Piąty tom komiksu zdecydowanie trzyma poziom. W naszej nietypowej szkole pojawia się nowy rocznik, Saya musi zmierzyć się z demonami przeszłości, a szkołą rządzi tyran.
Tajemniczy i mroczny klimat cały czas się utrzymuje. Pojawiają się nowe, ciekawe postaci, stare odkrywają przed nami nowe cechy. Jest dużo akcji, dużo krwi i dużo emocji.
Komiks zaskakuje i pokazuje, że jeszcze dużo przed nami. Końcówka jest świetna, kompletnie się jej nie spodziewałam. Spowodowała, że bardzo mam ochotę sięgnąć po następny tom. Polecam wszystkim fanom serii!

Piąty tom komiksu zdecydowanie trzyma poziom. W naszej nietypowej szkole pojawia się nowy rocznik, Saya musi zmierzyć się z demonami przeszłości, a szkołą rządzi tyran.
Tajemniczy i mroczny klimat cały czas się utrzymuje. Pojawiają się nowe, ciekawe postaci, stare odkrywają przed nami nowe cechy. Jest dużo akcji, dużo krwi i dużo emocji.
Komiks zaskakuje i pokazuje, że...

Nadszedł czas na nowy rozdział mrocznej i brutalnej sagi ,,Deadly Class’’ – nowy rok w King’s Dominion to również nowe zagrożenia, w tym ze strony nowych uczniów. Przedstawiamy kolejny – piąty już – tom śmiercionośnych zmagań autorstwa Ricka Remendera z fenomenalnymi pracami Wesa Craiga.

Po ostatnich dramatycznych wydarzeniach naszym bohaterom nie jest dana nawet chwila spokoju. Oto bowiem zaczyna się nowy rok w King’s Dominion, a co za tym idzie pojawia się masa nowych, spragnionych krwi uczniów. A co poza tym? Oczywiście nie zabraknie wszechobecnych spisków, rozlewu krwi, szeroko rozumianej rozróby, ale także mierzenia się z własnymi demonami oraz wysokimi oczekiwaniami wobec naszych bohaterów.

Rick Remender udowadnia, że trzyma jeszcze nie jednego asa w rękawie i po raz kolejny wciąga czytelnika do wykreowanego przez siebie świata. Co bardzo mile zaskakuje, szybko przekonujemy się, że nowi bohaterowie nie tylko wprowadzają powiew świeżości, ale także mają naprawdę sporo do zaoferowania – choć potrafią zaskakiwać zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Ale taki jest przecież świat ,,Deadly Class’’ – nigdy nie możemy być pewni z której strony padnie cios.

,,Deadly Class’’ to seria, która w dalszym ciągu dostarcza rozrywkę na najwyższym poziomie. Potrafi zaskoczyć, posiada niesamowity klimat, w odpowiednich momentach ocieka krwią i brutalnością. Ale przede wszystkim to po prostu diabelnie dobrze opowiedziana historia, która porywa i nie pozwala się oderwać.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.
https://koszzksiazkami.pl/deadly-class-tom-5-recenzja/

Nadszedł czas na nowy rozdział mrocznej i brutalnej sagi ,,Deadly Class’’ – nowy rok w King’s Dominion to również nowe zagrożenia, w tym ze strony nowych uczniów. Przedstawiamy kolejny – piąty już – tom śmiercionośnych zmagań autorstwa Ricka Remendera z fenomenalnymi pracami Wesa Craiga.

Po ostatnich dramatycznych wydarzeniach naszym bohaterom nie jest dana nawet chwila...

Koniec egzaminów oznacza tylko jedno: czas na nowy rok w King's Dominion. A skoro rozpoczyna się kolejny, do szkoły dołączają nowi uczniowie. Uczniowie, którzy od samego początku rozwijają skrzydła, godnie dopasowując się do poziomu szkoły.

Zakończenie poprzedniego tomu zbija z nóg, dlatego byłem bardzo ciekawy jak rozwinie się akcja w tym tomie. Remender po raz kolejny nie zawodzi.

W trakcie tych kilku zeszytów nie tylko mamy okazję poznać bliżej nowych uczniów i ich historie. Jak to zwykle w Deadly Class, obserwujemy również totalną rozwałkę, dzikie morderstwa i niebezpieczne intrygi, których finał okazuje się mocno zaskakujący.

Na początku lektury zacząłem zastanawiać się czy format przyjęty przez autora nie zaczyna się powoli wyczerpywać, nie tylko ze względu przez pewnie rozwiązania fabularne, ale i ilość zwrotów akcji, które można wprowadzić do tych wątków w sposób racjonalny. Na szczęście autor bezlitośnie pokazał mi jak bardzo się mylę, wprowadzając taki zwrot akcji, którego nijak nie można było się spodziewać.

Również i w tym tomie nie braknie różnego rodzaju refleksji - tym razem obserwujemy mierzenie się bohaterów z oczekiwaniami rodziny i konieczności ich sprostania. Wiem, że to powtarzam, ale baaardzo lubię tę serię za to, że nie jest to tylko bezmyślna rozwałka, ale pod tą brutalnością daje również pole do refleksji, jednocześnie dostarczając wiele rozrywki.

Deadly Class to seria, która nie zawodzi. Są lepsze i gorsze momenty, jednak w każdym z wydań zbiorczych jakie czytałem, pojawiają się momenty, które zbijają z nóg. Całość nie przestaje zaskakiwać, jednocześnie pozostając w klimacie lat 80-tych i dostarczając rozrywkę na najwyższym poziomie.

Koniec egzaminów oznacza tylko jedno: czas na nowy rok w King's Dominion. A skoro rozpoczyna się kolejny, do szkoły dołączają nowi uczniowie. Uczniowie, którzy od samego początku rozwijają skrzydła, godnie dopasowując się do poziomu szkoły.

Zakończenie poprzedniego tomu zbija z nóg, dlatego byłem bardzo ciekawy jak rozwinie się akcja w tym tomie. Remender po raz kolejny...

Każdy kolejny tom „Deadly Class” konsekwentnie udowadnia, że Rick Remender umie w rozpierduchę. Co więcej, tematykę potencjalnie zdradliwą i niełatwą (bo opowieść o młodzieży trzeba tak określić) przedstawia w sposób niezwykle atrakcyjny i przystępny. Do tej pory seria stała na bardzo wysokim poziomie, jej piąty tom miał zatem szansę podtrzymać tę świetną passę. Choć ryzyko było bardzo małe, sprawdźmy, czy cykl dalej trzyma fason, czy może, wbrew wszelkim przesłankom, Remender zaliczył tu jakieś potknięcie.

Rok nauki w King’s Dominion zakończył się morderczymi egzaminami. Dosłownie – do nauki w drugiej klasie nie przystąpią bowiem wszyscy uczniowie. Ci, którzy przeżyli, będą musieli zmierzyć się z nowymi zagrożeniami, a jednym z nich jest nowy rocznik młodych adeptów zabijania. W szkole pojawiają się między innymi nienawidzący komunistów metalowiec z Niemiec, młody Wietnamczyk oraz ofiara jednego z afrykańskich konfliktów. Wszyscy chcą wspiąć się jak najwyżej w uczniowskiej hierarchii, a by tego dokonać, muszą być wyjątkowo bezwzględni.

Nie będzie łatwo napisać o fabule „Karuzeli” czegoś, co nie zdradziłoby niczego, co wydarzyło się we wcześniejszych tomach. Postaram się, ale na wszelki wypadek ostrzegę jednak, że mogą się tu zdarzyć lekkie spoilery. Poprzednia część kończyła się dość… definitywnie. Jakkolwiek opowieść mogła toczyć się dalej, wydawało się, że pozbawiona pewnych, jak można było mniemać, stałych elementów krajobrazu jej dalsza część byłaby raczej czymś nowym aniżeli kontynuacją sensu stricto. Remender jednak pozytywnie mnie w tym aspekcie zaskoczył, tak prowadząc akcję, że pewnych nadchodzących w jej trakcie wydarzeń zwyczajnie nie dało się przewidzieć, a gdy się już objawiły, okazały się bardzo ciekawym rozwiązaniem.

W „Karuzeli” mamy do czynienia z wieloma nowymi bohaterami. Zastąpienie pewnych osób wydawało się niewykonalne, szybko jednak okazało się, że wcale tak nie jest, bo świeży protagoniści nie tylko mają spory potencjał, ale zaczęli go od razu wykorzystywać. Scenarzysta wykreował postaci, z którymi można sympatyzować, ale też takie, które niejednokrotnie potrafią czytelnika zaskoczyć (także niemile) swoimi decyzjami. To świetna cecha, dodaje im wiarygodności, a ta jest potrzebna w komiksie o szkole dla młodocianych zabójców i powoduje, że nie jest on tylko akcyjną wydmuszką, ale czymś więcej.

Scenarzysta po raz kolejny świetnie balansuje pomiędzy teen dramą, brutalną rozwałką i wszechobecnymi knowaniami. Wszystkie te elementy doskonale się uzupełniają, żaden z nich nie wysuwa się też zbyt wyraźnie na pierwszy plan, zapewniając naprawdę warte oklasków zrównoważenie. Kolejne wątki przeplatają się ze sobą w dość płynny sposób i choć traktują o innych elementach krajobrazu King’s Dominion, to tworzą zarazem większy obraz, pokazujący jakim dokładnie miejscem jest ta jakże specyficzna placówka oświatowa.

Jak zwykle rewelacyjnie spisuje się Wes Craig. Rysownik prezentuje dokładnie to samo, co przy okazji poprzednich czterech tomów, czyli efektowną ilustrację do pełnego rozpierduchy scenariusza. Jeśli więc podoba się wam oprawa graficzna „Deadly Class”, najnowszy tom nie sprawi, że ten stan rzeczy ulegnie zmianie. Jedyne czego mi tu brakuje to większa liczba dodatków. Sama galeria okładek to dość mało, choć z drugiej strony patrząc, więcej materiałów dodatkowych dostaje się zazwyczaj przy wydaniach deluxe, a tu mamy jednak do czynienia z regularem.

Przed premierą pierwszego tomu „Deadly Class” nie był to komiks, na który szczególnie czekałem, jednak na wysokości piątego albumu zbiorczego jestem już fanem tej serii. To jak na łamach kolejnych woluminów Remender prowadzi tę historię powoduje, że ręce same składają się do oklasków. „Karuzela” dowodzi, że mamy do czynienia z cyklem, który co roku będzie wymieniany w podsumowaniach na najlepsze wydane w Polsce komiksy. Z niecierpliwością wyglądam premiery kolejnej części tej pasjonującej, niebanalnej opowieści.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2021/03/deadly-class-1988-tom-5-karuzela.html
oraz na facebookowym profilu serwisu Szortal. WPis z 05. 03. 2021 - https://www.facebook.com/Szortal/posts/4116887255000637

Każdy kolejny tom „Deadly Class” konsekwentnie udowadnia, że Rick Remender umie w rozpierduchę. Co więcej, tematykę potencjalnie zdradliwą i niełatwą (bo opowieść o młodzieży trzeba tak określić) przedstawia w sposób niezwykle atrakcyjny i przystępny. Do tej pory seria stała na bardzo wysokim poziomie, jej piąty tom miał zatem szansę podtrzymać tę świetną passę. Choć ryzyko...

Karuzela jest pełna dynamiki, a śmiertelna akcja zaczyna się niemal od pierwszych kadrów. Obrazy dotrzymują tempa historii. Są proste, ale dokładnie oddają treść. Każda strona wyróżnia się swoją stylistyką, kolorystyką i kompozycją. Mnóstwo szczegółów, które nie nadają kierunku historii, ale pokazują jej chwilowe piękno, na którym czytelnik musi zawiesić oko. Jest to jedna z tych opowieści, którą naprawdę można czytać obrazami, a sam tekst jest tylko dodatkiem. Przykładem może być wyobrażona gra bohaterów w Dungeons and Dragons. Żadnego znaczenia dla fabuły, ale robi niesamowite wrażenie wizualne.

Deadly Class nadal kipi od przemocy, wyrafinowanej, ale momentami bezsensownej. Niestety sprawia to, że jest przeznaczona raczej nie tyla dla dorosłego czytelnika, co dla dojrzałego, który wie gdzie przebiega cienka granica sztuki, a bezsensownej perwersji. Całość zaś nafaszerowana jest absurdem, groteską i mnóstwem czarnego humoru, które są dodatkowym atutem historii Remendera. A jak dobrze wiemy złe uczynki łatwiej przyciągają uwagę, więc nie ma co się dziwić, że po prostu nie można się od niej oderwać.

http://kulturacja.pl/2021/02/deadly-class-tom-5-karuzela-recenzja/

Karuzela jest pełna dynamiki, a śmiertelna akcja zaczyna się niemal od pierwszych kadrów. Obrazy dotrzymują tempa historii. Są proste, ale dokładnie oddają treść. Każda strona wyróżnia się swoją stylistyką, kolorystyką i kompozycją. Mnóstwo szczegółów, które nie nadają kierunku historii, ale pokazują jej chwilowe piękno, na którym czytelnik musi zawiesić oko. Jest to jedna...

Nie ma co ukrywać, walka o przetrwanie nadal jest motywem przewodnim serii. Tu nikt nie może na nikogo liczyć, każdy może wbić ci nóż w plecy. Przy nowych postaciach łudzimy się, że może będzie inaczej i nawet to złudzenie na długo udaje się utrzymać, do momentu kiedy w swoim scenariuszu Rick Remender bezlitośnie oblewa nas kubłem zimnej wody. Cóż, taka a nie inna jest ta seria od jej pierwszego tomu i za każdym razem dajemy się nabrać scenarzyście, że będzie inaczej.
Cała recenzja: https://tinyurl.com/35a4egmg

Nie ma co ukrywać, walka o przetrwanie nadal jest motywem przewodnim serii. Tu nikt nie może na nikogo liczyć, każdy może wbić ci nóż w plecy. Przy nowych postaciach łudzimy się, że może będzie inaczej i nawet to złudzenie na długo udaje się utrzymać, do momentu kiedy w swoim scenariuszu Rick Remender bezlitośnie oblewa nas kubłem zimnej wody. Cóż, taka a nie inna jest ta...

Zastanawiałem się, jak poradzi sobie scenarzysta z utrzymaniem tego szaleństwa w ryzach po wydarzeniach z poprzedniego tomu. Spoiler: poradził sobie, wciąż wszystko gra i śpiewa, chooociaż nie mogę wyzbyć się wrażenia, że wątek rodziny Sayi to trochę kalka wątku rodzinnego Marii. Tak czy siak jednak - Deadly Class to wciąż kawał pysznej komiksowej uczty i cieszy decyzja wydawnictwa o przyspieszeniu cyklu wydawniczego. Chcę już wiedzieć, co będzie dalej!

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Zastanawiałem się, jak poradzi sobie scenarzysta z utrzymaniem tego szaleństwa w ryzach po wydarzeniach z poprzedniego tomu. Spoiler: poradził sobie, wciąż wszystko gra i śpiewa, chooociaż nie mogę wyzbyć się wrażenia, że wątek rodziny Sayi to trochę kalka wątku rodzinnego Marii. Tak czy siak jednak - Deadly Class to wciąż kawał pysznej komiksowej uczty i cieszy decyzja...

KLASA 1988

Rick Remender to autor wielu różnorodnych serii komiksowych, z których naprawdę sporą ilość mogliśmy czytać po polsku. Jedne są poważne i depresyjne, inne lekkie i zabawne, wszystkie łączy jedno – sentyment, czy to do dawnych czasów, czy konkretnych dzieł popkulturowych. „Deadly Class” łączy w sobie nie tylko owe sentymenty, odnoszące się zarówno do przedostatniej dekady XX wieku, jak i konkretnych tytułów, ale też i stanowi bodajże najdoskonalsze z dzieł tego scenarzysty, które chyba jako jedyne autentycznie porusza i zachwyca.

Egzamin końcowy był dla bohaterów iście morderczym wyzwaniem. Morderczym zarówno dosłownie, jak i w przenośni. Niestety ci, którzy zdołali go przeżyć, nie mogą odetchnąć z ulgą, bo oto na scenę wkracza nowy rocznik dzieciaków, które zaczynają naukę w akademii. Tymczasem Saya ma okazję wejść do elity, ale żeby to zrobić będzie musiała pożegnać się z człowieczeństwem. Jaką decyzję podejmie?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/02/deadly-class-5-1988-karuzela-rick.html

KLASA 1988

Rick Remender to autor wielu różnorodnych serii komiksowych, z których naprawdę sporą ilość mogliśmy czytać po polsku. Jedne są poważne i depresyjne, inne lekkie i zabawne, wszystkie łączy jedno – sentyment, czy to do dawnych czasów, czy konkretnych dzieł popkulturowych. „Deadly Class” łączy w sobie nie tylko owe sentymenty, odnoszące się zarówno do...

To chyba najlepsze, co można było uzyskać, zostając przy tej samej formule, ale niestety - ta formuła zaczyna się wyczerpywać. Na dodatkowy minus, sporo niedopieszczonych kadrów.

To chyba najlepsze, co można było uzyskać, zostając przy tej samej formule, ale niestety - ta formuła zaczyna się wyczerpywać. Na dodatkowy minus, sporo niedopieszczonych kadrów.