życia naszych bliskich ? Może to czas refleksji i tęsknoty ?

Książka porusza również mnóstwo trudnych spraw - uzależnienia od narkotyków oraz bardzo nietypowej matczynej miłości. Nie da się miłości wsadzić w ramy, a główna bohaterka ukazała ją w trudnej i tragicznej postaci.

Osobiście uwielbiam raz na jakiś czas przeczytać mocną psychologiczno - egzystencjalną książkę.

Jeżeli kojarzycie Nostalgię Anioła to Antarktyka Miłości jest napisana w tym samym stylu.

Przytłaczająca i poruszająca, to pierwsze słowa, które cisną mi się po przeczytaniu Antarktyki miłości.

Początek może się wydawać ciężki do przebrnięcia ze względu na niecodzienną narrację - główna bohaterka opowiada o swoim morderstwie znajdując się już po drugiej stronie. Nie jest to zwykła opowieść, a fragmenty, niektóre rozmazane, niektóre wyolbrzymione, a niektóre...

"Antarktyka miłości" od samego początku zaskakuje nas swoją oryginalnością. Książka jest w pewien sposób nietypowa, ponieważ przedstawia fragmenty z życia zamordowanej kobiety, opisane z perspektywy jej samej.
To jednak sprawia, że lektura staje się dla nas nostalgiczna, melancholijna i wyzwala w nas emocje, o które do tej pory siebie nie podejrzewaliśmy. Tematyka jest niezwykle trudna, bolesna i ciężka, momentami aż przytłaczająca. Nie wiem czy zauważyliście, ale ja ostatnio przepadłam jeśli chodzi o takie lektury, bez reszty mnie wciągają i chyba zapewniają mi emocje i wrażenia, jakich teraz potrzebuję. "Antarktyka miłości" to też powieść niezwykle dojrzała, dlatego nie wiem czy spodoba się każdemu. Mam wrażenie, że jeszcze kilka lat temu nie przekonałaby mnie jej oryginalność i nietypowa fabuła, do takiej tematyki trzeba po prostu dojrzeć, bo czasem podobne emocje mogą nieść za sobą zbyt wielki emocjonalny ciężar. Czasem po prostu ciężko jest poradzić sobie z podobną historią.
Zwłaszcza, że książka jest brutalna, porusza temat odrzucenia, samotności, ogromnej pustki i miłości, która nie zawsze jest oczywista. Ja takich emocji jednak szukam w dobrej literaturze i mimo momentami trudniejszych fragmentów, jestem pozytywnie zaskoczona. Początkowo spodziewałam się po niej zupełnie czegoś innego, ale już od samego początku zaskoczyła mnie jej forma, która moim zdaniem zadowoli najbardziej wymagających czytelników.

"Antarktyka miłości" od samego początku zaskakuje nas swoją oryginalnością. Książka jest w pewien sposób nietypowa, ponieważ przedstawia fragmenty z życia zamordowanej kobiety, opisane z perspektywy jej samej.
To jednak sprawia, że lektura staje się dla nas nostalgiczna, melancholijna i wyzwala w nas emocje, o które do tej pory siebie nie podejrzewaliśmy. Tematyka jest...

Sięgnęłam po "Antarktykę miłości", bo bardzo zaciekawił mnie opis, ale ostatecznie to moje duże rozczarowanie.

Początek jest bardzo mocny, bo zaczyna się od śmierci kobiety z rąk myśliwego, który ćwiartuje jej ciało na kilka kawałków i umieszcza je w walizkach, a głowę wrzuca do domu na śmieci. Jednak dusza kobiety nie umiera.

"Antarktyka miłości" jest mocno fragmentaryczna, a rozdziały są krótkie i pourywane. Wiele tu wspomnień bohaterki i urywek z życia jej bliskich.

Nie podobał mi się brak normalnej fabuły, tylko ciągłe wałkowanie tematu śmierci bohaterki i wracanie do tej sytuacji z miliona różnych perspektyw i scen. W moim odczuciu było to bardzo chaotyczne. Ciężko mi było połączyć te urywki i zebrać w sensowną całość.

Zupełnie nie poczułam tej historii, nie trafiła do mnie w żadnym stopniu, nie potrafiłam się polubić z bohaterką i zaangażować w fabułę. Wynudziła mnie ta historia do tego stopnia, że musiałam się zmuszać, żeby ją kontynuować 🙄

Podobny temat został poruszony w książce Elif Shafak "10 minutach i 38 sekund na tym dziwnym świecie", jednak nie miałam jeszcze okazji jej przeczytać. Nie polubiłam się z "Antarktyką miłości" i nie mogę wam jej polecić, ale chętnie posłucham opinii osób, którym się podobała!

Sięgnęłam po "Antarktykę miłości", bo bardzo zaciekawił mnie opis, ale ostatecznie to moje duże rozczarowanie.

Początek jest bardzo mocny, bo zaczyna się od śmierci kobiety z rąk myśliwego, który ćwiartuje jej ciało na kilka kawałków i umieszcza je w walizkach, a głowę wrzuca do domu na śmieci. Jednak dusza kobiety nie umiera.

"Antarktyka miłości" jest mocno...

Wyczułam w tej powieści jesień. Zimny wiatr i przygnębienie. Wciągnęła mnie od pierwszej strony, choć jeszcze przez wiele kolejnych nie byłam pewna, o co chodzi i nadal nie wiem, czy odkryłam wszystkie jej tajemnice...

"Antarktyka miłości" nie jest łatwa i z całą pewnością nie jest lekturą uniwersalną, według mnie raczej taką dla mniejszości. Skrywa w sobie historię ciężką, bo przesiąkniętą ćpaniem oraz śmiercią. Mówi o trudnym macierzyństwie, nieplanowanym i niechcianym, mówi o wybieraniu mniejszego zła i życiu z wyrzutami sumienia. Książkę wyróżnia niecodzienna narratorka, główna bohaterka, opowiadająca o wydarzeniach ze swojego życia, o których normalny bohater nie mógłby opowiedzieć... Brzmi skomplikowanie, ale taka właśnie jest ta powieść: zawiła i poplątana.

Uważam, że "Antarktyka miłości" niektórym kompletnie nie przypadnie do gustu ze względu na brutalność. Poza przygnębieniem i smutkiem wywołuje niekiedy obrzydzenie - wątek morderstwa został poprowadzony dość sugestywnie. Dla jednych będzie to plusem, lecz w oczach innych zapewne tę książkę przekreśli. Mnie osobiście ten element nie odrzucił, a wręcz zafascynował, choć momentami było naprawdę "dziwnie".

To moje drugie spotkanie z autorką i po raz drugi dałam się wciągnąć w wir refleksji i nostalgii. Historia wywołała we mnie sporo emocji i choć nie będzie ulubioną, to muszę ją zaliczyć do tych niezapomnianych.

Wyczułam w tej powieści jesień. Zimny wiatr i przygnębienie. Wciągnęła mnie od pierwszej strony, choć jeszcze przez wiele kolejnych nie byłam pewna, o co chodzi i nadal nie wiem, czy odkryłam wszystkie jej tajemnice...

"Antarktyka miłości" nie jest łatwa i z całą pewnością nie jest lekturą uniwersalną, według mnie raczej taką dla mniejszości. Skrywa w sobie historię...

To smutna książka, w której historię opowiada nieżyjąca Inni. Poznajemy jak doszło do jej śmierci, jakie miała dzieciństwo i dorosłe życie z narkotykami. Opisuje w książce czas swojej śmierci oraz zabójcę nazwanego przez nią myśliwym. Czytamy także o jej rodzicach, partnerze i dzieciach. Książka przeszyta jest bólem oraz cierpieniem. Bohaterka pragnęła miłości, a otrzymała od losu głębokie rozczarowanie i skrajną Antarktykę miłości.

To smutna książka, w której historię opowiada nieżyjąca Inni. Poznajemy jak doszło do jej śmierci, jakie miała dzieciństwo i dorosłe życie z narkotykami. Opisuje w książce czas swojej śmierci oraz zabójcę nazwanego przez nią myśliwym. Czytamy także o jej rodzicach, partnerze i dzieciach. Książka przeszyta jest bólem oraz cierpieniem. Bohaterka pragnęła miłości, a otrzymała...

Nie wierzylam, ze ksiazka moze byc tak mroczna, tak depresyjna i przepelniona smutkiem, tak straszna, a jednoczesnie piekna. Nie moglam sie oderwac.

Nie wierzylam, ze ksiazka moze byc tak mroczna, tak depresyjna i przepelniona smutkiem, tak straszna, a jednoczesnie piekna. Nie moglam sie oderwac.