Tłumaczenie jest... zazwyczaj poprawne, miejscami przeciętne, literacko miejscami znośne albo znów nieprzyjemne.

To dobry zbiór dla kogoś, komu nie chce się szukać osobnych źródeł z innymi podaniami. Niestety zawiera mnóstwo literówek, treść przypisów się powtarza. Pisownia nazw walijskich zmienia się między rozdziałami. Ogólnie przydałaby się jej dodatkowa korekta i dobry edytor.

Tłumaczenie jest... zazwyczaj poprawne, miejscami przeciętne, literacko miejscami znośne albo znów nieprzyjemne.

To dobry zbiór dla kogoś, komu nie chce się szukać osobnych źródeł z innymi podaniami. Niestety zawiera mnóstwo literówek, treść przypisów się powtarza. Pisownia nazw walijskich zmienia się między rozdziałami. Ogólnie przydałaby się jej dodatkowa korekta i dobry...

Podejrzewam, że gdyby nie pandemia, lockdown i odcięcie od bibliotek, żadna siła by mnie nie zmusiła do przebicia się przez kolejną "perełkę" Armoryki, ale że po "Mgłach Avalonu" miałam straszny głód walijskich rzeczy, dałam Mabinogionowi jeszcze jedną szansę.

Wygląda na to, że celtyckie drobiazgi są żyłą złota, bo Armoryka regularnie wypuszcza takie czy inne wersje mitów walijskich, w jednakowo złych przekładach, jednakowo okropne edytorsko, jednakowo rozczarowujące w odbiorze.

Mamy tu cztery legendy z Mabinogionu, wydane zresztą w Armoryce solo, mamy pięć kolejnych mitów i legend walijskich, głównie o elfach, władcach, wojownikach i czarownikach (jaki ładny mi się rym zrobił),które dzięki postaci Taliesina przenoszą nas w krąg legend arturiańskich - też zresztą wydanych solo w Armoryce kilka lat temu.

Większość opowiadać już w jakimś innym tytule walijskim wyszła, więc żeby się nie rozdrabniać zdesperowany czytelnik może zaopatrzyć się w tę jedną cegiełkę. Jeśli naprawdę musi. Jeśli nie musi, te dodatkowe pięć opowiastek może sobie spokojnie odpuścić.

Podejrzewam, że gdyby nie pandemia, lockdown i odcięcie od bibliotek, żadna siła by mnie nie zmusiła do przebicia się przez kolejną "perełkę" Armoryki, ale że po "Mgłach Avalonu" miałam straszny głód walijskich rzeczy, dałam Mabinogionowi jeszcze jedną szansę.

Wygląda na to, że celtyckie drobiazgi są żyłą złota, bo Armoryka regularnie wypuszcza takie czy inne wersje mitów...