Książka poruszająca ważny temat, dobra dla >12 latków.

+
- podjęcie tematyki hejtu w mediach społecznościowych. Jeden wpis i można komuś zniszczyć życie. Autorka wskazuje też inne sposoby znęcania się, które mają ogromny wpływ na przyszłość młodych ludzi.
- prosta forma (4h czytania wystarczy)

-
- kilka rzeczy mi zgrzytało. Jako osobie dorosłej nie pasowało zachowanie policjantów. Oskarżali bez mocnych dowodów, nie próbowali jej wysłuchać, jakoś mocniej powęszyć (nawet w pewnym momencie pada takie zdanie, że są zmęczeni takimi szczeniackimi zrachowaniami i im się nie chce w to babrać). Od razu chcą wyrzucić ze szkoły, dać do terapeuty, niemalże do poprawczaka. Gdy właściwa osoba przyznaje się do winy, to jest takie "aha ok, a teraz do domu". Brakuje takiej konsekwencji w zachowaniu dorosłych. Już te dzieciaki robione są na bardziej dojrzałe. Dochodzi do tego brak większych kar dla winnych całej sprawy (młodą dziewczynę traktują jak kryminalistę, ciągnąc ją na przesłuchania, robiąc z niej psychola, ale  winnego nie napiętnują).
- brak emocji. Po takich przejściach, po tym co bohaterkę spotkało, oczekiwałam większego wybuchu, ujścia żalu i gniewu. Tekst jest pisany jak przez nastolatkę, która przejmuje się tym, że nie ma dostępu do Internetu, a pod koniec nagle staje się bardzo dojrzała, gdzie wybacza i prosi o wybaczenie. 
- Oskarżanie każdego po kolei, mając tylko delikatne poszlaki - było to męczące.
- wątek ojca głównej bohaterki - po co, dlaczego? Co to miało niby wnieść?

Podsumowanie:
Książka dobra dla dzieciaków wkraczających w świat Internetu. Fabuła jest prosta, idealna dla nastolatek (pierwsze zauroczenia,  życie szkolne i rodzinne, nastoletnie problemy). 
Dla osoby dorosłej: zabrakło głębi, emocji i tej konsekwencji działania dorosłych.
Dla dzieciaków: mogą odnieść wrażenie, że dorośli niczego nie rozumieją, nie można ich ufać, a winni nie ponoszą kary.

Książka poruszająca ważny temat, dobra dla >12 latków.

+
- podjęcie tematyki hejtu w mediach społecznościowych. Jeden wpis i można komuś zniszczyć życie. Autorka wskazuje też inne sposoby znęcania się, które mają ogromny wpływ na przyszłość młodych ludzi.
- prosta forma (4h czytania wystarczy)

-
- kilka rzeczy mi zgrzytało. Jako osobie dorosłej nie pasowało zachowanie...

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książkę typowo młodzieżową i z przyjemnością stwierdzam, że również w obrębie tego gatunku można znaleźć perełki, które przypadną do gustu czytelnikowi w każdym wieku. Niestety, znacznie łatwiej trafić na pozycje takie jak "Sweetfreak" - pełne magicznych zbiegów okoliczności, niewiarygodnych rozwiązań fabularnych i kiepsko napisanych bohaterów.

"Sweetfreak" to historia nastolatki, oskarżonej o cyberprzemoc wymierzoną we własną najlepszą przyjaciółkę. Opowieść miałaby może potencjał, ale w zdarzenia opisywane przez autorkę po prostu nie sposób wierzyć (z karkołomną ucieczką głównej bohaterki przed policyjną obławą rodem ze słabych filmów akcji na czele).

Książkę szybko się czyta i nie idealizuje szkodliwych wzorców - to tyle ze znalezionych przeze mnie plusów.

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książkę typowo młodzieżową i z przyjemnością stwierdzam, że również w obrębie tego gatunku można znaleźć perełki, które przypadną do gustu czytelnikowi w każdym wieku. Niestety, znacznie łatwiej trafić na pozycje takie jak "Sweetfreak" - pełne magicznych zbiegów okoliczności, niewiarygodnych rozwiązań fabularnych i kiepsko napisanych...

📖🐲
Nie jest zła, nawet wciąga i szybko się czyta, ale pod koniec wszystko rozwiązuje się w iście młodzieżówkowym stylu i zasadniczo bez większych zaskoczeń fabularnych. Przyczepiłabym się do postaci Blue, który faktycznie pojawia się zupełnie out of the blue i jego udział w tym wszystkim jest trochę naciągany i jest zbyt dużym szczęśliwym zbiegiem okoliczności, ale no nich i tak będzie. W sumie te fragmenty były dla mnie najciekawsze i nie obraziłam się, gdyby było ich więcej kosztem opisu monotonii życia bez przyjaciół. Można przeczytać, ale IMO zdecydowanie jest to książka dla dzieciaków do 16 roku życia.

📖🐲
Nie jest zła, nawet wciąga i szybko się czyta, ale pod koniec wszystko rozwiązuje się w iście młodzieżówkowym stylu i zasadniczo bez większych zaskoczeń fabularnych. Przyczepiłabym się do postaci Blue, który faktycznie pojawia się zupełnie out of the blue i jego udział w tym wszystkim jest trochę naciągany i jest zbyt dużym szczęśliwym zbiegiem okoliczności, ale no nich...

Okładka jest iście... cukierkowa. Takie jest moje pierwsze skojarzenie, jak na nią spoglądam. Brzoskwiniowa okładka i na niej sporo kolorowych odcisków palca, linii papilarnych mamy tutaj trochę. Ciekawie stworzona, nie powiem. W środku, od dolnej strony również mamy szary odcisk - nie spotkałam się z czymś takim jeszcze... ;) Jako, że czytałam egzemplarz recenzencki, nie wiem, jak wygląda finalny, więc nie mogę się wypowiedzieć. Mój egzemplarz nie ma literówek, czcionka jest wystarczająca dla oka. Odstępy między wersami zostały zachowane, a stronice są kremowe. Ma niewiele ponad trzysta stron.

Jest to moje trzecie spotkanie z autorką, jak dobrze pamiętam. Wspominam ją miło i nadal, po przeczytaniu dzisiaj recenzowanej książki nadal tak jest. Pisarka posługuje się niezwykle lekkim i przyjemnym piórem, co zapewne jest też zasługą tłumacza, ale czyta się naprawdę dobrze i bez jakichkolwiek przeszkód. Z zainteresowaniem przewracałam stronę za stroną ciekawa tego, co spotka jeszcze nasza główną bohaterkę. Może nie zrobiła na mnie piorunującego wrażenia, bo nie była nadzwyczajnie wybitna, ale ciekawości nie mogę zaprzeczyć. McKenzie wie jak oczarować czytelnika, wciągnąć do swojego świata i wypuścić go dopiero po doczytaniu do ostatniej strony. To duży plus.

Główną bohaterką jest tutaj Carey, która zostaje niesłusznie wplątana w szereg zdarzeń, których nie popełniła i nawet nie przyłożyła do nich nawet jednego palca... Niesłusznie oskarżona, której świat się wali, doszczętnie, a na dodatek nikt, totalnie NIKT jej nie wierzy. Ani mama, ani Amelia... Nikt...
Życie nastolatków bywa zwariowane. Pełne emocji. Niekoniecznie dobrych, bo i złych również. Podejmujemy decyzje, które po latach wydaja się nam absurdalnie głupie... Ale taki jest ten czas dojrzewania - zbytnio nie zastanawiamy się nad tym, co robimy i co chcemy zrobić, po prostu działamy. Przynajmniej kiedyś tak było, nie wiem jak dzisiejsza młodzież postępuje. Moim największym przewinieniem tego okresu była naiwność, łatwowierność - nawiązywałam znajomości internetowe, nawet się zauroczyłam w kimś, kogo znałam tylko z pisania - tak. Ja, taka rozważna i teraz mocno analizująca wciąż wiele różnych teorii i zdarzeń. Każdy ma prawo popełniać błędy, nikt z nas będąc nastolatkiem nie jest bez winy... ;)
Współczułam bardzo dziewczynie, ale nic nie byłam w stanie zrobić. Czekałam na rozwój zdarzeń i trzymałam kciuki, żeby tylko gorzej nie było... No cóż, jednak było.

Akcja ma odpowiednie tempo, nie za szybkie, nie za wolne, takie w sam raz. Autorka nie raz zaskoczy nas zdarzeniami, które totalnie odwrócą świat bohaterki do góry nogami. Potrafi zaskoczyć, dzięki czemu nie jest nudna ta historia. Czyta się ją z zaciekawieniem. Nie ma tu zbyt wielu emocji, które by mnie emocjonalnie roztrzęsły, ale czułam smutek, żal i niezrozumienie nastolatki. Ogólnie określiłabym głównie ją jako niezrozumianą, smutną... Jednak z puentą.

Stwierdzam, że to powieść obowiązkowa dla młodzieży. Niesie ze sobą wartości i puentę, jest w niej zawarta gorzka prawda o życiu, jak to wygląda... Jak wygląda relacja między znajomymi, przyjaciółmi, rodziną... Jak to bywa, kiedy komuś jest coś nie po myśli... I jakie są konsekwencje czynów, szybko i łatwo podjętych decyzji... Pierwsze miłostki, które potrafią sponiewierać młodego człowieka. Myślę, że ta książka to niezła przestroga i nauka, przed popełnianiem błędów. Tylko musicie chcieć ją zrozumieć i z niej coś wynieść.

Cyberprzemoc - cały czas obecny temat w naszym życiu. Dlatego tak ważne jest pilnowanie przez rodziców, co dzieci robią w sieci. Takie niewinne czyny i dowcipy, mogą mieć tragiczne skutki... Warto o tym pamiętać...
Dlatego cieszę się niezmiernie, że w tak lekki i przystępny sposób autorka poprowadziła temat i że w ogóle się go podjęła. Takich książek brakuje na naszym rynku. Takich, które pokazywałyby skutki cyberprzemocy. Wyśmiewania, odrzucania rówieśników, hejt. Hejt... przez których giną i to dosłownie, nie tylko młodzi ludzie, ale i ci starsi, gdyż nie wytrzymują presji. Powinniśmy mieć szacunek do drugiego człowieka, a gdy postępuje źle, powinniśmy zwrócić mu uwagę.

Reasumując uważam, że to dobra książka, którą koniecznie dojrzewający, młody człowiek powinien przeczytać, wynieść z niej jak najwięcej. Jest naprawdę napisana przystępnym piórem, więc czytać będzie się lekko i przyjemnie. Ja jestem zadowolona, ponieważ został podjęty trudny temat, temat, na który zazwyczaj się nie rozmawia, a powinno. Temat, o którym powinno być głośno cały czas. Dlatego mam nadzieję, że nawet i Wy, już dojrzali ludzie sięgnięcie i sami będziecie polecać dalej. I wydaje mi się, że gdybym czytała ją będąc w gimnazjum czy początku szkoły średniej, dużo bardziej by mi się spodobała, w sensie, że przejęłabym o wiele więcej emocji od bohaterów... Niemniej jednak polecam, cieszę się, że mogę ją mieć w swoich zbiorach.

Okładka jest iście... cukierkowa. Takie jest moje pierwsze skojarzenie, jak na nią spoglądam. Brzoskwiniowa okładka i na niej sporo kolorowych odcisków palca, linii papilarnych mamy tutaj trochę. Ciekawie stworzona, nie powiem. W środku, od dolnej strony również mamy szary odcisk - nie spotkałam się z czymś takim jeszcze... ;) Jako, że czytałam egzemplarz recenzencki, nie...

Dawno nie miałam styczności z twórczością Sophie McKenzie, dlatego bardzo cieszę się, że miałam okazję przeczytać "SweetFreaka" jej autorstwa. Moim zdaniem może nie jest to najlepsza książka autorki, poprzednie bardziej przypadły mi do gustu, to jednak spędziłam przy niej naprawdę udany czas.
Tym razem Sophie McKenzie przenosi czytelnika w świat nastoletniej Carey, który nie jest wolny od cyberprzemocy, a wręcz nią przepełniony. Wszystko skupia się w momencie, w którym najlepsza przyjaciółka Carey, Amelia, zaczyna dostawać groźby śmierci na aplikacji zawnej NatterSnapem od niejakiego SweetFreaka. Nikt tak naprawdę nie wie, kto kryje się pod tajemniczym pseudonimem, ale wszystkie podejrzenia nagle zaczynają spadać na Carey. Od tego momentu życie nastolatki zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni - wszyscy znajomi ją odtrącają, mama traci do niej zaufanie, a nauczyciel odbiera główną rolę w zbliżającym się przedstawieniu. Zrozpaczona Carey jest gotowa zrobić wszystko, aby udowodnić swoją niewinność.
Czy uda jej się odkryć, kto tak naprawdę grozi Amelii, nim SweetFreak posunie się za daleko?
Książkę czyta się naprawdę bardzo szybko. Sophie McKenzie ma lekki, przyjemny styl pisania i potrafi zaciekawić od pierwszych stron. Dawno nie czytałam żadnej powieści o takiej tematyce, więc była to dla mnie miła odmiana. Od samego początku byłam bardzo ciekawa, jak potoczy się ta historia. Oczywiście miałam swojego podejrzanego, kto mógłby okazać się SweetFreakiem, ale autorce udało się mnie zaskoczyć, a moje przypuszczenia okazały się błędne, co jest jak najbardziej na ogromny plus. Zakończenia naprawdę się nie spodziewałam.
Z niecierpliwością czekam na kolejne książki autorki, ponieważ stanowią świetną odskocznię od codzienności i obowiązków. Serdecznie polecam "SweetFreaka", ponieważ jest to naprawdę ciekawa powieść, która nie raz was zaskoczy i na pewno zatrzyma na dłuższy moment. Książki Sophie McKenzie zdecydowanie mają w sobie coś takiego, że chce się je czytać.

Dawno nie miałam styczności z twórczością Sophie McKenzie, dlatego bardzo cieszę się, że miałam okazję przeczytać "SweetFreaka" jej autorstwa. Moim zdaniem może nie jest to najlepsza książka autorki, poprzednie bardziej przypadły mi do gustu, to jednak spędziłam przy niej naprawdę udany czas.
Tym razem Sophie McKenzie przenosi czytelnika w świat nastoletniej Carey, który...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2022/04/sweetfreak-sophie-mckenzie.html

Wydawnictwo YA! zawsze zaskakuje mnie pozycjami, które wybierają do swojego wydawniczego repertuaru. „Sweetfreak” to książka, której okładka wystarczająco mi się podobała, aby po nią sięgnąć. Dobra... kogo ja oszukuje? Większość książek od tego wydawnictwa przeczytałam, bo po prostu lubię takie lektury od czasu do czasu. Czy „Sweetfreak” dorównał poziomowi, jakie ustawiło sobie wydawnictwo wcześniejszymi książkami?

Carey i Amelia od dawna są najlepszymi przyjaciółkami. Dziewczyny zwierzają się sobie ze wszystkich sekretów i dzielą wszystkie wolne chwile ze sobą. Pewnego wieczoru Amelia prosi Carey o spotkanie, a ta wymyka się z domu, aby móc wysłuchać przyjaciółki w potrzebie. Kiedy Carey wraca do domu poza włączonym laptopem, który chyba zostawiła zamknięty i wyłączony w pokoju nie zauważa nic podejrzanego. Następnego dnia w szkole Amelia pokazuje wiadomość na portalu społecznościowym, która grozi jej życiu. Dziewczyna jest wstrząśnięta, a Carey stara się ją pocieszyć i zgłosić sprawę na policję.
Kiedy Carey wraca do domu detektywi siedzą w salonie jej domu z mamą i rozmawiają, czekają na dziewczynkę. Po pogawędce z policjantami, Carey dowiaduje się, że to z jej laptopa została wysłana wiadomość do Amelii od tajemniczego Sweetfreaka.
Carey zostaje oskarżona o groźby i przemoc przez internet, a gdy dziewczyna opiera się i twierdzi, że jest niewinna, wszyscy zaczynają się od niej odsuwać.
Czy dziewczyna będzie w stanie odzyskać najlepszą przyjaciółkę i udowodnić swoją niewinność?

„Sweetfreak” zdecydowanie jest pozycją, którą warto wręczyć nastolatkowi, jeżeli macie takiego w pobliżu. Sophie McKenzie w swojej powieści poruszyła temat cyberprzemocy oraz zaufaniu obcym osobom spotkanym w internecie. Jest to temat ważny i na czasie, bo przecież każdego dnia ktoś zostaje oszukany przez internet. O gorszych sytuacjach nawet nie wspominam.
Podejście do tematu w „Sweetfreak” zostało pokazane prawidłowo, tutaj nie mogę się przyczepić do książki, bo McKenzie podjęła się tematu solidnie i sensownie.
Pokazała krzywdę, jaką może sprawić jedna wiadomość, nawet ta wysłana „dla zabawy”. Chociaż nie wiem czy ktoś dla zabawy grozi śmiercią.

Problem mam jednak z długością książki. Zdecydowanie ucięłabym sto stron z fragmentami, które nie wprowadzają nic do całości lektury, a jedynie niepotrzebnie ją wydłużają. Ale to takie moje marudzenie. W zasadzie długość książki nie zmienia tego, że cała historia warta jest przeczytania i przemyślenia.

Jeżeli chodzi o bohaterów to w zasadzie nie przywiązałam się do nich. Czuć odrzucenie Carey przez znajomych i jej smutek, jednak sama bohaterka była mi obojętna. Reszta uczestników całej historii jest dopasowana do Carey, ale oni także nie wywołali we mnie emocji.

„Sweetfreak” to idealna książka dla młodzieży. Drugie dno historii, a także ostatnie strony, które przestrzegają i mówią, jak zapobiegać przed cyberprzemocą dają do myślenia i prowadzą do działania. Historia Carey i Amelii jest pisemnym przykładem opowieści, które mają przełożenie na rzeczywistość. Całość to dobry średniak, który można przeczytać, jeżeli jesteście fanami takich lektur. Jeżeli nie, to obawiam się, że możecie poczuć się zmęczeni tą książką.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2022/04/sweetfreak-sophie-mckenzie.html

Wydawnictwo YA! zawsze zaskakuje mnie pozycjami, które wybierają do swojego wydawniczego repertuaru. „Sweetfreak” to książka, której okładka wystarczająco mi się podobała, aby po nią sięgnąć. Dobra... kogo ja oszukuje? Większość książek od tego wydawnictwa przeczytałam, bo po prostu lubię...

Mieliście kiedyś styczność z cyberprzemocą?
Byliście oprawcami lub ofiarami takiej przemocy?

Główna bohaterka Carey zostaje oskarżona o znęcanie się nad swoją najlepszą przyjaciółką Amelią, lecz twierdzi, że nic takiego nie zrobiła.
Próbuje dojść do prawdy, jednakże ona nie wydaje się być taka oczywista.
Jej przyjaciółka odwraca się od niej zresztą nie ona jedyna.
Carey nie ma poparcia ani w znajomych ze szkoły, ani we własnej matce.
Jedyną osobą wspierająca nasza główną bohaterkę jest jej siostra, którą Carey posądza o całe zamieszanie.
Próbując ocalić swoje dobre imię Carey napotyka Blue, który wierzy w jej niewinność i z całej siły próbuje dziewczynie pomóc.
Wszystko kompiluje się jeszcze bardziej gdy Amelia nagle znika, a co całej sprawy dołącza policja.

Czy dziewczynie uda się wyjść z całej sytuacji obronną ręką?
Czy Carey znajdzie prawdziwego Sweet freaka?
Czy Amelia się odnajdzie?
Czy dziewczynki odnowią swoją przyjaźń?

Autorka książki doprowadziła mnie do szału!
Naprawdę w pewnym momencie podejrzewałam każdego, kto pojawił się w tej książce, ale zakończenie zwaliło mnie z nóg!
Zwroty akcji były niesamowite!
Razem z Carey przeżywałam ból gdy została sama na lodzie i nie mogła w nikim znaleźć wsparcia, ale również cieszyłam się wraz z nią gdy na jej drodze pojawił się przecudowny Blue, który wyciągnął do naszej bohaterki pomocną dłoń.

Życzę Wam kochani by w ciężkich dla Was chwilach, na waszej drodze również pojawił się ktoś taki jak Blue.

Ocenka: 8/10

Mieliście kiedyś styczność z cyberprzemocą?
Byliście oprawcami lub ofiarami takiej przemocy?

Główna bohaterka Carey zostaje oskarżona o znęcanie się nad swoją najlepszą przyjaciółką Amelią, lecz twierdzi, że nic takiego nie zrobiła.
Próbuje dojść do prawdy, jednakże ona nie wydaje się być taka oczywista.
Jej przyjaciółka odwraca się od niej zresztą nie ona jedyna.
Carey...

Bardzo dobra książka dla młodzieży, która pokazuje w zupełnie niemoralizatorski, a przystępny i ciekawy sposób jakie konsekwencje może nieść ze sobą hejt w sieci. Pomimo, że z wieku nastoletniego dawno już wyrosłam, czytałam z ogromną ciekawością.

Bardzo dobra książka dla młodzieży, która pokazuje w zupełnie niemoralizatorski, a przystępny i ciekawy sposób jakie konsekwencje może nieść ze sobą hejt w sieci. Pomimo, że z wieku nastoletniego dawno już wyrosłam, czytałam z ogromną ciekawością.

Jedyny plus to to że szybko (na szczęście) się ją czyta

Jedyny plus to to że szybko (na szczęście) się ją czyta

Bardzo fajna młodzieżówka, która na pewno przypadnie do gustu młodszym czytelnikom.

Bardzo fajna młodzieżówka, która na pewno przypadnie do gustu młodszym czytelnikom.