Taka średnia druga część, chemia między bohaterami nie jakaś wciągająca

Taka średnia druga część, chemia między bohaterami nie jakaś wciągająca

Na pierwszy tom "Tam, gdzie topnieje lód" natrafiłam przypadkiem na Wattpadzie. Historia i przedstawiony świat niesamowicie mnie wciągnęły, dlatego od razu sięgnęłam po drugą część, która jest równie dobra, jak nie lepsza, od poprzedniczki.
Jestem pod dużym wrażeniem umiejętności pisarskich autorki, która ma niesamowity talent do budowy narracji. Tutaj wszystko ze sobą współgra: świetny styl, ciekawy i intrygujący świat, piękne opisy i przede wszystkim znakomite postacie, spośród których trudno wybrać mi ulubieńca, gdyż pokochałam dosłownie wszystkich (no, może prócz Czerwonego Wilka). Dawno żadna z rodzimych pozycji nie wciągnęła mnie i oczarowała jak ta. Każde zdanie, każda akcja, każdy dialog są przemyślane i pasują do siebie jak elementy misternej układanki. Jedyne, do czego mogę się przyczepić jeśli chodzi o 2 tom to to, że autorka urwała jeden z głównych wątków. Chodzi mi o Vildara i Rakku, którzy pojawiają się dosłownie na moment i później nie wiadomo, co się u nich dzieje. A szkoda, gdyż ich historia jest równie ciekawa, co historia Asury i Suena.
Gdy zajrzałam na profil Sylwii Leśnej i zorientowałam się, że "Tam, gdzie..." jest jej debiutem, to szczęka mi opadła. Talent, talent i jeszcze raz talent! Będę obserwować karierę Pani Leśnej i na pewno sięgnę po jej następną książkę.
Plusy:
+ Świetnie przedstawiony świat.
+ Ciekawi i nietuzinkowi bohaterowie.
+ Wciągające i bardzo dobrze napisane wątki miłosne.
+ Dopracowany styl i opisy.
Mały, dosłownie maluteńki minusik :)
- Urwany wątek Vildara i Rakku.
Polecam.

Na pierwszy tom "Tam, gdzie topnieje lód" natrafiłam przypadkiem na Wattpadzie. Historia i przedstawiony świat niesamowicie mnie wciągnęły, dlatego od razu sięgnęłam po drugą część, która jest równie dobra, jak nie lepsza, od poprzedniczki.
Jestem pod dużym wrażeniem umiejętności pisarskich autorki, która ma niesamowity talent do budowy narracji. Tutaj wszystko ze sobą...

„Wierzę, że każdy może być tym, kim zechce być, a nie tym, kim go uczyniono”

„Tam, gdzie topnieje lód” Tom II autorstwa Sylwii Leśnej to długo wyczekiwana przeze mnie kontynuacja. Kiedy w końcu się jej doczekałam, nie mogłam posiąść się z radości.

To, co mnie najbardziej ucieszyło to, że książka nie straciła nic z cudownego klimatu, który tak zachwycił mnie w tomie pierwszym.

A wraz z tym klimatem nie zabrakło również okrucieństwa przedstawionego świata, brutalności codziennego życia, a także pierwotnej namiętności, która raz rozkwitała i zmieniała się w prawdziwą miłość, a raz pchała do ślepej zemsty.

Wszystko to sprawiało, że sama akcja, która i tak od samego początku nadawała, dość żwawe tempo dodatkowo bezustannie podtrzymywała napięcie.

Nie mogę też nie wspomnieć, że sami bohaterowie również bardzo się rozwinęli. Dość mocno zdążyłam polubić zarówno Asurę, jak i Suena.
Ubolewam, że to już koniec tej historii. Naprawdę cudowna książka.

Gorąco wam polecam.

„Wierzę, że każdy może być tym, kim zechce być, a nie tym, kim go uczyniono”

„Tam, gdzie topnieje lód” Tom II autorstwa Sylwii Leśnej to długo wyczekiwana przeze mnie kontynuacja. Kiedy w końcu się jej doczekałam, nie mogłam posiąść się z radości.

To, co mnie najbardziej ucieszyło to, że książka nie straciła nic z cudownego klimatu, który tak zachwycił mnie w tomie...

Drugi tom zdecydowanie bardziej podoba mi się od pierwszego.
Na pewno jest jeszcze bardziej wciągający.

Niestety miałam poczucie, że wszystko działo się za szybko i za łatwo.

Styl pisania autorki się poprawił ale nadal potykałam się na zbyt szybkim przeskakiwaniu z postaci na postać.

Drugi tom zdecydowanie bardziej podoba mi się od pierwszego.
Na pewno jest jeszcze bardziej wciągający.

Niestety miałam poczucie, że wszystko działo się za szybko i za łatwo.

Styl pisania autorki się poprawił ale nadal potykałam się na zbyt szybkim przeskakiwaniu z postaci na postać.