Książka typu poznajmy liberalnych biskupów.
Mimo tytułu bardziej skupiająca się na polityce, bieżących problemach Kościoła niż jakiejś duchowości.
Biskup Piotr Jarecki człowiek żyjący we własnym naukowym świecie odrzucający miejsce swojego pochodzenia(wieś) i z złamaną karierą(szybki awans ,a później szklany sufit) mówi o swojej wizji świata...
Dużo narzekania sporo własnej pokory(to na plus)oraz ogólna niemożność zmian(wynikająca ze strachu)połączona z pragnieniem wielkiej rewolucji.
Widać że jak robisz karierę jako BMW(bierny, mierny, wierny)w Kościele zawsze znajdzie się dla Ciebie ciepły kąt(jazda po pijaku, spontaniczne niezrozumiałe kazania, praca w komisjach nie mająca realnego wpływu na życie

Wątki pracy kurialisty, przekładania naukowej wiedzy na rozwój Wspólnoty, przygotowywania pielgrzymki papieskiej zostały pominięte.

Książka typu poznajmy liberalnych biskupów.
Mimo tytułu bardziej skupiająca się na polityce, bieżących problemach Kościoła niż jakiejś duchowości.
Biskup Piotr Jarecki człowiek żyjący we własnym naukowym świecie odrzucający miejsce swojego pochodzenia(wieś) i z złamaną karierą(szybki awans ,a później szklany sufit) mówi o swojej wizji świata...
Dużo narzekania sporo własnej...

Tytuł książki/ wywiadu dziennikarza Rz z biskupem Jareckim dużo obiecuje. Niestety, choć zdarzają się w rozmowie ciekawe obserwacje, trafne diagnozy, biskup nie uchyla się od trudnych pytań, to jednak jakoś mnie ta rozmowa rozczarowała. Najpierw zadawanymi pytaniami, bo niektóre były dość powierzchowne, czasem skupione na jakimś wydarzeniu z ostatniego okresu (czyli za chwile przestaną być ważne),medialnej dyskusji, czasem z tezą. Zaś biskupa w odpowiedziach, choć często wychodzących szerzej poza wąsko zadane pytanie, brakowało mi często osobistego potraktowania tematu. Biskup Jarecki, może z racji swojego wykształcenia, drogi w kapłaństwie (głównie kurialnej i naukowej, nie wspólnotowej i duszpasterskiej) często z dystansem, bez osobistego zaangażowania opowiada o problemach i wyzwaniach w Kościele. Czy to chodzi o współpracę w gronie biskupów, czy o stanowisko episkopatu wobec polityki czy różnych afer w Kościele, czy kształcenie kleryków...opowiada z pozycji obserwatora, a nie tego, od którego (jako biskupa) coś zależy, którego pedofilia w Kościele, odpływ młodych od kościoła instytucjonalnego czy nikłe zaangażowanie wiernych w parafii jakoś nie boli. I często używa słowa „trzeba”: ”trzeba to zrobić”, „trzeba szukać rozwiązania problemów””, „trzeba stanąć w prawdzie”... jakby to ktoś inny (kto?) miał to wszystko zrobić, odsuwając też działanie na przyszłość, choć wiele spraw wymagało jasnego stanowiska czy działania natychmiast, teraz. Zaś o poniższym fragmencie nie wiem co myśleć: czy to przykład braku kontaktu, dystansowania się czy może redakcji książki?
Q: “Jako biskupi powołaliście nawet fundację, która ma pomagać skrzywdzonym.”
A: “Kościół powinien pomagać...Dlatego jeśli powstała fundacja, która ma pomóc tym ludziom, to bardzo dobrze.”

Tytuł książki/ wywiadu dziennikarza Rz z biskupem Jareckim dużo obiecuje. Niestety, choć zdarzają się w rozmowie ciekawe obserwacje, trafne diagnozy, biskup nie uchyla się od trudnych pytań, to jednak jakoś mnie ta rozmowa rozczarowała. Najpierw zadawanymi pytaniami, bo niektóre były dość powierzchowne, czasem skupione na jakimś wydarzeniu z ostatniego okresu (czyli za...

Książka wywiad - ciekawa. Są momenty nudne, ale pomimo tego wyciągnąłem sporo ciekawych myśli dla siebie. Polecam.

Książka wywiad - ciekawa. Są momenty nudne, ale pomimo tego wyciągnąłem sporo ciekawych myśli dla siebie. Polecam.