Część bajeczki i przypowieści a część ciekawe historie z Rosji

Część bajeczki i przypowieści a część ciekawe historie z Rosji

Nie czytałam pozostałych opowiadań tego tomu, bo trafił do moich rąk tylko tytułowy utwór, więc o nim napiszę. Kiedyś, dawno temu, kiedy po raz pierwszy czytałam "Wojnę i pokój" największe wrażenie wywarła na mnie scena śmierci księcia Andrzeja Bołkońskiego. Pomyślałam sobie wtedy, że Lew Tołstoj wie o śmierci więcej niż zwykli ludzie. Książę Andrzej w ostatniej chwili obudził się. Bo życie było tylko snem, a śmierć przebudzeniem. Taki był w swoim ostatnim odczuciu prawdziwy, że samo nasuwało się pytanie: a co, jeśli tak jest naprawdę? "Śmierć Iwana Ilicza" to przejmująca opowieść o umieraniu, o rozrachunku z własnym życiem, które niby miało być takie jak należy, ułożone i doskonale wpasowane w system oczekiwań i konieczności. Tylko było pełne fałszu. Dopiero świadomość zbliżającej się śmierci, ból, strach je z tego fałszu odarły. Śmierć to dojście do prawdy? Tak sugeruje Tołstoj w sposób niezwykle przejmujący i przekonujący.

Nie czytałam pozostałych opowiadań tego tomu, bo trafił do moich rąk tylko tytułowy utwór, więc o nim napiszę. Kiedyś, dawno temu, kiedy po raz pierwszy czytałam "Wojnę i pokój" największe wrażenie wywarła na mnie scena śmierci księcia Andrzeja Bołkońskiego. Pomyślałam sobie wtedy, że Lew Tołstoj wie o śmierci więcej niż zwykli ludzie. Książę Andrzej w ostatniej chwili...

Studium umierania opisane przez Lwa Tołstoja przejmuje do głębi. Ta wnikliwa analiza psychologiczna życia i śmierci bohatera ma wydźwięk ponadczasowy, a ukazane przez pisarza problemy są równie aktualne dzisiaj, jak aktualne były pod koniec XIX wieku, kiedy dzieje się akcja tego opowiadania.

Chyba najbardziej poruszającym aspektem tego utworu nie jest sama groza zbliżającej się nieuchronnie śmierci, ale refleksja nad minionym życiem, które w chwili jego podsumowania okazało się „nie takie jak trzeba”. Ta wyjątkowa ilustracja sentencji „memento mori" powinna każdego skłonić do refleksji nad własnym życiem i podejmowania prób uczynienia go najlepszym z możliwych. Czy jednak nie okaże się ostatecznie, że wszystkie te zabiegi były i tak bezowocne? Można i taki wniosek wysnuć ze „Śmierci Iwana Ilicza".

Jak każde wielkie dzieło, tak i to wywołuje u czytelnika całą gamę emocji, wrażeń i odczuć, i pozostaje w pamięci na długo, może wręcz na zawsze...

Tytułowy utwór znalazł się w książce, w towarzystwie innych opowiadań o całkiem odmiennym charakterze. Poza „Zapiskami wariata" są to bajki i przypowieści, w których przewodnim motywem jest pochwała prostego chłopskiego życia, przepełnionego pracą. Takie życie wydawało się pisarzowi najlepszym z możliwych, ale z dzisiejszej perspektywy jest mało przekonujące.
Z drugiej strony, opowiadanie zatytułowane „Czy dużo człowiekowi trzeba ziemi?" można wprost dedykować wyznawcom współczesnego niczym nieograniczonego konsumpcjonizmu, którzy w pogoni za coraz większym stanem posiadania nie przyjmują do wiadomości faktu, że ostatecznie i tak ich majątek ograniczy się do trzech arszynów ziemi – dokładnie tyle ile mierzy każdy grób.

Studium umierania opisane przez Lwa Tołstoja przejmuje do głębi. Ta wnikliwa analiza psychologiczna życia i śmierci bohatera ma wydźwięk ponadczasowy, a ukazane przez pisarza problemy są równie aktualne dzisiaj, jak aktualne były pod koniec XIX wieku, kiedy dzieje się akcja tego opowiadania.

Chyba najbardziej poruszającym aspektem tego utworu nie jest sama groza...

Ocena nie obejmuje "Śmierć Iwana Ilicza".

Najlepsze z opowiadań: "Bajka o głupim Iwanie i jego dwóch braciach".

Ocena nie obejmuje "Śmierć Iwana Ilicza".

Najlepsze z opowiadań: "Bajka o głupim Iwanie i jego dwóch braciach".