Opowieść pełna rodzinnych tajemnic.
Historia zwykłych ludzi i niezwykłych zbrodni.
Powolne tempo akcji. Dłużyzny. Mnóstwo poszlak i hipotez.
Nie porwał mnie ten kryminał. Lubię dreszczyk emocji, którego tutaj nie było. A końcówka zwyczajnie męczyła.
To najlepsza z wszystkich trzech części, ale tylko dobra.

Opowieść pełna rodzinnych tajemnic.
Historia zwykłych ludzi i niezwykłych zbrodni.
Powolne tempo akcji. Dłużyzny. Mnóstwo poszlak i hipotez.
Nie porwał mnie ten kryminał. Lubię dreszczyk emocji, którego tutaj nie było. A końcówka zwyczajnie męczyła.
To najlepsza z wszystkich trzech części, ale tylko dobra.

I takie kryminały lubię. Jedno zabójstwo, a podejrzanych cała masa. Wiele wątków, wiele tropów, pełno niedopowiedzeń, trochę zwrotów akcji i całkiem niezłe śledztwo pod wodzą Wiery Jezierskiej. Niby nic odkrywczego, ale trzyma w napięciu cały czas. Niewątpliwie ciekawość podsycało znalezienie właściwego motywu zbrodni, ale jeszcze bardziej tajemnicze zniknięcie maturzystki, powiązanej z denatem przez matkę. O ile on miał na sumieniu wiele i liczni skrzywdzeni, czyli potencjalni zabójcy mieli powody, by decydować się na ostateczne rozwiązania, o tyle ciche dziewczę zajęte nauką i pobożnością niekoniecznie mogłoby komuś przeszkadzać.

Rozwiązanie intrygi kryminalnej, wcale nie takiej oczywistej, trąciło mi nieco Agathą Christie. Może nie było to zamierzeniem autorki, ale tutaj również każdy z podejrzanych miał swój wkład w pozbawienie życia ofiary. Lecz Orient Ekspress to nie był, a żwirowisko gdzieś pod Giżyckiem.

W tle bardzo duszny klimat małego miasta, w którym grzechy ukrywa się w czterech ścianach, na zewnątrz emanując fałszywym szczęściem i idealnym pożyciem małżeńskim. Dobry dom, dobra matka...czy jednak na pewno?

Za to kryminał bez dwóch zdań dobry, świetnie skrojony, ze znakomitą kreacją nie tylko sierżant Wiery. Totalnej blondyny również :)

Bez użycia hektolitrów krwi i steku przekleństw też można pozyskać wiernego czytelnika.

I takie kryminały lubię. Jedno zabójstwo, a podejrzanych cała masa. Wiele wątków, wiele tropów, pełno niedopowiedzeń, trochę zwrotów akcji i całkiem niezłe śledztwo pod wodzą Wiery Jezierskiej. Niby nic odkrywczego, ale trzyma w napięciu cały czas. Niewątpliwie ciekawość podsycało znalezienie właściwego motywu zbrodni, ale jeszcze bardziej tajemnicze zniknięcie maturzystki,...

Trzecia część z Wierą. Kobieta zgłasza zaginięcie córki, parę dni potem odnajdują się zwłoki jej konkubenta. Czy te dwie sprawy się łączą?

Trzecia część z Wierą. Kobieta zgłasza zaginięcie córki, parę dni potem odnajdują się zwłoki jej konkubenta. Czy te dwie sprawy się łączą?

Ostatnia część o śledztwach Wiery Jezierskiej pozytywnie mnie zaskoczyła, chociaz ku końcowi stawała się coraz bardziej niewiarygodna to polubiłam te książkę, po dwóch porażkach wreszcie coś dobrego 🫡😁

Ostatnia część o śledztwach Wiery Jezierskiej pozytywnie mnie zaskoczyła, chociaz ku końcowi stawała się coraz bardziej niewiarygodna to polubiłam te książkę, po dwóch porażkach wreszcie coś dobrego 🫡😁

Przyzwoity kryminał. Jak w poprzednich nie ma tutaj zaskakujących zwrotów akcji, ale ciekawie po nitce do kłębka. Czyta się lekko i przyjemnie.

Przyzwoity kryminał. Jak w poprzednich nie ma tutaj zaskakujących zwrotów akcji, ale ciekawie po nitce do kłębka. Czyta się lekko i przyjemnie.

Tym razem fabuła jest przejrzysta, choć wątek kryminalny jak zwykle mocno zagmatwany. Wydawało mi się, że w którejś z dwóch poprzednich części Wiera zaprzeczyła, że ojciec ją molestował. Był alkoholikiem, bił matkę, ale córki nie molestował. A teraz autorka zmieniła kurs. W całym cyklu Wiera przedstawiana jest jako niedouczona osoba, która nie zna takich słów jak żigolak (sic!) czy ambiwalencja i musi je sprawdzać w słowniku. Policjanci mogą czuć się urażeni. Aneta Todorczuk świetnie czyta, a jej modulacja głosu przy wypowiedziach prokurator Przyzwan jest genialna i z pewnością dodaje atutów powieści.

Tym razem fabuła jest przejrzysta, choć wątek kryminalny jak zwykle mocno zagmatwany. Wydawało mi się, że w którejś z dwóch poprzednich części Wiera zaprzeczyła, że ojciec ją molestował. Był alkoholikiem, bił matkę, ale córki nie molestował. A teraz autorka zmieniła kurs. W całym cyklu Wiera przedstawiana jest jako niedouczona osoba, która nie zna takich słów jak żigolak...

Pani sierżant wymiata. Nowy partner, nowe wyzwania. Nowa, pełna zaskakujących zwrotów akcji i jednocześnie tak rzeczywista sprawa.

Pani sierżant wymiata. Nowy partner, nowe wyzwania. Nowa, pełna zaskakujących zwrotów akcji i jednocześnie tak rzeczywista sprawa.

Jak dla mnie najlepsza z wszystkich trzech, może go wynika z tego że zdarzyłam polubić p.Jezierską

Jak dla mnie najlepsza z wszystkich trzech, może go wynika z tego że zdarzyłam polubić p.Jezierską

Ciekawa

Ciekawa

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Nie wiedziałam zupełnie czego się spodziewać i choć to tom 3 z Wierą Jezierską, to braku poprzednich nie odczułam zbyt dotkliwie. Lubię kryminały, więc chętnie sięgnęłam po tę lekturę.
Zaginęła osiemnastoletnia Ewelina Krzysztofik. Była cicha i skromna, dobrze się uczyła, idealna córka, która uczęszczała co niedzielę do kościoła. Nie miała powodu, by uciekać. Sierżant Wiera Jezierska musi odnaleźć dziewczynę, ale już po kilku dniach wie, że to nie będzie łatwe zadanie. Zostają znalezione kolejne zwłoki, tym razem Roberta Nęckiego, konkubenta matki zaginionej. Czy te dwie sprawy się łączą, czy to przypadek?
Sierżant Wiera to postać bardzo poukładana, wnikliwie obserwuje i przesłuchuje swoich podejrzanych i świadków. Wyczuwa u ludzi w każdym zdaniu prawdę lub fałsz. Niczym dobry psycholog rozkłada ich na czynniki pierwsze.
Akcja książki toczy się w Giżycku, a podejrzani notorycznie kłamią. Mają swoje sekrety i z obawy przed językami ludzkimi, nie chcą je ujawniać, co utrudnia śledztwo i może mylić Jezierską. Każdy chce pilnować własnych spraw, a i nie kwapi się dzielić swoimi spostrzeżeniami z policją. Praca na komendzie ukazana w sposób naturalny, a relacje zawodowe z kolegami, wzbudzają ciekawość. Mało było życia osobistego Wiery, ale już więcej dowiemy się o bohaterach zamieszanych w sprawę morderstwa i zaginięcia.
„Kto jest bez grzechu” to kryminał w czystej postaci. Pod wpływem ciągu zdarzeń, nowych dowodów, kilka razy zmieniałam personalia mojego podejrzanego. To świadczy o dobrze zbudowanym wątku kryminalnym i inteligentnych poszlakach. To doskonale skrojony kryminał bez krwawych scen, taki jak lubię, a sprytne wskazówki naprowadzają czytelnika na odpowiedni trop. Bohaterowie zamieszani w śledztwo bardzo wyraziści, a ich życie osobiste dość bujne. Ma się wrażenie, że wszyscy wkoło mają tajemnice i kłamią tylko, jak w takim razie znaleźć drogę ku prawdzie?
Aura niepewność co do sprawcy unosi się do końca, a wszystkie wątki wzbudzają zaciekawianie oraz sprytnie prowadzą na mylny trop. Dla miłośników kryminalnych zagadek to idealna pozycja, a bohaterowie z Giżycka wnikliwie są rozpracowywani przez sierżant Wierę Jezierską, która wyciąga nieoczywiste wnioski, a jej styl pracy może się podobać.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Nie wiedziałam zupełnie czego się spodziewać i choć to tom 3 z Wierą Jezierską, to braku poprzednich nie odczułam zbyt dotkliwie. Lubię kryminały, więc chętnie sięgnęłam po tę lekturę.
Zaginęła osiemnastoletnia Ewelina Krzysztofik. Była cicha i skromna, dobrze się uczyła, idealna córka, która uczęszczała co niedzielę do...