Ona jest piękna, więc on znalazł jakąś wymówkę, żeby ją zdobyć. Ona go polubiła, bo mu współczuła trudnego dzieciństwa. Nie brzmi to jak materiał na miłość. Fabuła bez sensu, zero chemii między bohaterami, no słabo.

Ona jest piękna, więc on znalazł jakąś wymówkę, żeby ją zdobyć. Ona go polubiła, bo mu współczuła trudnego dzieciństwa. Nie brzmi to jak materiał na miłość. Fabuła bez sensu, zero chemii między bohaterami, no słabo.

"Dom miłości" – Johanna Lindsey, można by rzec, że połknęłam na jednym wdechu. Opisane życie pięknej Larissy, którą nagłe przeciwności losu pozbawiły dachu nad głową, wywołały moją empatię do całokształtu wydarzeń, z jakimi przyszło się zmierzyć tej niezwykle wrażliwej dziewczynie. Oczywiście historia zakończyła się happy endem, ale cała treść to chęć zwrócenia uwagi czytelnika na aspekty psychologiczne, takie jak: walka z emocjami (tłumienie),brak miłości rodziców, retrospekcja, w końcu miłość – płomienna, obustronna i zarazem niosąca rozterki obojgu zakochanym. Książka daje wiele odpowiedzi na pewne skutki i przyczyny ludzkich zachowań i skąd one się biorą. Książka jest po to, by to wszystko wyłapać i zrozumieć. Czy książka może czegoś nauczyć? Jak najbardziej, ale z autopsji wiem, że osoby, które być może skorzystałyby z tej lektury i wyniosły coś dla siebie, po nią nie sięgną.
Zważywszy, że treść przywołuje klimaty odległej epoki – życia w Londynie przez chwilę mogłam poczuć niecodzienną kreację i wystrój wnętrz, jaki odpowiadał tamtym czasom, a fakt zimowej aury i choinki odwracał umysł od panujących tropików wokół mnie (czytałam w upalny dzień).
Celowo unikam opisywania treści, którą każdy może odebrać na swój sposób i to jest najwspanialsze w czytaniu książek.
Przytoczę tylko cytat umieszczony przed rozpoczęciem powieści, bo jak dla mnie jest wielce wymowny i treściwy.
"Im niepotrzebne są wstążki i śliczne opakowania,
im trzeba oferować uśmiech, uścisk.
I to wystarczy, gdy się kocha."

"Dom miłości" – Johanna Lindsey, można by rzec, że połknęłam na jednym wdechu. Opisane życie pięknej Larissy, którą nagłe przeciwności losu pozbawiły dachu nad głową, wywołały moją empatię do całokształtu wydarzeń, z jakimi przyszło się zmierzyć tej niezwykle wrażliwej dziewczynie. Oczywiście historia zakończyła się happy endem, ale cała treść to chęć zwrócenia uwagi...

Do napisania opinii o jakiejś książce skłaniają mnie zawsze skrajne emocje, jakie odczuwam w trakcie czytania- zachwyt i zaskoczenie albo rozpacz i zawód.
"Dom miłości" Lindsey jest dla mnie rozpaczliwie, beznadziejnie(ta jedna gwiazdka idealnie pasuje) zły. Osoba, która przeczytała wszystkie książki danej autorki(przynajmniej te dostępne w Polsce) może mieć pewne oczekiwania i nadzieje. Do czasu przeczytania tej pozycji, w moim prywatnym rankingu złych książek Lindsey, jedyną pozycją była "Porwana narzeczona" - powodem była wielka głupota bohaterki, jednak "Dom miłości" skłania mnie do dodania "Porwanej(...)" dodatkowej gwiazdki, ponieważ miała chociaż w minimalnym stopniu sens i akcję.
Co mi się nie podobało:
-"Dom miłości" nie ma żadnej treści, kolokwialnie mówiąc- wszystko jest rozlazłe
- główna bohaterka jest TAK głupia, że czytelnik nie odczuwa żalu nad jej losem
- postacie są nijakie, nie da się zrobić jakiejkolwiek charakterystyki
- "dramat" głównych bohaterów nie jest żadnym dramatem i rozwiązuje się po kilku stronach - można to porównać do sagi/cyklu (nie wiem jak nazwać grafomanię E.L James jaką był Grey),w obu przypadkach nie chodzi o sam pomysł, ale o wykonanie- wyznaję zasadę: jak czegoś nie umiesz, nie bierz się za to!
- 30 min po jej przeczytaniu nie umiem powiedzieć o czym była (może to i dobrze),cała "treści i akcja" zawarta jest w opisie...chyba to powinnam zaliczyć do plusów

Książkę przeczytałam za jednym podejściem, co nie jest żadnym plusem- NIE, NIE JEST WCIĄGAJĄCA, prostu bardzo szybko czytam i miałam sadystyczną przyjemność na myśl o moim linczu.
Trzeba jednak przyznać autorce, że książka wywołuje silne emocje- chapeau bas, jeszcze żadnej książki tak bardzo nie znienawidziłam. Mam nadzieję, że napisanie "tego czegoś" było chwilą słabości lub niepoczytalności.
Wszystkich, którzy przeczytają moje wypociny do końca, odsyłam do cyklu Lindsey o rodzinie Malorych (kocham pierwsze cztery części) i tylko z uwagi na ten cykl, Lindsey trzeba wybaczyć.

Ps. Napisanie tej opinii było dla mnie formą terapii, konieczną dla dalszego zdrowia psychicznego.

Do napisania opinii o jakiejś książce skłaniają mnie zawsze skrajne emocje, jakie odczuwam w trakcie czytania- zachwyt i zaskoczenie albo rozpacz i zawód.
"Dom miłości" Lindsey jest dla mnie rozpaczliwie, beznadziejnie(ta jedna gwiazdka idealnie pasuje) zły. Osoba, która przeczytała wszystkie książki danej autorki(przynajmniej te dostępne w Polsce) może mieć pewne...

Historia jest bardzo ciekawa. Everett pałający zemstą do ojca pięknej , aczkolwiek niewinnej Larissy - postanawia wyeksmitować jego dzieci i skompromitować go towarzysko oraz zawodowo. Swojemu słudze daje zadanie by to właśnie on wręczył Larissie złą wiadomość. Po dziwnym zachowaniu służącego Everett idzie zobaczyć jakiego narobił bałaganu. Staje twarzą w twarz z córką swojego wroga i... trafia go strzała Amora.
Przemiana głównego bohatera bardzo mi się podobała. Tak jak w przypadku Scrooge' a. Bohater sam przekonuje się, że nie chce być już samotny i ma zamiar wyznać wybrance miłość. Co psuje jego zamiary? Ach, powrót Ascota! Gdy ojciec Larissy dowiaduje się co się wydarzyło zabiera córkę do domu!
Jednak przeznaczenie jest przeznaczeniem i kochankowie wyznają sobie miłość i wszystko kończy się dobrze. A co do Alberta... Okazuje się, że tak naprawdę sam zrujnował sobie szanse na utrzymanie się w handlu...
Miła, przyjemna, wciągająca. Polecam! W sam raz na jeden dzień !

Historia jest bardzo ciekawa. Everett pałający zemstą do ojca pięknej , aczkolwiek niewinnej Larissy - postanawia wyeksmitować jego dzieci i skompromitować go towarzysko oraz zawodowo. Swojemu słudze daje zadanie by to właśnie on wręczył Larissie złą wiadomość. Po dziwnym zachowaniu służącego Everett idzie zobaczyć jakiego narobił bałaganu. Staje twarzą w twarz z córką...

Inny tytuł to "Czar wigilijnej nocy".

Inny tytuł to "Czar wigilijnej nocy".

Przyjemnie się czytało.

Przyjemnie się czytało.

Pochłonęłam ją w jeden wieczór. Mało romansideł przeczytałam w życiu, ale ta książka stanowi wyjątek wśród książek o typ gatunku i tematyce. Polecam!

Pochłonęłam ją w jeden wieczór. Mało romansideł przeczytałam w życiu, ale ta książka stanowi wyjątek wśród książek o typ gatunku i tematyce. Polecam!

To właśnie od tej książki zaczęła się moja przygoda z powieściami tej autorki. Przeczytałam ją bardzo szybko i byłam oczarowana. Lindsey jest mistrzynią romansu. Doskonała historia, są w niej emocje i autentyczny czar. Nic tylko czytać i czytać;)

To właśnie od tej książki zaczęła się moja przygoda z powieściami tej autorki. Przeczytałam ją bardzo szybko i byłam oczarowana. Lindsey jest mistrzynią romansu. Doskonała historia, są w niej emocje i autentyczny czar. Nic tylko czytać i czytać;)

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Jednak znając poprzednie pozycje autorki nie zachwyciła mnie zbytnio. Jednak fabuła przyjemna. I jak zawsze szczęśliwe zakończenie.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Jednak znając poprzednie pozycje autorki nie zachwyciła mnie zbytnio. Jednak fabuła przyjemna. I jak zawsze szczęśliwe zakończenie.

książka fajna przyjemna w czytaniu aczkolwiek nie pochłonęła mnie tak jak niektóre że nie mogę ich odłożyć tylko czytam całą noc.Tę książkę bez żalu odkładałam na następny dzień więc nie powaliła mnie,ale do poczytania nie jest zła jak się nie ma lepszej

książka fajna przyjemna w czytaniu aczkolwiek nie pochłonęła mnie tak jak niektóre że nie mogę ich odłożyć tylko czytam całą noc.Tę książkę bez żalu odkładałam na następny dzień więc nie powaliła mnie,ale do poczytania nie jest zła jak się nie ma lepszej