Z przyjemnością mogę stwierdzić, że Michael Crichton ponownie nie zawiódł! Naprawdę ciekawa książka, chociaż już kawał czasu upłynął od jej napisania. W ogóle to Crichton należy do autorów, których bardzo lubię i odpowiada mi styl jego pisania.

Z przyjemnością mogę stwierdzić, że Michael Crichton ponownie nie zawiódł! Naprawdę ciekawa książka, chociaż już kawał czasu upłynął od jej napisania. W ogóle to Crichton należy do autorów, których bardzo lubię i odpowiada mi styl jego pisania.

Nawet biorąc poprawkę na wiek książki, to nie przyprawiła mnie o dreszcze. Pewnie są gdzieś pochowane byty kosmiczne, ale ta wersja mnie nie przekonuje.

Nawet biorąc poprawkę na wiek książki, to nie przyprawiła mnie o dreszcze. Pewnie są gdzieś pochowane byty kosmiczne, ale ta wersja mnie nie przekonuje.

Świetna książka. A biorąc pod uwagę fakt, że napisana została prawie 60 lat temu - wręcz rewelacyjna. Profesjonalne, wiarygodne i wciągające, choć oczywiście Crichton pisał później lepsze rzeczy. W każdym razie zostałem miło zaskoczony, a lektura zaostrzyła mi tylko apetyt na kolejne książki autora, które już leżą na półce.

Na razie Crichton nigdy mnie nie zawiódł. Klasa!

Świetna książka. A biorąc pod uwagę fakt, że napisana została prawie 60 lat temu - wręcz rewelacyjna. Profesjonalne, wiarygodne i wciągające, choć oczywiście Crichton pisał później lepsze rzeczy. W każdym razie zostałem miło zaskoczony, a lektura zaostrzyła mi tylko apetyt na kolejne książki autora, które już leżą na półce.

Na razie Crichton nigdy mnie nie zawiódł. Klasa!

Najlepsza jak do tej pory ksiązka Crichtona, jaką czytałam. Nie dość, że książka przepełniona jest ciekawostkami ze świata medycyny i fizyki, to jeszcze autor do samego końca nie wychodzi z konwencji - nawet w podziękowaniach utrzymuje, że opisana przez niego historia miała naprawdę miejsce, a on ją tylko opisał i dodał tu i ówdzie wyjaśnienia do bardziej technicznych aspektów. Powieść - bo jednak nią właśnie jest ""Andromeda" znaczy śmierć" - czyta się jednym tchem, bohaterowie są przekonywujący, chciałoby się powiedzieć, autentyczni, akcja ani na chwilę nie zwalnia tempa. Szkoda tylko, że nie wszystkie wątki zostały "oficjalnie" zamknięte: można się domyślić, jak się zakończyły, ale autor nie wspomina na ten temat ani słowem.

Najlepsza jak do tej pory ksiązka Crichtona, jaką czytałam. Nie dość, że książka przepełniona jest ciekawostkami ze świata medycyny i fizyki, to jeszcze autor do samego końca nie wychodzi z konwencji - nawet w podziękowaniach utrzymuje, że opisana przez niego historia miała naprawdę miejsce, a on ją tylko opisał i dodał tu i ówdzie wyjaśnienia do bardziej technicznych...

Naprawdę rzadko zdarza się żeby książka w ogóle mnie nie zainteresowała. Niestety, tak było w tym przypadku. Pomysł był ciekawy ale sam fakt, że 3/4 książki to naukowy techniczny żargon zniechęcił mnie całkowicie. Lubię książki  tego pisarza ale teraz przeżyłam duże rozczarowanie. 

Naprawdę rzadko zdarza się żeby książka w ogóle mnie nie zainteresowała. Niestety, tak było w tym przypadku. Pomysł był ciekawy ale sam fakt, że 3/4 książki to naukowy techniczny żargon zniechęcił mnie całkowicie. Lubię książki  tego pisarza ale teraz przeżyłam duże rozczarowanie. 

Dzwina pozycja, nawet jak na tego Autora, chętnie wykorzystującego formułę zabawy w quasidokument. Prawie bez akcji, niemal wyłącznie popularyzacja nauki. Dla mnie tym razem Crichton poszedł tym tropem trochę za daleko (a raczej nazbyt jednostronnie),ale obiektywnie nie ulega wątpliwości, że sięgając po jego książki należy liczyć się z takim podejściem, zrezalizowanym przecież po mistrzowsku. Subiektywnie więc bez zachwytów, lecz także bez bezsensownego wybrzydzania.

Dzwina pozycja, nawet jak na tego Autora, chętnie wykorzystującego formułę zabawy w quasidokument. Prawie bez akcji, niemal wyłącznie popularyzacja nauki. Dla mnie tym razem Crichton poszedł tym tropem trochę za daleko (a raczej nazbyt jednostronnie),ale obiektywnie nie ulega wątpliwości, że sięgając po jego książki należy liczyć się z takim podejściem, zrezalizowanym...

Przeczytałem tę książkę ponownie po ponad 20 latach i przyjemnością stwierdzam, że bawiłem się świetnie pomimo tego, że mniej więcej pamiętałem, jakie jest rozwiązanie akcji. Niektórym pewnie ciężko jest przebić się przez masę wydruków komputerowych, ale dla mnie jest to właśnie ogromny plus, który sprawia, że fabuła wydaje się niesamowicie realna.
Bardzo ciekawy był też koncept uniwersalnego antybiotyku, który Crichton wymyślił na potrzebę historii.

Przeczytałem tę książkę ponownie po ponad 20 latach i przyjemnością stwierdzam, że bawiłem się świetnie pomimo tego, że mniej więcej pamiętałem, jakie jest rozwiązanie akcji. Niektórym pewnie ciężko jest przebić się przez masę wydruków komputerowych, ale dla mnie jest to właśnie ogromny plus, który sprawia, że fabuła wydaje się niesamowicie realna.
Bardzo ciekawy był też...

Beznadziejne czyta sie jak instrukcje obslugi z mnóstwem cyferek i symboli.

Beznadziejne czyta sie jak instrukcje obslugi z mnóstwem cyferek i symboli.

Po latach nie czytania mojego ulubionego autora techno-thrillerów — Michael Crichton — (i to jeszcze gość, który praktycznie zapoczątkował popularność techno-thrillerów) powróciłem do czytania jego książek. Najpierw przeczytałem jeszcze raz (chyba z 3 raz) Lost World, tym razem w oryginale. To mnie zainspirowało do sprawdzenia pozostałych jego książek, których jeszcze nie czytałem. A nie czytałem sporo (sam nie wiem czemu). Zacząłem od The Andromeda Strain (polski tytuł jest bardzo brzydki, nie przyznaję się do niego),również w oryginale. Właśnie dziś skończyłem. I muszę powiedzieć, że wow. Michael mnie zaskakuje na każdym kroku. Nawet jedna z jego pierwszych książek (pierwsza napisana pod własnym nazwiskiem) z 1969 roku potrafiła mnie niesamowicie zainteresować tematami, którymi tak naprawdę nie jestem prawie wcale zainteresowany, lub jestem nimi zainteresowany w bardzo niewielkim stopniu. W tym przypadku głównie biologia (to w sumie jego specjalność, miał M.D. w Harvard Medical School). Ja nie wiem, ale on pisze jakoś w taki sposób, że nawet bardzo skomplikowane tematy naukowe potrafi tak przedstawić, że chce się wiedzieć więcej. I w taki sposób, że zupełnie człowiek nie jest w stanie odróżnić co jest prawdą a co jest fikcją. Jest bardzo przekonywujący. Nawet pomimo wielu trudniejszych słów w oryginale czytało się bardzo dobrze i szybko. 55% książki do końca przeleciało jak nie wiadomo kiedy. Z wielką chęcią przeczytam wszystkie jego książki, których wcześniej nie czytałem.

Po latach nie czytania mojego ulubionego autora techno-thrillerów — Michael Crichton — (i to jeszcze gość, który praktycznie zapoczątkował popularność techno-thrillerów) powróciłem do czytania jego książek. Najpierw przeczytałem jeszcze raz (chyba z 3 raz) Lost World, tym razem w oryginale. To mnie zainspirowało do sprawdzenia pozostałych jego książek, których jeszcze nie...

Wiele lat minęło od opublikowania tej książki, a wciąż intryguje i przestrasza. Techno thriller w najczystszej postaci.

Wiele lat minęło od opublikowania tej książki, a wciąż intryguje i przestrasza. Techno thriller w najczystszej postaci.