Język jakim napisana jest ta książka odstręcza tak bardzo, ze niestety nie jestem w stanie ani jej dokończyć ani tym bardziej ocenić. Ni to gwara, ni to slang, ni to wieś ni to miasto. Nic w tej historii nie jest wiarygodne z pierdołowatym detektywem na czele ale najbardziej niewiarygodne są tak wysokie oceny tego dzieła. Autor może się śmiało przerzucić na erotyki dla seniorów 90+ a być może zrobi karierę. Żegnam.

Język jakim napisana jest ta książka odstręcza tak bardzo, ze niestety nie jestem w stanie ani jej dokończyć ani tym bardziej ocenić. Ni to gwara, ni to slang, ni to wieś ni to miasto. Nic w tej historii nie jest wiarygodne z pierdołowatym detektywem na czele ale najbardziej niewiarygodne są tak wysokie oceny tego dzieła. Autor może się śmiało przerzucić na erotyki dla...

Książkę polecił mi znajomy, ale nie spodziewałam się, że okaże się aż tak dobra.

Akcja rozgrywa się w 2019 roku.
Główny bohater jest policjantem. Zaledwie od kilku dni cieszy się emeryturą, jego radość tłumią jednak rodzinne problemy. Dlatego właśnie Ireneusz Waróg wyjeżdża złapać oddech w gospodarstwie turystycznym w Jemierzycach, małej miejscowości niedaleko Zbąszynia.

Szybko okazuje się, że nie będzie to bezstresowy wypoczynek, bo uwagę byłego komisarza zwraca sprawa morderstwa sprzed ponad dwudziestu lat. Zginęła wówczas młoda kobieta, a sprawcy nigdy nie znaleziono.
Jak nietrudno się domyślić, nasz bohater zaczyna drążyć sprawę i postanawia ją rozwikłać.

Podczas prywatnego śledztwa Irek odkrywa różne ciemne sprawki niektórych mieszkańców Jemierzyc. Czy mają one jednak coś wspólnego ze zbrodnią sprzed lat?

Dodatkowym smaczkiem fabularnym okazuje się jeszcze inna tajemnica sięgająca drugiej wojny światowej, a nawet czasów przedwojennych, związanych z Nocą Kryształową.

Czyta się tę powieść szybko i z emocjami. Akcja obfituje w nagłe zwroty, ale autor nie skupia się tylko na intrydze kryminalnej. Ciekawie i przekonująco opisuje klimat małej miejscowości, w której wszyscy się znają i mają swoje sekrety.

Na uwagę na pewno zasługują także fragmenty dotyczące rodzinnych problemów głównego bohatera, który rozpamiętuje przeszłość i nie umie przestać nią żyć.

Proza Stefana Górawskiego na pewno spodoba się miłośnikom twórczości Wojciecha Chmielarza, zwłaszcza cyklu o Bezimiennym – podobny jest klimat i styl. Tu także czasem wkradają się elementy humorystyczne, zwłaszcza w odniesieniu do mieszkańców Jemierzyc, gdyż niektórzy to oryginały.

Kolejny plus to wyraziste postacie. Właściwie każdy, nawet drugoplanowy, a czasem i epizodyczny bohater, ma jakąś swoją historię.

Polecam z czystym sumieniem. I mam nadzieję, że druga część okaże się równie ciekawa jak pierwsza.

Książkę polecił mi znajomy, ale nie spodziewałam się, że okaże się aż tak dobra.

Akcja rozgrywa się w 2019 roku.
Główny bohater jest policjantem. Zaledwie od kilku dni cieszy się emeryturą, jego radość tłumią jednak rodzinne problemy. Dlatego właśnie Ireneusz Waróg wyjeżdża złapać oddech w gospodarstwie turystycznym w Jemierzycach, małej miejscowości niedaleko...

Przyjemnie czyta się książkę, powieść kryminalna utrzymana w lekkim humorze ale nie zabraknie wątku miłosnego.
Polecam całą serię z komisarzem Ireneuszem

Przyjemnie czyta się książkę, powieść kryminalna utrzymana w lekkim humorze ale nie zabraknie wątku miłosnego.
Polecam całą serię z komisarzem Ireneuszem

Osoby, które mnie znają doskonale wiedzą, że uwielbiam, wręcz kocham czytać kryminały. A jeśli ich fabuła umieszczona jest w małej, wiejskiej, zamkniętej społeczności, to przyjemność czytania nabiera na sile. Ostatnio odkryłem twórczość Stefana Górawskiego, pisarza, który ma niebywały talent do tworzenia intrygujących historii. Historii, które skupiają czytelniczą uwagę już od pierwszych stron. Co ważne Pan Stefan doskonale przelał swój twórczy talent na kartach pierwszej książki pt. „Sekret włoskiego orzecha”. Pierwszej i nie ostatniej, gdyż ta książka jest początkiem kryminalnej trylogii z udziałem komisarza Ireneusza Waroga.
Bohater, którego miałem przyjemność poznać, zdobył moje czytelnicze uznanie i z chwilą, gdy zakończyłem swoją przygodę z pierwszą częścią, bez chwili zastanowienia sięgnąłem po kolejne książki Stafana Górawskiego. Komisarz Ireneusz Waróg przeszedł właśnie na emeryturę. Wyjeżdżając do małej miejscowości Jemierzyce, postanawia odpocząć od swej pracy. Miejsce to swym urokiem przyciąga wielu letników. Jednak jak historia pokaże nie będzie mu dane porzucić swoich policyjnych praktyk. Jak się okazuje cisza, spokój to tylko pozór, bowiem niebawem Ireneusz Waróg odkryje ślady niewyjaśnionego morderstwa, do którego doszło ponad dwadzieścia lat temu. Jego policyjny nos nie pozwoli mu przejść wobec tej sprawy obojętnie. Waróg prowadząc swoje prywatne śledztwo, musi nie tylko zmierzyć się z murem milczenia okolicznych mieszkańców, lecz wkroczy w ciemne zakamarki, które poprowadzą go zaułkami tajemniczego zaginięcia pewnego mężczyzny.
Czy komisarz Ireneusz Waróg zdoła przebić się przez tę barierę? Jaką rolę w tajemniczej sprawie ma lokalny biznesmen, którego działalność budzi podejrzenia śledczego? Podczas poznawania tej historii w głowie kiełkuje pytanie – jakie znaczenie w życiu mieszkańców odgrywają włoskie orzechy, które są częstym krajobrazem tutejszych zagród? Koniecznie przekonajcie się sami i sięgnijcie po „Sekret włoskiego orzecha”.
Nie ukrywam, że Stefan Górawski zachwycił mnie kreatywnością w tworzeniu tak mrocznej, zawiłej, intrygującej zagadki. Mała lokalna społeczność, tajemnica z przeszłości, niejasne powiązania bohaterów, to mocne punkty pierwszej części z komisarzem Ireneuszem Warogiem w roli głównej. Ten kryminał to moje jedno z największych odkryć ostatnich miesięcy. Jestem przekonany, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, będzie również zachwycony pomysłowością Pana Stefana w stworzeniu tak zawiłej historii.
Miłośnicy kryminałów nie mogą narzekać na nudę, bo oto jest „Sekret włoskiego orzecha”, kryminał, który ma to wszystko, co prawdziwy, rasowy, pełnowymiarowy kryminał mieć powinien. I moją powinnością jest, aby zachęcić Was do lektury tej książki. Ba, całej serii. Co ważne znajdziemy tu nie tylko elementy kryminalne, lecz również wątki obyczajowe zachęcą Was do zgłębienia tej historii. Ja przepadłem jak śliwka w kompot, a od dziś włoskie orzechy nie tylko będą synonimem dobrego smaku, lecz również doskonałego kryminału, który zasłużenie znajduje swe należne miejsce na półce NIK – Najlepszych Interesujących Książek. Panie Stefanie z całego serca dziękuję za te emocje, za czytelniczą ucztę, którą gwarantuje Pana twórczość.
Książka „Sekret włoskiego orzecha” ukazała się nakładem Wydawnictwa CM

Osoby, które mnie znają doskonale wiedzą, że uwielbiam, wręcz kocham czytać kryminały. A jeśli ich fabuła umieszczona jest w małej, wiejskiej, zamkniętej społeczności, to przyjemność czytania nabiera na sile. Ostatnio odkryłem twórczość Stefana Górawskiego, pisarza, który ma niebywały talent do tworzenia intrygujących historii. Historii, które skupiają czytelniczą uwagę już...

Dobra książka, mocne 6/10. Ciekawe śledztwo, interesujący główny bohater - miejscami irytujący, ale w sumie budzi sympatię.
Język jeszcze nieco zbyt poprawny, jakby szkolny (czuć, że to debiut) - nadmiar słów w opisach, trochę drętwe dialogi.
Zdecydowanie najbardziej przeszkadzał mi nadmiar wątku obyczajowego. Za dużo o kobietach, zbyt wiele opisów sytuacji erotycznych.
Na pewno będę chciała przeczytać pozostałe części.

Dobra książka, mocne 6/10. Ciekawe śledztwo, interesujący główny bohater - miejscami irytujący, ale w sumie budzi sympatię.
Język jeszcze nieco zbyt poprawny, jakby szkolny (czuć, że to debiut) - nadmiar słów w opisach, trochę drętwe dialogi.
Zdecydowanie najbardziej przeszkadzał mi nadmiar wątku obyczajowego. Za dużo o kobietach, zbyt wiele opisów sytuacji erotycznych.
Na...

Jak pisać dobre książki? Pisać, pisać, pisać i jeszcze raz pisać...
Książki Stefan Górawski są tego doskonałym przykładem. W pierwszej części niektóre dialogi były z letka drewniane. Jakaś wymuszona sztuczność z tego biła. Z każdą kolejną książką było już lepiej, rozmowy bohaterów już mnie nie drażniły. Chociaż rozmowy między głównym bohaterem a jego żoną były strasznie inteligentne... serio ludzie rozmawiają ze sobą w taki sposób? Na codzień starają się być tak mocno elokwentni i "mądrzy"? I do tego rozmowy z nastoletnimi dziećmi... sama jeszcze pamiętam jak to było jak byłam nastolatką, poza tym nastolatkę mam też w domu na stanie... na prawdę, młodzi ludzie tak nie mówią...😉 Dobra. Tyle mego marudzenia, bo ogólnie bardzo mi się podobało i dobrze się bawiłam. Może nie nazwałabym tych książek kryminałami, raczej są to książki obyczajowe z wątkami kryminalnymi, ale w niczym im to nie ujmuje. Fabularnie poprowadzone są bardzo fajnie, pomysłowo i parę razy dałam się zaskoczyć.
Auror pisze, że można je czytać w dowolnej kolejności, bo każda jest o innej sprawie. Ja jednak zalecałabym zachowanie kolejnosci:
1. Sekret włoskiego orzecha
2. W cieniu włoskiego orzecha
3. Klątwa włoskiego orzecha.
Jeśli chcecie przeczytać np tylko część 3 to spoko, nie będzie problemu, wszystko jest pięknie wyjaśnione co z czego wynika. Jeśli jednak zaczniecie od trójki, to sobie mocno zaspojlerujecie co było w pierwszych dwóch częściach. Będzie wiadomo kto kogo zabił, raczej bez sensu.
Główny bohater - Ireneusz Waróg to emerytowany policjant. Życie emeryta to dla niego nowość. Do tego jest chwilę po rozwodzie, więc samotne życie to też dla niego nowość. Aby na spokojnie przemyśleć swoje nowe życie wyjeżdża do zdawać by się mogło dziury zabitej dechami... Do podzbąszyńskiej wsi Jemierzyce. Ma tam być totalnie nudno, ma zbierać grzyby w lesie, łowić rybki w jeziorze, czytać książki i żyć w ciszy i spokoju. Trafia jednak na ślad dawnej zbrodni, której od 20 lat nikt nie wyjaśnił... No i się zaczyna...
Przyznam się, że 2 część podobała mi się bardziej. Pewnie przez rozkwitający romans i przez "przebudzenie" byłej żony... haha dobrze Ci tak babo. Bo z Irka to fajny facet jest...
3 część dzieje się w czasie pandemii. Przypomniała o tych wszystkich restrykcjach, nakazach i zakazach (np zakaz wchodzenia do lasu... nosz kurna, ja mieszkam w lesie...😉). Dobrze, że to już za nami, człowiek może spokojnie na Targi Książki pojechać...
Poza tym bardzo podoba mi się, co autor zrobił z Irkiem w 3 części. To było akurat bardzo ludzkie, człowiek nie jest ze stali, niewzruszony. Śmierć kolejnej niewinnej ofiary i niedawne zagrożenie życia córki, pandemia, narastającą wrogość mieszkańców Jemierzyc doprowadza Irka do tego, że zaczyna zmagać się z depresją. Nie jest w stanie nawet cieszyć się z małżeństwa, z kobiety na którą od dawna zasługiwał. Brawo za podjęcie takiego ciężkiego tematu - męskiej depresji. Ireneusz w walce z chorobą mógł liczyć na bliskich, na ich zrozumienie. Wielu facetów jest tego pozbawionych. Bo uważamy ze facet ma być facetem, ma być męski, silny a nie się mazgaic i wymyślać sobie problemy.
Zdecydowanie polecam lekturę👍

Jak pisać dobre książki? Pisać, pisać, pisać i jeszcze raz pisać...
Książki Stefan Górawski są tego doskonałym przykładem. W pierwszej części niektóre dialogi były z letka drewniane. Jakaś wymuszona sztuczność z tego biła. Z każdą kolejną książką było już lepiej, rozmowy bohaterów już mnie nie drażniły. Chociaż rozmowy między głównym bohaterem a jego żoną były strasznie...

Emerytowany policjant Ireneusz Waróg w dodatku po świeżym rozwodzie ze swoją żoną Sylwią chce odpocząć fizycznie i psychicznie, zastanowić się jak ułożyć sobie życie na nowo. Wybiera w tym celu małą miejscowość Jemierzyce. „Miejscowość ta miała w sobie dwa atuty: las i spokój, czyli właśnie to, czego po ostatnich pierepałkach pragnął najbardziej”. Zamieszkuje w „ITACE” u Pani Grażyny i odpoczywa. Poznając wieś i jej mieszkańców dowiaduje się o śmierci młodej kobiety Aldony i dziwnym zniknięciu męża właścicielki pensjonatu. Ireneusz czuje, że wieś spowita jest zasłoną kłamstw i zaczyna prowadzić swoje prywatne śledztwo. Dodatkowo bar „U szczupaka” nie jest tylko barem a przykrywką innych interesów właściciela. Czy te sprawy się ze sobą łączą? I czy wszyscy we wsi kłamią? Dokąd zaprowadzi Ireneusza Waroga chęć poznania prawdy?
Pan Stefan Górawski stworzył bardzo przyjemny klimat powieści kryminalnej w stylu, który najbardziej lubię. Rozwiązywanie zagadki kryminalnej ale bez rozlewu krwi i szczegółów z tym związanych a poprzez obserwację, rozmowy, analizy i logiczne myślenie w kolejnych „kazusikach”. Mała wieś, gdzie wszyscy się znają, a pomimo to nikt nic nie wie o sprawie śmierci młodej kobiety i zaginięcia mężczyzny to było odpowiednie tło. Od pierwszej strony przeniosłam się do Jemierzyc a każde kolejne zdanie powodowało we mnie coraz większą ciekawość i zachwyt. Ireneusza Waroga polubiłam od razu, chociaż jego zachowanie momentami budziło we mnie różne dysonanse.
Powieść „Sekret włoskiego orzecha” na tle kryminalnych wydarzeń porusza bardzo ważne społecznie tematy: przejście człowieka na emeryturę, próba odnalezienia się w nowej rzeczywistości, rozwód małżonków i odbudowanie swojego życia na nowo, walka z własnymi wyrzutami sumienia i ułożenie relacji z dziećmi po rozwodzie. Porusza wątek zbrodni i kary nie tylko w relacjach międzyludzkich ale również w dokonywanych przestępstwach. Czy najgorszą karą jest więzienie czy własne wyrzuty sumienia, których w żaden sposób nie można zagłuszyć i przed nimi uciec? Ważne zagadnienie, o którym jeszcze mówi Autor a społecznie będący tematem tabu, czyli życie miłosne i seksualne ludzi w wieku około emerytalnym i emerytalnym. Czy w takim wieku ludzie mają prawo do miłości, zakochania i seksu?
Jestem zachwycona stylem i językiem prowadzenia opowieści przez Pana Stefana Górawskiego i zawsze będę jego wierną fanką! W mojej ocenie jest mistrzem w dialogach, których wielu pisarzy się boi. Fantastyczna powieść kryminalna z wątkiem obyczajowym i seksualnym. Autor zaskoczył mnie odwagą i finezją w scenie erotycznej aż się zaczerwieniłam :) Chapeau bas Panie Stefanie :) Polecam serdecznie.

Jeszcze raz bardzo dziękuję Autorowi za egzemplarz z dedykacją.

P.S. Dla fanów audibook'ów mam również bardzo dobrą wiadomość, powieść częściowo słuchałam na @storytel (wydana przez Lind&Co) i w roli lektora występuje Jarosław Dubaniewicz. Słuchanie tej powieści w jego wykonaniu było prawdziwą ucztą.

Emerytowany policjant Ireneusz Waróg w dodatku po świeżym rozwodzie ze swoją żoną Sylwią chce odpocząć fizycznie i psychicznie, zastanowić się jak ułożyć sobie życie na nowo. Wybiera w tym celu małą miejscowość Jemierzyce. „Miejscowość ta miała w sobie dwa atuty: las i spokój, czyli właśnie to, czego po ostatnich pierepałkach pragnął najbardziej”. Zamieszkuje w „ITACE” u...

Od jakiegoś czasu kryminały pojawiają się u mnie częściej. I zaczyna mi nawet podobać się ten gatunek. Autor zaskoczył mnie swoim głównym bohaterem. Nie jest to żaden wyidealizowany glina tylko zwykły facet, z swoimi zaletami i wadami, problemami czy też uczuciami które też potrafi okazać. Historia wciągnęła mnie i pochłonęła. Obawiałem się męczącej lektury patrząc na małą czcionkę. Było zupełnie odwrotnie. Postacie opisane były bardzo realistycznie. Miałem wrażenie, jakbym je spotkał gdzieś już, na zakupach czy w barze. Sami swoi😁 Sama zagadka również dała mi sporo zabawy. Co prawda, dość szybko postawiłem na głównego sprawcę i się nie myliłem 😉 Jednak różne poboczne tajemnice nie pozwoliły się nudzić.
Oprócz ciekawego kryminału mamy tu też wątki obyczajowe. I co mam powiedzieć? Podobały mi się! W mojej opini przeplatanka prywatnego śledztwa z osobistymi problemami oraz miłosnymi rozterkami było czymś na plus.
Dwa minusy książki według mnie. Nazwisko bohatera. Wiele razy z rozpędu zamiast Waróg czytałem... Twaróg 🤣 Drugi - imiona bohaterów. Ireneusz i Irena 😁 Mnie zawsze bawi i z drugiej strony drażni takie połączenie imion 😜 Raczej do niczego więcej nie mogę się więcej przyczepić.
Czy polecam? Oczywiście!

Od jakiegoś czasu kryminały pojawiają się u mnie częściej. I zaczyna mi nawet podobać się ten gatunek. Autor zaskoczył mnie swoim głównym bohaterem. Nie jest to żaden wyidealizowany glina tylko zwykły facet, z swoimi zaletami i wadami, problemami czy też uczuciami które też potrafi okazać. Historia wciągnęła mnie i pochłonęła. Obawiałem się męczącej lektury patrząc na małą...

Nasz główny bohater Ireneusz Waróg jest bardzo ciekawą postacią . Z jednej strony- emerytowany komisarz policji z rozbitym sercem po rozwodzie z żoną. Z drugiej- mężczyzna, który czuje słabość w kolanach na widok własnej krwi i nie wzbrania się przed miłosną przygodą. Szukając chwilki wytchnienia wyjeżdża na wieś(Jemierzyce),zatrzymując się w gospodarstwie turystycznym Itaka. Wydawać by się mogło, że to będzie dość nudny i miło spędzony czas. Jednak nie dla Ireneusza. Szybko trafia na niewyjaśnione morderstwo sprzed lat, a jego wrodzona ciekawość, oraz nawyki zawodowe nie pozwalają mu przejść koło tej sprawy obojętnie. Okazuje się, że cicha miejscowość skrywa coraz więcej tajemnic. Podejrzane sprawy czają się na każdym rogu, a mieszkańcy też do świętych nie należą. Nawet gospodyni u której zamieszkał okazuje się mieć swoje mroczne tajemnice.
Książka w moich oczach i ocenie wypadła bardzo dobrze. Trafia na półce w miejsce tych, które jeszcze kiedyś na pewno przeczytam po raz drugi. Fabuła wciąga, ale nie przytłacza. Wątki kryminalne są ciekawe, ale możemy po nich spać spokojnie . ❤️

Nasz główny bohater Ireneusz Waróg jest bardzo ciekawą postacią . Z jednej strony- emerytowany komisarz policji z rozbitym sercem po rozwodzie z żoną. Z drugiej- mężczyzna, który czuje słabość w kolanach na widok własnej krwi i nie wzbrania się przed miłosną przygodą. Szukając chwilki wytchnienia wyjeżdża na wieś(Jemierzyce),zatrzymując się w gospodarstwie turystycznym...

Wyzwanie Wrzesień 2023 - Przeczytam książkę o wsi, z motywami chłopskimi

Wyzwanie Wrzesień 2023 - Przeczytam książkę o wsi, z motywami chłopskimi