Mam wrażenie, że dogadalibyśmy się z panem Zawadą. Przekonuje mnie sposób, w jaki pisze, w jaki przedstawia określone zjawiska. Wzrusza, rozśmiesza, przynosi spokój oraz ukojenie oraz wiele więcej. Cała szata emocji zamknięta w tak krótkiej książce.

Mam wrażenie, że dogadalibyśmy się z panem Zawadą. Przekonuje mnie sposób, w jaki pisze, w jaki przedstawia określone zjawiska. Wzrusza, rozśmiesza, przynosi spokój oraz ukojenie oraz wiele więcej. Cała szata emocji zamknięta w tak krótkiej książce.

Nie żałuję, nie zachwycam się.

Nie żałuję, nie zachwycam się.

Debiut autora. Z gatunku tych które przeczytać należy. To wiem teraz. Do zabrania z bibliotecznej półki, skłonił mię pomysł na tę książkę. A potem już poszło-poleciało.
Należy przeczytać dlatego, żeby wiedzieć czy sięgać po następne. No , ja będę.
No.Raczej.

Debiut autora. Z gatunku tych które przeczytać należy. To wiem teraz. Do zabrania z bibliotecznej półki, skłonił mię pomysł na tę książkę. A potem już poszło-poleciało.
Należy przeczytać dlatego, żeby wiedzieć czy sięgać po następne. No , ja będę.
No.Raczej.

Zbiór krótkich przemyśleń z podróży pociągami. Kilka błyskotliwych, kilka ciekawych, reszta po prostu jest. Trochę za mało treści na dobrą książkę.

Zbiór krótkich przemyśleń z podróży pociągami. Kilka błyskotliwych, kilka ciekawych, reszta po prostu jest. Trochę za mało treści na dobrą książkę.

Wyzwanie LC listopad 2022 - Przeczytam książkę o Polsce lub dziejącą się w Polsce
Podoba mi się pomysł. Główna linia fabularna to podróż pociągiem, nieistotne skąd dokąd. Forma. Krótkie, czasem wręcz zdawkowe zapiski. To co pomiędzy dzieje się w świadomości, gdzieś poza kadrem. Jednak najsilniej ujęło mnie wyczucie absurdu i ironii w prozie życia.
Zdecydowanie jestem na tak.

Wyzwanie LC listopad 2022 - Przeczytam książkę o Polsce lub dziejącą się w Polsce
Podoba mi się pomysł. Główna linia fabularna to podróż pociągiem, nieistotne skąd dokąd. Forma. Krótkie, czasem wręcz zdawkowe zapiski. To co pomiędzy dzieje się w świadomości, gdzieś poza kadrem. Jednak najsilniej ujęło mnie wyczucie absurdu i ironii w prozie życia.
Zdecydowanie jestem na tak.

Psy pociągowe - Filip Zawada

104 stacje, 104 relacje. Relacje z podróży, relacje z życia, relacje z podróży zwanej życiem.

Perony, tory, opóźnienia pociągu, spóźnienia na pociąg. Nerwowe szukanie, bezsilne czekanie. I niepewność. Niepewnośc tego, co przyniesie kolejny podjeżdżający pociąg, kolejne spotkanie z jego pasażerami, kolejna stacja...

NIEPEWNOŚĆ życia. PEWNOŚĆ śmierci.

Proza Filipa Zawady zdecydowanie do mnie przemawia. I ślepo wierzę w to, że każda jego kolejna przeczytana przeze mnie ksiażka będzie tak samo dobra jak poprzednia. Ta wiara jeszcze mnie nie zawiodła.

Psy pociągowe - Filip Zawada

104 stacje, 104 relacje. Relacje z podróży, relacje z życia, relacje z podróży zwanej życiem.

Perony, tory, opóźnienia pociągu, spóźnienia na pociąg. Nerwowe szukanie, bezsilne czekanie. I niepewność. Niepewnośc tego, co przyniesie kolejny podjeżdżający pociąg, kolejne spotkanie z jego pasażerami, kolejna stacja...

NIEPEWNOŚĆ życia....

Druga książka tego autora - teraz już narratorem jest człowiek dorosły i może dlatego czytając, bardziej utożsamia się bohatera z autorem, co może być oczywiście błędne. Za to humor nadal jest, ale nadal taki realno-sarkastyczny, z pewną dozą ironii i co najbardziej cenię: celności i szczerości w przedstawianiu faktów. Choć ta książka wydaje mi się bardziej filozoficzna od poprzedniej (tej nagrodzonej). Jedyny minus - to że szybko się kończy, bo duża część to bardzo krótkie, półstronicowe formy.

Druga książka tego autora - teraz już narratorem jest człowiek dorosły i może dlatego czytając, bardziej utożsamia się bohatera z autorem, co może być oczywiście błędne. Za to humor nadal jest, ale nadal taki realno-sarkastyczny, z pewną dozą ironii i co najbardziej cenię: celności i szczerości w przedstawianiu faktów. Choć ta książka wydaje mi się bardziej filozoficzna od...

Pomysł ciekawy, realizacja kiepska. Zawada nie wykorzystał potencjału swoich doświadczeń. Brakuje humoru, refleksji, powagi. "Złote myśli" zawarte w Psach pociągowych są płytkie i niezbyt odkrywcze. W ogóle ich mało. Ta książeczka powinna być wydana w wersji kieszonkowej i być 5 razy tańsza. Przeczytałam całość w pół godziny.
Nadal liczę, że przeczytam jeszcze coś na miarę "Rozdeptałem...", choć pozostałe jego książki również raczej mnie rozczarowały niż nie.
Szkoda.

Pomysł ciekawy, realizacja kiepska. Zawada nie wykorzystał potencjału swoich doświadczeń. Brakuje humoru, refleksji, powagi. "Złote myśli" zawarte w Psach pociągowych są płytkie i niezbyt odkrywcze. W ogóle ich mało. Ta książeczka powinna być wydana w wersji kieszonkowej i być 5 razy tańsza. Przeczytałam całość w pół godziny.
Nadal liczę, że przeczytam jeszcze coś na miarę...

Nawet jeśli w tej książce jest jakiś ukryty sens (możliwe, że go nie odnalazłem, bo czytałem ją z narastającą lawinowo niechęcią a nawet rozdrażnieniem - tak bardzo mnie rozczarowała - mimo że czyta się łatwo i szybko),to banał na pewno niejeden skacze do oczu bez szczególnego wysiłku i poszukiwania... Humor - specyficzny i jak dla mnie szczątkowy.

Pomysł wydał mi się bardzo fajny, dlatego sięgnąłem po tę książkę, jednak jego realizacja kompletnie mnie osłabiła...

Zupełnie nie dla mnie. Nawet jeśli nie załapałem czegoś nieoczywistego, to ile można czytać, strona za stroną, kartka za kartką takie... (pardon!) bzdety, z rzadka jedynie przerwane jakąś drobną i nieco ciekawszą refleksją czy spostrzeżeniem. A przecież mogłoby być zupełnie inaczej, bo zamysł naprawdę pociągający, jak dla mnie. Uwielbiam podróże pociągiem - najnormalniej i najdosłowniej w świecie! A nad życiem też lubię się czasem zastanowić... :)

Wypożyczyłem z biblioteki - na szczęście, bo gdybym zapłacił za nią 4 dychy (taką ma cenę okładkową - bez grosza),to chyba bym ją tak szmyrgnął ze złości przez okno, że by leciała... przez całe osiedle i ktoś mógłby w głowę oberwać! :))

p.s.
książkę będzie teraz czytać ktoś zaprzyjaźniony (i niegłupi) - jak wyjdzie na to, że odnajdzie w tym literackie dzieło a ja durny się nie poznałem, i mię objaśni o co kamon, to obiecuję, że odszczekam tu wszystkie moje kalumnie! :D (hau, hau... coś mi z tym psem po głowie chodzi??)

Nawet jeśli w tej książce jest jakiś ukryty sens (możliwe, że go nie odnalazłem, bo czytałem ją z narastającą lawinowo niechęcią a nawet rozdrażnieniem - tak bardzo mnie rozczarowała - mimo że czyta się łatwo i szybko),to banał na pewno niejeden skacze do oczu bez szczególnego wysiłku i poszukiwania... Humor - specyficzny i jak dla mnie szczątkowy.

Pomysł wydał mi się...

Książka, której za tydzień nie będę pamiętała. Ani tego co w niej bylo, ani tego, że w ogóle ją przeczytałam.

Książka, której za tydzień nie będę pamiętała. Ani tego co w niej bylo, ani tego, że w ogóle ją przeczytałam.