Starożytny mit opowiedziany językiem XXI w - pomysł z potencjałem, choć trudny w realizacji, fabuła siłą rzeczy chwilami niespójna.
Natomiast w posłowiu Tokarczuk wpina tę opowieść w nowoczesną ideologię feminizmu. Skojarzyło mi się to ze sceną z "Polskich Dróg", gdzie niemiecki profesor wywodzi, że podhalańscy Górale wywodza się ze starożytnych germańskich Markomanów. Niepotrzebne.

Starożytny mit opowiedziany językiem XXI w - pomysł z potencjałem, choć trudny w realizacji, fabuła siłą rzeczy chwilami niespójna.
Natomiast w posłowiu Tokarczuk wpina tę opowieść w nowoczesną ideologię feminizmu. Skojarzyło mi się to ze sceną z "Polskich Dróg", gdzie niemiecki profesor wywodzi, że podhalańscy Górale wywodza się ze starożytnych germańskich Markomanów....

Nie czytałam mitu, na którym oparta jest ta opowieść. A ta opowieść ma dla mnie za dużo niedopowiedzeń. Ostatecznie to, o co cała sprawa się zaczęła nie jest wyjaśnione. Czy Anna In żałuje zejścia do podziemi? Czy znalazła tam to, czego szukała? Czy właściwie było to potrzebne? Odnoszę wrażenie, że nie było. Trudno mi znaleźć w sobie zrozumienie albo sympatię dla głównej bohaterki.

Nie czytałam mitu, na którym oparta jest ta opowieść. A ta opowieść ma dla mnie za dużo niedopowiedzeń. Ostatecznie to, o co cała sprawa się zaczęła nie jest wyjaśnione. Czy Anna In żałuje zejścia do podziemi? Czy znalazła tam to, czego szukała? Czy właściwie było to potrzebne? Odnoszę wrażenie, że nie było. Trudno mi znaleźć w sobie zrozumienie albo sympatię dla głównej...

In Anna to Inanna , to Inana to też Nin-Anna, a także Isztar. Sumeryjskie imię bogini, w mitologii mezopotamskiej bogini miłości, wojny, bogini pogody, upraw, seksu czy płodności.

W tej propozycji nie ma czasu,
miejsca, a nawet akcji. W tej książce toczy się życie bogów i ludzi. Toczy się gra śmierci i życia. Główną rolę grają tu emocje, reakcje, sposób myślenia czyli dokładnie to w czym nasza Noblistka jest niepokonana. Postacie tutaj są często bezimienni: ogrodnik, fryzjer, kucharz. Po co każdemu imię? Wszyscy są jak każdy, jak żaden, jak wszyscy.

Wspaniałe, metaforyczne ujęcie świata zdominowanego przez mężczyzn, którzy nie mają w sobie tyle samo empatii co kobiety, którzy nie mają w sobie miejsca na tak wielką miłość godną poświęcenia jak kobiety. Też one potrafią tworzyć i niszczyć świat, mężczyźni potrafią go utrzymać w uporządkowanym ładzie prowadzącym od A do Z. Jak 0:1 umysł nie dostrzega swojego potencjału, jak łatwo jest machnąć ręką i powiedzieć, że świat toczy się dalej, że nic nie można zrobić, a skoro nic nie można zrobić to po co próbować? A kobiety? Nie, są inne, potrafią dać nadzieję, wierzyć i kochać miłością godną poświęcenia.

Psychika ludzka bywa okrutna bo czy zdarzyło Wam się pomyśleć kto przyszedłby na wasz grób? Kto będzie tęsknić ? Kto zapłacze? Czy kochaliście kogoś tak by poświęcić własne życie? Trudne to pytania, tak realne ale zamiecione pod dywan w codziennej gonitwie, lecz u Olgi znów odświeżone. Co jeśli się okaże, że większość waszych bliskich nawet nie dostrzeże waszej nieobecności? Co jeśli nie będzie czasu by choćby wspomnieć wasze imię? A co jeśli ludzie w ogóle nie będą was kojarzyć? Ci bliscy, Ci dalsi? Czy odpowiedź na te pytania zmieni wasze życie?

Być może każdy będzie interpretować, odczuwać treść tej książki inaczej, być może wszyscy tak samo. Najważniejsze jednak jest to, że Olga Tokarczuk po raz kolejny trafia w sam środek naszych serc, naszego umysłu. Właśnie, dlatego otrzymała Nobla.

Przyznaje otwarcie lubię mitologię ale Grecką, Indyjską, Egipską, Celtycką jednak po sumeryjskie mity sięgałam dawno temu, w szkole. Dzięki tej pozycji, odświeżyłam wiedzę, a tej nigdy dość.

Polecam, książka zostanie w Was na długo, a nawet zaryzykuję stwierdzeniem, że na zawsze. Moim zdaniem to naprawdę ciekawe przedstawienie antycznego mitu we współczesnej literaturze. Dziękuję.

In Anna to Inanna , to Inana to też Nin-Anna, a także Isztar. Sumeryjskie imię bogini, w mitologii mezopotamskiej bogini miłości, wojny, bogini pogody, upraw, seksu czy płodności.

W tej propozycji nie ma czasu,
miejsca, a nawet akcji. W tej książce toczy się życie bogów i ludzi. Toczy się gra śmierci i życia. Główną rolę grają tu emocje, reakcje, sposób myślenia czyli...

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Lubię język Tokarczuk, dobrze się czyta jej książki, dwoma byłem zachwycony i tę książkę też się dobrze czytało, momentami... Jak dla mnie pół ok, Przeinterpretowana ta interpretacja.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Lubię język Tokarczuk, dobrze się czyta jej książki, dwoma byłem zachwycony i tę książkę też się dobrze czytało, momentami... Jak dla mnie pół ok, Przeinterpretowana ta interpretacja.

Jak zwykle się nie zawiodłam:). Książka pomimo swoich rozmiarów jest naprawdę wartościową pozycją. Pozwala sobie uświadomić, że nie mamy możliwości cofnięcia czegoś, co już się stało. A każda próba dokonania tego może nieść ze sobą poważne konsekwencje nie tylko dla siebie, ale i dla innych ludzi, świata. Podejmujemy decyzje i powinniśmy brać za nie odpowiedzialność. Myślmy nie tylko o sobie, ale i o innych.

Olga Tokarczuk jest niesamowita. Potrafi w sposób naprawdę ciekawy przedstawić różne aspekty ludzkiej psychiki. Jej książki opowiadają nie tylko historie. Pomiędzy wierszami kryje się coś więcej, aż chce się ciągle to odkrywać i odkrywać, szukać, rozumieć, odnosić do swojego życia, rzeczywistości w jakiej żyjemy. Gorąco polecam każdemu, kto lubi doszukiwać się w książce drugiego dna:).

Jak zwykle się nie zawiodłam:). Książka pomimo swoich rozmiarów jest naprawdę wartościową pozycją. Pozwala sobie uświadomić, że nie mamy możliwości cofnięcia czegoś, co już się stało. A każda próba dokonania tego może nieść ze sobą poważne konsekwencje nie tylko dla siebie, ale i dla innych ludzi, świata. Podejmujemy decyzje i powinniśmy brać za nie odpowiedzialność....

Przeczytałam w całości tylko ze względu na nazwisko autorki.

Przeczytałam w całości tylko ze względu na nazwisko autorki.

Nie wciągnęła mnie za bardzo. Jakaś kolejna interpretacja mitu, ale nie przekonała mnie do siebie... Tak ogólnie to chyba trochę mroczny klimat tej książki.

Nie wciągnęła mnie za bardzo. Jakaś kolejna interpretacja mitu, ale nie przekonała mnie do siebie... Tak ogólnie to chyba trochę mroczny klimat tej książki.

Inana to moja ulubiona bogini, Olga Tokarczuk to nasza najświeższa noblistka - pomyślałem, że spróbuję Anny In w grobowcach świata. Po lekturze uczucia mam mieszane.

Plusem niewątpliwym i największym jest sam fakt ponownego opowiedzenia mitu o zejściu Inany do świata podziemnego. Jest to mit w historii ludzkości bardzo znaczący, obecny w mitologii greckiej i rzymskiej, a także w chrześcijaństwie (w istocie, stanowi centralny i najważniejszy element religii chrześcijańskiej). Warto więc poznać jego wersję oryginalną, a w każdym razie najstarszą, jaką znamy. Nawet jeśli sama forma opowieści ma być uwspółcześniona.

Anna In jest bowiem niczym innym, jak uwspółcześnieniem. W wersji fabularnej autorka dokonała minimalnych zmian względem materiału wyjściowego, po to by wpleść w historię wątki z kilku innych sumeryjskich mitów, a także żeby było bardziej feministycznie (co akurat było całkowicie zbędne, mamy tu wszak do czynienia z boginią, która doczekała się statusu Królowej Niebios). Tu dochodzimy do problemu - polskie tłumaczenie mitu o zejściu Inany do świata podziemnego ma niecałe 20 stron. Anna In - niemal 200. Co wypełnia te pozostałe 180 stron? Głównie opisy dziwacznego miasta-świata, w którym dzieje się zasadnicza część akcji, a także dużo kwiecistej prozy. Prozy poetyckiej i bardzo ładnej, ale pozbawionej jakiejś istotnej treści. Dla niektórych czytelników może to stanowić zaletę. Dla mnie - niekoniecznie.

Ja bowiem wolę równie piękny, ale znacznie bardziej zwięzły oryginał. Co więcej, uważam, że aby w pełni zrozumieć, o czym Olga Tokarczuk pisze, dobrze jest z rzeczonym oryginałem się wcześniej zapoznać. A zapoznanie się z oryginałem sprawia, że lektura Anny In w grobowcach świata staje się zbędna.

Inana to moja ulubiona bogini, Olga Tokarczuk to nasza najświeższa noblistka - pomyślałem, że spróbuję Anny In w grobowcach świata. Po lekturze uczucia mam mieszane.

Plusem niewątpliwym i największym jest sam fakt ponownego opowiedzenia mitu o zejściu Inany do świata podziemnego. Jest to mit w historii ludzkości bardzo znaczący, obecny w mitologii greckiej i rzymskiej, a...

Wariacja na temat relacji pierwszej znanej cywilizacji Summerów z siłami-założycielami Świata. Trochę jakby Stary Testament 2.0.
P.S. Bogactwo języka p. Tokarczuk za każdym razem zachwyca.

Wariacja na temat relacji pierwszej znanej cywilizacji Summerów z siłami-założycielami Świata. Trochę jakby Stary Testament 2.0.
P.S. Bogactwo języka p. Tokarczuk za każdym razem zachwyca.

Psychodeliczna, chaotyczna, mroczna, symboliczna podróż z całkowicie popuszczonymi wodzami wyobraźni, której przetrwanie możliwe jest tylko dzięki bezbłędnemu stylowi i talentowi autorki.

Psychodeliczna, chaotyczna, mroczna, symboliczna podróż z całkowicie popuszczonymi wodzami wyobraźni, której przetrwanie możliwe jest tylko dzięki bezbłędnemu stylowi i talentowi autorki.