Niestety, to książka nie dla mnie.

Niestety, to książka nie dla mnie.

To jest znakomita, wielowymiarowa xiążka. Nie tylko o traumach, nie tylko o tym, że ludzie nie rozmawiają ze sobą, nie tylko o tym, że małe gesty, trwające sekundę zdarzenia zmieniają bezpowrotnie cały świat, ale także o braku porozumienia wynikającym z niemożności porozumienia.
Bo jak mam opowiedzieć swoim bliskim, że mordowałem z zimną krwią? Jak powiedzieć, że mam depresję, skoro sam nie wiem, że ją mam? Jak powiedzieć, że desperacko łaknę akceptacji innych, że gotów jestem stać się inwalidą aby zwrócić na siebie uwagę ojca?

To jest znakomita, wielowymiarowa xiążka. Nie tylko o traumach, nie tylko o tym, że ludzie nie rozmawiają ze sobą, nie tylko o tym, że małe gesty, trwające sekundę zdarzenia zmieniają bezpowrotnie cały świat, ale także o braku porozumienia wynikającym z niemożności porozumienia.
Bo jak mam opowiedzieć swoim bliskim, że mordowałem z zimną krwią? Jak powiedzieć, że mam...

Kolejna piękna książka. To niesamowite że autor bazując na historii rodzinnej dopisał nową pełną emocji opowieść.

Kolejna piękna książka. To niesamowite że autor bazując na historii rodzinnej dopisał nową pełną emocji opowieść.

Najlepszy Małecki jak do tej pory, a mam wrażenie że będzie tylko lepiej

Najlepszy Małecki jak do tej pory, a mam wrażenie że będzie tylko lepiej

Ig: ksiazki_wloczykija
"Saturnin" to niezwykła podróż przez tkliwe wspomnienia, rodzinne tajemnice i głębokie refleksje nad życiem i naszym istnieniem. Ta opowieść, choć pozornie skromna, ukrywa w sobie bogactwo emocji i filozoficznych rozważań, które prowadzą czytelnika przez labirynt ludzkich losów.

Jednym z najbardziej pociągających elementów tej książki jest jej niezwykła atmosfera melancholii i tajemnicy, która otacza głównego bohatera, Saturnina. Małecki mistrzowsko wykreował postać chłopca, który wierzy w magię codzienności i tkwi w przekonaniu, że świat jest pełen tajemnic, które tylko czekają, by zostać odkryte. To jego wrażliwość i naiwna ufność sprawiają, że czytelnik z łatwością przenosi się w świat Saturnina, odczuwając jego radość i smutek.

Kolejnym niezwykłym aspektem tej książki jest jej wielogłosowa narracja, która pozwala na uchwycenie różnorodnych perspektyw i doświadczeń. Przez pryzmat różnych postaci, czytelnik odkrywa historię rodziny, która tkwi w tajemnicy i bólu, ale także w miłości i nadziei. Małecki zgrabnie splata wątki przeszłości z teraźniejszością, ukazując złożoność relacji między ludźmi oraz wpływ przeszłości na naszą tożsamość i wybory.

Filozoficzna głębia tej książki objawia się w pytaniach o sens życia, pamięć i trwanie. Autor zmusza czytelnika do refleksji nad ulotnością czasu oraz nad tym, jak ważne są nasze relacje z innymi ludźmi i jakie ślady pozostawiamy w ich życiu. "Saturnin" to lekcja pokory i empatii, która skłania do zastanowienia się nad własnymi wyborami i wartościami.

Przejmujący charakter tej książki polega na jej zdolności do dotknięcia najgłębszych strun ludzkiego serca. Jakub Małecki nie unika trudnych tematów, ale to właśnie dzięki temu jego opowieść staje się jeszcze bardziej prawdziwa i autentyczna.

Ig: ksiazki_wloczykija
"Saturnin" to niezwykła podróż przez tkliwe wspomnienia, rodzinne tajemnice i głębokie refleksje nad życiem i naszym istnieniem. Ta opowieść, choć pozornie skromna, ukrywa w sobie bogactwo emocji i filozoficznych rozważań, które prowadzą czytelnika przez labirynt ludzkich losów.

Jednym z najbardziej pociągających elementów tej książki jest jej...

Polecam bardzo. Wszystko mnie w tej książce urzekło. W żadnej innej książce nie spotkałam się z tak ujmującym opisem przeżyć z czasów wojny.

Polecam bardzo. Wszystko mnie w tej książce urzekło. W żadnej innej książce nie spotkałam się z tak ujmującym opisem przeżyć z czasów wojny.

Narracja wielostronna, układająca się w historię jednej rodziny naznaczonej wojną. Fabuła tajemnicza, przemyślana, intymna.

Narracja wielostronna, układająca się w historię jednej rodziny naznaczonej wojną. Fabuła tajemnicza, przemyślana, intymna.

Jak dla mnie bardzo dobra. Nie jest to może Dygot, ale nadal świetnie. Lubię takie historie, gdy bohaterowie zmagają się ze swoim życiem, a jednocześnie zagłębiają w nieznane wcześniej losy swojej rodziny. Takie wątki Małecki opanował w swoich powieściach do perfekcji. I jak zwykle u tego autora, książka w zasadzie czyta się sama.

Jak dla mnie bardzo dobra. Nie jest to może Dygot, ale nadal świetnie. Lubię takie historie, gdy bohaterowie zmagają się ze swoim życiem, a jednocześnie zagłębiają w nieznane wcześniej losy swojej rodziny. Takie wątki Małecki opanował w swoich powieściach do perfekcji. I jak zwykle u tego autora, książka w zasadzie czyta się sama.

Wspaniała książka! Przeczytałem ją w dwa dni pomimo tego że powinienem się uczyć do egzaminu.
Odbieram ją bardzo osobiście ponieważ moi dziadkowie również pochodzili z Radziejowa i jak byłem mały zawsze na wakacje w tamte rejony się wybierałem.
Pomijając te personalne odczucia to uważam że fabuła jest znakomita; autor przenosi nas w różne czasy/światy tak ze sobą bardzo powiązane ale pojedynczo były one tak interesujące że zapominałem o tym co się działo wcześniej. Zakończenie książki również niesamowite, wszystko się ładnie zazębia.
Według mnie powieść przede wszystkim o traumie którą każdy z nas gdzieś w sobie nosi z pokolenia na pokolenie, i którą często tak bardzo skrywamy zamiast o niej mówić, co pomogłoby nam się z niej wyzwolić.
Subiektywnie ale dla mnie jedna z ważniejszych książek w życiu.

Wspaniała książka! Przeczytałem ją w dwa dni pomimo tego że powinienem się uczyć do egzaminu.
Odbieram ją bardzo osobiście ponieważ moi dziadkowie również pochodzili z Radziejowa i jak byłem mały zawsze na wakacje w tamte rejony się wybierałem.
Pomijając te personalne odczucia to uważam że fabuła jest znakomita; autor przenosi nas w różne czasy/światy tak ze sobą bardzo...

Niezła, ale bardziej mi się podobało Święto ognia.

Niezła, ale bardziej mi się podobało Święto ognia.