Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałem nadzieję na jakiś powiew świeżości, ale niczego takiego tutaj nie znalazłem. To nie jest zła książka, i jeśli ktoś zaczyna swoją przygodę z tego typu literaturą, to nie powinien się zawieść. Natomiast nie jest to rasowy kryminał z zagadką do rozwiązania, raczej sensacyjniak z wartką, ale prostą akcją. Za dużo tego u nas w ostatnich latach wychodzi i chyba to zmęczenie materiału.

Miałem nadzieję na jakiś powiew świeżości, ale niczego takiego tutaj nie znalazłem. To nie jest zła książka, i jeśli ktoś zaczyna swoją przygodę z tego typu literaturą, to nie powinien się zawieść. Natomiast nie jest to rasowy kryminał z zagadką do rozwiązania, raczej sensacyjniak z wartką...

Rozwiń Zwiń

Zbiór esejów o różnej formie i tematyce. Są lepsze i gorsze, nie wszystkie przypadły mi do gustu. Ale już tutaj zarysowuje się przyszły kunszt autorki we władaniu słowem, a także jej poglądy i kierunek w którym pójdzie jej twórczość. Skrajnym prawicowcom na pewno nie przypadnie do gustu ta książka.

Zbiór esejów o różnej formie i tematyce. Są lepsze i gorsze, nie wszystkie przypadły mi do gustu. Ale już tutaj zarysowuje się przyszły kunszt autorki we władaniu słowem, a także jej poglądy i kierunek w którym pójdzie jej twórczość. Skrajnym prawicowcom na pewno nie przypadnie do gustu ta...

Rozwiń Zwiń

Prosta historia o skomplikowanych ludzkich losach. Niby każdy przeżywa swoją historię osobno, ale w wyniku różnych zdarzeń łączą się one w jedną wspólną opowieść. Jak zwykle u Małeckiego, czyta się bardzo dobrze. Skłania do zadumy i przemyśleń nad ludzkim istnieniem, sensem życia, przemijaniem. Tutaj dodatkowo wspólnym motywem wydaje się być nienazwana jeszcze wtedy choroba duszy, melancholia, depresja.

Prosta historia o skomplikowanych ludzkich losach. Niby każdy przeżywa swoją historię osobno, ale w wyniku różnych zdarzeń łączą się one w jedną wspólną opowieść. Jak zwykle u Małeckiego, czyta się bardzo dobrze. Skłania do zadumy i przemyśleń nad ludzkim istnieniem, sensem życia, przemija...

Rozwiń Zwiń

To chyba jak dotąd najlepszy tom z serii o Anecie Nowak. Więcej się dzieje, fabuła ciekawsza. Ale chyba potrzebuję odpocząć od milicjantów/policjantów z Poznania i okolic. Autor strasznie powierzchownie traktuje swoich bohaterów, z większości z nich robiąc, co tu dużo mówić, lekkich przygłupów. I o ile w serii o milicjantach z lat 80-tych jakoś to nie raziło, tak tutaj gdzie mamy dwie płaszczyzny czasowe, zaczyna lekko irytować. Gdyby ktoś chciał sobie zbudować obraz tego miasta tylko na podstawie lektur książek Pana Ćwirleja, to by mu wyszło, że zaludniają je sami półinteligenci, niepotrafiący sklecić jednego poprawnego zdania po polsku.

To chyba jak dotąd najlepszy tom z serii o Anecie Nowak. Więcej się dzieje, fabuła ciekawsza. Ale chyba potrzebuję odpocząć od milicjantów/policjantów z Poznania i okolic. Autor strasznie powierzchownie traktuje swoich bohaterów, z większości z nich robiąc, co tu dużo mówić, lekkich przygł...

Rozwiń Zwiń

Nie jest to może dzieło na miarę noblistki, i nie należy się tu doszukiwać wielkich prawd objawionych i życiowych mądrości, ale czytało się dobrze. Prosta historia o ludziach, ich losach i poszukiwaniach sensu własnego istnienia. Żałuję tylko, że autorka nie zdecydowała się na podróż przez ówczesną Polskę, zamiast Francji.

Nie jest to może dzieło na miarę noblistki, i nie należy się tu doszukiwać wielkich prawd objawionych i życiowych mądrości, ale czytało się dobrze. Prosta historia o ludziach, ich losach i poszukiwaniach sensu własnego istnienia. Żałuję tylko, że autorka nie zdecydowała się na podróż przez...

Rozwiń Zwiń

Zdecydowanie czuć, że autor dopiero się rozkręca jeśli chodzi o cykl Światy Pilipiuka. W późniejszych tomach jest zdecydowanie lepiej. Na pewno brakuje mi tutaj Storma, na szczęście pojawia się Skórzewski. Ogólnie cały tom dość monotematyczny, w zasadzie wszystkie opowiadania koncentrują się na Wschodzie i wszelakich wariantach w jakich mogłaby się potoczyć historia Polski i naszych wschodnich sąsiadów. Po pewnym czasie zaczyna to lekko nudzić, bo niby zaczynamy nowe opowiadanie, a za chwilę i tak wracamy do utartego schematu.

Zdecydowanie czuć, że autor dopiero się rozkręca jeśli chodzi o cykl Światy Pilipiuka. W późniejszych tomach jest zdecydowanie lepiej. Na pewno brakuje mi tutaj Storma, na szczęście pojawia się Skórzewski. Ogólnie cały tom dość monotematyczny, w zasadzie wszystkie opowiadania koncentrują s...

Rozwiń Zwiń

Jak to u Stelara, wszystko jest raczej na miejscu, czyta się szybko i sprawnie. Brakuje mi natomiast jakiegoś zaskoczenia, powiewu jakiejś świeżości. Chyba za dużo powstaje dzisiaj kryminałów, bo mam wrażenie że wszystko już było i każda kolejna pozycja leci schematami i jest kalką poprzednich.

Jak to u Stelara, wszystko jest raczej na miejscu, czyta się szybko i sprawnie. Brakuje mi natomiast jakiegoś zaskoczenia, powiewu jakiejś świeżości. Chyba za dużo powstaje dzisiaj kryminałów, bo mam wrażenie że wszystko już było i każda kolejna pozycja leci schematami i jest kalką poprzed...

Rozwiń Zwiń